اسینتوباکتر گروهی از باکتری ها را نشان می دهد که معمولاً در خاک و آب اکثر کشورها یافت می شوند. در حالی که همه باکتری های اسینتوباکتر می توانند باعث ایجاد بیماری در افراد شوند ، گونه baumannii خطرناک ترین است و حدود 80 درصد از عفونت های اسینتوباکتر را تشکیل می دهد. تقریباً همه عفونت های اسینتوباکتر باومنی ، که معمولاً در ریه ، خون یا زخم ایجاد می شوند ، در محیط های مراقبت های بهداشتی - به ویژه واحدهای مراقبت های ویژه در بیمارستان ها - رخ می دهند. اکثر سویه های اسینتوباکتر در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک های مختلف مقاوم هستند. جلوگیری از عفونت اسینتوباکتر همیشه امکان پذیر نیست ، اما برخی از استراتژی ها بسیار مفید هستند و ممکن است نجات دهنده زندگی باشند.
مراحل
قسمت 1 از 2: جلوگیری از عفونت های اسینتوباکتر
مرحله 1. قرار گرفتن در معرض بیمارستان ها را محدود کنید
باکتری های اسینتوباکتر برای افراد سالم در زندگی روزمره خود بسیار کم خطر هستند. با این حال ، افراد بسیار بیمار در بیمارستان ها ، به ویژه اگر سیستم ایمنی ضعیف ، بیماری مزمن ریوی یا دیابت داشته باشند ، بسیار مستعد ابتلا به اسینتوباکتر هستند و خطر مرگ ناشی از عفونت را دارند. به این ترتیب ، هدف اجتناب از حضور در بخش مراقبت های ویژه (ICU) به عنوان بیمار یا ویزیتور است.
- اکثر افرادی که در بخش مراقبت های ویژه بستری می شوند شانس کمی برای پیشگیری از آن دارند ، اما پیروی از توصیه های پزشکی برای هرگونه بیماری مزمن ریوی یا دیابت می تواند از بدتر شدن وضعیت شما جلوگیری کرده و به مراقبت های اورژانسی نیاز نداشته باشد.
- انتقال از ICU به بخش دیگری از بیمارستان برای بهبود نیز ممکن است خطر ابتلا به عفونت اسینتوباکتر را کاهش دهد. گزینه های بهبودی خود را از مراقبین خود بپرسید.
- افراد سالم به طور معمول در معرض خطر نیستند ، اما ملاقات با بستگان بیمار در بیمارستان می تواند آن را افزایش دهد ، به ویژه اگر زمان قابل توجهی را در ICU بگذرانید.
مرحله 2. مرتباً دستان خود را بشویید
یک راه مهم برای کاهش خطر ابتلا به هر نوع عفونت باکتریایی یا ویروسی در زمان ماندن در بیمارستان (یا مراجعه به بیمارستان) شستن صحیح و مکرر دستان شما است. دستان خود را بعد از رفتن به دستشویی و بعد از تماس با هر شخص (بیمار یا کارکنان بیمارستان) یا سطحی خارج از حمام بشویید. در خصوص دستگیره درها ، کلیدهای روشنایی ، نرده های تخت ، پرده ، میز کنار تخت و هر نوع تجهیزات پزشکی احتیاط کنید.
- آب گرم و صابون معمولی برای ضدعفونی دستان شما در برابر باکتری ها کافی است ، اما از پاک کننده های حاوی الکل نیز استفاده کنید.
- از حوله کاغذی که دستان خود را با آن خشک کرده اید به عنوان سدی در برابر دستگیره درها و نرده های کنار تخت استفاده کنید. پس از بازگشت به رختخواب (به عنوان یک بیمار) ، حوله کاغذی را در سطل زباله بیندازید.
- اطمینان حاصل کنید که مقداری ضدعفونی کننده دست در دسترس تخت بیمارستان خود داشته باشید.
مرحله 3. دست زدن به چشم و دهان خود را متوقف کنید
حتی اگر به عنوان بیمار یا ملاقات کننده بیمارستان مکرراً دستان خود را ضدعفونی می کنید ، سعی کنید به طور معمول صورت خود (مخصوصاً دهان و چشم ها) را با دست لمس نکنید. باکتری های دست معمولاً بی ضرر هستند ، اما می توانند از طریق دهان یا چشم وارد بدن شما شده و عفونی شوند. به این ترتیب ، بر نگه داشتن دستان خود در کنار یا روی دامان خود تمرکز کنید.
- اگر از عینک استفاده نمی کنید ، از محافظ پلاستیکی چشم استفاده کنید تا از لمس یا مالیدن چشم جلوگیری کنید.
- اگر زن هستید ، هنگام انتقال آرایش چشم و رژ لب در انتقال باکتری ها (و سایر میکروب ها) بسیار محتاط باشید. اگر بیمار بیمار هستید ، آرایش نکردن بهتر است.
- به اشیاء دیگری که مردم معمولاً بدون فکر در دهان خود می گذارند ، مانند قلم و مداد و هر چیزی که مشترک است ، مانند تلفن یا بازی توجه کنید.
مرحله 4. از دست زدن به بیماران در بیمارستان خودداری کنید
در حالی که در بیمارستان هستید ، لمس دلسوزانه بیماران وسوسه کننده است ، اما این خطر ابتلا به عفونت اسینتوباکتر را بطور چشمگیری افزایش می دهد - به ویژه اگر شما نیز بیمار و کاملاً بیمار هستید. بیماران بیمارستانی می توانند باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک (مانند اسینتوباکتر) را روی پوست ، لباس یا وسایل شخصی خود نگهداری کنند.
- صحبت کردن ، گوش دادن و حمایت از بیماران در بیمارستان قطعاً مفید است ، اما از لمس آنها خودداری کنید ، به خصوص اگر در بخش مراقبت های ویژه هستند.
- اگر بیمار در بیمارستان هستید ، از به اشتراک گذاشتن هرگونه حوله ، دستمال ، تیغ یا لباس با سایر بیماران خودداری کنید.
- Acinetobacter از طریق تماس فرد به فرد یا تماس با سطوح آلوده به بیماران مستعد سرایت می کند.
- اگر نزدیک بیمار سرفه هستید ، برای محافظت بیشتر از ماسک جراحی استفاده کنید. باکتریها می توانند در قطرات بزاق/مخاط حرکت کنند.
مرحله 5. هرگز به هیچ دستگاه یا دستگاهی دست نزنید
چه بیمار باشید و چه ویزیتور ، هرگز در بیمارستان یا کلینیک ، به ویژه در بخش مراقبت های ویژه یا بخش اورژانس ، به هیچ گونه تجهیزات و ماشین آلات پزشکی دست نزنید. آنها اغلب منبع باکتری ها و سایر میکروب ها هستند و لمس آنها نیز ممکن است عملکرد آنها را تغییر داده یا تنظیمات را تغییر دهد که می تواند زندگی را تهدید کند. اجازه ندهید کنجکاوی بهترین نتیجه را برای شما داشته باشد و دستان خود را برای خود نگه دارید و اجازه دهید متخصصان با تجهیزات پزشکی برخورد کرده و آنها را تمیز کنند.
- تجهیزات پزشکی که به احتمال زیاد آلوده به باکتری هستند شامل کاتترهای ادراری ، تجهیزات داخل وریدی و لوله های تنفسی/لوازم جانبی است.
- به طور کلی ، هر وسیله ای که با دادن یا گرفتن خون/ادرار/مایعات از شما سروکار دارد ، بیشتر در معرض آلودگی با اسینتوباکتر و سایر میکروب ها قرار دارد.
مرحله 6. درخواست کنید که مراقبین قبل از تماس با شما دستان خود را بشویند
علاوه بر تجهیزات پزشکی و سایر بیماران ، منبع دیگری از آلودگی به اسینتوباکتر کارکنان بیمارستان - پزشکان ، پرستاران ، دستیاران و تکنسین ها است. آنها در مورد چگونگی جلوگیری از انتشار عفونت های باکتریایی با شستن دست ها و تمیز نگه داشتن آموزش می بینند ، اما برخی نسبت به دیگران وظیفه شناس هستند. به این ترتیب ، به همه کارکنان بیمارستان یادآوری یا درخواست کنید که قبل از درمان و لمس دستان خود ، دست های خود را بشویند و تجهیزات خود را ضدعفونی کنند.
- در صورت عدم استفاده از ضدعفونی کننده های حاوی الکل به آنها پیشنهاد دهید. مودب باشید و سعی کنید به آنها توهین نکنید.
- پوشیدن دستکش یکبار مصرف از کارکنان بیمارستان در برابر بیماران محافظت می کند ، اما از مراقبین بخواهید دستکش های خود را در مقابل شما عوض کنند تا از شما در برابر اسینتوباکتر و دیگر میکروب های مضر محافظت شود.
- بیمارستانهایی که دستگاه های ضدعفونی کننده دست به راحتی قرار داده اند ، رعایت بهداشت بالاتری از طرف کارکنان دارند - تا 80 or یا بیشتر.
مرحله 7. اصرار داشته باشید که مراقبین از تکنیک های آسپتیک استفاده کنند
تکنیک های آسپتیک روش هایی هستند که در محیط بیمارستان مورد استفاده قرار می گیرند تا برای عقیم سازی هرگونه تجهیزات یا مواد درمانی که در طول اقامت شما استفاده می شود طراحی شوند. تمام تجهیزات و ابزارهای تشخیصی مورد استفاده شما باید کاملاً نو باشند (هرگز استفاده نشوند) ، با الکل ضدعفونی شده یا در یک پوشش محافظ استریل قرار گرفته باشند.
- مراقبین باید دستکش ها ، ماسک ها و روکش های بهداشتی خود را درست قبل از درمان هر بیمار (ترجیحاً از نظر شما) تغییر دهند.
- مراقبت کنندگان هنگام درمان بیماران نباید از انگشتر ، جواهرات و حتی ساعت استفاده کنند زیرا تمیز کردن آنها سخت است و ضدعفونی می شوند.
قسمت 2 از 2: درمان عفونت های اسینتوباکتر
مرحله 1. از آنتی بیوتیک های استاندارد استفاده نکنید
کنترل آسینتوباکتر ، به ویژه گونه baumannii ، بعنوان یک باکتری بسیار مقاوم در برابر میکروب ها برای کنترل و درمان شناخته شده است. به طور کلی ، استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها در بیمارستان ها باعث ایجاد این "باکتری های فوق العاده" مقاوم به دارو شده است و بروز عفونت های بالقوه تهدید کننده زندگی اسینتوباکتر در حال افزایش است.
- به این ترتیب ، سفالوسپورینهای نسل اول ، دوم و سوم ، ماکرولیدها و پنی سیلینها عملاً در برابر فعالیت اسینتوباکتر بی فایده هستند و ممکن است در واقع رشد آنها را افزایش دهند.
- شایع ترین مشکلات ناشی از استعمار اسینتوباکتر باکتریمی (عفونت خون) ، ذات الریه ، مننژیت ، عفونت های مجاری ادراری و عفونت های زخم است.
مرحله 2. از آنتی بیوتیک های جدیدتر و قوی تر استفاده کنید
اسینتوباکتر در برابر اکثر داروهای ضد میکروبی مقاوم است ، اما نه همه داروهای جدیدتر و قوی تر. آنتی بیوتیک هایی که معمولاً در برابر A. baumannii م effectiveثرند شامل کارباپنم ها ، پلی مکسین های E و B ، سولباکتام ، پیپراسیلین/تازوباکتام ، تیگسیکلین و آمینوگلیکوزیدها هستند. اینکه کدام یک از پزشکان شما را توصیه می کند ، عمدتا به محل عفونت باکتریایی شما ، نحوه مبارزه سیستم ایمنی بدن با آن و سلامت کلی شما بستگی دارد.
- به عنوان یک قاعده کلی ، کارباپنم ها (ایمی پنم ، مروپنم ، دوریپنم) بهترین گزینه برای درمان A. baumannii هستند ، اگرچه سویه های اسینتوباکتر مقاوم به کارباپنم در ایالات متحده در سراسر جهان رایج می شوند.
- برخی از داروهای دیگر که علیه A. baumannii استفاده می شوند عبارتند از: colistin ، amikacin ، rifampin و minocycline.
مرحله 3. به جای آن از درمان ترکیبی استفاده کنید
درمان ترکیبی به معنای استفاده همزمان از دو یا چند آنتی بیوتیک در بیمار مبتلا است. این دارو بر مواد مخدر تأثیر می گذارد و آنها را قوی تر و م effectiveثرتر می کند - مانند یک مشت 1-2. با این حال ، عوارض جانبی می تواند شدیدتر باشد و شامل مشکلات معده / روده ، تهوع ، استفراغ و اسهال باشد. مزایا و معایب درمان ترکیبی را با پزشک خود در میان بگذارید.
- به طور کلی ، ترکیب ریفامپین با ایمی پنم ، توبرامایسین یا کولیستین م theثرترین است ، حداقل در برابر ذات الریه ناشی از اسینتوباکتر.
- برای اکثر بیماران ، مونوتراپی (استفاده از تنها یک آنتی بیوتیک) به اندازه درمان ترکیبی م effectiveثر است ، اگرچه اگر بیمار با سیستم ایمنی بسیار ضعیف شدید باشد ، درمان ترکیبی اغلب آخرین امید آنها است.
نکات
- عفونت های اسینتوباکتر به ندرت خارج از محیط مراقبت های بهداشتی رخ می دهد.
- اسینتوباکتر ممکن است چندین ماه بر روی میزها یا سطوح دیگر زنده بماند. تمیز کردن صحیح سطوح و دستها باید در اسرع وقت انجام شود.
- شاید شگفت آور باشد که ضدعفونی کننده های حاوی الکل نسبت به شستن کامل با آب و صابون معمولی ، باکتری ها را به طور م effectivelyثرتری از بین می برند.
- عفونت اسینتوباکتر معمولاً در بیماران بسیار مریض رخ می دهد و ممکن است باعث مرگ آنها شود یا به آنها کمک کند.
- از بین بردن کامل اسینتوباکتر از محیط ممکن است نیاز به تمیز کردن سفید کننده های متعدد یا سیستم ضد آلودگی بدون تماس مانند بخار پراکسید هیدروژن داشته باشد.
