مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خود ایمنی است که سیستم عصبی مرکزی ، به ویژه مغز و نخاع را درگیر می کند. با پیشرفت MS ، اعصاب شما آسیب می بینند و در نتیجه کیفیت زندگی شما کاهش می یابد. چندین روش مختلف برای درمان MS وجود دارد ، اما نوع درمان بستگی به میزان پیشرفت MS شما و علائم شما دارد. هیچ درمانی برای MS وجود ندارد ، اما یادگیری نحوه درمان علائم MS می تواند پیشرفت بیماری را کند کرده و به بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: درمان حمله MS
مرحله 1. کورتیکواستروئیدها را مصرف کنید
کورتیکواستروئیدها می توانند به کاهش التهاب اعصاب ، محل اصلی عوارض MS ، کمک کنند. کورتیکواستروئیدهای رایج که توسط متخصص MS برای بیماری MS تجویز می شوند شامل پردنیزون (معمولاً به صورت خوراکی) و متیل پردنیزولون (معمولاً به صورت داخل وریدی تجویز می شود) است. اگرچه اغلب م effectiveثر است ، اما کورتیکواستروئیدها عوارض جانبی ناخوشایند متعددی را شامل می شوند ، از جمله بی خوابی ، افزایش فشار خون ، نوسانات خلقی/تحریک پذیری و احتباس مایعات در بدن.
مرحله 2. تحت تبادل پلاسما قرار بگیرید
تبادل پلاسما ، همچنین به عنوان پلاسمافرزیس شناخته می شود ، در طول دوره حملات MS به بسیاری از بیماران MS کمک می کند. در طی پلاسمافرزیس ، پلاسما کشیده می شود و سلول های خون قبل از بازگشت به بدن با آلبومین (محلول پروتئینی) مخلوط می شوند.
- تبادل پلاسما عمدتا در بیمارانی با علائم جدید ، علائم شدید یا علائمی که به سایر روش های درمانی مانند استروئیدها پاسخ نداده اند ، استفاده می شود.
- تعویض پلاسما ممکن است زمانی که تحت مراقبت متخصص ام اس هستید انجام شود.
مرحله 3. فیزیوتراپی را امتحان کنید
بسیاری از افرادی که دچار حمله MS/شعله ور شدن می شوند از علائمی مانند تاری دید یا عضلات اسپاستیک فوق العاده رنج می برند. یکی از راههای کمک به کاهش مسائل مربوط به کنترل ماهیچه ها و بازگرداندن اندام ها از طریق فیزیوتراپی است ، اگرچه برخی از متخصصان توصیه می کنند برای حداکثر اثربخشی ، از تمرینات فیزیوتراپی همراه با دوره کورتیکواستروئیدها استفاده کنید.
قسمت 2 از 3: کنترل علائم MS
مرحله 1. شل کننده های عضلانی مصرف کنید
بسیاری از افرادی که از بیماری ام اس رنج می برند ، دچار سفتی و/یا گرفتگی عضلانی دردناک می شوند. این ممکن است هر قسمت از بدن را هدف قرار دهد ، اما به نظر می رسد بیشتر در پاها دیده می شود. مصرف شل کننده های عضلانی می تواند به کاهش اسپاسم و تسکین درد ناشی از سفتی عضلات کمک کند.
شل کننده های عضلانی که معمولاً برای بیماران MS تجویز می شود شامل باکلوفن (Lioresal) و تیزانیدین (Zanaflex) است
مرحله 2. مشکلات مثانه/روده را مدیریت کنید
یکی از علائم رایج بیماری ام اس به دلیل تضعیف اعصاب و ماهیچه ها ، از دست دادن کنترل مثانه و روده است. نحوه مدیریت این علائم بسته به شدت و پیشرفت MS شما متفاوت خواهد بود. برای کمک به مدیریت مشکلات مثانه و روده ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند:
- طبق برنامه بمانید - برنامه روزانه می تواند برای مشکلات روده بسیار مفید باشد. اما می تواند برای مدیریت مشکلات ادراری نیز مفید باشد. با رعایت یک برنامه منظم و "آموزش" مثانه خود برای طولانی شدن نیاز به ادرار کردن تا زمان استراحت بعدی ، می توانید توانایی خود را در کنترل نیازهای دفعی خود افزایش دهید.
- تمرینات کگل را انجام دهید - تمرینات کگل ماهیچه های لگن را تقویت می کند ، که می تواند به بهبود کنترل مثانه کمک کند. برای شروع تمرینات کگل ، باید ماهیچه هایی را که برای کنترل جریان ادرار استفاده می کنید منقبض کنید. فشار را سه ثانیه نگه دارید ، سپس رها کنید. این روند را 10 تا 15 بار در هر جلسه تکرار کنید و سعی کنید حداقل سه بار در روز تمرین کنید. همانطور که ماهیچه های خود را تقویت می کنید ، هر هفته یک ثانیه دیگر به آن اضافه کنید تا بتوانید ماهیچه ها را هر بار به مدت 10 ثانیه سفت کنید.
- برای مثانه خود دارو مصرف کنید - تعدادی دارو وجود دارد که می تواند به کنترل ماهیچه ها کمک کند و ممکن است به مشکلات مثانه شما کمک کند. داروهای رایج برای مشکلات مثانه شامل داریفناسین (Enablex) ، فسوترودین (توویاز) ، ایمی پرامین (توفرانیل) و اکسی بوتینین (دی تروپان) است.
- فیبر بیشتری بخورید - افزودن فیبر به رژیم غذایی ، همراه با نوشیدن مایعات بیشتر ، ممکن است به مدیریت برخی از مشکلات روده کمک کند. سعی کنید از نان های سبوس دار ، غلات و میوه ها و سبزیجات تازه استفاده کنید یا از پزشک خود در مورد مصرف مکمل فیبر بپرسید.
- از نرم کننده های مدفوع استفاده کنید - در صورت بروز یبوست مکرر ، با پزشک خود در مورد استفاده از نرم کننده مدفوع برای تسهیل حرکت روده مشورت کنید.
- در مورد داروهای بدون نسخه ای که در نظر دارید با پزشک خود مشورت کنید ، به خصوص اگر اسهال دارید.
مرحله 3. فعالیت بدنی بیشتری انجام دهید
اگرچه علائم MS ممکن است توانایی شما در انجام فعالیت بدنی را محدود کند ، برخی از بیماران متوجه می شوند که فعالیت بدنی می تواند به بهبود سلامت جسمی و روانی کمک کند. فعالیتهای متداول شامل ورزش ، یوگا و مدیتیشن است.
مرحله 4. حشیش پزشکی را امتحان کنید
اگر در مکانی زندگی می کنید که اجازه استفاده از آن را می دهد ، ممکن است با امتحان شاهدانه تسکین اسپاسم و درد عضلات خود را پیدا کنید. آکادمی مغز و اعصاب آمریکا به رسمیت می شناسد که حشیش پزشکی ، هنگامی که دود می شود یا به صورت خوراکی مصرف می شود (عصاره ها و همچنین کانابینوئیدهای مصنوعی) ، می تواند به بیماران مبتلا به تعدادی از علائم MS کمک کند. با این حال ، ماری جوانا برای همه مناسب نیست. با پزشک خود در مورد فواید و خطرات احتمالی استفاده از ماری جوانا صحبت کنید.
- در ایالات متحده ، 23 ایالت و ناحیه کلمبیا قوانینی را تصویب کرده اند که به بیماران با شرایط واجد شرایط اجازه می دهد تا به طور قانونی ماری جوانا پزشکی خریداری ، رشد ، مالکیت و استفاده کنند.
- استفاده از ماری جوانا پزشکی نیز در کانادا مجاز است.
- با جستجوی قوانین حشیش پزشکی در منطقه خود ، دریابید که ایالت ، استان یا کشور شما اجازه استفاده از ماری جوانا پزشکی را می دهد یا خیر. اگر در مکانی زندگی می کنید که اجازه استفاده از ماری جوانا را می دهد و معتقد هستید که ممکن است به علائم MS شما کمک کند ، در مورد فواید و عوارض ماری جوانا پزشکی با پزشک خود مشورت کنید.
قسمت 3 از 3: مدیریت اشکال عودکننده MS با دارو
مرحله 1. اینترفرون های بتا مصرف کنید
اینترفرون های بتا اغلب توسط متخصص ام اس تجویز و تحت نظارت قرار می گیرد تا اشکال عودکننده MS را مدیریت کند. این داروها به صورت داخل وریدی تزریق می شوند و ثابت شده است که می تواند فراوانی و شدت عود MS را کاهش دهد. آسیب کبدی یک عارضه جانبی احتمالی استفاده از بتا اینترفرون ها است ، بنابراین انجام آزمایش خون منظم توسط پزشک برای نظارت بر آنزیم های کبدی از نظر آسیب مهم است.
اینترفرونهای بتا متداول شامل اینترفرون بتا 1a (مانند Avonex و Rebif) و اینترفرون بتا 1b (مانند Betaseron و Extavia) است
مرحله 2. گلاتیرامر استات را امتحان کنید
این دارو باید توسط پزشک متخصص MS تجویز و کنترل شود. این دارو به صورت داخل وریدی تجویز می شود و می تواند به کنترل حمله سیستم ایمنی بدن به غلاف های عصبی میلین بدن کمک کند. این پروتئین ممکن است تعداد عودهای بیمار را کاهش داده و ناتوانی دائمی را به تاخیر اندازد یا حتی از آن جلوگیری کند.
کوپاکسون یک داروی گلاتیرامر استات است که معمولاً تجویز می شود
مرحله 3. از دی متیل فومارات استفاده کنید
دی متیل فومارات یک داروی خوراکی است که توسط متخصص ام اس تجویز و کنترل می شود و می تواند به کاهش عود MS کمک کند. معمولاً دو بار در روز مصرف می شود. عوارض جانبی ممکن است شامل اسهال ، گرگرفتگی ، حالت تهوع و کاهش تعداد گلبول های سفید خون باشد.
Tecfidera یک داروی دی متیل فومارات است که معمولاً تجویز می شود
مرحله 4. فینگولیمود را امتحان کنید
این دارو که توسط متخصص MS تجویز و تحت نظر است می تواند با جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به اعصاب مغز و/یا نخاع ، به کاهش عود بیماری کمک کند. مصرف فینگولیمود همچنین ممکن است باعث ناتوانی دائمی یا حتی جلوگیری از آن شود.
- Fingolimod معمولاً به صورت خوراکی ، یک بار در روز مصرف می شود.
- مصرف فینگولیمود ممکن است ضربان قلب شما را کند کرده و باعث فشار خون بالا یا تاری دید شود. پزشک پس از تجویز اولین دوز فینگولیمود ، حداقل شش ساعت ضربان قلب شما را تحت نظر دارد.
مرحله 5. teriflunomide مصرف کنید
تریفلونومید توسط متخصص ام اس تجویز و تحت نظر قرار می گیرد. این دارو به صورت خوراکی ، یک بار در روز ، برای جلوگیری یا کاهش عود MS مصرف می شود. تریفلونومید می تواند عوارض جانبی متعددی با درجات مختلف شدت داشته باشد ، از جمله آسیب کبد و ریزش مو. تریفلونومید نباید توسط خانم هایی که باردار هستند یا ممکن است باردار شوند ، یا شریک مرد زنی که ممکن است باردار شود ، مصرف شود ، زیرا می تواند به جنین در حال رشد آسیب جدی برساند.
مرحله 6. از natalizumab استفاده کنید
ناتالیزوماب ممکن است به جلوگیری از سفر سلول های ایمنی به مغز و نخاع کمک کند ، در نتیجه احتمال آسیب عصبی در این مکان ها را کاهش می دهد. اغلب در درمان اشکال عودکننده MS م effectiveثر است ، اگرچه ممکن است خطر ابتلا به عفونت ویروسی در مغز را نیز افزایش دهد. با پزشک خود در مورد فواید و خطرات احتمالی ناتالیزوماب صحبت کنید.
تجویز و نظارت توسط متخصص MS ضروری است
مرحله 7. alemtuzumab را امتحان کنید
آلمتوزوماب با هدف قرار دادن پروتئینی که در سطح سلول های ایمنی بدن شما قرار دارد کار می کند. همچنین تعداد گلبول های سفید بدن شما را از بین می برد ، که ممکن است احتمال آسیب عصبی را کاهش دهد ، اما خطرات را نیز به همراه دارد. برخی از بیماران به دلیل کاهش تعداد گلبول های سفید خون ، خطر عفونت و عوارض خود ایمنی را افزایش می دهند.
المتوزوماب توسط پزشک متخصص ام اس تجویز و تحت نظر قرار می گیرد و طی پنج روز متوالی تجویز می شود ، سپس یک سال پس از درمان اولیه ، سه روز دیگر تزریق دارو ادامه می یابد
مرحله 8. میتوکسانترون مصرف کنید
میتوکسانترون یک سرکوب کننده سیستم ایمنی است که ممکن است به درمان MS شدید و پیشرفته کمک کند. با این حال ، استفاده از آن به دلیل خطر آسیب قلبی و سرطان خون معمولاً محدود است. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات احتمالی استفاده از میتوکسانترون صحبت کنید.
این دارو همچنین نیاز به تجویز و نظارت توسط متخصص MS دارد
نکات
اگر عارضه جانبی رایج احساس "در آغوش گرفتن" MS را دارید ، می توانید برای درمان بغل MS اقداماتی را انجام دهید
هشدارها
- در صورت افزایش علائم یا علائم جدید به پزشک مراجعه کنید.
- ممکن است بتوانید با ورزش و رژیم غذایی مقداری میلین از دست رفته را بازیابی کنید ، که ممکن است کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد ، اما این درمان ها بیماری زمینه ای را درمان نمی کند.
