تعیین اینکه چرا کودک غیرمعمول عمل می کند می تواند یک فرآیند دشوار باشد. اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) و اوتیسم می توانند در ظاهر شبیه به هم باشند ، اما بسیار متفاوت عمل می کنند و شامل درمان های متفاوتی می شوند. در اینجا نحوه شروع تمایز بین این دو است.
این مقاله بر روی کودکان تمرکز دارد زیرا RAD یک اختلال دوران کودکی است. توجه به این نکته ضروری است که در حالی که RAD در دوران کودکی متمرکز است ، اوتیسم مادام العمر است و در بزرگسالان و همچنین کودکان رخ می دهد.
مراحل
روش 1 از 2: درک شباهت ها و تفاوت ها
مرحله 1. به شباهت های اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) و اوتیسم توجه کنید
کودکان با هر دو تشخیص ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- مشکل در مهارت های اجتماعی (از جمله استفاده از زبان)
- با تنظیم هیجانی مبارزه می کند
- تحریک کننده
- نیاز به روتین
- تماس چشمی غیرمعمول
- هنگام تنهایی ممکن است آرام تر به نظر برسد
- پرهیز از محبت
- ظاهر بی روح یا غم انگیز
- مسائل مربوط به عزت نفس (ذاتی اوتیسم نیست ، اما کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب طوری رفتار می شوند که گویی بی ارزش هستند)
مرحله 2. به دنبال حضور رویدادهای آسیب زا یا روابط ناکارآمد در خانواده باشید
RAD ناشی از ناراحتی دوران کودکی است ، مانند جدایی از والدین یا تغییر مراقبین. در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند تروما را تجربه کنند ، خود اوتیسم ناشی از ضربه نیست.
مرحله 3. رابطه کودک را با مراقب (های) اصلی خود در نظر بگیرید
کودکان مبتلا به RAD همیشه روابط ناکارآمد دارند و کودکان اوتیستیک ممکن است از هم دور باشند یا نباشند.
-
محبت:
کودکان مبتلا به RAD از دلایل عاطفی اجتناب می کنند یا به طور بی رویه به دنبال محبت می گردند. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم از جنبه های جسمی/حسی ناراحت هستند ، یعنی این امر بر آنها غلبه می کند. کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است از محبت حسی (مانند بغل کردن به جای بوسه های مرطوب) راحت باشد و برخی از کودکان اوتیستیک با محبت مشکلی ندارند.
-
اعتماد:
کودکان مبتلا به RAD به دلیل تجربیات بد به مراقبت کنندگان خود اهمیت نمی دهند یا به آنها اعتماد ندارند. کودکان اوتیستیک مراقبان خود را دوست دارند و مستعد اعتماد به آنها هستند ، حتی اگر این رفتار را متفاوت نشان دهند. (با این حال ، کودکان اوتیسم بیشتر در معرض سوء استفاده قرار می گیرند ، که ممکن است باعث مشکلات اعتماد شود.)
- در هر دو مورد ، درمان و تعامل مثبت می تواند روابط با مراقبین را بهبود بخشد.
مرحله 4. درصورت وجود هرگونه مشکل در غذا خوردن کودک را در نظر بگیرید
هم کودکان اوتیسم و هم کودکان مبتلا به RAD ممکن است با غذا مشکلاتی را تجربه کنند. تفاوت در این است که چرا: کودکان اوتیسم ممکن است با خود غذا مشکل داشته باشند ، در حالی که کودکان مبتلا به RAD با روابط اجتماعی درگیر در خوردن غذا مشکل دارند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است از غذاهای خاصی به دلیل بافت یا طعم آنها اجتناب کنند. چگونگی سازماندهی غذا (به عنوان مثال ، اگر مرغ به سس سالاد دست می زند) و اینکه چگونه با برنامه روزانه مطابقت دارد نیز ممکن است یک عامل باشد.
- کودکان مبتلا به RAD بیشتر به کسانی که غذا ارائه می دهند اهمیت می دهند و ممکن است بر اساس افرادی که به آنها غذا می دهند متفاوت عمل کنند. آنها ممکن است غذا را بیندازند یا به آنها هدیه دهند ، یا غذا و بسته بندی ها را پنهان کنند.
مرحله 5. زبان تکراری را در نظر بگیرید
زبان تکراری در هر دو معلولیت رایج است و صداها کمی متفاوت است. کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است از تکرار برای اطمینان ، لذت بردن یا نوشتن متن استفاده کنند ، در حالی که کودکان مبتلا به RAD بیشتر از آن برای اطمینان خاطر استفاده می کنند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است از اکولالیا استفاده کنند و کلمات یا عبارات را به دلیل دوست داشتن صدا تکرار کنند. آنها ممکن است سوالات تکراری بپرسند.
- کودکان مبتلا به RAD اسکریپت هایی برای مقابله با شرایط استرس زا ایجاد می کنند ، مانند گفتن کلمات یکسان هر زمان که عزیزی شما را ترک می کند. تکرار آنها شبیه به کاری است که یک کودک کوچکتر انجام می دهد.
مرحله 6. نحوه رفتار آنها با چیزهای مورد علاقه خود را در نظر بگیرید
كودكان اوتیسم به طور كلی بیشتر مراقب اقلام گرانبها هستند ، در حالی كه كودكان مبتلا به RAD به احتمال زیاد آنها را از دست می دهند یا می شكنند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است اقلام مورد علاقه خود را جمع آوری کرده و از انداختن یا دادن آنها خودداری کنند.
- یک کودک اوتیسم معمولاً دقیقاً می داند مورد مورد علاقه اش کجاست و می تواند تشخیص دهد که آیا کسی آن را جابجا کرده است یا خیر. یک کودک مبتلا به RAD ممکن است چیزها را به راحتی از دست بدهد.
- کودکان مبتلا به RAD ممکن است موارد را به طور تصادفی یا در صورت ناراحتی عمداً بشکنند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم معمولاً چیزهای آشنا را ترجیح می دهند ، در حالی که کودکان مبتلا به RAD بیشتر برای موارد جدید آماده هستند.
مرحله 7. نحوه بازی آنها با سایر کودکان را تماشا کنید
کودکان اوتیسم معمولاً بیشتر به قوانین بازی توجه می کنند ، و اگر عادلانه باشد. کودکان مبتلا به RAD بیشتر نگران پیروزی هستند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم به احتمال زیاد مطالعه می کنند ، در مورد آنها صحبت می کنند و قوانین را اجرا می کنند. آنها ممکن است فکر کنند بی انصافی است اگر با پیروزی شروع کنند اما در نهایت بازنده شوند.
- کودکان مبتلا به RAD ممکن است سعی کنند قوانین را به نفع خود رعایت کنند. در صورت شکست ، ممکن است دیگران یا تجهیزات را به دلیل عزت نفس شکننده خود سرزنش کنند.
- کودکان اوتیسم معمولاً بازی موازی یا انفرادی را ترجیح می دهند. کودکان مبتلا به RAD می خواهند با دیگران بازی کنند ، بنابراین همسالانشان می توانند برنده شدن آنها را ببینند.
- کودکان اوتیسم اسباب بازی های مکانیکی (مانند قطار یا لگو) و اسباب بازی هایی را که می توانند بررسی و سازماندهی کنند ترجیح می دهند.
مرحله 8. نحوه بازی کودک با اسباب بازی ها را مشاهده کنید
کودکان اوتیستیک معمولاً بیشتر منزوی هستند و اسباب بازی های خود را به جای ایجاد خط داستانی مرتب می کنند. کودکان مبتلا به RAD به دنبال دیگران هستند و قصه ای را پخش می کنند. آنها ممکن است برای مدت طولانی تنها بازی نکنند.
- کودکان مبتلا به اوتیسم به بازی انفرادی تمایل دارند ، اسباب بازی ها را به عنوان شخصیت به عنوان اشیا در نظر می گیرند و با اشیاء معمولی مانند چوب بازی می کنند. آنها تمایل دارند اسباب بازی های خود را سازماندهی کنند (مانند ردیف کردن آنها بر اساس اندازه یا ایجاد زیرساخت های جامعه عروسکی). آنها می توانند برای مدت طولانی به تنهایی بازی کنند.
- کودکان مبتلا به RAD بیشتر به دنبال بازی با دیگران هستند. آنها ممکن است به دلیل تمرکز ضعیف نتوانند مدت طولانی به تنهایی بازی کنند. داستانهای آنها ممکن است شامل مشکلات ناشی از تجربیات خودشان باشد.
مرحله 9. در نظر بگیرید که آیا کودک نقش ایفا می کند یا خیر
کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل دارند با ایفای نقش های مختلف مشکل داشته باشند. برخی نمی توانند ، و برخی دیگر می توانند نقش واکنشی ایفا کنند اگر یکی از عزیزان خط داستانی را آغاز کند. کودکان مبتلا به RAD اغلب نوع خاصی از نقش را ترجیح می دهند (به عنوان مثال بازی با کودک) ، اغلب تجربیات گذشته خود را با پایان دلخواه خود به طور مکرر بازی می کنند و در پایان دادن به نقش نقش دارند.
مرحله 10. به درک کودک از اخلاق توجه کنید
کودکان اوتیسم اغلب تمایل زیادی به درست و غلط دارند. کودکان مبتلا به RAD معمولاً درک کمتری از رفتار اخلاقی دارند.
- کودکان مبتلا به RAD ممکن است وجدان زیادی نداشته باشند. کودکان اوتیسم ممکن است وجدان بیش از حد فعال داشته باشند ، به ویژه در مورد رعایت قوانین.
- هنگامی که کودک اوتیسم اصلاح می شود ، سعی می کند در آینده به شیوه "صحیح" رفتار کند. یک کودک مبتلا به RAD ممکن است نداشته باشد.
مرحله 11: نحوه تفکیک کودک بین واقعیت و داستان را در نظر بگیرید
کودکان اوتیستیک تمایل دارند در این زمینه پیچیده و تحت اللفظی نباشند. کودکان مبتلا به RAD اغلب ایده های اغراق آمیز دارند.
- کودکان اوتیستیک ممکن است متوجه نشوند که داستان و نقش آفرینی واقعی نیستند. آنها تمایل دارند به راحتی فریب بخورند.
- کودکان مبتلا به RAD تمایل دارند خود را یا فوق العاده قدرتمند یا ناتوان بدانند. آنها ممکن است داستانهای اغراق آمیز در مورد شکست یا فرار از دشمنان قدرتمند بگویند.
- کودکان مبتلا به RAD معمولاً در برابر هر تهدیدی واکنش شدید نشان می دهند ، حتی اگر این تهدید جزئی یا غیر واقعی باشد.
مرحله 12. دروغ و دستکاری را در نظر بگیرید
کودکان مبتلا به RAD می توانند در این زمینه بسیار ماهر باشند و دروغ های مفصلی برای تحت تأثیر قرار دادن مردم یا آسیب رساندن به شهرت کسی بگویند. کودکان اوتیسم در دروغ گفتن یا فریب دیگران بسیار بد عمل می کنند.
مرحله 13. به درک کودک از دیدگاه های دیگران توجه کنید
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است نسبت به افکار و احساسات دیگران بی توجه باشند ، جایی که کودکان مبتلا به RAD بر واکنش دیگران نسبت به آنها تمرکز می کنند.
-
کنترل احساسات:
کودکان مبتلا به RAD می خواهند احساسات قوی را در مخاطبان خود برانگیزند. کودکان مبتلا به اوتیسم به این موضوع علاقه ای ندارند و ممکن است احساسات قوی را استرس زا یا گیج کننده بدانند.
-
مدیریت دیدگاه ها:
کودکان مبتلا به RAD ممکن است دستکاری یا بیش از حد سازگار باشند و برای تغییر نظرات مردم در مورد آنها اغراق کنند. کودکان اوتیسم دیدگاه دیگران را به خوبی درک نمی کنند.
-
مدیریت نقش ها:
کودکان مبتلا به RAD سعی می کنند دائماً از یک نقش (به عنوان مثال بازی قربانی یا قلدر) استفاده کنند. کودکان اوتیسم اصلاً برای درک نقش خود تلاش می کنند.
-
اشتراک گذاری:
کودکان مبتلا به RAD نگران به اشتراک گذاشتن چیزهای خود هستند و ممکن است چیزهایی را از دیگران بگیرند بدون اینکه بدانند این کار آنها را ناراحت می کند. کودکان اوتیستیک ممکن است نیازی به اشتراک گذاری یا نوبت گیری را درک نکنند ، یا ممکن است این کار را انجام دهند زیرا قوانین است.
مرحله 14. توجه کنید که کودک چقدر به احساسات و افکار طرف مقابل توجه می کند
کودکان اوتیستیک تمایل به درک ندارند ، در حالی که کودکان مبتلا به RAD تمایل به مراقبت بیش از حد و بیش از حد واکنش پذیر دارند.
- کودکان اوتیستیک ممکن است متوجه نشوند که طرف مقابل به چه چیزی احتیاج دارد ، حرکاتش چه معنایی دارد یا آنچه از قبل می داند. گفتگو ممکن است سست یا غیر معمول باشد. ممکن است لازم باشد به آنها صراحتاً احساسات شخصی گفته شود.
- کودکان مبتلا به RAD می توانند دیگران را بهتر درک کنند.
مرحله 15. به سایر مهارت های مکالمه نگاه کنید
کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان مبتلا به RAD هر دو در مهارت های مکالمه ، معمولاً به روش های مختلف غیر معمول هستند.
-
ارتباط چشمی:
کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب تماس چشمی کمی دارند یا به آنها خیره نمی شوند. کودکان مبتلا به RAD بر اساس احساسات خود تماس چشمی متفاوتی برقرار می کنند.
-
نزدیکی فیزیکی:
کودکان مبتلا به اوتیسم نمی دانند چقدر باید با دیگران ایستادگی کنند و فاصله فیزیکی آنها هیچ معنایی ندارد. کودکان مبتلا به RAD از فاصله فیزیکی به عنوان ابزاری برای بیان احساسات استفاده می کنند.
-
واژگان:
کودکان اوتیستیک تمایل به یافتن کلمات دارند و ممکن است واژگان قوی داشته باشند. کودکان مبتلا به RAD واژگان ضعیفی دارند. کودکان مبتلا به RAD نسبت به کودکان اوتیسم از زبان احساسی بیشتر استفاده می کنند.
-
تفسیر واقعی:
کودکان اوتیستیک اطلاعات واقعی را قرائت می کنند و اغلب بیش از حد ارائه می دهند ، زیرا نمی دانند چقدر بگویند. کودکان مبتلا به RAD این کار را بسیار کمتر انجام می دهند.
-
زبان تمثیلی:
کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است با اصطلاحات و کنایه ها گیج شوند. کودکان مبتلا به RAD اغلب نمی توانند با تمسخر ملایم کنار بیایند ، زیرا عزت نفس آنها بسیار شکننده است.
مرحله 16. به خودکنترلی احساسی آنها نگاه کنید
کودکان دارای هر دو معلولیت در تنظیم احساسات خود مشکل دارند و احساسات بسیار قوی را تجربه می کنند.
-
مهارتهای یادگیری:
اگر کودکان اوتیستیک در مورد چگونگی انجام این کار توضیحی دریافت کنند ، بهتر یاد می گیرند. کودکان مبتلا به RAD از مدلینگ بهتر یاد می گیرند.
-
گیجی:
کودکان مبتلا به اوتیسم در درک احساسات خود و دیگران (الکسیتیمیا) مشکل دارند.
-
طغیان ها:
فروپاشی های اوتیسم علل واضح تری دارند و در کودکان مبتلا به RAD کوتاه تر از عصبانیت هستند.
-
وحشت:
کودکان اوتیسم بیشتر از چیزهای غیرمنتظره مانند تغییرات روتین وحشت دارند ، در حالی که کودکان مبتلا به RAD بیشتر از نگرانی در مورد برآوردن نیازها (جسمی یا احساسی) وحشت دارند.
مرحله 17. حافظه و حس زمان آنها را در نظر بگیرید
هر دو اوتیسم و RAD شامل اختلال عملکرد اجرایی می شوند و کودک ممکن است در حافظه و حس زمان دچار مشکل شود.
- کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب دارای حافظه کاری ضعیف و حافظه بلند مدت عالی هستند. کودکان مبتلا به RAD تمایل دارند که بر رویدادهای خاصی تمرکز کنند و حافظه انتخابی دارند. آنها ممکن است در مورد آنچه به خاطر دارند گیج شوند.
- کودکان اوتیستیک به دلیل عدم قطعیتی که دارند ، در پیگیری زمان ، نیاز به ساعت و دوست نداشتن انتظار دچار مشکل هستند. کودکان مبتلا به RAD از نظر احساسی نگران هستند. انتظار ممکن است باعث شود آنها احساس طرد شدن یا نادیده گرفته شدن کنند.
مرحله 18. تفاوت در مدت زمان را تشخیص دهید
با درمان و عشق مناسب ، RAD قابل درمان است. در حالی که افراد مبتلا به اوتیسم می توانند از پشتیبانی و یادگیری مهارت ها برخوردار شوند ، خود اوتیسم مادام العمر است.
روش 2 از 2: حرکت به جلو
مرحله 1. در مورد هر دو شرایط تحقیق کنید
مقالات مختلفی را بخوانید ، از متخصصان پزشکی گرفته تا افرادی که با معلولیت زندگی می کنند ، تا افرادی که افراد دارای معلولیت را می شناسند. این به شما کمک می کند تا دیدگاه بالینی و شخصی را در مورد وضعیت هر بیماری بدست آورید.
بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم مطالبی را به صورت آنلاین می نویسند که به شما کمک می کند بفهمید زندگی برای اوتیسم چگونه است. از آنجا که RAD قابل درمان است ، از افرادی که با آن زندگی می کنند چیز زیادی نخواهید یافت
مرحله 2. شرایط دیگری را که ممکن است فرزند شما داشته باشد در نظر بگیرید
ممکن است آنها نه RAD داشته باشند و نه اوتیسم ، و به جای آن چیز دیگری داشته باشند. یا فرزند شما می تواند علاوه بر تشخیص RAD یا اوتیسم ، شرایط سلامتی دیگری نیز داشته باشد.
- افسردگی
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- ناتوانی ذهنی
- اختلالات سازگاری
مرحله 3. فرزند خود را نزد متخصص ببرید
پزشک شما ممکن است در مورد تفاوتها برای تشخیص تشخیص کافی داشته باشد ، یا ممکن است به متخصصی ارجاع داده شوید که تفاوتها را بهتر درک کند.
- در صورت تمایل این مقاله را به متخصص نشان دهید یا علائم را شرح دهید.
- از نتیجه گیری زودهنگام خودداری کنید. RAD و اوتیسم را می توان به راحتی با یکدیگر یا با چیزی متفاوت اشتباه گرفت. ذهن خود را باز نگه دارید.
- اگر در مورد تشخیص اشتباه نگران هستید ، صحبت کنید. یک پزشک خوب یک شنونده خوب است.
مرحله 4. به دنبال درمان هایی برای فرزند خود باشید
چه فرزند شما مبتلا به RAD باشد یا اوتیسم باشد ، گزینه های زیادی برای کمک به او در تنظیم و بهبود کیفیت زندگی وجود دارد. دریغ نکنید از پزشک خود در مورد بهترین گزینه ها برای فرزند خود سوال کنید.
- کودکان مبتلا به RAD اغلب از مشاوره فردی و/یا خانواده بهره مند می شوند.
- کودکان اوتیسم از درمان متناسب با نیازهای فردی بهره مند می شوند. کاردرمانی ، AAC ، گفتاردرمانی ، RDI ، Floortime و سایر درمانها ممکن است بر اساس تک تک کودکان ایده خوبی باشد.
- از تکنیک های درمانی اجباری ، کنترل کننده یا آزمایشی اجتناب کنید. بهتر است از درمانهای غیرمتعارف یا حاشیه ای برای اوتیسم یا وابستگی واکنشی اجتناب کنید ، زیرا ممکن است مضر یا حتی کشنده باشند. بسیاری از کلاهبرداران به ویژه خانواده های کودکان اوتیسم را هدف قرار می دهند.
نکات
- بسیاری از مسائل مربوط به RAD را می توان با مسائل احساسی توضیح داد. بسیاری از مسائل کودکان اوتیسم را می توان با غفلت ، ترس یا مسائل حسی توضیح داد.
- یک مطالعه نشان می دهد که مشکلات ارتباطی در RAD ناشی از محبت های غیر صادقانه ، یخ زدگی در ترس و آسیب به خود است ، در حالی که از پرسش های مزاحم از کودکان اوتیسمی ناشی می شود.
- درمان RAD دشوار است و بسیاری از چیزها جواب نمی دهند. تحقیق کنید و با سایر والدین/مراقبان کودکان مبتلا به RAD مشورت کنید تا در مورد آنچه واقعاً کار می کند مشورت کنید.
- RAD یک اختلال شدید است. اوتیسم متفاوت است ؛ هر فرد مبتلا به اوتیسم متفاوت است و نیازها و توانایی های متفاوتی خواهد داشت.
