کارشناسان می گویند اگر در پاها یا پاهای خود احساس درد ، تورم یا حساسیت کرده اید ، ممکن است از شکستگی استرس تشخیص داده نشده رنج ببرید. دویدن ، راه رفتن و پریدن ممکن است به خصوص دردناک باشد ، اگر شما ورزشکار هستید ، یا حتی یک پیاده روی هفتگی ، یک تجربه ناراحت کننده باشد. هرکسی می تواند دچار شکستگی استرس شود ، از افراد کم تحرک گرفته تا ورزشکاران المپیکی. مطالعات نشان می دهد که با آگاهی از عوامل خطر ، درک علائم و دریافت تشخیص حرفه ای ، می توانید منبع آسیب خود را شناسایی و تأیید کنید.
مراحل
روش 1 از 3: تشخیص علائم شایع
مرحله 1. به یک درد شدید یا بدتر شدن توجه کنید
درد در ناحیه آسیب دیده شایع ترین علامت شکستگی استرس است ، به ویژه دردی که با فعالیت تشدید می شود. اگرچه درد ناشی از شکستگی استرس در ابتدا به سختی قابل مشاهده است ، اما ممکن است با گذشت زمان بدتر شود.
درد ممکن است شدید ، تپنده و طاقت فرسا باشد
مرحله 2. مراقب التهاب ، تورم یا کبودی باشید
اگر التهاب ، تورم یا کبودی در محل درد وجود داشته باشد ، این نشان دهنده احتمال شکستگی استرس است. برخی از مناطقی که ممکن است متوجه التهاب ، تورم یا کبودی شوید عبارتند از:
- در بالای پای شما.
- در امتداد ساق پا (قسمت جلوی ساق پا).
- در اطراف مچ پا یا پاشنه پا.
مرحله 3. به وجود حساسیت موضعی توجه کنید
حساسیت موضعی معمولاً از یک نقطه خاص سرچشمه می گیرد و در زمان استراحت کاهش می یابد. حساسیت به لمس یا احساس جسم نرم در حال تپش قلب می تواند به دلیل التهاب در ناحیه آسیب دیده باشد. ناحیه آسیب دیده را لمس کنید تا ببینید حساس است یا خیر.
مرحله 4. به هرگونه اسپاسم عضلانی توجه کنید
هنگامی که فیبرهای عضلانی در ناحیه آسیب دیده به دلیل شکستگی استرس کشیده یا پاره می شوند ، منقبض می شوند. این انقباض ممکن است منجر به اسپاسم عضلات و درد بیشتر در ناحیه آسیب دیده شود. ممکن است متوجه شوید که ناحیه احساس تنگ شدن ، تنگ شدن یا درد می کند.
روش 2 از 3: ارزیابی عوامل خطر
مرحله 1. هرگونه حرکت یا تمرینات تحمل وزن را با حرکات تکراری کنترل کنید
شکستگی های استرس ناشی از ایجاد فشار یا فشار بیش از حد بر استخوان های تحمل کننده بدن مانند ساق و پا است. این وزن می تواند باعث عدم تعادل در رشد سلول های جدید استخوانی شود و استفاده بیش از حد از استخوان های تحمل کننده وزن می تواند منجر به فرسودگی استخوان ، ترک خوردگی استخوان و ایجاد شکستگی استرس شود.
- تمرینات کم فشار ، مانند یوگا ، اگر از حرکات تکراری زیاد استفاده کنند نیز می توانند باعث شکستگی استرس شوند. این شکستگی ها بیشتر در پاها ظاهر می شوند.
- شکستگی های استرس معمولاً در ناحیه ساق پا (استخوان ساق پا) ، استخوان ساق پا (استخوان ساق پا) ، متاتارس (استخوان پا) ، ناویکولار (استخوان های قسمت پایینی پا) رخ می دهد. آنها کمتر در استخوان های لگن ، لگن و استخوان خاجی رخ می دهند.
مرحله 2. افزایش اخیر فعالیت را در نظر بگیرید
افرادی که فعالیت بدنی خود را بعد از بی تحرکی طولانی مدت افزایش می دهند ، بیشتر در معرض شکستگی های استرس قرار دارند. این می تواند یک شوک باشد و اولین نشانه تمرین بیش از حد باشد.
اگر به تازگی مسافت پیموده شده خود را به طور چشمگیری افزایش داده اید یا اخیراً رژیم جدیدی را شروع کرده اید ، ممکن است از شکستگی استرس رنج ببرید
مرحله 3. بدانید که ورزشکاران بیشتر در معرض شکستگی ناشی از استرس هستند
بسیاری از ورزشها ، مانند دوومیدانی ، بسکتبال ، تنیس و ژیمناستیک باعث ایجاد فشار مکرر بر استخوان ها می شود. این استرس به دلیل برخورد پا با زمین است و باعث ضربه می شود که می تواند منجر به شکستگی استرس شود.
ورزشکارانی که بیش از حد روی سطوح مختلف تمرین می کنند و کسانی که از تجهیزات غیر استاندارد استفاده می کنند ، مانند کفش های ورزشی فرسوده ، بیشتر در معرض شکستگی استرس قرار دارند
مرحله 4. شرایط پزشکی موجود را که خطر شما را افزایش می دهد شناسایی کنید
افرادی که از نظر پزشکی از قبل وجود دارند ، به ویژه پوکی استخوان ، به دلیل داشتن استخوان های ضعیف و شکننده ، مستعد شکستگی ناشی از استرس هستند.
پوکی استخوان استخوان را ضعیف می کند و شکستگی استرس ایجاد می شود
مرحله 5. استفاده از کورتیکواستروئیدها را دنبال کنید
کورتیکواستروئیدها شرایطی مانند آرتریت ، بثورات پوستی و آسم را تسکین می دهند. با این حال ، کورتیکواستروئیدها می توانند خطر شکستگی را افزایش دهند ، به ویژه اگر از آنها به مدت طولانی استفاده کرده اید. هنگام معاینه آسیب ، در صورت استفاده از کورتیکواستروئیدها ، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
مرحله 6. توجه داشته باشید که زنان بیشتر مستعد شکستگی های استرس هستند
زنان ، به ویژه آنهایی که به شدت ورزش می کنند و رژیم می گیرند ، قاعدگی نامنظم دارند و پوکی استخوان دارند ، بیشتر در معرض شکستگی استرس قرار دارند. این ورزش به عنوان سه گانه ورزشکاران زن شناخته می شود و منجر به شکنندگی استخوان ها می شود که به راحتی می شکنند.
مرحله 7. در مورد سابقه مشکلات پا فکر کنید
افرادی که مشکل پا دارند ، مانند کف پای صاف یا قوس های بلند و سفت ، مستعد شکستگی های تنشی هستند. این به دلیل عدم تعادل این ناهنجاری های پا در حین فعالیت های تحمل وزن است. اگر سابقه مشکلات پا دارید ، به احتمال زیاد دچار شکستگی استرس می شوید.
مرحله 8. عوامل شیوه زندگی را که می توانند بر خطر شکستگی استرس شما تأثیر بگذارند ، در نظر بگیرید
افرادی که بیش از 10 نوشیدنی الکلی در هفته می نوشند یا سیگار می کشند ، بیشتر در معرض شکستگی استرس قرار دارند. این به این دلیل است که مواد موجود در الکل و سیگار تراکم استخوان را کاهش می دهند.
علاوه بر این ، افراد مبتلا به اختلالات خوردن مقدار کلسیم و ویتامین D ، مواد مغذی لازم برای تقویت استخوان ها را کاهش داده اند
روش 3 از 3: تشخیص حرفه ای
مرحله 1. به پزشک خود مراجعه کنید
در صورت احساس درد هنگام انجام تمرینات تحمل وزن مانند راه رفتن ، دویدن و دویدن ، با پزشک خود یا متخصص (متخصص اطفال یا جراح ارتوپدی) مشورت کنید. به یاد داشته باشید که در صورت شکستگی استرس ، درد معمولاً در حالت استراحت کاهش می یابد ، اما هنگامی که درد ، ناراحتی و تورم کاهش نیافت ، بهتر است به اورژانس نزدیکترین بیمارستان یا مرکز درمانی مراجعه کنید.
در صورت عدم درمان طولانی مدت ، شکستگی ناشی از استرس می تواند آسیب های زیادی را به همراه داشته باشد
مرحله 2. درباره سابقه پزشکی خود بحث کنید
پزشک با شما مصاحبه می کند و برای جمع آوری اطلاعات از شما س questionsالاتی می پرسد. این اطلاعات به پزشک در تشخیص دقیق شکستگی استرس کمک می کند. پزشک همچنین می تواند با این اطلاعات عوامل خطرساز شما برای ایجاد شکستگی استرس را ارزیابی کند.
مرحله 3. معاینه فیزیکی انجام دهید
در طول معاینه فیزیکی ، پزشک ناحیه آسیب دیده را بررسی ، لمس و ضربه می زند. این ممکن است برای تشخیص پزشک کافی باشد ، زیرا علائم مانند حساسیت ، درد و تورم را می توان از این طریق تشخیص داد.
مرحله 4. از اشعه ایکس استفاده کنید
ممکن است اشعه ایکس شواهدی از شکستگی های ناشی از استرس را نشان ندهد ، اما می توان از آن برای تشخیص علائم شکستگی استرس چند هفته پس از شروع علائم استفاده کرد. این می تواند زمانی نشان دهد که استخوان در محل شکستگی شروع به بازسازی و بهبود می کند. در این مورد ، اشعه ایکس ممکن است به پزشک در تایید تشخیص کمک کند.
- از آنجا که شکستگی های تنش ممکن است فقط شکافی در استخوان به نظر برسد ، میزان و شدت آنها ممکن است در یک عکسبرداری معمول قابل مشاهده نباشد.
- اگر اشعه ایکس ناموفق بود ، ممکن است تصویربرداری بیشتری لازم باشد.
مرحله 5. در مورد اسکن توموگرافی کامپیوتری سوال کنید
اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) تصاویر کامپیوتری گرفته و آنها را تبدیل می کند تا تصویر واضح تری از محل آسیب دیده و مفاصل ، رباط ها و استخوان های اطراف آن ارائه شود. اگر اشعه ایکس مشکل را مشخص نکند ، این ممکن است به تشخیص شکستگی استرس کمک کند.
مرحله 6. برای اسکن استخوان بروید
در اسکن استخوان از ردیاب رادیواکتیو تزریق شده از طریق خط وریدی برای نشان دادن مناطقی که سلولهای استخوانی فعالیت و خون رسانی آنها افزایش یافته است ، استفاده می شود. این نواحی نشان می دهد که ترمیم استخوان با لکه سفید روشن روی تصویر اسکن شده است. با این حال ، شکستگی ناشی از استرس ممکن است شبیه به نوع دیگری از آسیب استخوان در اسکن استخوان باشد ، بنابراین دقیق ترین آزمایش تصویربرداری برای تشخیص شکستگی های استرس نیست.
مرحله 7. در مورد تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) سوال کنید
MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی برای ایجاد تصویر دقیق تر و واضح تر از ساختار بدن اسکن شده استفاده می کند. برای تشخیص شکستگی استرس می توانید در هفته اول آسیب MRI انجام دهید. این دقیق ترین نتایج را ارائه می دهد و می تواند بین شکستگی استرس و آسیب بافت نرم تمایز قائل شود.
مرحله 8. در مورد گزینه های درمانی با پزشک خود مشورت کنید
در بیشتر موارد ، تنها کاری که باید انجام دهید این است که استراحت کرده و هرگونه فعالیت شدید را تا زمان بهبودی جراحات خود متوقف کنید. اگر آسیب شما در 6-8 هفته بهبود نیافته است ، پزشک ممکن است جراحی را برای قرار دادن پیچ در پا توصیه کند. ممکن است لازم باشد تا چند هفته پس از این عمل جراحی از کفش مخصوص استفاده کنید.
- ایده خوبی است که فعالیتی را که باعث شکستگی استرس شما شده است ، 6 تا 8 هفته پس از آسیب متوقف کنید.
- از پزشک خود بپرسید که آیا مکمل های کلسیم یا ویتامین D می توانند به شما در بهبودی کمک کنند.
