بیماران مبتلا به زوال عقل در مقایسه با سایر بیماران در سن مشابه در خطر سقوط قرار دارند. این سردرگمی می تواند مکانهای آشنا را ناآشنا جلوه دهد ، به علاوه بیماران مبتلا به زوال عقل می توانند در دیدن و قضاوت درست عمق مشکل داشته باشند. بنابراین ، خوب است که با ایجاد تغییراتی در محیط ، ایجاد تغییر در روال عادی و بررسی مسائل پزشکی ، به کاهش خطر سقوط فرد کمک کنیم.
مراحل
قسمت 1 از 3: ایجاد تغییرات در محیط زیست
مرحله 1. مطمئن شوید که نور کافی است
زوال عقل می تواند بر نحوه بینایی و تعامل فرد با محیط تأثیر بگذارد ، بنابراین نور مناسب می تواند به او در قضاوت بهتر فاصله ها کمک کند. افزودن نور بیشتر می تواند سایه ها را کاهش داده و اتاق را واضح تر نشان دهد ، که می تواند به دید بهتر فرد کمک کند. اطمینان حاصل کنید که در کل خانه چراغهای روشن کافی وجود دارد ، ترجیحاً چراغ هایی که دسترسی آنها آسان است.
- این می تواند به افزودن چراغ های شب نیز کمک کند ، به خصوص اگر فرد عادت دارد چراغ ها را هنگام بیدار شدن در شب روشن نکند.
- علاوه بر این ، مطمئن شوید که همه فضاهای خانه از جمله کمد دیواری دارای نور هستند.
- مطمئن شوید که پرده ها را در طول روز باز می کنید تا به افزایش نور طبیعی کمک کنید ، اما شب ها آنها را ببندید ، در حالی که چراغ های بیشتری را در داخل روشن می کنید.
مرحله 2. فضاهای پیاده روی را به هم ریخته کنید
در داخل ، مهم است که مطمئن شوید فرد مکان مشخصی برای پیاده روی دارد. هر گونه بهم ریختگی زمین را بردارید و مطمئن شوید که زمین حتی برای راه رفتن نیز مناسب است. به عنوان مثال اگر فرش چروک خورده است ، زمان تعویض آن فرا رسیده است.
- همچنین باید هر فرش را به زمین بچسبانید یا بچسبانید (یا آنها را بیرون بیاورید).
- هرگونه طناب در معرض دید را بردارید.
- از لغزنده شدن کفها خودداری کنید. اطمینان حاصل کنید که هر گونه نشتی را حذف کنید. در صورت امکان از اپیلاسیون کفها صرف نظر کنید.
مرحله 3. مناطق خطرناک خانه را با رنگ های روشن علامت گذاری کنید
افراد مبتلا به زوال عقل در دیدن لبه های مجزا روی اجسام دچار مشکل می شوند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است نتوانند ببینند راه پله به کجا ختم می شود یا جایی که یک قدم به آشپزخانه می رسد. حتی اگر آنها سالها در خانه زندگی کرده باشند ، زوال عقل می تواند آنها را فراموش کند که این خطرات کجاست. افزودن نشانه های بصری ، مانند نوار چسب روشن روی پله ، می تواند به کاهش خطر کمک کند.
مرحله 4. مطمئن شوید که رنگ ها به راحتی قابل تشخیص هستند
از رنگ های متضاد برای تعریف مواردی مانند حمام و تشک های خوش آمدید از پس زمینه آنها استفاده کنید. همچنین ، به رنگهای ثابت پایبند باشید ، زیرا الگوها می توانند باعث سردرگمی شوند. بهتر است از رنگ مشکی به ویژه روی زمین اجتناب کنید ، زیرا افراد مبتلا به زوال عقل ممکن است آن را به عنوان یک سوراخ ببینند.
- همچنین می توانید طریقه در را با رنگ متفاوتی رنگ آمیزی کنید ، با استفاده از رنگ های مختلف (مانند رنگ روشن تر برای دیوارها و تیره تر برای صفحات پایه) ، دیوار را از صفحات پایه جدا کنید و از توالت فرنگی با رنگ متضاد استفاده کنید.
- همچنین می توانید مواردی مانند لبه وان را با رنگ متضاد (با استفاده از نوار یا حوله) مشخص کنید.
مرحله 5. مبلمان را بیشتر استفاده کنید
برای افرادی که ممکن است با زمین خوردن مشکل داشته باشند ، داشتن مبلمانی که خیلی روی زمین نباشد بسیار مهم است. علاوه بر این ، سعی کنید تا آنجا که ممکن است قطعات کمی را کنار بگذارید ، زیرا این بدان معناست که اقلام کمتری با آنها برخورد می شود. در نهایت ، سعی کنید مبلمان را اغلب جابجا نکنید ، زیرا این می تواند گیج کننده باشد و باعث شود فرد مبتلا به زوال عقل سفر کند.
مرحله 6. اتاق خواب آنها را به طبقه پایین منتقل کنید
پله ها خطر سقوط فرد را افزایش می دهند. در صورت امکان اتاق خواب فرد را به طبقه پایین منتقل کنید تا مجبور نباشید هر چند وقت یکبار از پله ها بالا و پایین برود. البته ، فرد همچنین به یک حمام کامل در طبقه پایین احتیاج دارد.
مرحله 7. روی حمام کار کنید
حمام یکی از مکان هایی است که افراد بیشتر به آن می افتند. مواردی مانند صندلی توالت بلند ، میله های کنار توالت و وان و تشک های ضد لغزش را برای ایمن تر کردن آن و کاهش احتمال افتادن فرد اضافه کنید. افزودن نور بیشتر نیز می تواند کمک کننده باشد.
قسمت 2 از 3: کاهش ریسک آنها
مرحله 1. اقلام مورد نیاز را کنار تخت نگه دارید
فرد مبتلا به زوال عقل بیشتر در هنگام بیدار شدن در نیمه شب و در مواقع دیگر دچار سردرگمی می شود. به این واقعیت اضافه کنید که آنها نمی توانند به خوبی ببینند و ممکن است به دلیل عصبانیت دچار مشکل تعادل شوند و به راحتی می توان دید که شب چگونه می تواند مشکل ساز باشد. بهترین راه حل این است که به مقدار لازم وسایل مورد نیاز خود مانند یک لیوان آب ، دستمال کاغذی و تلفن خود را کنار تخت نگه دارید. همچنین در صورت نیاز به چراغ یا چراغ قوه و عینک اضافه کنید.
مرحله 2. همه چیز را در همان محل قرار دهید
اطمینان حاصل کنید که اقلام مانند کلید ، کفش و کیف پول را همیشه در یک مکان نگه دارید. انجام این کار به فرد کمک می کند تا اقلام را راحت تر بیابد ، به این معنی که مجبور نیست در خانه به دنبال آن بگردد. هر چه بیشتر سرگردان شوند ، احتمال سقوط آنها بیشتر می شود ، به ویژه اگر تحریک شوند.
مرحله 3. اطمینان حاصل کنید که آنها کفش مناسب دارند
کفش های جامد بهترین هستند ، مخصوصاً آنهایی که روی پای فرد نمی لغزند. بند کفش نیز ایده خوبی نیست ، زیرا می تواند باز شود و فرد را گم کند. با پشت یا کفش هایی با بندهای مخملی به لغزش بچسبید.
مطمئن شوید که فرد حتی در خانه کفش می پوشد ، زیرا اکثر دمپایی ها پشتیبانی کافی را ارائه نمی دهند
مرحله 4. یک واکر یا عصا را در نظر بگیرید
اگر فردی که از او مراقبت می کنید ناپایدار است ، راه رفتن یا عصا به او کمک می کند تا تعادل خود را حفظ کند. اینها را می توانید در داروخانه یا فروشگاه لوازم پزشکی پیدا کنید. در واقع ، برخی از بیمه ها در صورتی که پزشک آنها را از نظر پزشکی ضروری تشخیص دهد ، این بیمه نامه ها را پوشش می دهد.
مرحله 5. سطح سر و صدا را کاهش دهید
سر و صدا می تواند فرد مبتلا به زوال عقل را تحریک پذیر کند ، زیرا باعث سردرگمی آنها می شود. بهتر است سر و صدا را پایین نگه دارید ، زیرا با افزایش تحریک پذیری و سردرگمی ، خطر سقوط بیشتر می شود.
مرحله 6. حواس فرد را در صورت نیاز پرت کنید
هنگامی که زوال عقل فرد بدتر می شود ، ممکن است دوباره به روال عادی قدیمی برگردد که دیگر اهمیتی ندارد ، مانند تلاش برای بیدار شدن و رفتن سر کار صبح. این سرگردانی اضافی احتمال سقوط را افزایش می دهد. با این حال ، فقط گفتن "نه" به شخص فقط او را ناامید می کند. در عوض سعی کنید آنها را با چیز دیگری که دوست دارند ، مانند تهیه یک فنجان قهوه یا بازی با هم ، حواس آنها را پرت کنید.
قسمت 3 از 3: کمک به بخش پزشکی
مرحله 1. از فرد بخواهید خطر را ارزیابی کند
ارزیابی مداوم پزشکی از بیمار بسیار مهم است. پزشک می تواند فرد مورد نظر را معاینه کند. پزشک به مواردی مانند تعادل و قدرت عضلانی کمک می کند تا خطر فرد را تعیین کند. دانستن اینکه فرد چقدر در معرض خطر است می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که چقدر باید هوشیار باشید.
مرحله 2. به فرد کمک کنید تا سطح عملکرد خود را حفظ کند
یک ضرب المثل رایج وجود دارد که می گوید: "اگر از آن استفاده نکنید ، آن را از دست می دهید." این بدان معناست که کسی که فعال نیست ، توانایی فعالیت کمتری خواهد داشت. اطمینان حاصل کنید که افراد مبتلا به زوال عقل این فرصت را دارند که روزانه فعالیت کنند تا پیشرفت بیماری را کاهش داده و هرگونه اختلال عملکرد را متعادل کنند.
فعالیتهای ساده مانند پیاده روی با هم ، انجام کارهای خانه ، کار در باغ ، پخش موسیقی و رقص می تواند از نظر شناختی و جسمی برای بیمار مفید باشد
مرحله 3. در مورد مکمل ویتامین D با پزشک مشورت کنید
ویتامین D برای سلامتی بسیار مهم است ، زیرا جذب کلسیم را افزایش می دهد ، به سلامت استخوان ها کمک می کند و به سلامت روان کمک می کند. افراد مسن بیشتر از افراد جوان در معرض خطر کمبود ویتامین D هستند ، تا حدی به این دلیل که بدن آنها آن را به خوبی تولید نمی کند و تا حدی به دلیل آنکه زیاد در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند. برای بررسی کمبود ویتامین D و مکمل در صورت نیاز با پزشک فرد مشورت کنید.
مرحله 4. در مورد داروها از پزشک بپرسید
همچنین برای یک بیمار مبتلا به زوال عقل مهم است که توسط پزشک خود ارزیابی دارویی انجام شود. برخی از داروها می توانند احتمال سقوط فرد را افزایش دهند. اغلب ، داروهایی که اثرات را بدتر می کنند ، داروهایی هستند که باعث خواب آلودگی یا کمی شل شدن فرد می شوند ، مانند داروهای آنتی کولینرژیک (مانند بنادریل) ، آرامبخش و آرامبخش. با این حال ، داروی فشار خون نیز می تواند همین کار را انجام دهد ، اگر فشار خون فرد را بیش از حد کاهش دهد.
