فروپاشی زمانی اتفاق می افتد که فرد مبتلا به اوتیسم بیش از آنکه بتواند تحمل کند دچار استرس می شود. در نتیجه انفجار وحشت ، دل شکستگی ، خشم یا سایر احساسات شدید هنگامی که کنترل خود را از دست می دهند. کاهش استرس ، اتخاذ رویکرد فعال و ایجاد مهارت می تواند به کاهش بحران ها کمک کند.
مراحل
قسمت 1 از 5: شناخت علائم
بهترین راه حل اختلال پیشگیری است. اگر علائم را می دانید ، می توانید خود یا معشوق خود را رها کرده و فرصتی برای آرامش ایجاد کنید.
مرحله 1. مراقب علائم عاطفی استرس باشید
در طول روز وضعیت احساسی خود یا عزیزان خود را پیگیری کنید و زمانی که استرس در حال افزایش است توجه کنید. این به شما کمک می کند تا خطر سقوط را ارزیابی کنید.
- سرخورده ، آشفته یا غرق شده به نظر می رسند
- اخم کردن ، یا ناراحت به نظر رسیدن
- احساس بدی نسبت به خود
مرحله 2. بدنبال علائم جسمی و روانی - روانی استرس باشید
علائم استرس در افراد مختلف متفاوت است. افراد تحت استرس ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- سردرد
- ماهیچه های سفت (ممکن است منجر به درد و درد شود)
- سفتی یا درد در معده
- تغییر در اشتها
- کاهش تمرکز
- خستگی
- فک منقبض شده
مرحله 3. به دنبال رفتارهای آرامش بخش باشید
تحت استرس ، افراد مبتلا به اوتیسم به طور طبیعی سعی می کنند خود را آرام کرده و از خود محافظت کنند. در اینجا چند مورد وجود دارد که ممکن است توجه کنید:
- خود منزوی
- محدود کردن ورودی حسی ، مانند پوشاندن گوش یا چشم
- عقب نشینی عمیق تر در دنیای خود
- تحریک بیشتر
- استفاده از استراتژی های مقابله ای آموخته شده (به عنوان مثال نفس عمیق)
مرحله 4. صورت شخص را بررسی کنید
اگر در حال بررسی شخص مورد علاقه خود هستید ، یک نگاه سریع معمولاً به شما اجازه می دهد تا بیان آنها را ببینید. اگر شما فرد اوتیسم هستید و از روحیه خود یا آنچه که صورت شما انجام می دهد آگاهی چندانی ندارید ، ممکن است صورت خود را لمس کرده یا از آینه استفاده کنید.
- آینه های حمام فرصت خوبی برای مشاهده چهره شما است. تاکتیک توجیه خود در دستشویی هم شما را از موقعیت خارج می کند و هم به شما این امکان را می دهد که با آنچه عضلات صورت شما نشان می دهد احساس می کنید "چک" کنید.
- احساس صورت شما نیز می تواند به تشخیص استرس کمک کند. به عنوان مثال ، لمس ابروهای شما ممکن است نشان دهد که آنها ابروهای خود را فر کرده اند. ممکن است فک شما سفت باشد. شقیقه های شما ممکن است در لمس احساس سفتی کنند. همه اینها نشانه های فیزیکی است که استرس دارید.
قسمت 2 از 5: مداخله زودهنگام
بهترین راه برای جلوگیری از بحران ، قطع آن قبل از شروع است. بسیار مهم است که برای جلوگیری از تشدید استرس ، اقدامات سریع انجام دهید.
مرحله 1. غریزه خود را دنبال کنید
اگر احساس می کنید نشستن بیرون بهتر از نشستن در یک کافه تریا شلوغ است ، بیرون بروید. اگر فکر می کنید که تحریک یا استفاده از گوش گوش می تواند به شما کمک کند ، این کار را انجام دهید و نگران نظر دیگران نباشید. سلامت عاطفی شما یا دوستتان بیشتر از نظر دیگران اهمیت دارد.
مرحله 2. ببینید آیا می توانید موقعیت استرس زا را ترک کنید
سعی کنید بیرون بروید تا کمی هوای تازه داشته باشید یا استراحت کنید و صورت خود را بشویید. مودب باشید ، اما (در صورت نیاز) در مورد نیاز خود به ترک قاطع باشید. در اینجا چند راه برای برقراری ارتباط وجود دارد که باید به آنها استراحت یا مرخصی دهید:
- "احساس می کنم کمی حالم گرفته است. می روم هوای تازه بخورم."
- "من به حمام می روم ؛ همین الان برمی گردم."
- "من باید بروم تا دیر نکنم." (نیازی نیست مشخص کنید که این "قرار" با یک DVD و یک کاسه بستنی است.)
- "دارد دیر می شود و من خسته می شوم و می روم خانه."
- "این یک مهمانی فوق العاده بود ، اما من امشب چند تکلیف/کارهای خانه/کارهای محرمانه دولتی دارم. فردا می بینمت."
مرحله 3. ببینید کدام مکانیسم های مقابله می تواند به آرامش خود کمک کند
اکنون زمان "قوی بودن" یا "سخت گیری کردن" نیست ، زیرا تقریباً همیشه در نهایت نتیجه معکوس دارد. در عوض ، کمی ساکت یا خوش گذرانی را امتحان کنید.
- از اسباب بازی محرک مورد علاقه خود استفاده کنید.
- فشار عمیق بگیرید. ماساژ ، لباس های سنگین ، در آغوش گرفتن خرس ها و فشار دادن محکم راه هایی برای رسیدن به این هدف است.
- چیزی شیرین بخورید یا چیزی گرم بنوشید.
- تمرینات آرامش بخش مانند تنفس عمیق یا تصویرسازی را انجام دهید.
مرحله 4. در صورت شک ، محل را ترک کنید
ایجاد استرس ، بحران ها را بدتر می کند ، بنابراین تلاش نادرست برای "مقابله با آن" می تواند باعث بدتر شدن اوضاع شود. در اسرع وقت فرار کنید ، به اندازه نیاز خود یا عزیزانتان وقت بگذارید و هنگامی که احساس بهتری داشتید (اگر اصلاً) به آنجا بازگردید.
قسمت 3 از 5: زندگی خوب
کاهش استرس در زندگی روزمره ، رسیدن استرس به نقطه جوش را دشوارتر می کند.
مرحله 1. برخی از ابزارهای خودآرام را همراه خود داشته باشید
یک کیف با چند اسباب بازی محرک ، آبنبات چوبی ، یک کیسه لوبیا دستی ، لوسیون ، دستبند یا هر چیزی که به آرامش خود کمک می کند ، ذخیره کنید. به این ترتیب ، هنگامی که استرس شروع به افزایش می کند ، آماده خواهید شد.
مرحله 2. به طور منظم استرس و ورزش کنید
تحریک و ورزش باعث کاهش استرس ، سوزاندن کالری و ارائه مزایای بیشمار دیگر می شود. آنها انرژی اضافی سیستم شما را از بین می برند و روحیه و توانایی تمرکز شما را افزایش می دهند. در اینجا تغییرات کوچکی وجود دارد که می توانید برای افزایش فعالیت خود انجام دهید:
- هر شب 10 دقیقه پیاده روی کنید. عزیز خود را بیاورید و در مورد روز خود صحبت کنید.
- با اعضای خانواده ورزش حیاط خلوت انجام دهید.
- یک توقف زود از اتوبوس پیاده شوید و از هوای تازه قدردانی کنید.
- تاب خوردن.
- یک صندلی رومیزی را جایگزین یک توپ ورزشی کنید. هر چقدر که می خواهید پرش کنید.
- فرزندان یا خواهر و برادرهای خود را به پارک ببرید.
مرحله 3. خوب غذا بخورید و به اندازه کافی بخوابید
بی خوابی و رژیم غذایی نامناسب می تواند سطوح استرس شما را افزایش دهد ، بنابراین متوقف کردن بحران را برای شما سخت تر می کند.
متأسفانه بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم با خواب دست و پنجه نرم می کنند. مکمل های ملاتونین ممکن است کمک کنند. در صورت مشکوک بودن به اختلال خواب ، از صحبت با پزشک دریغ نکنید
مرحله 4. راههای کوچکی برای سهولت زندگی خود بیابید
درست است که تنظیمات انجام شود ، و معلول نیست که در ملاء عام معلول باشد. سعی کنید برای راهنمایی افراد همفکر خود به انجمن اوتیسم (مانند #AskAnAutistic) مراجعه کنید.
- درخواست مسکن معلولین کنید. اینها می توانند کمک کنند.
- برای مدیریت ورودی حسی ، گوشگیر فوم ، عینک آفتابی ، هدفون و کاپشن تهیه کنید.
- یک جاروبرقی روباتیک تهیه کنید ، نه اینکه بخواهید خودتان آن را تمیز کنید.
- از رویدادهای اجتماعی که به شما علاقه ندارند بگذرید. معاشرت انرژی می گیرد ، بنابراین از هر رویداد اختیاری که فکر می کنید بسیار خسته کننده است صرف نظر کنید.
- برنامه ها ، نمودارها و لیست ها را به عنوان کمک های حافظه تنظیم کنید.
مرحله 5. پوشش را کاهش دهید
"پنهان کردن اوتیسم" عمل پنهان کردن ویژگی های اوتیسم است. با این حال ، تظاهر به کسی که نیستید هزینه زیادی دارد. افراد مبتلا به اوتیسم که ماسک می زنند ، خستگی را گزارش می دهند و سطوح بالاتری از اضطراب و افسردگی دارند. برای آشکارسازی بیشتر ، می توانید…
- بیشتر استیم کنید
- تماس چشمی استرس زا را کنار بگذارید
- از مواردی که باعث درد شما می شوند اجتناب کنید یا آنها را به زبان بیاورید (مانند مخلوط کن بلند)
- اگر تمایلی به در آغوش گرفتن ندارید به آغوش ها نه بگویید
- وانمود نکنید که خوب نیستید وقتی خوب نیستید
- به خود اجازه دهید "عجیب" باشید
نکته:
اگر والدین خود هستید ، ممکن است مطمئن نباشید که چگونه به کودک اوتیسم خود کمک کنید. برای ماسک زدن به آنها پاداش ندهید ، مخصوصاً در خانه. وقتی در مورد ناراحتی صحبت می کنند ، به آنها گوش دهید تا بدانند لازم نیست تظاهر کنند که خوب نیستند. در مورد ماسک زدن با آنها صحبت کنید و خانه را به مکانی امن برای "ماسک زدن" تبدیل کنید.
مرحله 6. عوامل محرک را بشناسید و با آنها کار کنید
اگر می توانید مواردی را که منجر به سقوط می شوند شناسایی کنید ، می توانید یاد بگیرید که از آنها اجتناب کنید یا از قبل استراتژی های مقابله را آماده کنید.
مرحله 7. در صورت امکان ، چیزهای استرس زا و افراد را از بین ببرید
ممکن است نتوانید پدر ، کلاس زبان انگلیسی یا آن سگ غمگین همسایه را کنار بگذارید. اما شما این قدرت را دارید که برخی جنبه های استرس زای زندگی خود را کنترل کنید. می توانید بگویید چیزی کار نمی کند ، یا شخصی زندگی شما را بدبخت می کند. ترک همیشه چیز بدی نیست ؛ این می تواند یک عمل قدرتمند مراقبت از خود باشد. مثلا:
- بگویید که در حال گذراندن کلاس های دانشگاه هستید ، اما استرس دارید. ممکن است مشکل سازترین کلاس ها را کنار بگذارید و کلاس های سبک تری را بگذرانید. گرفتن مدرک شما ممکن است بیشتر طول بکشد ، اما بسیاری از افراد بیش از هشت ترم تحصیل می کنند.
- شاید کودک اوتیسم شما هنر را دوست دارد ، اما بعد از مدرسه از باشگاه هنری متنفر است و اغلب با آمدن به خانه ذوب می شود. ممکن است اجازه دهید فرزندتان باشگاه هنری را ترک کند ، و در عوض به خانه بیایید تا استراحت کنید و کمی آرام باشید.
- شاید از شغل خود لذت برده اید اما سرپرست خود را تغییر داده اید. شما واقعاً به سبک او پاسخ خوبی نمی دهید. شما سعی کرده اید خود را وفق دهید ، اما این برای شما کارساز نیست. اگر اعلان شما را بدبخت می کند ، اشکالی ندارد. بسیاری از افراد به همین دلیل شغل خود را ترک می کنند.
مرحله هشتم: خود را با افراد و چیزهایی که دوستشان دارید احاطه کنید
این باعث بهبود روحیه و کیفیت زندگی شما می شود.
- سعی کنید یک شغل ، فرصت داوطلبانه یا فعالیت فوق برنامه ای مرتبط با علایق خاص خود پیدا کنید. اگر پروژه ای باز به شما داده می شود ، سعی کنید آن را با علاقه خود مرتبط کنید. بگذارید دانش شما بدرخشد.
- سرگرمی مولد پیدا کنید. ایجاد چیزی (اعم از مقاله یا کلاه) به شما احساس خوبی می دهد.
- حداقل هفته ای یکبار با نزدیکترین دوستان خود دور هم جمع شوید. (اگر دوستان صمیمی ندارید ، فعالیت فوق می تواند به شما در یافتن برخی از آنها کمک کند.)
- یک درمانگر پیدا کنید که باعث می شود احساس بهتری داشته باشید نه بدتر. شادی و شایستگی شما در اولویت اول است.
مرحله 9. اطمینان حاصل کنید که هر روز زمان زیادی برای سکوت وجود دارد
افراد مبتلا به اوتیسم می توانند استرس های سمی را تجربه کنند ، بنابراین زمان توقف می تواند بسیار مهم باشد. علایق ویژه ، قلاب دوزی ، خواندن ، موسیقی ، نوشتن مجله ، حمام کردن با حباب یا هر چیز دیگری که به شما کمک می کند احساس راحتی و تمرکز کنید را امتحان کنید.
اطمینان حاصل کنید که اعضای خانواده اوتیسم می توانند به مکان های آرام عقب نشینی کرده و هر روز وقت خود را صرف کنند. این به آنها کمک می کند تا استرس خود را از بین ببرند
قسمت 4 از 5: کمک به عزیزان
افراد مبتلا به اوتیسم وقتی تحت استرس شدید قرار می گیرند که نمی توانند آن را کنترل کنند. آنها به صبر و درک دیگران احتیاج دارند. در اینجا نحوه کمک به آنها و به حداقل رساندن بحران است.
مرحله 1. با شفقت و ملایمت واکنش نشان دهید
ممکن است فرد احساس وحشت شدید ، ناامیدی ، سردرگمی یا ناراحتی عمومی را تجربه کند. این تقصیر آنها نیست و نمی توانند جلوی آن را بگیرند. آنها تحت استرس شدید هستند و به صبر و همدلی نیاز دارند.
مرحله 2. منابع فوری استرس را حذف کنید
فروپاشی ها ناشی از استرس بیش از حد است ، بنابراین یکی از راههای کمک این است که تا جایی که می توانید عوامل استرس زا را از بین ببرید. اگر چیزی در محیط باعث ناراحتی فرد مبتلا به اوتیسم می شود ، آن را رها کنید.
- هر کسی را که خیره است دور کنید.
- اجازه ندهید افراد بدون اجازه به فرد مبتلا به اوتیسم دست بزنند.
- هرگونه خواسته ای را که برای فرد مبتلا به اوتیسم مطرح بود ، لغو کنید.
- از مانع شدن افراد دیگر در راه اوتیسم جلوگیری کنید. بگویید "بگذار او باشد" یا "او را تنها بگذار".
مرحله 3. به آنها کمک کنید تا بروند
چیزی شبیه "بیا کمی هوا بخوریم" یا "بیا با من" بگو و آنها را به مکان آرام تری هدایت کن. می توانید آنها را به بیرون از منزل ، حمام ، اتاق خواب یا مکان غیر اشغال ببرید.
گرفتن دستها ممکن است برای یک فرد مبتلا به اوتیسم در اواسط دوران بحران بسیار زیاد باشد. ممکن است از آنها بخواهید که شما را دنبال کنند یا آنها را به قسمت دیگری از خود (مانند حلقه کمربند) نگه دارید
مرحله 4. آنچه را که نیاز دارند بپرسید یا استنباط کنید
فرد مبتلا به اوتیسم به طور غریزی می داند چه چیزی باعث آرامش او می شود ، آیا این یک لیوان آب ، یک بغل محکم ، یک وسیله راحت ، یا فقط زمانی تنها است. اگر برای صحبت کردن مشکل دارند ، یک قلم و کاغذ برای آنها تهیه کنید یا س questionsالاتی بپرسید که با شست بالا یا پایین به آنها پاسخ داده شود.
اگر به نظر می رسد فرد خسته شده است ، بهتر است او را با س pressال تحت فشار قرار ندهید. می توانید بپرسید "آیا به سکوت احتیاج دارید؟" یا "آیا شما نیاز به تنهایی دارید؟" و ببینید آیا آنها یک شست به شما می دهند یا انگشت شست را پایین می آورند. اگر می خواهند تنها باشند ، مدتی را ترک کنید و بعداً آنها را بررسی کنید
مرحله 5. صبور باشید
فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است گریه کند ، به جلو و عقب تکان بخورد ، آشفتگی ایجاد کند یا کارهای غیرمعمول دیگر انجام دهد. این یک واکنش به استرس است ، شبیه حمله پانیک. گاهی اوقات ، آنها فقط باید "فریاد بزنند". بی قضاوت باشید و منتظر بمانید تا تمام شود.
- برای مثال ، اگر فرد با گریه خود را روی زمین انداخته است ، شما نیز می توانید روی زمین دراز بکشید و تا زمانی که او آرام نشود با او بمانید. این نشان دهنده همدلی است و به آنها نیز فضا می دهد.
- اگر برای شما راحت است که در آنجا بمانید بسیار شدید است ، گفتن "من برمی گردم" و خروج از اتاق مشکلی ندارد.
مرحله 6. به آنها زمان دهید تا بهبود یابند
گاهی اوقات ، پنج دقیقه برای آرام شدن آنها کافی است. در مواقع دیگر ، آنها ممکن است فقط به یک ساعت فعالیت آرام نیاز داشته باشند. آن را با گوش بازی کنید و هرگز کودکی را مجبور نکنید که قبل از آمادگی ترک کند-این احتمالاً باعث سقوط آنها می شود.
قسمت 5 از 5: آموزش به اعضای خانواده برای مدیریت بحران ها
چه آن شخص فرزند شما باشد ، خواهر و برادر شما یا یکی دیگر از عزیزان ، ممکن است برای مدیریت بحران ها مشکل داشته باشد. در اینجا چند روش وجود دارد که می توانید مهارت های جدیدی را به آنها بیاموزید.
مرحله 1. یک فضای آرام برای اعضای خانواده اوتیسم خود ایجاد کنید
اتاق خواب آنها ، گنجه ، گوشه زیرزمین یا منطقه آرام دیگری می تواند مکان مناسبی برای رفتن یک فرد مبتلا به اوتیسم در هنگام غرق شدن باشد. تا آنجا که ممکن است آن را بسته کنید. به فرد مبتلا به اوتیسم بگویید که می تواند زمانی که تحت فشار قرار گرفته است به آنجا برود و به افراد دیگر بگوید که باید وقتی اوتیسم در مکان آرام خود است ، او را تنها بگذارند.
مرحله 2. به آنها بیاموزید که از نیازهای خود دفاع کنند
اکثر افراد مبتلا به اوتیسم می توانند هنگام ناراحتی خود را تشخیص دهند و احساس کنند که به چه چیزی نیاز دارند. توضیح دهید که مهم است که آنها نیازهای خود را بیان کنند. داستان های اجتماعی و مدل سازی می تواند به آنها کمک کند تا یاد بگیرند چه کار کنند. سعی کنید یکی از عبارات زیر را به آنها آموزش دهید:
- "بشکن لطفا"
- "من باید به گوشه خودم بروم."
- "من به زمان آرام نیاز دارم ، لطفا"
- "اجازه دارم به اتاقم بروم؟"
مرحله 3. وقتی از خود دفاع می کنند توجه کنید
آنها رفتار خود را ادامه نمی دهند مگر اینکه با گوش دادن به آن پاداش دهید. کاری را که از شما خواسته اند انجام دهید. این به آنها ثابت می کند که دفاع از خود یک استراتژی خوب است و این کار بهتر از انباشتن استرس تا رسیدن به نقطه بحران است.
- زبان بدن هنوز طرفدار خود است. دست گذاشتن برای متوقف کردن بوسه ، دفاع از خود است. امتناع از پوشیدن ژاکت خارش دار ، دفاع از خود است. گوش دهید ، حتی زمانی که برای شما مناسب نیست.
- یک فرد غیرحرفه ای می تواند یاد بگیرد که از طریق ارتباطات جایگزین و تقویت کننده (AAC) صحبت کند. AAC می تواند مهارت های ارتباطی را بهبود بخشد ، که باعث کاهش بلایا می شود.
مرحله 4. به حالات چهره و زبان بدن توجه کنید ، به ویژه اگر با ارتباطات مشکل دارند
مراقب افزایش استرس باشید و در مورد نیازی که می خواهید با آنها ارتباط برقرار کنید بپرسید. به عنوان مثال ، بپرسید "آیا به استراحت نیاز دارید؟" به پاسخ آنها گوش دهید یا تماشا کنید.
- اگر آنها سرشان را تکان می دهند ، می توانید برای آنها الگو بگیرید: "بله ، من به استراحت احتیاج دارم ، لطفا!" این کار را در حالی انجام دهید که آنها را دور می کنید. آنها عبارت را با عمل مرتبط می کنند ، و هنگامی که نیاز به ترک دارند شروع به گفتن می کنند.
- اگر آنها می گویند نه ، اما هنوز پنج دقیقه بعد ناراحت به نظر می رسند ، می توانید مداخله کنید: "به نظر می رسد واقعاً غرق شده اید. بگذارید استراحت کنیم." سپس آنها را به مکان آرام هدایت کنید.
- نیازهای آنها را گروگان نگیرید. هرگز آنها را مجبور نکنید که منتظر بمانند تا بتوانند این عبارت را بیان کنند.
مرحله 5. به آنها کمک کنید تا عوامل محرک را شناسایی کرده و استراتژی های مقابله مناسب را بیابند
این می تواند به آنها کمک کند قبل از وقوع یک بحران متوقف شوند. سعی کنید لیستی از محرک ها و استراتژی ها را با هم تهیه کنید. هم کارهایی را که می توانند انجام دهند و هم کارهایی را که می توانید برای کاهش استرس انجام دهید ، در نظر بگیرید. این می تواند شامل…
- ابزارهای حسی
- لیستی از افرادی که می توانند از آنها کمک بخواهند
- یک مورد راحتی
- "علامت مخفی" برای علامت دادن به مراقبین که کودک به استراحت نیاز دارد
مرحله 6. پرخاشگری را جدی بگیرید
پرخاشگری در کودکان مبتلا به اوتیسم نادر است و معمولاً بیشتر واکنش پذیر است تا فعال. ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. یک طغیان تهاجمی ممکن است ناشی از احساس جسمانی خطر باشد: کسی در زمان لزوم راه آنها را مسدود می کند ، شخص دیگری آنها را مورد آزار و اذیت قرار می دهد ، یا یک فرد بزرگسال واکنش سوء استفاده می کند. قبل از اقدام برای تحمیل عواقب ، شرایط را درک کنید.
- از فرد مبتلا به اوتیسم بپرسید که چه اتفاقی افتاده و چرا اینگونه واکنش نشان داده است.
- از افراد دیگر بپرسید دقیقاً چه اتفاقی افتاده است. اگر شخصی از نظر جسمی نسبت به فرد اوتیستیک رفتار می کرد (به عنوان مثال سعی می کرد او را بر خلاف میل خود بکشد) ، در این صورت واکنش فرد اوتیستیک در واقع یک تلاش وحشت زده برای دفاع از خود بود و شما باید رفتار فرد دیگر را مورد بررسی قرار دهید.
- مراقب درمانگران و مراقبین باشید که نسبت به فرد اوتیسم پرخاشگر یا بی رحم هستند ، مانند برخی از انواع درمان ABA.
- اگر خشونت به عنوان تشدید به وجود آمد ، با هر دو طرف صحبت کنید ، نه فقط با کودک اوتیسم. به عنوان مثال ، اگر پسری اسباب بازی دختری را بگیرد و او به او ضربه بزند ، مهم است که هم به رفتار او بپردازیم و هم به رفتار او.
مرحله 7. در مورد رفتارهای ناایمن و نامهربان قاطع باشید
فریاد زدن ، گریه کردن ، پایین آمدن روی زمین و تحریک همه در حین سقوط طبیعی است. با این حال ، پرخاشگر بودن یا بیهوده پرخاشگری هرگز قابل قبول نیست. در اینجا چند راه برای مقابله با آن آمده است:
- "این خوب نیست که شما خواهرتان را بزنید. ما خانواده خشنی نیستیم. اگر از دست او عصبانی هستید ، باید از کلمات خود استفاده کنید یا استراحت کنید."
- "وقتی ناراحت هستیم نام نمی بریم. تقصیر او نبود که شما ناراضی بودید. فکر می کنید وقتی شما او را زشت صدا می کردید چه احساسی داشت؟"
مرحله 8. جایگزین های مثبت را برای رفتارهای نادرست آموزش دهید
صرفاً به کودک گفتن چیزی اشتباه است به او کمک نمی کند-آنها باید بدانند چگونه با احساسات خود برخورد کنند. با آنها همکاری کنید تا راه حل های جایگزین ارائه دهید.
- "اگر لازم است وقتی ناراحت هستید چیزها را مشت کنید ، آیا فکر می کنید که به جای شما چند بالش یا کوسن را مشت کنید؟ وقتی عصبانی هستید مشتی به مبل می زنید."
- "می دانم که در رستوران فریاد زدن و گریه کردن برای شما جالب نیست. دفعه بعد که ناراحت شدید ، می توانید آستین من را بکشید و به من اطلاع دهید که به استراحت نیاز دارید ، و من شما را بیرون می آورم تا شما می تواند احساس بهتری داشته باشد."
- "لگد زدن به پشت صندلی مامان او را بسیار ناراحت می کند. اگر شما به جای آن روی صندلی گهواره ای تکان بخورید ، چطور؟"
مرحله 9. هنگامی که آنها به خوبی به امور رسیدگی می کنند آنها را تحسین کنید
تجلیل از آنها نتایج خوب را تقویت می کند. به آنها نشان دهید که متوجه استفاده از مهارت های خوب مقابله با آنها شده اید و از آنها راضی هستید.
- "من امروز شما را دیدم که از درمانگر خود استراحت می خواهید. این بسیار بالغ بود که تشخیص دادید باید مکث کنید."
- "کار خوبی است که بالش ها را مشت می کنی! این خیلی بهتر از مشت زدن برادرت است."
- "متشکرم که به من گفتی که باید بروی."
مرحله 10. بعد از اینکه آنها آرام شدند و می توانند مستقیم فکر کنند با آنها صحبت کنید
برای شنیدن داستان کامل صبورانه گوش دهید. چه چیزی باعث فروپاشی شد؟ آنها می توانند در چنین شرایطی در آینده چه کاری انجام دهند؟ برای کمک به آنها چه کاری می توانید انجام دهید؟ این به شما کمک می کند تا استراتژی های خاصی را با هم تدوین کنید و به کودک کمک کنید تا بداند در آینده می تواند به شما مراجعه کند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- اگر شما یا فرزندتان غالباً در موقعیت خاصی دچار سقوط می شوید ، در آن موقعیت یک مشکل جدی وجود دارد.ببینید آیا می توانید از تجربه مجدد موقعیت اجتناب کنید یا اگر اجتناب ناپذیر است ، این تجربه را کمتر ناراحت کننده کنید.
- اگر فردی در هنگام سقوط خود را منزوی کرد ، اطمینان حاصل کنید که در بدترین حالت (به عنوان مثال ؛ خودآزاری احتمالی یا صدمه به دیگران) می توانید وارد یک اتاق شوید و مطمئن شوید که فرد دچار بحران نمی شود وقتی کسی غرق می شود به کسی صدمه نمی زند
هشدارها
- یک زندگی را نجات دهید-اگر در ایالات متحده زندگی می کنید ، با پلیس تماس نگیرید. پلیس آمریکا ممکن است به جای کمک به یک فرد مبتلا به اوتیسم ، او را بکشد یا آسیب ببیند.
- هرگز کسی را برخلاف میل او نگه دارید یا او را به تنهایی در یک اتاق قفل کنید. این بسیار خطرناک است و اغلب باعث وحشت آنها می شود. ایجاد احساس ترس در افراد مبتلا به اوتیسم ، کنترل خود را بهبود نمی بخشد.
