ویروس اپشتین بار (EBV) باعث ایجاد مونونوکلئوز می شود که به آن مونو نیز گفته می شود. مونو از طریق بزاق منتقل می شود ، بیشتر از طریق بوسیدن ، به اشتراک گذاشتن ظروف غذا خوردن یا نوشیدن ، سرفه و عطسه منتقل می شود. علائم ممکن است شامل خستگی ، احساس ناخوشی کلی ، تب ، پف چشم های متورم و گلودرد باشد. غدد گردن ، زیر بغل و کشاله ران نیز ممکن است با پیشرفت عفونت متورم شوند. برخی از موارد مونو بدون علامت هستند ، به این معنی که ممکن است شما هیچ علامتی نداشته باشید. با این حال ، دانستن اینکه چه چیزی را باید جستجو کرد و تشخیص علائم اولیه می تواند به شما در مسیر سریعتر بهبودی کمک کند.
مراحل
روش 1 از 2: دانستن نحوه کاهش شانس قرارداد با Mono
مرحله 1. از به اشتراک گذاشتن مواردی که با بزاق تماس پیدا می کنند خودداری کنید
از آنجایی که مونو بیشتر از طریق بزاق منتقل می شود ، به اشتراک گذاشتن مواردی که معمولاً با دهان و بزاق تماس پیدا می کند ، یک رفتار خطرناک است ، به ویژه هنگامی که کسی علائم اولیه را نشان می دهد.
از چیزهایی مانند استنشاق ، نوشیدنی ، نی ، غذا و سیگار به طور خاص اجتناب کنید. هر چیزی که بزاق یا دهان شخص دیگری را لمس کند و سپس با دهان شما تماس پیدا کند ، شما را در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می دهد
مرحله 2. در مورد افراد مبتلا به مونو احتیاط کنید
از آنجا که EBV از طریق هوا منتقل نمی شود ، اعضای خانواده و هم اتاقی های افرادی که به این ویروس مبتلا هستند تنها کمی در معرض خطر ابتلا به آن هستند. با این حال ، به اشتراک گذاشتن فاصله نزدیک با فرد آلوده ، احتمال ابتلا به ویروس را افزایش می دهد ، به ویژه در حالی که علائم سرفه و عطسه او حاد است.
- این ممکن است بدون گفتن پیش برود ، اما اگر شخص یا شریک مهم شما مبتلا به بیماری مونو شده است ، از بوسیدن او یا سایر اقداماتی که شامل تعویض بزاق می شود ، اجتناب کنید. همچنین ، فقط به این دلیل که آنها احساس بهتری دارند ، این بدان معنا نیست که آنها دیگر مسری نیستند. آنها ممکن است به آزمایشات بعدی نیاز داشته باشند تا زمانی که بدانید آیا آنها واقعاً بر بیماری مبتلا شده اند ، حتی اگر بدون علامت باشند.
- اگر قبلا مونو داشته اید ، دیگر نگران نباشید زیرا اکثر افراد پس از داشتن آن می توانند مصونیت ایجاد کنند.
مرحله 3. سالم بمانید تا شانس ابتلا به مونو را کاهش دهید
اگرچه افراد در هر سنی می توانند تک نفره شوند ، اما بیشتر در افراد 15 تا 19 ساله شایع است. اگر در محیطی مانند کالج هستید که معمولاً مونو در آن گسترش می یابد ، اقدامات احتیاطی بیشتری را انجام دهید تا سالم بمانید و سیستم ایمنی خود را قوی نگه دارید.
- از رژیم غذایی متعادل ، شامل غذاهای بیشتر حاوی آنتی اکسیدان استفاده کنید. منابع خوب آنتی اکسیدان ها شامل سبزیجات برگ سبز ، گوجه فرنگی ، زغال اخته و گیلاس است.
- روزانه به تمرینات هوازی یا تحمل وزن بپردازید.
- هر شب هشت ساعت بخوابید تا از خستگی و بی حوصلگی جلوگیری کنید.
مرحله 4. اگر مستعد بیماری هستید احتیاط بیشتری از خود نشان دهید
افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف ؛ به ویژه افراد مسن ، کودکان خردسال یا کسانی که دارای بیماریهای نقص ایمنی مانند HIV هستند ، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری تک نفره هستند. اگر هریک از این معیارها را رعایت می کنید ، احتیاط بیشتری انجام دهید تا از ابتلا به مونو خودداری کنید.
مرتباً دست ها را بشویید. اگرچه مونو یک ویروس است ، بنابراین نمی توان آن را با صابون ضد باکتری از بین برد ، اما استفاده از عادات بهداشتی خوب می تواند در کاهش میکروب های روی دست و سایر وسایل مشترک موثر باشد. تمیز کردن محصولات با سفید کننده همچنین می تواند باکتری ها و ویروس های روی سطوح را از بین ببرد
روش 2 از 2: تشخیص و اقدام بر روی علائم اولیه
مرحله 1. علائم را زود تشخیص دهید
حتی اگر تمام تلاش خود را برای اجتناب از مونو انجام دهید ، باز هم ممکن است آن را بگیرید. تشخیص زودهنگام علائم می تواند به مهار طولانی مدت بیماری کمک کند. برخی از علائم رایج مونو عبارتند از:
- خستگی
- گلو درد
- تب
- تورم غدد لنفاوی
- لوزه های متورم
مرحله 2. در صورت مشکوک بودن به بیماری مونو ، آزمایش دهید
اگر علائم مونو دارید ، تنها راه برای اطمینان از انجام آزمایش و تأیید وجود ویروس در جریان خون است. دو تست اصلی برای مونو وجود دارد:
- آزمایش تک نقطه ای (آزمایش آنتی بادی هتروفیل). این آزمایش برای بررسی آنتی بادی هایی است که در طول عفونت های خاص ایجاد می شوند. نمونه خون زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد و اگر آنتی بادی های هتروفیل در نمونه وجود داشته باشد ، خون توده می شود. این معمولاً نشان دهنده مونو است.
- آزمایش آنتی بادی EBV این نیز یک آزمایش خون است که آنتی بادی های موجود در برابر EBV را نشان می دهد. آنها می توانند از روشهای مختلفی برای بررسی انواع آنتی بادی ها استفاده کنند تا مشخص شود آیا اخیراً یا چند وقت پیش آلوده شده اید.
- آزمایش های تک ممکن است در روزها یا هفته اول عفونت دقیق نباشد. بدن شما برای ساختن آنتی بادی های عفونت به زمان نیاز دارد. تا دو هفته ، آنها معمولاً دقیق هستند.
گام 3. در صورت بروز علائم تک گانه اقدامات احتیاطی را انجام دهید
در صورتی که آزمایش مونو را دریافت کنید ، پزشک ممکن است داروهایی را برای شروع مصرف برای شما تجویز کند. آنتی بیوتیک ها م notثر نیستند ، اما در برخی موارد می توان از استروئیدها برای مبارزه با علائم سوم استفاده کرد. اما ممکن است اقدامات احتیاطی خود را نیز انجام دهید.
- اگر بیماری به اندازه کافی بد است ، استراحت کافی داشته باشید ، شاید حتی استراحت در رختخواب.
- با آب نمک غرغره کنید یا از قرص های گلو برای گلودرد استفاده کنید.
- برای کاهش تب و تسکین گلو درد و سردرد از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.
- از ورزشهای تماسی و وزنه برداری خودداری کنید.
- مایعات فراوان بنوشید تا از کم آبی بدن جلوگیری کنید.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
تقریباً 90 درصد از بزرگسالان در معرض EBV قرار گرفته اند و آنتی بادی هایی برای مبارزه با آن دارند. این افراد از ویروس مصون هستند و دیگر به آن مبتلا نخواهند شد
هشدارها
- اگر مشکوک به مونو هستید یا فکر می کنید مونو دارید ، در صورت مشکل در تنفس یا بلع یا درد شدید معده ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
- مونونوکلئوز چند روز قبل از بروز علائم مسری است. همچنین برای مدتی پس از برطرف شدن علائم ، مسری باقی می ماند. برخی از افراد ممکن است چند ماه پس از پایان علائم مسری باشند.
