مطالعات نشان می دهد که اگر مقدار زیادی آلبومین یا پروتئین کروی تولید شده توسط کبد در ادرار وجود داشته باشد ، می تواند نشان دهنده آسیب کلیه باشد. این می تواند خطر ابتلا به بیماری هایی مانند دیابت ، بیماری قلبی یا بیماری کلیوی را افزایش دهد. هنگامی که آلبومین بیش از حد در خون دارید ، به آن میکروآلبومینوری می گویند. نتیجه میکروآلبومین 30-300 میلی گرم در دسی لیتر نشان می دهد که کلیه های شما قادر نیستند پروتئین را به درستی فیلتر کنند. با این حال ، متخصصان توجه دارند که با تغییر شیوه زندگی و درمان مناسب پزشکی ، می توانید سطح میکروآلبومین خود را کاهش دهید.
مراحل
قسمت 1 از 2: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. رژیم خود را بر غذاهای کم کربوهیدرات ، کم پروتئین و کم قند متمرکز کنید
کلیه های آسیب دیده نمی توانند پروتئین ها را به طور معمول پردازش کنند ، بنابراین با کاهش مصرف پروتئین به کلیه ها زمان استراحت بدهید. شما باید غذاهایی بخورید که کربوهیدراتهای آهسته (جایی که سطح گلوکز شما افزایش نمی یابد) ، مقادیر کمی پروتئین ، چربی ، سدیم و شکر را در معرض خطر قرار دهند. در اینجا چند گزینه سالم وجود دارد:
- غذاهای کربوهیدرات آهسته: جو دوسر ، لوبیا ، برنج قهوه ای ، ماکارونی ، عدس ، هویج ، سیب زمینی شیرین و مارچوبه.
- غذای کم پروتئین: نان و غلات ، ماکارونی ، کاهو ، کرفس ، جوانه ، خیار ، جعفری ، توفو ، ماهی و گوشت بدون چربی.
- غذاهای کم چرب و کم سدیم: هیچ چیز سرخ شده نخورید (در صورت نیاز از روغن زیتون استفاده کنید) و نمک را حذف کنید. از محصولات کنسرو شده مانند سوپ ، سبزیجات و سس های ماکارونی خودداری کنید.
-
غذاهای کم قند: تخم مرغ ، لوبیا ، توفو ، گردو ، پنیر ، زیتون ، اسفناج ، شلغم ، مارچوبه ، جو ،
همچنین ، از پرخوری پرهیز کنید به جای خوردن وعده های غذایی مکرر کوچک. اینها به کلیه شما کمک می کند که بیش از حد کار نکند و از فیلتر کردن تمام مواد زائد خودداری کند
مرحله 2. از مصرف الکل خودداری کنید
دریافت سطوح غیر طبیعی میکروآلبومین در نتایج آزمایش نشان دهنده عملکرد ضعیف کلیه است. کلیه آسیب دیده دیگر نمی تواند اتانول را از الکل به طور م filterثر فیلتر کند ، که خطر افزایش طولانی مدت سطح میکروآلبومین را افزایش می دهد. برای مقابله با این مشکل ، الکل را حذف کرده و آب ، چای و آب میوه های شیرین نشده جایگزین کنید.
هر چند وقت یکبار یک لیوان شراب قرمز بهترین گزینه است اگر می خواهید در مراسم بعدی خود مخلوط شوید. از هر چیزی غیر از آن باید اجتناب کرد
مرحله 3. سیگار را ترک کنید
ترک تدریجی سیگار به جای ترک فوری آن توصیه می شود. شما ممکن است علائم ترک را داشته باشید مانند این که در صورت مصرف بوقلمون سرد از مصرف الکل اجتناب کنید. با این حال ، صرف نظر از مبارزه ، بهترین کار این است که بتوانید خود را در اجتناب از این دو شرارت کنترل کنید.
افراد سیگاری مزمن بیشتر در معرض ابتلا به فشار خون بالا هستند (سیگار کشیدن باعث محدود شدن رگ های خونی شما می شود و قلب شما را مجبور به پمپاژ قوی تر می کند ، که به کلیه های شما فشار وارد می کند). نیکوتین سیگار می تواند فشار خون شما را به 10 میلی متر جیوه افزایش دهد. اگر در طول روز سیگار می کشید فشار خون شما به طور مداوم بالا می ماند
مرحله 4. فشار خون خود را پایین بیاورید
داشتن فشار خون بالا بدون کنترل می تواند عاملی برای افزایش سطح آلبومین شما باشد. فشار خون طبیعی از 120/80 (mmHg) تا 80/130 متغیر است. فشار خون مساوی یا بیشتر از 140 (mmhg) بالا تلقی می شود. برای کاهش فشار خون ، باید غذاهای سرشار از چربی ، کلسترول و سدیم را محدود کرده یا از آنها اجتناب کنید.
- اگر به طور مداوم فشار خون بالا دارید ، در مورد داروهایی که می تواند آن را کنترل کند با پزشک خود مشورت کنید.
- همچنین ، ورزش منظم (3 تا 4 بار در هفته) به مدت 30 دقیقه در هر بار می تواند فشار خون شما را تا حد زیادی کاهش دهد. حفظ وزن ایده آل و جلوگیری از اضافه وزن یا چاقی بسیار مهم است. همچنین خوب است با پزشک خود تماس بگیرید تا فشار خون خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که در مسیر درست هستید.
مرحله 5. مقدار زیادی آب بنوشید
نوشیدن 8 تا 12 لیوان آب توصیه شده در روز به حذف برخی از آلبومین در ادرار کمک می کند. اگر زیاد عرق می کنید و به طور معمول ورزش می کنید ، باید مقدار بیشتری به آن اضافه کنید. این از کم آبی بدن جلوگیری می کند ؛ هرچه بدن شما کم آب شود ، سطح آلبومین شما بیشتر افزایش می یابد.
غذاهای چرب و شور نه تنها به فشار خون بالا کمک می کنند ، بلکه آب بدن شما را نیز جذب می کنند. بهتر است به هر دو دلیل از آنها اجتناب کنید
مرحله 6. سطح گلوکز خون خود را نیز زیر نظر داشته باشید
حذف غذاهای سرشار از قند از رژیم غذایی برای کنترل سطح گلوکز ، جلوگیری از دیابت ، چاقی و مراقبت از میکروآلبومین بسیار مهم است. سطح طبیعی گلوکز ناشتا بین 70 تا 100 میلی گرم در دسی لیتر متغیر است. اگر میزان روزه داری شما 100 تا 125 میلی گرم در دسی لیتر باشد ، ممکن است پیش دیابت داشته باشید.
- اگر در حال حاضر دیابت دارید ، سطح آلبومین در بدن شما افزایش می یابد زیرا قند خون کنترل نشده به عملکرد کلیه شما آسیب می رساند. 180 میلی گرم در دسی لیتر آستانه متوسط کلیه برای بیماران دیابتی در 2 ساعت بعد از غذا است. به همین دلیل است که اگر مقدار زیادی آلبومین و گلوکز در سیستم شما وجود داشته باشد ، بر عملکرد کلیه تأثیر می گذارد و باعث آسیب بیشتر به کلیه می شود.
- این به شما کمک می کند وزن خود را نیز زیر نظر داشته باشید. رژیم غذایی سالم و ورزش می تواند به کاهش فشار خون و قند خون کمک کند ، اما کاهش فشار خون و گلوکز بر وزن شما نیز تأثیر می گذارد.
قسمت 2 از 2: دریافت درمان پزشکی
مرحله 1. سطح آلبومین خود را بررسی کنید
مهم است که میزان میکروآلبومین خود را پیگیری و کنترل کنید. این به شما اطلاع می دهد که آیا شیوه زندگی شما برای کلیه ها و کبد مضر است. آزمایش میکروآلبومین تعداد آلبومین شما را در ادرار شما بررسی می کند. تشخیص زودهنگام این مشکل می تواند منجر به تغییرات مهمی شود که آسیب کلیه را کاهش می دهد. برای مدیریت بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
برای آزمایش سطح شما ، او به شما یک آزمایش ادرار تصادفی یا یک آزمایش ادرار با زمان جمع آوری می دهد. مورد اول جایی است که شما به طور معمول در یک فنجان در مطب پزشک ادرار می کنید. مورد دوم جایی است که شما تمام ادرار خود را برای یک روز جمع آوری می کنید ، زمان را ثبت می کنید و کل دسته به عنوان نمونه استفاده می شود
مرحله 2. بدانید که نتایج به چه معناست
پس از جمع آوری مناسب ادرار ، نمونه مورد بررسی و تفسیر توسط تکنسین پزشکی قرار می گیرد. نتایج آزمایش میکروآلبومین بر حسب میلی گرم (میلی گرم) نشت پروتئین در طول 24 ساعت اندازه گیری می شود. نتایج را می توان به شرح زیر تفسیر کرد:
- نتیجه طبیعی کمتر از 30 میلی گرم است
- 30 تا 300 میلی گرم نشان دهنده بیماری اولیه کلیه است
-
بیش از 300 میلی گرم نشان دهنده بیماری کلیوی پیشرفته تر است
بحث مناسب با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد نتیجه آزمایش برای ایجاد درمان و مدیریت سریع ضروری است. اگر میزان میکروآلبومین بیشتر از حد نرمال باشد ، برای اطمینان از انجام آزمایش ، توصیه می شود که آزمایش را تکرار کنید
مرحله 3. استفاده از مهار کننده های آنزیم های تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) را در نظر بگیرید
این داروها مانع از تبدیل آنژیوتانسین I به آنژیوتانسین II می شوند. این منجر به پهن شدن رگ های خونی شما می شود ، در نتیجه تنش روی رگ های خونی و حجم خون را کاهش می دهد - به عبارت دیگر ، فشار خون شما را کاهش می دهد. ثابت شده است که مهار کننده های ACE نشت پروتئین ها در ادرار مانند میکروآلبومین ها را کاهش می دهند ، بنابراین سطح میکروآلبومین را کاهش می دهد.
شایع ترین مهار کننده های ACE تجویز شده عبارتند از کاپتوپریل ، پریندوپریل ، رامیپریل ، انالاپریل و لیزینوپریل. پزشک شما می داند چه چیزی برای شما بهتر است
مرحله 4. در مورد استاتین ها با پزشک خود مشورت کنید
این داروها با مانع عملکرد HMG-CoA ردوکتاز ، که یک آنزیم ضروری در تولید کلسترول در کبد است ، کلسترول را در بدن کاهش می دهد. کاهش کلسترول به معنی کار آسانتر برای قلب ، عروق خونی و کلیه ها است.
رایج ترین استاتین های تجویز شده عبارتند از:
مرحله 5. در صورت لزوم ، بدانید که مصرف انسولین ممکن است کمک کند
انسولین هورمونی است که به انتقال قند خون یا گلوکز به سلولها به عنوان منبع انرژی کمک می کند. بدون انسولین کافی ، قند خون نمی تواند به داخل سلول ها منتقل شود و در جریان خون باقی می ماند. تزریق انسولین روزانه با نظر پزشک برای حفظ سطح طبیعی قند خون مهم است.
