هنگامی که متوجه می شوید فردی مبتلا به اختلال خوردن است باید بدانید چه باید بکنید سخت است. برخی از افراد سعی می کنند احساسات فرد را تغییر دهند و انتظار دارند که کار کند ، اما این معمولاً برای افراد مبتلا به اختلال خوردن بازدارنده موثری نیست. اختلال خوردن یک بیماری جدی است که اغلب به کمک متخصصان نیاز دارد ، اما همیشه نیاز به مراقبت و درک کسانی دارد که عاشق فرد مبتلا به اختلال خوردن هستند. پیمایش می تواند شرایط دشواری باشد ، اما کارهای زیادی وجود دارد که می توانید انجام دهید تا به خودتان کمک کنید تا با افرادی که دچار اختلال خوردن هستند ، حمایت کننده صحبت کنید.
مراحل
روش 1 از 3: صحبت با دانش و هدف
مرحله 1. خودتان را آموزش دهید
تحقیق کنید که منظور از ابتلا به اختلال خوردن چیست ، چگونه افراد با آن کنار می آیند و چه اقداماتی می توان برای غلبه بر این مشکل انجام داد. این مهم است که شما حداقل اندکی اطلاعات قبلی داشته باشید تا فرد به حرف شما گوش دهد و فکر کند شما فردی هستید که می تواند در مورد مشکل خود با او صحبت کند.
هرچه بیشتر با وضعیت آنها آشنا شوید ، مجهزتر خواهید بود تا با نگرانی خود به آنها نزدیک شوید. آنها ممکن است از سطوح شدید اضطراب یا افسردگی رنج ببرند که شما از آنها بی خبر هستید. اما آگاهی از این وضعیت ممکن است به شما بفهماند که این عوامل نیز می توانند بر آنها تأثیر بگذارند
مرحله 2. علائم اختلالات خوردن را بشناسید
اگر مشکوک هستید که فردی که به او اهمیت می دهید از اختلال خوردن رنج می برد ، قبل از اینکه موضوع را با او در میان بگذارید ، کمی بررسی کنید. بسیار مهم است که علائم را بشناسید تا هیچ اتهام نادرستی وارد نکنید یا بی جهت موضوعی سخت را مطرح نکنید.
- علائم بی اشتهایی عصبی شامل کاهش وزن غیرطبیعی بدن ، انجام اقدامات شدید برای کنترل وزن بدن (از جمله ملین ها ، قرص های رژیم غذایی یا ورزش شدید) و درک مخدوش از بدن خود است.
- علائم پرخوری عصبی شامل دوره های پرخوری (خوردن بیش از حد نیاز یا بیشتر از آن چیزی است که احساس راحتی می کنید) و به دنبال آن قسمت های اضافی از کالری - معمولاً از طریق استفراغ ، اما گاهی اوقات از طریق ورزش شدید یا ملین ها. معمولاً احساس خجالت یا گناه شدید در ارتباط با بی حوصلگی وجود دارد.
مرحله 3. پذیرا باشید
حامی باشید ، اما پذیرای آن چیزی باشید که فکر می کنید آنها واقعاً به آن نیاز دارند. وعده های دروغین ندهید و سعی کنید آنها را متقاعد کنید که همه چیز خوب خواهد بود اگر به نظر برسد این چیزی نیست که آنها باید بشنوند.
برخی افراد فقط می خواهند یک شانه دلسوز برای گریه کردن داشته باشد ، نه کسی که به آنها بگوید چگونه مسائل را برطرف کنند. شما باید آنها را با عشق و حمایت از هر چیزی دلداری دهید
مرحله 4. از زبان مناسب استفاده کنید
مطمئن شوید که حمایت خود را از شخص خود به صراحت اعلام می کنید تا احساس نکند به او حمله می کنید. کلمات خود را با دقت انتخاب کنید تا شخص را بیگانه یا ناراحت نکنید. شما می خواهید به آنها احساس امنیت دهید و در صحبت با شما راحت باشند.
- سعی کنید از موضوع غذا اجتناب کنید. به جای آن روی شخص و احساسات خود تمرکز کنید.
- هرگز به کسی نگویید که "سالم تر" به نظر می رسد. فرد فقط می شنود که وزن خود را افزایش داده است و احتمالاً باعث تحریک می شود.
- استفاده از زبان خارجی برای صحبت در مورد اختلال خوردن فرد. برخی از مردم دریافته اند که صحبت درباره اختلال خوردن به عنوان یک موجود خارجی می تواند به آنها در مقابله با این بیماری کمک کند. اگر فرد علاقمند به این مسئله است ، به اختلال خوردن به عنوان "اد" اشاره کنید یا نام دیگری را برای توصیف اختلال خوردن انتخاب کنید نه اینکه آن را با شخص مرتبط کنید.
مرحله 5. از شرمندگی ، سرزنش یا سرزنش خودداری کنید
این نوع اظهارات منفی فقط تلاش برای دستکاری از طرف شما است. شما می خواهید آنها رفتار خود را تغییر دهند ، بنابراین وسوسه انگیز است که سعی کنید آنها را به هر طریق ممکن متقاعد کنید. با این حال ، این روش ها کار نمی کنند زیرا باید برای خود تغییر کنند ، نه برای شما.
- از اظهارات اتهامی "شما" مانند "باید چیزی بخورید" یا "باید خود را بیمار نکنید" خودداری کنید. اگر یک اختلال خوردن جدی باشد ، آنها فقط تحت تأثیر کلمات قرار نخواهند گرفت. این فقط آنها را ناراحت می کند و احساس ناامیدی بیشتری در آنها ایجاد می کند زیرا احساس می کنند هیچ کس آنها را درک نمی کند.
- در عوض ، از عبارات "من" مانند "هنگام شنیدن استفراغ شما احساس ترس می کنم" یا "من نگران سلامتی شما هستم" استفاده کنید.
روش 2 از 3: انتخاب زمان و مکان مناسب
مرحله 1. محیطی را انتخاب کنید که به آنها احساس راحتی دهد
اگر می خواهید صادقانه به فرد کمک کنید ، باید در زمان مناسب در محیط مناسب با او تماس بگیرید. جایی خصوصی انتخاب کنید که در آن احساس امنیت کنند تا شاید بیشتر مایل باشند با شما صحبت کنند.
- از گفتگو در حضور افراد دیگر خودداری کنید زیرا این مکالمه شخصی است و باید به عنوان یک موضوع خصوصی با آن برخورد شود.
- سعی کنید وقتی آن دو نفر را در محل خود معاشرت می کنید آن را مطرح کنید. آنها در خانه خود راحت و ایمن خواهند بود. و اگر مکالمه ضعیف پیش رفت ، می توانید ترک کنید و آنها در حال حاضر در خانه هستند.
مرحله 2. اجازه دهید آنها شروع کنند
مگر اینکه از ایمنی فوری آنها می ترسید ، باید سعی کنید اجازه دهید شخص مکالمه را آغاز کند. اگر آنها آن را مطرح کنند یا در مورد آن به شما بگویند ، معمولاً به این معنی است که آنها به کمک یا دوست برای صحبت کردن نیاز دارند. اغلب آن را مطرح نکنید زیرا ممکن است مایل نباشند در این مورد با شما صحبت کنند.
مرحله 3. مکالمه را مجبور نکنید
هرگز فردی را که دارای اختلال خوردن است مجبور نکنید با شما صحبت کند و هر آنچه را که احساس می کند به شما بگوید زیرا صحبت در مورد چنین چیزی می تواند بسیار دشوار باشد. بگذارید آنها به سرعت و در زمان خود به شما بگویند (مگر اینکه نگران ایمنی آنها باشید).
گاهی اوقات آنها ممکن است احساسات خود را با جزئیات زیاد توضیح دهند ، اما کلمات آنها به هیچ وجه به احساسی که واقعاً برای آنها دارد ، نزدیک نخواهد شد
مرحله 4. بدانید چه زمانی باید عمل کنید
اگر نگران هستید که فرد مبتلا به اختلال خوردن ممکن است در معرض خطر صدمه به خود باشد ، باید صحبت کنید حتی اگر شرایط ناراحت کننده ای ایجاد کند.
- آنها ممکن است مکالمه شما را عقب نیندازند ، اما مهم این است که به جلو ادامه دهید تا بتوانید منظور خود را واضح بیان کنید. به آنها بگویید که نگران آنها هستید و می خواهید کمک کنید.
- سعی کنید چیزی شبیه این بگویید: "من این را مطرح می کنم زیرا دوست شما هستم و واقعاً نگران شما هستم. من فکر می کنم شما از اختلال خوردن رنج می برید و من می خواهم هر کاری از دستم بربیاید به شما کمک کنم تا این مشکل را پشت سر بگذارید."
روش 3 از 3: ارائه شفقت و پشتیبانی
مرحله 1. شنونده خوبی باشید
صحبت دلسوزانه با کسی در مورد اختلالات خوردن مستلزم گوش دادن زیاد است. به آنها اجازه دهید آنچه را که می خواهند بگویند بدون هیچ گونه حرف مزاحم به شما بگویند.
به آنها اطلاع دهید که شما واقعاً با تماس چشمی و دادن نشانه های کلامی و فیزیکی دیگر (سر تکان دادن سر ، ارائه نشانه های کلامی توافق و غیره) در حال گوش دادن هستید
مرحله 2. به دنبال منافع آنها باشید
بعد از اینکه مشکل خود را با شما مطرح کردند آنها را رها نکنید. شما نباید آنها را تنها بگذارید تا پس از افشای این اطلاعات به تنهایی با آن کار کنند. اختلالات خوردن یک چیز بسیار جدی است.
با افشای راز آنها سر و کار نداشته باشید مگر اینکه فکر کنید آنها در خطر جدی هستند. به حریم خصوصی و احساسات آنها احترام بگذارید تا زمانی که احساس می کنید آنها به طور جدی به خود آسیب نمی رسانند
مرحله 3. مراقب حساسیت آنها نسبت به موقعیت های مربوط به غذا باشید
سعی کنید زیاد با شخص به رستوران نروید زیرا غذا خوردن در خارج از خانه اغلب برای افرادی که دارای اختلال خوردن هستند دشوار و ناراحت کننده است.
وقتی آنها را به جایی می برید ، سعی کنید زودتر در نظر بگیرید که آیا غذا در آنجا وجود دارد یا خیر و اگر فکر می کنید باعث تحریک آنها می شود یا خیر
مرحله 4. کاملاً حامی باشید
اجازه دهید شخص بداند که شما در هر جنبه ای در کنار او هستید و نه فقط در مورد مسائل مربوط به این اختلال. در صورت نیاز به صحبت کردن ، به شخص بگویید که در دسترس هستید - خواه در مورد اختلال خوردن باشد یا هر چیز دیگری در زندگی او.
افراد مبتلا به اختلالات خوردن باید احساس کنند که دوستشان دارند و از آنها حمایت می کنند تا شانس خوبی برای بهبودی داشته باشند
مرحله 5. فرد را از اختلال خوردن جدا کنید
به یاد داشته باشید که آنها فقط یک اختلال خوردن نیستند. بسیاری اوقات دیگران با فردی که دارای اختلال خوردن است ، طوری رفتار می کنند که گویی او فقط بیمار است و دیگر کار نمی کند. اما افراد مبتلا به اختلالات خوردن هنوز افرادی هستند ، بنابراین مطمئن شوید که با آنها اینگونه رفتار می کنید.
وقتی کسی از چنین شرایطی رنج می برد ، وقتی مردم با شما متفاوت رفتار می کنند یا نمی توانند گذشته بیماری را ببینند ، ممکن است دردناک تر باشد
مرحله 6. از تصور هر چیزی بر اساس ظاهر شخص خودداری کنید
همه افرادی که دارای اختلال خوردن هستند یکسان به نظر نمی رسند ، که ممکن است برای برخی افراد نادیده گرفتن مشکل جدی را آسان کند. با این حال ، به خاطر داشته باشید که مشکل رفتارهای نامنظم شخص است.
سعی کنید هرگونه ایده ای را در مورد ظاهر شخصی خود کنار بگذارید و فقط به حرف های او گوش دهید
مرحله 7. آنها را تشویق کنید تا از متخصصان کمک بخواهند
اختلالات خوردن بیماری هایی هستند که معمولاً برای درمان و غلبه بر آنها به کمک متخصصان نیاز دارند. این چیزی است که احتمالاً این فرد تا پایان عمر با آن کنار خواهد آمد ، بنابراین برای آنها خوب است که یک سیستم حمایتی داشته باشند که شامل یک پزشک متخصص باشد تا در بهبودی او به آنها کمک کند.
یک مشاور می تواند به فرد در مورد روش های درمان اختلال خوردن کمک کند. آنها همچنین می توانند نکاتی را در مورد چگونگی عبور از تکه های خشن ارائه دهند یا فقط به طور عینی و حمایتی به احساسات فرد در مورد خود و اختلال خوردن او گوش دهند
نکات
- به آنها گوش دهید و سعی کنید تا آنجا که ممکن است درک کنید.
- آنها را بخندانید و وقت زیادی را با آنها بگذرانید.
- کتاب ها ، فیلم های جدید ، هر چیزی را توصیه کنید. آنها را مشغول کنید.
- نگویید که در کنار آنها خواهید بود و بعداً آنها را رها کنید.
هشدارها
- هرگز به دلیل اختلال در خوردن ، کسی را از قلم نیندازید. این یک بیماری است
- اختلالات خوردن جدی است. افراد مبتلا به اختلالات خوردن در مکانی تاریک هستند که هیچ کس بدون کسی نمی تواند به درستی درک کند. اگر خودتان دچار این مشکل هستید ممکن است نیاز به کمک پزشک یا مشاور داشته باشید. افراد می توانند بر اثر اختلالات خوردن جان خود را از دست بدهند ، به نظر می رسد که مبتلا به این اختلال هستند یا نه. از داخل شروع می شود و به زودی راه خود را حل می کند.
