نارکولپسی یک اختلال مزمن مغزی نادر است که در آن فرد بر الگوهای خواب و بیداری خود کنترل ضعیفی دارد ، اغلب در طول روز خواب آلود است و از حملات ناگهانی خواب رنج می برد. نارکولپسی یک بیماری است و صرفاً نتیجه کم خوابی نیست. نارکولپسی هیچ درمانی ندارد ، اما ایجاد برخی تغییرات در شیوه زندگی ، آزمایش انواع داروها ، و آشکار بودن وضعیت خود با دیگران می تواند به شما در مدیریت موفقیت آمیز نارکولپسی کمک کند.
مراحل
قسمت 1 از 3: مدیریت وظایف روزانه
مرحله 1. روی برنامه خواب خود کار کنید
ایجاد عادات خوب خوابیدن می تواند به مبارزه با خواب آلودگی روزانه مرتبط با نارکولپسی کمک کند. عادات گوناگونی وجود دارد که می تواند چرخه خواب/بیداری را بهبود بخشد که اگر از نارکولپسی رنج می برید ممکن است مثر باشد.
- حتی در تعطیلات آخر هفته به برنامه خواب پایبند باشید. بدن ما دارای یک ساعت داخلی است که تقریباً زمانی را نشان می دهد که باید از خواب بیدار شویم و به رختخواب برویم. اگر عادات خواب ما نامنظم باشد ، این ساعت مختل می شود. به رختخواب بروید و هر شب تقریباً در همان ساعت بیدار شوید ، حتی در تعطیلات آخر هفته یا صبح ها که نیازی به بیدار شدن زودهنگام ندارید.
- یک برنامه آرامش بخش برای خواب ایجاد کنید. این به معنای انجام رفتارهای آرامش بخش ، مانند مطالعه یا حمام گرم است. کاهش قرار گرفتن در معرض نورهای روشن یا صفحه های الکترونیکی ، که محرک هستند و می توانند تولید ملاتونین ، هورمونی که باعث خواب آلودگی شما می شود را سرکوب کنند. برنامه آرامش بخش شما می تواند به شما کمک کند زمان خواب را از فعالیت های روز که باعث استرس ، هیجان و اضطراب می شوند جدا کنید.
- اتاق خواب خود را راحت نگه دارید. دمای ایده آل خواب 60 تا 67 درجه فارنهایت (15.6 تا 19.4 درجه سانتی گراد) است. در صورت لزوم ، روی فن یا کولر گازی سرمایه گذاری کنید تا همه چیز خنک نگه داشته شود. اطمینان حاصل کنید که اتاق شما عاری از چراغ های روشن و صداهای بلند باشد. برای دور نگه داشتن نور از پرده های خاموش استفاده کنید و برای جلوگیری از صداهای بلند از دستگاه صدا یا گوش گوش استفاده کنید. اتاق را عاری از هرگونه ماده حساسیت زا کنید که ممکن است خواب را مختل کند.
- در حالی که چرت های کوچک در طول روز می تواند برای بسیاری از افراد مشکل ایجاد کند ، اما در واقع در مبارزه با نارکولپسی مثر است. برنامه ریزی برای چرت زدن هایی که 15 یا 30 دقیقه در طول روز طول می کشد می تواند از حملات ناگهانی خواب جلوگیری کند. چرت زدن قبل از یک رویداد مهم باعث می شود که کمتر به خواب بروید.
مرحله 2. از مصرف الکل ، نیکوتین و کافئین خودداری کنید
این مواد می توانند به طور چشمگیری بر چرخه خواب تأثیر بگذارند. اگر از نارکولپسی رنج می برید ، بهتر است از آنها اجتناب کنید.
- نیکوتین یک محرک است. سیگار کشیدن ، به ویژه قبل از خواب ، می تواند باعث بیقراری بی مورد شود. همچنین ، هنگامی که داروهای مخدر به طور غیرمنتظره به خواب می روند ، این خطر وجود دارد که با سیگار در دست به خواب بروید و آتش سوزی ایجاد شود. اگر سیگار می کشید ، در مورد ترک آن با پزشک خود مشورت کنید. سیگار کشیدن نه تنها بر نارکولپسی تأثیر می گذارد ، بلکه می تواند منجر به بسیاری از مشکلات سلامتی شود.
- در حالی که الکل می تواند به شما کمک کند سریعتر بخوابید ، اما خواب شما در کل کیفیت پایینی دارد. هنگامی که بعد از خوردن مشروب به خواب می روید ، الگوهای مغزی نشان دهنده بی قراری است و افراد اغلب حتی پس از نوشیدن مشروب حتی اگر به اندازه کافی خوابیده اند ، خستگی خود را گزارش می دهند. اگر از نارکولپسی رنج می برید ، از مصرف الکل ، حتی مصرف متوسط ، جلوگیری می شود.
- کافئین اغلب برای داروهای مخدر مورد استفاده قرار می گیرد زیرا یک محرک قوی است که می تواند خواب آلودگی را در طول روز دفع کند. با این حال ، کافئین نمی تواند جایگزین خواب شود. این فقط با مسدود کردن مواد شیمیایی ایجاد کننده خواب در مغز و تولید آدرنالین ما را هوشیار نگه می دارد. کافئین به مدت طولانی در بدن باقی می ماند. شش ساعت طول می کشد تا نیمی از کافئین مصرفی از بین برود ، بنابراین کافئین را در حد متعادل بنوشید و از مصرف کافئین در بعد از ظهر و عصر خودداری کنید.
مرحله 3. روزانه ورزش کنید
ورزش می تواند یک محرک طبیعی قوی باشد. این باعث افزایش هوشیاری در طول روز می شود و به طور کلی به ارتقاء سلامت و تندرستی کمک می کند.
- در زمان استراحت در محل کار ، 30 دقیقه پیاده روی کنید یا تمرینات ساده ای را برای کشش عضلات انجام دهید. این می تواند شما را از خواب بیدار کرده و حملات غیرمنتظره خواب را در ساعات کاری از بین ببرد.
- مراقب زمان ورزش باشید. در حالی که ورزش روزانه می تواند به برنامه کلی خواب شما کمک کند ، شما نباید قبل از خواب ورزش کنید. فعالیت بدنی بر مغز تأثیر محرک دارد. چهار تا پنج ساعت قبل از خواب ورزش کنید.
مرحله 4. رژیم غذایی خود را تغییر دهید
برخی غذاها و عادات غذایی می توانند خواب آلودگی را افزایش دهند. اگر نارکولپسی دارید بهتر است آنها را کاهش داده یا به طور کلی حذف کنید.
- سه یا چهار ساعت قبل از خواب باید از وعده های غذایی بزرگ اجتناب کرد ، زیرا چنین وعده هایی می تواند خواب را مختل کند. شام های سبک تر ، شام های زودتر یا شام شکسته را در دو وعده غذا در نظر بگیرید.
- رژیم غذایی شما باید شامل غلات کامل ، میوه ها ، سبزیجات ، لبنیات کم چرب و پروتئین بدون چربی باشد. مصرف زیاد قند و کربوهیدراتهای فرآوری شده مانند نان سفید و برنج میزان قند خون را به سرعت افزایش می دهد. هنگامی که این میزان کاهش می یابد ، خواب آلودگی به دنبال دارد. سعی کنید از چنین محصولاتی اجتناب کنید.
- وعده های غذایی باید برنامه ریزی شده باشد و باید در طول روز وعده های غذایی کوچک بخورید ، به ویژه اگر تعهدات خاصی دارید. وعده های غذایی زیاد می تواند باعث خواب آلودگی شود.
مرحله 5. استرس را به حداقل برسانید
دوره های نارکولپتیک می تواند توسط احساسات شدید ایجاد شود ، بنابراین بسیار مهم است که سطح استرس را در کنترل داشته باشید.
- ورزش می تواند به مدیریت استرس و احساسات ، به ویژه پیاده روی های طولانی یا دویدن کمک کند. همانطور که قبلاً گفته شد ، مطمئن شوید که فقط چهار یا پنج ساعت قبل از خواب ورزش کنید.
- تنفس عمیق ، مدیتیشن ، یوگا ، تای چی و هنر و موسیقی درمانی همگی برای مدیریت موفقیت آمیز استرس مورد استفاده قرار گرفته اند. به دنبال کلاس باشید ، به دنبال درمانگر باشید ، یا به صورت آنلاین یا کتابخانه تحقیق کنید تا در مورد چنین تکنیک هایی بیشتر بدانید.
- همچنین می توانید در طول روز از تکنیک های آرامش بخشی که تمرکز مجدد خود را بر روی چیزی آرامش بخش است ، استفاده کنید. آرامش اتوژنیک شامل تکرار کلمات و پیشنهادات در ذهن شما می شود. شل شدن عضلانی پیشرونده شامل کشش آرام و آرامش هر عضله در بدن است. تجسم شامل تصور یک موقعیت یا صحنه آرامش بخش است تا از لحاظ روحی از یک موقعیت استرس زا فرار کنید.
قسمت 2 از 3: برخورد با دیگران
مرحله 1. اقدامات ایمنی را انجام دهید
در صورت به خواب رفتن ، رعایت نکات ایمنی مخصوصاً هنگام انجام فعالیتهایی که ممکن است خطرناک باشند ضروری است. شما باید شرایط خود را با اطرافیان خود در میان بگذارید تا آنها بدانند چگونه شما و خود را در صورت بروز حوادث ایمن نگه دارند.
- هر موقعیتی را که می دانید در معرض افزایش خطر به خواب رفتن هستید ، بررسی کنید. اطرافیان خود را از خطر خود مطلع کنید و به آنها اطلاع دهید که در صورت وجود به چه نوع مداخله ای نیاز دارید.
- اگر در آن روز یا هفته علائم نارکولپسی را تجربه کرده اید ، از کار با ماشین یا رانندگی خودداری کنید. برای دریافت راهنمایی در مورد نحوه اداره رانندگی و کار با ماشین با شرایط خود ، با پزشک مشورت کنید.
- کاتاپلکسی ، یکی از علائم نارکولپسی است که منجر به نقص و ضعف ناگهانی عضلات می شود ، می تواند خود به خود در طول روز رخ دهد. در حالی که احتمال آسیب دیدگی در هنگام کاتاپلکسی بعید است ، مطمئن شوید افرادی که با شما کار می کنند و با شما زندگی می کنند از احتمال وقوع یک اپیزود آگاه هستند. به آنها اطلاع دهید که برای جلوگیری از تصادف چه اقدامات احتیاطی را باید انجام دهند.
- یک دستبند هشدار پزشکی می تواند سرمایه گذاری خوبی باشد ، زیرا به دیگران اطلاع می دهد که در صورت خوابیدن یا تجربه کاتاپلکسی چه اتفاقی می افتد.
- اگر شناگر هستید ، در تمام فعالیت های شنا از تجهیزات ایمنی استفاده کنید. هرگز به تنهایی شنا نکنید زیرا یک قسمت خواب ناگهانی یا منجنیق می تواند بدون نجات غریق یا شناگر باتجربه کشنده باشد.
مرحله 2. درباره وضعیت خود بحث کنید
نارکولپسی یک بیماری چالش برانگیز است نه تنها به دلیل اثرات جسمی آن ، بلکه می تواند از نظر احساسی نیز منزوی باشد ، زیرا مردم آن را به عنوان تنبلی یا بی نظمی ساده درک نمی کنند. باز بودن در مورد وضعیت خود ، حتی در مواردی که به اشتراک گذاری آن دشوار است ، می تواند به مبارزه با این احساسات و کاهش قضاوت خارجی کمک کند.
ممکن است متوجه شوید که اکثر مردم درک نمی کنند و شرایط خود را به عنوان خستگی بنویسید. توضیح نارکولپسی و علل آن برای دوستان و عزیزان ممکن است کمک کننده باشد. گروه های حمایتی را در منطقه یا آنلاین خود جستجو کنید و آنها را به جزوات و مطالب خواندن که می توانید با اطرافیان خود به اشتراک بگذارید هدایت کنید
مرحله 3. نارکولپسی خود را در محل کار و مدرسه مدیریت کنید
اگر کار می کنید یا در مدرسه به صورت تمام وقت ثبت نام کرده اید ، مدیریت نارکولپسی دشوار است. از آنجا که این شرایط گاه به گاه می تواند بر عملکرد تأثیر بگذارد ، ارتباط باز بین شما و رئیس ، معلم یا استاد شما مهم است.
- نارکولپسی می تواند بر توجه ، تمرکز و حافظه کوتاه مدت تأثیر بگذارد. خبر خوب این است که با شرایط مناسب ، اکثر افراد می توانند به طور معمول با نارکولپسی عمل کنند. معلمان ، اساتید و کارفرمایان باید از شرایط مطلع شده و با شما توافقی ایجاد کنند که به شما این امکان را می دهد تا شرایط خود را در محل کار یا مدرسه مدیریت کنید.
- کنار آمدن با نارکولپسی برای کودکان خردسال در مدرسه بسیار دشوار است. اگر فرزند شما مبتلا به نارکولپسی است ، مطمئن شوید که با معلمان خود صحبت می کنید زیرا گاهی اوقات کودکان به دلیل خوابیدن در کلاس تنبیه یا سرزنش می شوند.
- گاهی اوقات ، در صورت خواب غیر منتظره ، ممکن است مجبور شوید جلسات را هنگام کار ضبط کنید. به رئیس خود مراجعه کنید تا در این مورد بحث کند و مطمئن شوید که خط مشی شرکت را نقض نمی کند. اگر دستگاه ضبط مجاز نیست ، می توانید ببینید آیا کسب و کار شما می تواند یادداشت بردار را به شما ارائه دهد یا خیر.
- آگاهی عمومی و درک نارکولپسی هنوز بسیار محدود است. اطمینان حاصل کنید که منابع و اطلاعات متنوعی را آماده کرده اید ، زیرا ممکن است معلم یا کارفرمای شما با این وضعیت آشنا نباشند. در صورت نیاز ، یادداشتی از پزشک خود بیاورید که نیازهای شما را بیان می کند.
قسمت 3 از 3: جستجوی درمان پزشکی
مرحله 1. تشخیص دهید
نارکولپسی نسبتاً غیر معمول است و برای تشخیص صحیح ، ارزیابی توسط پزشک مهم است. پزشک معاینه فیزیکی را برای رد هرگونه مشکل دیگر که ممکن است باعث علائم مشابه نارکولپسی شود به شما می دهد و لازم است آزمایشات تخصصی را در کلینیک اختلالات خواب انجام دهید. پزشک شما همچنین می خواهد سابقه پزشکی مفصلی داشته باشد و ممکن است از شما بخواهد یک دفترچه خواب داشته باشید.
- اگر پزشک شما مشکوک به نارکولپسی است ، به احتمال زیاد باید حداقل دو آزمایش خواب انجام دهید ، پلی سنجی (PSG) و آزمایش تاخیر خواب چندگانه (MSLT).
- PSG یک آزمایش یک شبه است که در آن دستگاه های کلینیک اختلالات خواب مواردی مانند ضربان قلب و تنفس ، فعالیت الکتریکی در مغز و فعالیت عصبی را اندازه گیری می کنند.
- MSLT تمایل شما را برای خوابیدن در طول روز اندازه گیری می کند و تعیین می کند که آیا عناصر خواب REM در ساعات بیداری رخ می دهد یا خیر. آنها همچنین آزمایش می کنند که چقدر طول می کشد تا به خواب بروید.
- آزمایش های دیگری مانند آزمایش خون یا مایع نخاعی نیز ممکن است برای تأیید تشخیص نارکولپسی ضروری باشد.
مرحله 2. مصرف مواد محرک را در نظر بگیرید
محرک ها بر سیستم عصبی مرکزی بدن تأثیر می گذارند. آنها به طور کلی اولین روش درمانی هستند که برای افراد مبتلا به نارکولپسی تجویز می شود ، زیرا می توانند به شما در بیدار ماندن در طول روز کمک کنند. با پزشک خود در مورد محرک ها صحبت کنید و براساس سابقه پزشکی خود تصمیم بگیرید که بهترین راه درمان برای شما کدام است.
- مودافينيل و آرمودافينيل اغلب داروهايي هستند كه براي افراد مبتلا به ناركولپسي تجويز مي شود. آنها نسبت به سایر محرک ها (مانند آمفتامین ها) کمتر اعتیادآور هستند و نوسانات خلقی کمتری ایجاد می کنند. مودافينيل كه صبح داده مي شود از خوابيدن در طول روز جلوگيري مي كند ، اما هنوز هم بايد به شما اجازه دهد شب ها بخوابيد. عوارض جانبی نادر است ، اگرچه برخی از بیماران خشکی دهان و حالت تهوع را گزارش می کنند.
- برخی از افراد ممکن است به مودافینیل یا آرمودافینیل پاسخ ندهند. گزینه های دیگر شامل داروهای نوع متیل فنیدات ، مانند ریتالین است ، اما شناخته شده است که اینها باعث ایجاد عصبی در بیماران می شود. آنها همچنین بیشتر اعتیادآور هستند.
- پزشک شما باید مزایا و معایب هرگونه محرک را با شما در میان بگذارد. اگر س questionsال یا نگرانی دارید ، با پزشک خود در میان بگذارید.
مرحله 3. در مورد SSRI و SNRI سوال کنید
اگر از علائمی مانند کاتاپلکسی ، توهم یا فلج خواب رنج می برید ، ممکن است برای شما بازدارنده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یا مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI) تجویز شود.
- Prozac ، Sarafem و Effexor همه انواع SSRI و SNRI هستند. آنها می توانند از نظر مبارزه با عوارض شدیدتر نارکولپسی قدرتمند باشند ، اما عوارض جانبی ناخواسته ای نیز دارند.
- عوارض جانبی شامل افزایش وزن ، مشکلات گوارشی و اختلال عملکرد جنسی است. اگر SSRI/SNRI برای شما تجویز شده است و عوارض جانبی را تجربه کرده اید ، در مورد تنظیم دوز یا تغییر داروهای مصرفی با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 4. برای اکسیبات سدیم نسخه دریافت کنید
سدیم اکسیبات می تواند در مبارزه با کاتاپلکسی بسیار موثر باشد. همچنین به خواب شبانه کمک می کند و در دوز بالا می تواند از خواب آلودگی در طول روز نیز جلوگیری کند.
- سدیم اکسیبات باید دو بار در روز مصرف شود: یکی در شب و دیگری چهار ساعت بعد.
- پزشک شما می خواهد قبل از تجویز سدیم اکسیبات سابقه پزشکی شما را بداند زیرا می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند. در حالی که پزشکان تنها زمانی دارو تجویز می کنند که فکر می کنند فایده آن بیشتر از خطر است ، شما باید از اشکالات احتمالی آگاه باشید و آنها را با پزشک خود در میان بگذارید. تهوع و خیس شدن در بستر گزارش شده است. اگر شما راهگرد خواب هستید ، راه رفتن در خواب ممکن است بدتر شود. در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی با پزشک خود مشورت کنید.
- هرگز سدیم اکسیبات را با سایر داروهای خواب آور ، مسکن های مخدر یا الکل مصرف نکنید. این می تواند عوارض جانبی بالقوه ای کشنده مانند مشکل تنفس و کما ایجاد کند. اگر هنگام مصرف سدیم اکسیبات داروی دیگری برای شما تجویز شده است ، از پزشک خود در مورد تداخلات احتمالی سوال کنید.
مرحله 5. به دنبال درمان و پشتیبانی باشید
نارکولپسی می تواند یک وضعیت دشوار باشد زیرا می تواند عوارض روانی ایجاد کند. اینها ناشی از ترکیبی از عوامل است ، مانند تأثیرات این اختلال بر مغز ، انگ عمومی ، ناامیدی از علائم و ضربه ناشی از فلج خواب یا توهم.
- سرخوردگی و خلق و خوی پایین اغلب در بیماران نارکولپتیک گزارش می شود و چنین علائمی در صورت عدم رسیدگی بیشتر طول می کشد. اگر از خلق و خوی مزمن رنج می برید ، یک درمانگر در منطقه خود پیدا کنید. می توانید این کار را با مشورت با ارائه دهنده بیمه خود یا جستجوی آنلاین انجام دهید. اگر دانشجوی دانشگاه هستید ، ممکن است دانشگاه شما مشاوره رایگان ارائه دهد.
- بسیاری از افراد مبتلا به نارکولپسی از عدم درک احساس ناامیدی می کنند. احساس همبستگی را می توان با جستجوی گروه های حمایتی پیدا کرد. از پزشک یا درمانگر خود در مورد محل یافتن گروه های حمایتی بپرسید. اگر هیچ کدام در منطقه شما وجود ندارد ، بسیاری از انجمن ها به صورت آنلاین وجود دارد که می توانید نگرانی ها و ناراحتی های خود را با دیگران ابراز کنید.
نکات
- هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد اما علائم را می توان برای اطمینان از کیفیت بهتر زندگی خود مدیریت کرد.
- داروها برای رفع علائم اصلی نارکولپسی مانند خواب آلودگی و کاتاپلکسی تجویز می شوند. این معمولاً با اصلاح شیوه زندگی و مشاوره برای دستیابی به اثرات دلخواه ترکیب می شود.
- هنگام مصرف داروهای بدون نسخه برای بیماریهای شایع مانند سرماخوردگی یا تسکین درد مراقب باشید. اینها گاهی اوقات می توانند اثرات تحریک کننده ای داشته باشند و در صورت داشتن نارکولپسی باید از آنها اجتناب کرد.
