اگر لرزش دارید ، بدیهی است که می خواهید آنها متوقف شوند. ایده خوبی است که ابتدا به پزشک خود مراجعه کنید ، تا آنها بتوانند بفهمند چه چیزی باعث ایجاد آنها می شود. در صورت تشخیص لرزش اساسی یا اختلال لرزش دیگر ، پزشک ممکن است از شما دارویی تجویز کند تا لرزش شما را کند کند. از طرف دیگر ، اگر تشخیص دهند که شما مبتلا به پارکینسون هستید ، ممکن است شما را از داروهایی که به طور خاص برای کمک به این بیماری طراحی شده است ، استفاده کنند.
مراحل
روش 1 از 4: درمان رعشه ضروری و سایر اختلالات
مرحله 1. از مسدود کننده های بتا استفاده کنید
این داروها معمولاً برای فشار خون بالا استفاده می شود. با این حال ، آنها همچنین می توانند از لرزش جلوگیری کنند. مسدود کننده های بتا برای همه مناسب نیستند ، بنابراین با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا آنها برای شما مناسب هستند یا خیر.
- در صورت داشتن برخی مشکلات قلبی یا آسم ، نباید از مسدود کننده های بتا استفاده کنید.
- نحوه عملکرد دقیق مسدود کننده های بتا برای درمان تشنج ناشناخته است ، اما پزشکان گمان می کنند که با مسدود کردن اندام های حسی کوچک معروف به دوکی که حرکت ماهیچه های شما را ردیابی می کند ، کار می کند.
- به خاطر داشته باشید که همه این داروها باید توسط پزشک تجویز شوند. آنها ممکن است شما را با دوز بسیار کم شروع کنند و فشار خون شما را کنترل کنند. این برای ایمنی شما است ، برای اطمینان از اینکه فشار خون شما خیلی پایین نمی آید. داروهای خود را فقط طبق دستور مصرف کنید.
مرحله 2. داروهای ضد تشنج را امتحان کنید
برخی داروهای ضد تشنج می توانند به رعشه کمک کنند ، مانند گاباپنتین و توپیرامات. به طور معمول ، تنها پس از استفاده از مسدود کننده های بتا یا اگر نمی توانید از مسدود کننده های بتا استفاده کنید ، این نوع داروها برای شما تجویز می شود. فقط برخی از داروهای ضد تشنج کمک می کند ، زیرا برخی دیگر در واقع باعث لرزش می شوند.
- هر دوی این داروها نسبت به سایر داروها خطر تداخل نسبتاً پایینی دارند. این داروها می توانند شما را دچار خواب آلودگی یا حالت تهوع کنند. با این حال ، این عوارض عموماً مدت زیادی دوام نمی آورند.
- والپروات ، دیوالپروکس سدیم و تیاگابین می توانند باعث رعشه شوند.
مرحله 3. در صورت داشتن مشکلات اضطرابی ، درباره آرامبخش ها بحث کنید
اگر اضطراب دارید و لرزش شما را بدتر می کند ، آرامبخش ممکن است برای شما یک گزینه باشد. به طور معمول ، آلپرازولام و کلونازپام اولین انتخاب هستند. این داروها می توانند باعث ایجاد احساس خستگی در شما شوند و می توانند عادت ایجاد کنند.
مرحله 4. تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) را امتحان کنید
این درمان مخصوصاً برای لرزش سر ایده آل است و می تواند با افزایش 3 ماهه به رعشه کمک کند. این می تواند از لرزش در جاهای دیگر تسکین دهد ، اما می تواند باعث ضعف عضلانی شود. همچنین می تواند هنگام بلعیدن یا ایجاد گرفتگی صدا هنگام گلو مشکل ایجاد کند.
روش 2 از 4: مدیریت رعشه پارکینسون
مرحله 1. لوودوپا مصرف کنید
پارکینسون باعث کمبود دوپامین می شود ، بنابراین اکثر داروها برای رفع این مشکل استفاده می شوند. لوودوپا ، که از دهه 1960 وجود دارد ، توسط مغز شما برای تولید دوپامین استفاده می شود.
- به طور معمول ، لوودوپا با کاربیدوپا ترکیب می شود. کاربیدوپا مهم است زیرا عوارض جانبی لوودوپا مانند حالت تهوع را کاهش می دهد. همچنین به رساندن بیشتر لوودوپا به مغز به جای تبدیل آن در جریان خون کمک می کند. این بدان معناست که می توانید دوز کمتری مصرف کنید.
- شما معمولاً با یک قرص شروع می کنید ، اما در صورت پیشرفت بیماری ، این دارو همچنین می تواند به صورت تزریق از طریق لوله تغذیه داده شود. دوز اولیه معمولی 250 میلی گرم 2 تا 4 بار در روز است.
مرحله 2. آگونیست های دوپامین را امتحان کنید
این داروها مشابه دوپامین عمل می کنند. از آنجا که آنها در واقع دوپامین نیستند ، به خوبی لوودوپا عمل نمی کنند. با این حال ، آنها برای مدت طولانی تری در سیستم شما باقی می مانند. به علاوه ، لوودوپا-کاربیدوپا تمایل دارد که به طور ناگهانی متوقف شود و به میل خود شروع به کار کند ، بنابراین این داروها می توانند در صورت توقف کار دیگر داروها به تسکین کمک کنند.
- داروهای معمولی در این گروه شامل پرامیپکسول ، روپینیرول ، روتیگوتین و آپومورفین هستند. روتیگوتین اغلب به صورت وصله است ، در حالی که آپومورفین از طریق تزریق تجویز می شود.
- عوارض جانبی این دارو می تواند رفتار شما را تغییر دهد. ممکن است در مواردی مانند رابطه جنسی ، نوشیدن الکل و قمار رفتار اجباری داشته باشید. همچنین ممکن است خواب آلود باشید یا دچار توهم شوید.
مرحله 3. از آمانتادین استفاده کنید
این دارو در ابتدا در دهه 1960 درمان آنفلوآنزا بود ، اما محققان دریافتند که این دارو به لرزش پارکینسون نیز کمک می کند. اغلب ، شما این دارو را همراه با لوودوپا مصرف می کنید ، زیرا آمانتادین به اندازه لوودوپا مثر نیست ، اما می تواند کمک های بیشتری را ارائه دهد.
مرحله 4. داروهایی را که تجزیه دوپامین را کاهش می دهند امتحان کنید
داروهای دیگر به شما کمک می کند تا دوپامین را در سیستم خود نگه دارید. مهار کننده های MAO-B مانند سلژیلین یا راساژیلین با کند کردن آنزیم مغزی مونوآمین اکسیداز B. مهار کننده های کاتکول-متیل ترانسفراز (COMT) مانند انتاکاپون به طور مشابه عمل می کنند ، اما آنزیم متفاوتی را تجزیه می کنند.
مهارکننده های MAO-B در صورت مصرف لوودوپا شانس ایجاد توهم را افزایش می دهند
مرحله 5. داروهای آنتی کولینرژیک مصرف کنید
این داروها از اوایل دهه 1900 برای درمان پارکینسون استفاده می شدند. آنها در درجه اول به لرزش و علائم دیگر پارکینسون کمک نمی کنند.
عوارض جانبی رایج شامل توهم ، تاری دید ، خشکی دهان و مشکل از دست دادن حافظه کوتاه مدت است
مرحله 6. در مورد تحریک عمیق مغز بحث کنید
این جراحی به طور کلی آخرین راه حل برای لرزش از هر نوع ، خواه ناشی از پارکینسون یا بیماری دیگر است. در اصل ، دستگاهی از نوع ضربان ساز در قفسه سینه شما کاشته می شود. این دستگاه به یک کاوشگر کوچک در قسمتی از مغز به نام تالاموس متصل است. از پالس های الکتریکی برای کنترل لرزش شما استفاده می کند. پالس های الکتریکی دردناک نیستند.
این آخرین نتیجه است زیرا پزشکان اگر مجبور نباشند نمی خواهند با مغز شما جراحی کنند. این می تواند مشکلاتی در گفتار شما در کنترل حرکتی ، و همچنین ضعف عضلانی و سردرد ایجاد کند. با این حال ، عوارض جانبی به طور کلی پس از مدتی از بین می روند
روش 3 از 4: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. کافئین را کنار بگذارید
محرک هایی مانند کافئین می توانند علائم شما را بدتر کنند ، بنابراین اگر دچار رعشه می شوید ، بهتر است کافئین را به طور کامل کنار بگذارید. از نوشیدنی های حاوی کافئین مانند قهوه ، چای و نوشابه های گازدار خودداری کنید.
مرحله 2. از مصرف الکل خودداری کنید
الکل لرزش را برای برخی از افراد در حالی که تحت تأثیر هستند کمی بهتر می کند. با این حال ، لرزش ها بدتر می شوند و شما را وادار به نوشیدن بیشتر و بیشتر می کنند. بهتر است الکل را به طور کامل کنار بگذارید.
مرحله 3. سعی کنید بر استرس غلبه کنید
استرس همچنین علائم مانند لرزش را بدتر می کند. البته ، شما نمی توانید تمام استرس ها را از زندگی خود حذف کنید ، اما می توانید برای کاهش اضطراب و استرس گام بردارید. «نه» گفتن را بیشتر بیاموزید و سعی کنید عوامل محرک مانند تماشای اخبار را کاهش دهید.
- همچنین می توانید مواردی مانند مدیتیشن و یوگا را امتحان کنید.
- همچنین ، فعالیتهایی را که از آنها لذت می برید پیدا کنید که به شما در کاهش استرس کمک می کند ، مانند باغبانی ، نقاشی یا مطالعه.
مرحله 4. طب سوزنی را امتحان کنید
برخی از افراد مبتلا به لرزش از درمان های طب سوزنی بهره مند شده اند. برای بررسی اینکه آیا می توانید از مزایای آن استفاده کنید ، یک متخصص طب سوزنی مجاز در منطقه خود پیدا کنید. طب سوزنی عوارض جانبی کمی یا بدون عوارض جانبی دارد و نسبتاً بدون درد است.
مرحله 5. در مورد داروهای گیاهی مراقب باشید
برخی از افراد برای درمان لرزش از داروهای گیاهی استفاده می کنند. اکثر مطالعات در مورد اینکه آیا اینها مفید هستند یا خیر قطعی نبوده است. داروهای گیاهی هنوز می توانند عوارض جانبی داشته باشند و ممکن است با داروهای دیگری که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. همیشه قبل از امتحان با پزشک خود مشورت کنید.
اگر به داروهای گیاهی علاقه دارید ، می توانید Guilingpaan یا Xifeng Dingchan wan را امتحان کنید ، که هر دو از گیاهان چینی هستند
مرحله 6. روی محصولات استفاده روزانه که برای افراد مبتلا به لرزش استفاده می شود سرمایه گذاری کنید
تعدادی محصول در بازار وجود دارد که مخصوص افرادی است که لرزش را تجربه می کنند. اختراع در دسترس است تا به شما در ثابت نگه داشتن کارهایی مانند نوشتن و استفاده از رایانه کمک کند. علاوه بر این ، ظروف ، ظروف ، صفحه کلید ، ابزار نوشتن و تعدادی دیگر از محصولات در آنجا وجود دارد که به طور خاص برای کمک به افراد مبتلا به لرزش در کارهای روزانه خود طراحی شده است.
ممکن است پزشک شما بتواند توصیه هایی در مورد محصولات سازگار با رعشه به شما ارائه دهد. بسیاری از این موارد برای خرید مستقیم آنلاین در دسترس هستند
روش 4 از 4: تشخیص لرزش
مرحله 1. به نوع لرزش های خود توجه کنید
دو نوع اصلی لرزش وجود دارد ، لرزش هنگام استراحت و لرزش فعال. هنگام لرزش هنگام استراحت ، هنگام نشستن بی حرکت دست ها یا اندام های دیگر شما می لرزد. با رعشه فعال ، ماهیچه های شما هنگام استفاده از آنها دچار لرزش می شوند.
لرزش های اساسی معمولاً لرزش های فعال هستند ، در حالی که لرزش های پارکینسون به طور کلی لرزش های استراحتی هستند
مرحله 2. به پزشک خود مراجعه کنید
لرزش می تواند نتیجه چندین بیماری باشد ، بنابراین در صورت لرزش باید به پزشک مراجعه کنید. به عنوان مثال ، لرزش می تواند نتیجه لرزش اساسی ، بیماری پارکینسون یا حتی پرکاری تیروئید باشد.
مرحله 3. داروهای مورد استفاده خود را با پزشک خود در میان بگذارید
برخی از داروها باعث ایجاد لرزش می شوند ، بنابراین در صورت امکان این کار را از پزشک خود بپرسید. ممکن است بتوانید از داروهای دیگری استفاده کنید که باعث رعشه نمی شود.
به عنوان مثال ، برخی از داروهای ضد تشنج می توانند باعث رعشه شوند ، و همچنین برخی از داروهای آسم ، داروهای ضد افسردگی ، داروهای سرطان ، تثبیت کننده خلق و خو و آنتی بیوتیک ها
مرحله 4. برای آزمایش خون و ادرار آماده باشید
به احتمال زیاد پزشک می خواهد آزمایش خون را روی شما انجام دهد تا مطمئن شود که سطح خون شما خوب است. آنها به احتمال زیاد مواردی مانند قند خون و سطح تیروئید شما را بررسی می کنند ، به ذکر چند مورد.
مرحله 5. سطح منیزیم خود را بررسی کنید
منیزیم کم می تواند منجر به لرزش و همچنین هذیان ، مشکلات قلبی و تشنج شود. از پزشک خود بخواهید سطح منیزیم شما را بررسی کند ، زیرا اگر سطح منیزیم شما بسیار پایین باشد ، مکمل ممکن است به جلوگیری از لرزش کمک کند.
مرحله 6. انتظار آزمایشات تصویربرداری را داشته باشید
پزشک به احتمال زیاد می خواهد از سر شما با MRI یا سی تی اسکن عکس بگیرد. پزشک از این تصاویر برای رد سایر شرایط غیر از رعشه ضروری یا پارکینسون مانند تومورهای مغزی ، سکته مغزی یا آسیب مغزی استفاده می کند.
مرحله 7. یک آزمایش سرعت هدایت عصبی را پیش بینی کنید
با این آزمایش ، الکترودها در انتهای عصبی روی پوست شما قرار می گیرند. آنها پالس های الکتریکی کوچکی را به پوست شما ارسال می کنند. الکترودهای دیگر تشخیص می دهند که چقدر طول می کشد تا حرکت الکتریکی به منطقه ای دیگر برسد.
این آزمایش نحوه عملکرد اعصاب و ماهیچه های شما را اندازه گیری می کند
مرحله 8. شرایط زیر را درمان کنید
گاهی اوقات ، لرزش ناشی از شرایط دیگری مانند پرکاری تیروئید است. به احتمال زیاد پزشک شما این شرایط را برای رد کردن آنها آزمایش می کند. هنگامی که تحت این شرایط قرار می گیرید ، لرزش ها احتمالاً فروکش می کنند.
