ممکن است بخواهید کلیه های خود را فیلترهای بدن خود بدانید. علاوه بر سایر عملکردهای مهم ، کلیه ها و نفرون ها (واحدهای فیلتر کوچکتر) مواد زائد را از خون شما خارج کرده و مواد معدنی مانند الکترولیت ها را حفظ می کنند. عدم تعادل در فرآیند فیلترینگ می تواند باعث شود پروتئین ، مواد زائد یا مواد معدنی اضافی وارد ادرار شما شود. هنگامی که این اتفاق می افتد ، چندین مشکل کلیوی مانند سنگ کلیه ، عفونت کلیه یا بیماری مزمن کلیه ایجاد می شود. گاهی اوقات ، در مراحل اولیه بیماری کلیوی ، یک بیمار می تواند کاملاً بدون علامت باشد.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناسایی سنگ کلیه
مرحله 1. سنگ کلیه (نفرولیتیازیس) را بشناسید
سنگ کلیه قطعات کوچکی از مواد معدنی و نمک های کلسیفیه شده است که در کلیه های شما ایجاد می شود. برخی از سنگ های کلیه در کلیه شما باقی می مانند و برخی از آنها جدا شده و در ادرار شما دفع می شوند. در حالی که عبور سنگ ها می تواند دردناک باشد ، معمولاً صدمه ای دائمی ایجاد نمی کند.
شما ممکن است سنگ های کوچک را بدون آنکه بدانید از کنار خود عبور دهید. یا ممکن است در عبور از قطعات بزرگتر مشکل داشته باشید
مرحله 2. مراقب علائم سنگ کلیه باشید
احتمالاً درد شدیدی را در پهلوها و پشت ، زیر دنده ها و نزدیک کشاله ران و پایین شکم احساس خواهید کرد. از آنجا که سنگ کلیه در حال حرکت است ، درد می تواند به صورت موج ایجاد شود و شدت آن متفاوت باشد. ممکن است برخی از این علائم را نیز داشته باشید:
- درد هنگام ادرار کردن
- ادرار صورتی ، قرمز یا قهوه ای کدر یا بد بو است
- تهوع و استفراغ
- تمایل مداوم به ادرار کردن و دفعات بیشتر ادرار کردن (هر چند به مقدار کم)
- تب و لرز (در صورت ابتلا به عفونت)
- تلاش برای یافتن موقعیت راحت (یعنی نشستن ، سپس ایستادن ، سپس دراز کشیدن)
مرحله 3. عوامل خطر خود را در نظر بگیرید
مردان بیشتر از زنان به سنگ کلیه مبتلا می شوند و سفیدپوستان غیر اسپانیایی بیشتر به سنگ کلیه مبتلا می شوند. اضافه وزن ، چاقی ، کم آبی بدن یا رژیم غذایی حاوی قند ، سدیم و پروتئین نیز می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
اگر قبلاً سنگ کلیه داشته اید یا کسی در خانواده شما آن را داشته است ، احتمال ابتلا به آن بیشتر است
مرحله 4. یک تشخیص پزشکی بگیرید
پزشک شما یک آزمایش فیزیکی انجام می دهد و خون و ادرار شما را آزمایش می کند. پزشک در حال بررسی کلسیم ، اسید اوریک یا مواد معدنی است که می تواند باعث تشکیل سنگ شود. همچنین ممکن است تصویربرداری انجام دهید (مانند اشعه ایکس ، سی تی اسکن یا سونوگرافی). به این ترتیب ، پزشک می تواند در صورت وجود سنگ کلیه تجسم کند.
پزشک شما ممکن است از شما بخواهد که سنگ کلیه را پس از عبور از بدن جمع آوری کنید. به این ترتیب ، سنگ را می توان تجزیه و تحلیل کرد و پزشک می تواند تعیین کند که چه چیزی باعث ایجاد سنگ کلیه می شود ، به ویژه اگر مکرراً از آنها دفع کنید
مرحله 5. توصیه های درمانی را دنبال کنید
اگر سنگ های کوچکی دارید ، باید بتوانید با نوشیدن آب فراوان ، مصرف داروهای ضد درد بدون نسخه و احتمالاً با مصرف داروهای تجویزی برای آرامش عضلات مجاری ادراری ، آنها را در خانه منتقل کنید.
- اگر سنگهای بزرگتر یا سنگهایی دارید که به مجاری ادراری شما آسیب می رسانند ، متخصص اورولوژی ممکن است از امواج ضربه ای برای شکسته شدن سنگها استفاده کند یا آنها را با عمل جراحی از بین ببرد.
- اگر داروهای بدون نسخه کافی نباشند ، پزشک ممکن است داروهای دیگری را برای تسکین درد به شما تجویز کند.
قسمت 2 از 3: شناسایی عفونت کلیه
مرحله 1. درک کنید که عفونت کلیه (پیلونفریت) چیست
باکتری ها می توانند وارد مجاری ادراری شوند و رشد کنند و در نهایت عملکرد کلیه شما را تحت تأثیر قرار دهند. یا به ندرت ، اگر باکتری از طریق جریان خون شما حرکت کند ، می تواند به کلیه های شما منتقل شود. یک یا هر دو کلیه شما ممکن است عفونی شوند.
دستگاه ادراری شما از کلیه ها ، مثانه ، حالب ها (مجاری که کلیه ها را به مثانه متصل می کند) و مجرای ادراری تشکیل شده است
مرحله 2. به دنبال علائم عفونت کلیه باشید
اولین نشانه شما از مشکل ممکن است مشکل در ادرار کردن باشد. ممکن است خود را در حال دویدن به دستشویی بیابید ، فقط در هنگام ادرار کردن احساس درد کنید و حتی اگر به تازگی این کار را انجام داده اید ، نیاز فوری به ادرار کردن داشته باشید. علائم دیگر عفونت عبارتند از:
- تب
- استفراغ یا حالت تهوع
- لرز
- درد پشت ، پهلو یا کشاله ران
- درد شکم
- تکرر ادرار
- وجود چرک یا خون در ادرار (هماچوری)
- ادرار کدر یا بو دار
- دلیریوم یا سایر علائم غیر معمول ، به ویژه در افراد مسن
مرحله 3. در مورد عوامل خطر خود فکر کنید
از آنجایی که مجرای ادرار زنان (مجاری که ادرار را از بدن خارج می کنند) کوتاهتر است ، باکتری ها راحت تر می توانند باعث عفونت شوند. علاوه بر زن بودن ، عوامل دیگری که خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهند عبارتند از:
- ضعف سیستم ایمنی بدن
- آسیب عصبی در نزدیکی مثانه
- چیزی که مجاری ادراری شما را مسدود می کند (مانند سنگ کلیه یا بزرگ شدن پروستات)
- کاتترهای ادراری طولانی مدت
- ادراری که دوباره به کلیه ها جریان می یابد
مرحله 4. بدانید چه زمانی باید تحت مراقبت های پزشکی قرار بگیرید
در صورت بروز علائم عفونت کلیه ، باید با پزشک خود تماس بگیرید. از آنجا که این بیماری نیاز به درمان پزشکی دارد ، بهتر است تشخیص فوری انجام شود. پزشک شما ادرار شما را آزمایش می کند و ممکن است سونوگرافی را برای بررسی آسیب کلیه انجام دهد.
پزشک ممکن است بخواهد خون شما را از نظر باکتری آزمایش کند و ممکن است خون را در نمونه ادرار شما جستجو کند
مرحله 5. توصیه درمانی پزشک خود را دنبال کنید
از آنجا که عفونت کلیه توسط باکتری ها ایجاد می شود ، احتمالاً یک دوره آنتی بیوتیک برای شما تجویز می شود. شما به طور کلی باید حدود یک هفته از این داروها استفاده کنید. در موارد شدید ، ممکن است در حین دریافت آنتی بیوتیک در بیمارستان بستری شوید.
همیشه دوره آنتی بیوتیک ها را تکمیل کنید حتی اگر احساس بهتری داشتید. توقف قبل از اتمام کار می تواند باعث بازگشت باکتری ها و مقاومت در برابر دارو شود
قسمت 3 از 3: شناسایی بیماری مزمن کلیه
مرحله 1. بیماری مزمن کلیه (CKD) را بشناسید
کلیه های شما ممکن است ناگهان مریض شوند یا ممکن است بیمار شوند زیرا بیماری دیگری باعث آسیب می شود. به عنوان مثال ، فشار خون بالا و دیابت می تواند به کلیه های شما آسیب برساند. اگر آسیب به اندازه کافی شدید باشد ، ممکن است دچار نارسایی مزمن کلیه شوید. این معمولاً در طول چند ماه یا سال اتفاق می افتد.
اگر نفرون های کلیه توانایی تصفیه خون را از دست بدهند ، ممکن است به بیماری کلیوی اولیه مبتلا شوید. سایر مشکلات کلیوی (مانند سنگ کلیه ، عفونت یا ضربه) می توانند به نفرون ها آسیب برسانند
مرحله 2. علائم بیماری مزمن کلیه را بشناسید
از آنجا که توسعه بیماری مزمن کلیه به زمان نیاز دارد ، ممکن است تا زمانی که بیماری کلیوی پیشرفته نداشته باشید ، متوجه علائم آن نشوید. مراقب این علائم بیماری مزمن کلیه باشید:
- افزایش یا کاهش تکرر ادرار
- خستگی
- حالت تهوع
- خارش و خشکی پوست در هر نقطه از بدن
- وجود خون واضح در ادرار یا ادرار تیره و کف دار
- گرفتگی و گرفتگی عضلات
- پف یا تورم در اطراف چشم ، پا و/یا مچ پا
- گیجی
- مشکل در تنفس ، تمرکز یا خوابیدن
- کاهش اشتها
- ضعف
مرحله 3. عوامل خطر خود را در نظر بگیرید
اگر سابقه فشار خون بالا ، دیابت یا بیماری قلبی دارید ، احتمال ابتلا به بیماری مزمن کلیه بیشتر است. آمریکایی های آفریقایی تبار ، اسپانیایی تبار و بومیان آمریکا نیز بیشتر در معرض بیماری کلیوی هستند. از آنجا که برخی بیماریهای کلیوی دارای مولفه ژنتیکی نیز هستند ، سابقه خانوادگی بیماری کلیوی می تواند به این معنی باشد که شما نیز در معرض خطر بیشتری هستید. همچنین ، در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید ، با پزشک خود مشورت کنید ، زیرا برخی از آنها می توانند بر کلیه ها تأثیر منفی بگذارند ، به ویژه در صورت استفاده طولانی مدت.
اگر بیش از 60 سال سن دارید ، احتمال ابتلا به بیماری کلیوی نیز افزایش می یابد
مرحله 4. بدانید چه زمانی باید تحت مراقبت های پزشکی قرار بگیرید
به راحتی می توان تصور کرد که شرایط دیگری می تواند باعث علائم شما شود ، بنابراین اگر علائم خاصی را تجربه کردید ، باید معاینه پزشکی را برای تعیین علت دقیق انجام دهید. فیزیک سالیانه برای ابتلا به بیماری کلیه (حتی قبل از بروز علائم) بسیار مهم است.
همچنین ایده خوبی است که با پزشک خود در مورد سابقه خانوادگی خود و هر گونه نگرانی در مورد عملکرد کلیه خود صحبت کنید
مرحله 5. تشخیص بیماری مزمن کلیه را دریافت کنید
پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و آزمایش خون ، ادرار و تصویربرداری را سفارش می دهد. آزمایشات تصویربرداری می تواند در صورت وجود ناهنجاری های کلیوی به پزشک شما نشان دهد. آزمایش خون و ادرار ممکن است نشان دهد که کلیه های شما در فیلتر کردن مواد زائد ، پروتئین یا نیتروژن از خون مشکل دارند.
- همچنین ممکن است پزشک شما با بررسی میزان فیلتراسیون گلومرولی یا GFR میزان عملکرد کارکردنفرون های کلیه را آزمایش کند.
- پزشک شما همچنین ممکن است بیوپسی کلیه ها را تعیین کند تا علت یا میزان بیماری کلیوی مشخص شود.
مرحله 6. برنامه درمانی پزشک خود را دنبال کنید
هنگامی که پزشک علت بیماری کلیوی شما را مشخص کرد ، برای بیماری دیگر تحت درمان قرار خواهید گرفت. به عنوان مثال ، اگر عفونت باکتریایی باعث علائم شما شود ، آنتی بیوتیک دریافت خواهید کرد. اما ، از آنجا که بیماری کلیوی مزمن است ، پزشک شما فقط می تواند عوارض را درمان کند. در موارد شدید مانند نارسایی کلیه ، دیالیز کلیه یا پیوند گزینه هایی هستند.
- برای درمان عوارض CKD ، ممکن است داروهایی برای درمان فشار خون بالا ، درمان کم خونی ، کاهش کلسترول ، تسکین تورم و محافظت از استخوان ها تجویز شود.
- همچنین ممکن است پزشک به شما دستور دهد از برخی داروها مانند ایبوپروفن ، ناپروکسن یا سایر NSAID ها اجتناب کنید.
