3 نوع سرطان مثانه وجود دارد ، اما شایع ترین آن سرطان اوروتلیال است: سرطان داخلی ترین لایه مثانه. اگر مشکوک به سرطان مثانه هستید ، فوراً با پزشک مراقبت های اولیه خود وقت بگیرید. در حالی که برای آزمایش سرطان مثانه مورد آزمایش قرار می گیرید ، باید چندین روش آزمایش پزشکی را انجام دهید ، از جمله آزمایش ادرار ، سیستوسکوپی و CT یا MRI. به احتمال زیاد شما باید یک نمونه بافت نیز بدهید که از نظر سلول های سرطانی آزمایش می شود. در صورت تشخیص سرطان مثانه ، در مورد گزینه های درمانی خود با پزشک خود مشورت کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: ویزیت پزشک
مرحله 1. مراقب علائم خون در ادرار خود باشید
این اولین علامت سرطان مثانه است که اکثر مردم متوجه آن می شوند. رنگ ادرار سالم از شفاف تا سایه زرد متغیر است. در صورت مشاهده هرگونه رنگ قرمز یا رنگ قهوه ای در ادرار ، این ممکن است نشانه وجود خون در ادرار باشد.
- به دلایل زیادی ممکن است خون در ادرار شما باشد ، تنها یکی از آنها سرطان مثانه است. شرایطی از جمله UTI ، سنگ کلیه و بزرگ شدن پروستات نیز می تواند باعث ادرار خونی شود.
- در صورت مشاهده خون یا تغییر رنگ در ادرار ، فوراً به پزشک مراجعه کنید. حتی اگر ناشی از سرطان نباشد ، ممکن است نشانه یک بیماری جدی دیگر باشد.
مرحله 2. به درد لگن توجه کنید
درد غیرقابل توضیح در لگن شما می تواند نشانه سرطان مثانه باشد ، همچنین درد استخوان در کشاله ران و اطراف آن. سرطان مثانه همچنین می تواند با کاهش ناگهانی و ناخواسته وزن و تورم در پاها نشان داده شود.
در صورت مشاهده هر یک از این علائم به پزشک مراجعه کنید
مرحله 3. یک قرار ملاقات با ارائه دهنده خدمات درمانی عمومی خود تعیین کنید
در صورت مشاهده خون در ادرار یا احساس درد در ناحیه لگن ، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما به تجهیزات آزمایش پزشکی مورد استفاده برای تشخیص سرطان مثانه دسترسی خواهد داشت. آنها به احتمال زیاد در مورد عواملی که معمولاً با سرطان مثانه مرتبط هستند از شما سوال خواهند کرد ، از جمله:
- سابقه سیگار کشیدن.
- سابقه سرطان در خانواده.
- عادات غذایی که می تواند منجر به سرطان مثانه شود. این موارد شامل مصرف زیاد گوشت سرخ شده و کم آبی مزمن است.
- استفاده طولانی مدت از برخی داروهای مرتبط با سرطان مثانه. این موارد شامل مصرف بیش از یک سال پیوگلیتازون (که برای درمان دیابت استفاده می شود) و مصرف سیکلوفسفامید (به بیماران شیمی درمانی داده می شود) است.
مرحله 4. یک نمونه ادرار ارائه دهید
پزشک عمومی یا اورولوژیست شما به احتمال زیاد نمونه ادرار را به عنوان اولین قدم در آزمایش برای تعیین اینکه آیا سرطان مثانه دارید ، درخواست می کند. آنها سپس آزمایش سیتولوژی ادرار را انجام می دهند تا مشخص شود آیا ادرار شما علائم تومور یا سلول های سرطانی را نشان می دهد یا خیر.
- برای اجتناب از سفر مجدد به مطب پزشک (یا منتظر ماندن تا مجبور شوید ادرار کنید) ، برنامه ریزی کنید که یک ساعت قبل از زمان ملاقات ، یک لیوان بزرگ آب بنوشید.
- احتمالاً در عرض 1 یا 2 روز از پزشک خود در مورد نتایج آزمایش سیتولوژی مطلع خواهید شد.
مرحله 5. تحت معاینه واژن یا رکتوم قرار بگیرید
در برخی موارد سرطان مثانه پیشرفته ، بافت سرطانی مثانه هر فردی را می توان از طریق دیواره واژن یا راست روده احساس کرد. اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما ممکن است سرطان مثانه پیشرفته داشته باشید ، ممکن است یک معاینه سریع مقعدی یا واژینال انجام دهد.
در این مرحله ، اگر پزشک شما مشکوک به سرطان مثانه است (یا تجهیزات لازم برای انجام آزمایشات بیشتر در مطب خود را ندارد) ، شما را به بیمارستان معرفی می کند
قسمت 2 از 4: انجام سیستوسکوپی و بیوپسی
مرحله 1. تحت سیستوسکوپی قرار بگیرید
سیستوسکوپی یکی از ابزارهای اصلی تشخیص سرطان مثانه است. پزشک یک سیستوسکوپ (یک لوله بسیار نازک و انعطاف پذیر) را وارد مجرای ادرار کرده و آن را به داخل مثانه فشار می دهد. سپس پزشک از لوله برای پر کردن مثانه شما با آب استریل استفاده می کند و به او این امکان را می دهد که با دوربین روی سیستوسکوپ به پوشش مثانه شما نگاه کند. این به پزشک اجازه می دهد علائم قابل مشاهده سرطان را در مثانه شما تشخیص دهد.
- این عمل باید حدود 5 دقیقه طول بکشد و احتمالاً بعد از اتمام کار باید ادرار کنید.
- با اجتناب از مصرف هرگونه داروی رقیق کننده خون ، خود را برای این روش آماده کنید. اگر مطمئن نیستید که آیا داروهای تجویزی که به طور معمول مصرف می کنید خون شما را رقیق می کند یا خیر ، از پزشک خود بپرسید.
مرحله 2. در صورت نیاز با انجام سیستوسکوپی سفت و سخت موافقت کنید
هنگام انجام سیستوسکوپی سفت ، پزشک یک لوله کمی بزرگتر و کمتر انعطاف پذیر را وارد مجرای ادرار می کند ، که از طریق آن پزشک می تواند ابزارهای کوچکی را برای تشخیص سرطان مثانه در اختیار شما بگذارد. اگر نتایج سیستوسکوپی اولیه بی نتیجه باشد یا اگر بخواهد نمونه بافتی بگیرد ، پزشک یک سیستوسکوپی سفت و سخت انجام می دهد.
- سیستوسکوپی دردناک نیست ، اگرچه احتمالاً در ابتدای عمل به شما بی حسی موضعی داده می شود.
- قبل از عمل سفت و سخت سیستوسکوپی از هیچ داروی رقیق کننده خون استفاده نکنید.
- در برخی موارد (برای سیستوسکوپی و سیستوسکوپی سفت) ، پزشک بلافاصله پس از عمل نتایج را با شما در میان می گذارد. در صورت نیاز به ارسال نمونه های بافتی به آزمایشگاه ، پس از بازگشت نتایج ، پزشک با شما تماس می گیرد.
مرحله 3. نمونه های بافتی را در طول سیستوسکوپی ارائه دهید
اگر پزشک نشانه های بصری سلول های سرطانی در مثانه شما را در طول سیستوسکوپی ببیند ، احتمالاً می خواهد نمونه برداری انجام دهد. در صورت رضایت ، پزشک ابزارهای کوچکی را از طریق سیستوسکوپ عبور می دهد که به آنها اجازه می دهد مقدار کمی بافت را از پوشش داخلی مثانه شما خارج کنند.
- مانند خود سیستوسکوپی ، این یک روش سرپایی نسبتاً خفیف است. با این حال ، پزشک ممکن است از شما بخواهد که تا 6 ساعت قبل از بیوپسی غذا نخورید و ننوشید. همچنین به احتمال زیاد برای انجام این عمل تحت بیهوشی عمومی قرار خواهید گرفت.
- در اصطلاح پزشکی ، این بیوپسی مثانه به عنوان برداشتن تومور مثانه یا TURBT شناخته می شود.
قسمت 3 از 4: تشخیص سرطان با آزمایش تصویربرداری
مرحله 1. از پزشک در مورد MRI بپرسید
پزشکان بیمارستان علاوه بر نگاه به داخل مثانه و گرفتن نمونه بافت ، ممکن است بخواهند از آزمایشات مختلف تصویربرداری برای بررسی مثانه شما برای سرطان استفاده کنند. MRI یک گزینه رایج است. بر خلاف اشعه ایکس ، آزمایش MRI از امواج مغناطیسی برای اسکن داخلی بدن شما استفاده می کند و به پزشکان اجازه می دهد هرگونه تومور را در مثانه شما تشخیص دهند.
- به احتمال زیاد قبل از اسکن به شما یک رنگ مبتنی بر ید داده می شود که به عنوان "ماده حاجب" شناخته می شود ، تا پزشکان راحت تر تومور را تشخیص دهند. اگر می دانید یا مشکوک هستید که به این نوع رنگ حساسیت دارید ، قبل از انجام هرگونه آزمایش باید به پزشک خود اطلاع دهید.
- قبل از انجام MRI ، نیازی به تغییر رژیم غذایی معمولی خود ندارید. همچنین نیازی به تغییر مصرف داروهای تجویز شده خود ندارید.
- پزشک شما نتایج اسکن MRI را در کمتر از 1 روز دریافت می کند.
مرحله 2. تحت سی تی اسکن قرار بگیرید
هنگام انجام سی تی اسکن (که به آن اسکن CAT نیز می گویند) ، پزشکان اشعه ایکس متعددی از بدن شما را از زوایای مختلف تهیه می کنند تا تصویری سه بعدی از فضای داخلی بدن شما ایجاد کنند. پزشکان از رندر سه بعدی برای جستجوی توده یا تومورهای سرطانی در مثانه شما استفاده خواهند کرد.
- بسته به اسکن های انجام شده ، ممکن است لازم باشد قبل از سی تی اسکن از ماده حاجب استفاده کنید. این می تواند به صورت خوراکی (به صورت مایع) مصرف شود یا به صورت داخل وریدی تزریق شود. اگر به رنگهای حاجب حساسیت دارید ، باید قبل از شروع هرگونه عمل جراحی به پزشک خود اطلاع دهید.
- با اجتناب از خوردن و آشامیدن به مدت 3 تا 4 ساعت قبل از اسکن ، خود را برای این عمل آماده کنید.
- در اکثر موارد ، پزشک در کمتر از 24 ساعت نتایج سی تی اسکن را انجام می دهد.
مرحله 3. اجازه دهید پزشک شما پیلوگرام وریدی را انجام دهد
پیلوگرام داخل وریدی یا اوروگرافی دفعی ، اشعه ایکس از مجاری ادراری است. این آزمایش به پزشک شما اجازه می دهد هرگونه تومور یا ناهنجاری دیگری در مثانه و مجاری ادراری شما مشاهده کند. پزشک مقدار کمی رنگ ید رادیواکتیو را به رگ بازوی شما تزریق می کند. این رنگ به مجاری ادراری شما وارد شده و آن را در تصاویر اشعه ایکس قابل مشاهده می کند.
اگر به رنگهای حاجب حساسیت دارید ، قبل از شروع عمل به پزشک خود اطلاع دهید
مرحله 4. برای تشخیص اینکه آیا سرطان گسترش یافته است ، آزمایشات تصویربرداری اضافی دریافت کنید
اگر پزشک مشکوک باشد که شما مبتلا به سرطان مثانه متاستاتیک (سرطانی که به سایر قسمت های بدن شما سرایت کرده است) هستید ، ممکن است آزمایش های اضافی را تجویز کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اسکن استخوان. این آزمایش می تواند سرطانی را که به استخوان های شما سرایت کرده است ، تشخیص دهد. پزشک یک ماده رادیواکتیو ملایم به شما تزریق می کند و بدن شما را با دوربینی حساس به ردیاب رادیواکتیو اسکن می کند.
- رادیوگرافی قفسه سینه. این آزمایش می تواند سرطانی را که به ریه ها سرایت کرده است ، تشخیص دهد. پزشک شما توده ها یا سایر ناهنجاری های ریه و قفسه سینه را بررسی می کند.
- قبل از انجام این روشها ، در صورت حساسیت به رنگهای حاجب ، پزشک خود را مطلع کنید.
قسمت 4 از 4: بررسی گزینه های درمانی
مرحله 1. گزینه های درمانی خود را مورد بحث قرار دهید
در صورت تشخیص سرطان مثانه ، باید در مورد نحوه درمان سرطان با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است پزشک شما را برای درمان به یک متخصص سرطان یا رادیولوژیست ارجاع دهد. درمان تا حد زیادی به نوع و شدت سرطان شما بستگی دارد و اینکه آیا به سایر اندام ها سرایت کرده است یا خیر.
اگر مبتلا به سرطان مثانه هستید ، مطمئن باشید که گزینه هایی دارید. سرطان مثانه بسیار قابل درمان است و اغلب با جراحی ، ایمونوتراپی ، شیمی درمانی ، پرتودرمانی یا ترکیبی از این درمان ها قابل کنترل است
مرحله 2. به دنبال یک روش TURBT برای سرطان کم خطر باشید
اگر سرطان شما کم خطر و غیر تهاجمی است ، پزشکان ممکن است بتوانند تمام بافت های بدخیم را از طریق روش TURBT (برداشتن مجرای ادراری مثانه) خارج کنند. این روش شامل برداشتن تومور و برخی از بافت های اطراف آن است.
TURBT یک روش نسبتاً ایمن است که خطرات و عوارض جانبی کمی دارد. عوارض شایع اندکی پس از عمل شامل خونریزی یا درد در هنگام ادرار می شود. اکثر افراد می توانند طی 1-2 هفته پس از عمل به فعالیت های عادی خود بازگردند
مرحله 3. شیمی درمانی برای سرطان های پرخطر انجام دهید
اگر سرطان شما در معرض خطر یا تهاجمی است ، ممکن است لازم باشد شیمی درمانی را مستقیماً در مثانه خود دریافت کنید. این درمان اغلب با چندین روش TURBT (برداشتن مجرای ادراری مثانه) همراه است.
- برای سرطان های مثانه در مراحل اولیه ، داروهای شیمی درمانی ممکن است مستقیماً در مثانه قرار داده شوند تا درمان هدفمندتری انجام شود. سرطان مثانه پیشرفته تر معمولاً با شیمی درمانی سیستمیک درمان می شود که به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می شود.
- عوارض جانبی شایع شیمی درمانی شامل تهوع و استفراغ ، اسهال ، یبوست ، از دست دادن اشتها ، ریزش مو ، زخم در دهان ، افزایش خطر عفونت ، کبودی یا خونریزی بیش از حد و خستگی است.
مرحله 4. در صورت لزوم ، سیستکتومی انجام دهید
در مورد سرطان هایی که تمام یا بیشتر مثانه را درگیر می کنند ، ممکن است لازم باشد مثانه خود را به همراه بخشی از بافت های اطراف آن به طور جزئی یا کامل بردارید. جراح مسیری جدید ایجاد می کند که به بدن شما اجازه می دهد ادرار را دفع کند. این روش را سیستکتومی می نامند.
با پزشک خود در مورد خطرات سیستکتومی صحبت کنید. خطرات احتمالی شامل خونریزی ، لخته شدن خون ، حمله قلبی ، عفونت ، کم آبی بدن ، عدم تعادل الکترولیت ها و انسداد مجاری ادراری یا دستگاه گوارش است
مرحله 5. درباره ترکیب سایر درمانها با پرتودرمانی بحث کنید
پرتودرمانی ممکن است برای درمان سرطان مثانه در مراحل اولیه و اواخر مورد استفاده قرار گیرد. معمولاً با درمان های دیگر مانند جراحی یا شیمی درمانی ترکیب می شود. در برخی موارد ، ممکن است به عنوان جایگزینی برای جراحی استفاده شود.
با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای پرتودرمانی صحبت کنید. عوارض جانبی شایع عبارتند از: سوزش پوست ، تهوع و استفراغ ، علائم ادراری (مانند ادرار دردناک یا مشکل) ، اسهال ، خستگی ، یا شمارش پایین خون
مرحله 6. سرطان خود را با ایمونوتراپی مدیریت کنید
داروهای ایمونوتراپی به سیستم ایمنی بدن شما کمک می کند تا سلول های سرطانی را بشناسد و با آن مبارزه کند. بسته به میزان پیشرفت سرطان مثانه ، پزشک ممکن است داروهای ایمونوتراپی متفاوتی را توصیه کند. انواع ایمونوتراپی مورد استفاده برای درمان سرطان مثانه عبارتند از:
- BCG داخل وریدی: این نوع درمان معمولاً برای سرطان های اولیه استفاده می شود. در این درمان ، BCG (نوعی باکتری) مستقیماً از طریق کاتتر وارد مثانه می شود و باعث واکنش ایمنی می شود که سلول های سرطانی را از بین می برد.
- مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی: برای سرطان های پیشرفته تر ، می توان پروتئین هایی را که مانع حمله سیستم ایمنی به سلول های طبیعی بدن می شوند ، "خاموش" کرد. این را می توان با انواع داروها از جمله آتزولیزوماب ، دوروالوماب ، آلووماب ، نیولوماب و پمبرولیزوماب انجام داد.
- داروهای ایمونوتراپی اغلب پس از سایر روشهای درمانی مانند برداشتن تومور یا شیمی درمانی برای جلوگیری از بازگشت سرطان یا از بین بردن سلولهای سرطانی جدید استفاده می شوند.
- قبل از شروع درمان با پزشک خود در مورد خطرات احتمالی ایمونوتراپی صحبت کنید. در برخی موارد ، ایمونوتراپی ممکن است باعث فعال شدن شدید سیستم ایمنی شود و به بافت های سالم بدن شما آسیب برساند.
نکات
- سرطان مثانه زمانی رخ می دهد که سلول های بدخیم در موادی که دیواره های داخلی مثانه شما را پوشانده اند ، رشد می کنند.
- کارسینوم اوروتلیال 90 درصد از سرطان های مثانه در ایالات متحده را تشکیل می دهد. 2 نوع دیگر سرطان مثانه ، سرطان سلول سنگفرشی و آدنوکارسینوما ، به ترتیب 3 تا 8 درصد و 1 تا 2 درصد از سرطان های مثانه را تشکیل می دهند.
