متخصصان می گویند اگر کف لگن شما بیش از حد ضعیف شود یا فشار زیادی روی آن وارد شود ممکن است مثانه شما از حالت طبیعی خود در لگن بیفتد. وقتی این اتفاق می افتد ، مثانه شما به دیواره واژن شما فشار می آورد ، که به آن مثانه پرولاپس (یا سیستوسل) می گویند. تحقیقات نشان می دهد که حدود 50 درصد از خانم ها پس از بارداری دچار نوعی افتادگی مثانه می شوند ، بنابراین این یک مشکل نسبتاً شایع است. اگر نگران افتادگی مثانه هستید ، با پزشک خود مشورت کنید زیرا طیف وسیعی از گزینه های درمانی را دارید.
مراحل
قسمت 1 از 4: تشخیص علائم افتادگی مثانه
مرحله 1. احساس برآمدگی بافتی در واژن خود کنید
در موارد جدی ، ممکن است احساس کنید که مثانه شما به داخل واژن شما فرود می آید. وقتی می نشینید ، ممکن است احساس کنید روی یک توپ یا تخم مرغ نشسته اید. این احساس ممکن است هنگام ایستادن یا دراز کشیدن از بین برود. این واضح ترین علامت سیستوسل است و باید در اسرع وقت به پزشک یا پزشک متخصص زنان مراجعه کنید.
این احساس عموماً نشانه افتادگی شدید مثانه در نظر گرفته می شود
مرحله 2. به هرگونه درد یا ناراحتی لگن توجه کنید
اگر در قسمت پایین شکم ، ناحیه لگن یا واژن احساس درد ، فشار یا ناراحتی دارید ، باید به پزشک مراجعه کنید. هر تعداد شرایط ، از جمله افتادگی مثانه ، می تواند این علائم را ایجاد کند.
- اگر سیستوسل دارید ، این درد ، فشار یا ناراحتی ممکن است هنگام سرفه ، عطسه ، اعمال فشار و یا اعمال فشار بر عضلات کف لگن افزایش یابد. اگر چنین است ، حتماً آن را به پزشک خود ذکر کنید.
- اگر دچار افتادگی مثانه شده اید ، ممکن است احساس کنید چیزی از واژن شما خارج می شود.
مرحله 3. هرگونه علائم ادراری را در نظر بگیرید
اگر تمایل دارید هنگام سرفه ، عطسه ، خندیدن یا اعمال فشار زیاد ادرار را نشت کنید ، دچار بی اختیاری استرس می شوید. زنانی که زایمان کرده اند به ویژه مستعد هستند و افتادگی مثانه می تواند علت اصلی باشد. برای حل مشکل به پزشک خود مراجعه کنید.
- همچنین در صورت بروز هرگونه تغییر در هنگام ادرار کردن ، از جمله مشکل در شروع جریان ادرار ، تخلیه ناقص مثانه (که به آن احتباس ادرار نیز گفته می شود) و افزایش دفعات و فوریت ادرار ، توجه کنید.
- توجه داشته باشید که عفونت مثانه مکرر یا عفونت مجاری ادراری (UTI) داشته اید. "مکرر" به عنوان داشتن بیش از یک UTI در یک دوره شش ماهه تعریف می شود. زنان مبتلا به سیستوسل اغلب با عفونت های مکرر مثانه مواجه می شوند ، بنابراین ارزش این را دارد که به فراوانی عفونت های ادراری خود توجه کنید.
مرحله 4. درد هنگام مقاربت جنسی را جدی بگیرید
درد در هنگام رابطه جنسی "دیسپارونیا" نامیده می شود و می تواند توسط تعدادی از شرایط جسمی ، از جمله افتادگی مثانه ایجاد شود. اگر با دیسپارونیا سر و کار دارید ، باید در اسرع وقت به پزشک یا متخصص زنان مراجعه کنید.
اگر درد در هنگام مقاربت برای شما یک پیشرفت جدید است و شما اخیراً نوزاد خود را به صورت واژینال به دنیا آورده اید ، پس افتادگی مثانه یک علت محتمل است. مراجعه به پزشک را به تأخیر نیندازید
مرحله 5. کمردرد خود را زیر نظر بگیرید
برخی از زنان مبتلا به سیستوسل نیز درد ، فشار یا ناراحتی در ناحیه کمر احساس می کنند. کمردرد یک علامت بسیار کلی است که می تواند معانی زیادی داشته باشد - یا اصلاً هیچ چیز جدی نیست - اما تعیین وقت ملاقات با پزشک منطقی است. این امر به ویژه در مواردی که علائم دیگری را تجربه کرده اید ، صادق است.
مرحله 6. بدانید که برخی از زنان هیچ علامتی ندارند
اگر مورد شما خفیف است ، ممکن است علائم بالا را متوجه نشوید. برخی از سیستوسل ها برای اولین بار در معاینات معمول زنان کشف می شوند.
- با این حال ، اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا را نشان دادید یا تجربه کردید ، باید با پزشک مراقبت های اولیه (PCP) یا متخصص زنان مشورت کنید.
- اگر علائم را تجربه نکنید ، اغلب نیازی به درمان نیست.
قسمت 2 از 4: درک علل افتادگی مثانه
مرحله 1. بدانید که بارداری و زایمان شایع ترین علت افتادگی مثانه است
در دوران بارداری و زایمان ، ماهیچه های لگن و بافتهای حمایتی شما دچار کشیدگی و کشیدگی می شوند. از آنجایی که اینها ماهیچه هایی هستند که مثانه شما را در جای خود نگه می دارند ، استرس یا ضعف جدی روی آنها می تواند باعث شود که مثانه به داخل واژن فرو رود.
زنانی که باردار بوده اند ، به ویژه اگر چند زایمان طبیعی داشته باشند ، در معرض خطر بالای ایجاد سیستوسل قرار دارند. حتی زنانی که با سزارین زایمان کرده اند نیز در معرض خطر هستند
مرحله 2. نقش یائسگی را بشناسید
زنان یائسه به دلیل کاهش سطح هورمون جنسی زنانه استروژن در معرض خطر افتادگی مثانه هستند. استروژن تا حدی مسئول حفظ قدرت ، تن و انعطاف پذیری ماهیچه های واژن شما است. در نتیجه ، سطوح پایین استروژن همراه با گذار به یائسگی باعث نازک شدن و کشش کمتر این ماهیچه ها می شود که منجر به ضعف کلی می شود.
توجه داشته باشید که این کاهش استروژن حتی در صورت یائسگی از طریق مصنوعی رخ می دهد ، مانند برداشتن رحم (هیسترکتومی) و/یا تخمدان ها با جراحی. این جراحی ها نه تنها باعث آسیب به ناحیه لگن می شوند ، بلکه باعث تغییر در سطح استروژن نیز می شوند. بنابراین ، اگرچه ممکن است شما جوانتر از اکثر زنان یائسه باشید و در غیر این صورت سالم باشید ، اما هنوز در معرض ابتلا به سیستوسل هستید
مرحله 3. از فشار عضلات به عنوان یک عامل آگاه باشید
فشارهای شدید یا بلند کردن وزنه ها گاهی اوقات می تواند باعث افتادگی شود. هنگامی که ماهیچه های کف لگن را تحت فشار قرار می دهید ، ممکن است دچار افتادگی مثانه شوید (مخصوصاً اگر عضلات دیواره واژن شما قبلاً در دوران یائسگی یا زایمان ضعیف شده باشد). انواع فشارهایی که می توانند باعث ایجاد سیستوسل شوند عبارتند از:
- بلند کردن اجسام بسیار سنگین (از جمله کودکان)
- سرفه مزمن و شدید
- یبوست و فشار هنگام حرکات روده
مرحله 4. وزن خود را در نظر بگیرید
اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید ، خطر افتادگی مثانه افزایش می یابد. وزن اضافی فشار بیشتری به عضلات کف لگن وارد می کند.
این که آیا فرد دارای اضافه وزن یا چاقی است با استفاده از شاخص توده بدن (BMI) ، شاخص چربی بدن تعیین می شود. BMI وزن فرد بر حسب کیلوگرم (کیلوگرم) تقسیم بر مربع قد فرد بر متر (متر) است. BMI 29-29.9 اضافه وزن در نظر گرفته می شود ، در حالی که BMI بیشتر از 30 چاق محسوب می شود
قسمت 3 از 4: تشخیص افتادگی مثانه
مرحله 1. با پزشک وقت بگیرید
اگر فکر می کنید ممکن است دچار افتادگی مثانه شده باشید ، با پزشک یا متخصص زنان و زایمان وقت ملاقات بگذارید.
آماده باشید تا آنجا که ممکن است اطلاعات بیشتری به پزشک خود بدهید ، از جمله شرح حال کامل پزشکی و شرح مفصل علائم
مرحله 2. معاینه لگن داشته باشید
به عنوان اولین قدم ، احتمالاً پزشک معاینه معمول زنان را انجام می دهد. در این معاینه ، سیستوسل با استفاده از اسپکولوم (ابزاری برای بازرسی دهانه بدن) بر روی دیواره خلفی (پشت) واژن تشخیص داده می شود در حالی که شما در حالت دراز کشیده با زانو خم شده و مچ پا با رکاب نگه داشته شده است. پزشک احتمالاً از شما می خواهد که "تحمل کنید" (انگار هنگام زایمان فشار می آورید یا مدفوع کرده اید) یا سرفه کنید. در صورت وجود سیستوسل ، پزشک هنگام فشار آوردن یک توده نرم را مشاهده می کند یا احساس می کند که به دیواره قدامی (جلویی) واژن برآمده است.
- مثانه ای که به واژن ختم شده است ، تشخیص مثبت افتادگی مثانه محسوب می شود.
- در برخی موارد ، علاوه بر انجام معاینه استاندارد لگن ، ممکن است پزشک بخواهد شما را در حالت ایستاده مورد بررسی قرار دهد. ارزیابی افتادگی از موقعیت های مختلف می تواند مفید باشد.
- اگر پزشک شما متوجه افتادگی در دیواره پشت واژن شما شود ، احتمال دارد که معاینه راست روده را نیز انجام دهد. این به او کمک می کند قدرت عضلات شما را تعیین کند.
- شما به هیچ وجه نیازی به آماده شدن برای این معاینه ندارید و نباید خیلی طول بکشد. ممکن است هنگام معاینه لگن کمی احساس ناراحتی کنید ، اما برای بسیاری از خانم ها این فقط یک آزمایش معمول است مانند آزمایش پاپ اسمیر.
مرحله 3. اگر دچار خونریزی ، بی اختیاری یا اختلال عملکرد جنسی هستید ، آزمایش بیشتری انجام دهید
پزشک شما احتمالاً آزمایش هایی را که به عنوان سیستومتری یا اورودینامیک شناخته می شوند ، توصیه می کند.
- یک مطالعه سیستومتری اندازه گیری می کند که مثانه شما چقدر پر است وقتی که برای اولین بار نیاز به ادرار کردن احساس می کنید ، زمانی که مثانه شما احساس می کند "پر" است و زمانی که مثانه شما کاملاً پر است.
- پزشک از شما می خواهد تا در محفظه ای متصل به کامپیوتر ادرار کنید که اندازه گیری هایی را انجام می دهد. سپس روی میز معاینه دراز می کشید و پزشک یک کاتتر نازک و انعطاف پذیر را وارد مثانه شما می کند.
- یورودینامیک مجموعه ای از آزمون ها است. این شامل تخلیه اندازه گیری شده (معروف به uroflow) است ، که مدت زمان شروع به ادرار کردن شما ، مدت زمان تکمیل ادرار و میزان تولید ادرار را مشخص می کند. این شامل سیستومتری است ، همانطور که در بالا ذکر شد. همچنین شامل آزمایش مرحله تخلیه یا تخلیه خواهد بود.
- در اکثر آزمایشات اورودینامیک ، پزشک شما یک کاتتر نازک و انعطاف پذیر را در مثانه قرار می دهد که با ادرار کردن در جای خود باقی می ماند. یک سنسور مخصوص داده هایی را برای تفسیر پزشک جمع آوری می کند.
مرحله 4. در مورد آزمایشات تکمیلی با پزشک خود مشورت کنید
در برخی موارد ، معمولاً هنگامی که افتادگی شما شدیدتر است ، پزشک ممکن است آزمایش های اضافی را توصیه کند. آزمایشات تکمیلی متداول عبارتند از:
- تجزیه و تحلیل ادرار - در آزمایش ادرار ، ادرار شما از نظر علائم عفونت (مانند UTI) مورد آزمایش قرار می گیرد. پزشک همچنین مثانه شما را آزمایش می کند تا ببیند آیا به طور کامل تخلیه می شود یا خیر. این کار با قرار دادن یک کاتتر (لوله) در مجرای ادرار زن انجام می شود تا مقدار باقی مانده ادرار پس از تخلیه ، باقی مانده پس از خلأ (PVR) برداشته و اندازه گیری شود. PVR بیش از 50-100 میلی لیتر برای احتباس ادرار ، یکی از علائم افتادگی مثانه ، تشخیص داده می شود.
- سونوگرافی با PVR - یک آزمایش اولتراسوند امواج صوتی را ارسال می کند که از مثانه خارج شده و به دستگاه سونوگرافی برمی گردد و در این فرایند تصویری از مثانه تولید می کند. این تصویر همچنین میزان باقی مانده ادرار در مثانه پس از ادرار یا تخلیه را نشان می دهد.
- Visting cystourethrogram (VCUG)-این آزمایشی است که در آن پزشک اشعه ایکس را در هنگام ادرار (تخلیه) برای مشاهده مثانه و ارزیابی مشکلات انجام می دهد. VCUG شکل مثانه را نشان می دهد و جریان ادرار را تجزیه و تحلیل می کند تا هرگونه انسداد احتمالی را مشخص کند. این آزمایش همچنین می تواند برای تشخیص بی اختیاری ادراری استرس که توسط سیستوسل پوشانده شده است ، مورد استفاده قرار گیرد. انجام این تشخیص دوگانه بسیار مهم است ، زیرا بیمار علاوه بر ترمیم سیستوسل (در صورت نیاز به جراحی) به یک روش بی اختیاری نیز نیاز دارد.
مرحله 5. یک تشخیص خاص بگیرید
به محض اینکه پزشک وجود برآمدگی مثانه را تایید کرد ، باید تشخیص دقیق تری را درخواست کنید. سیستوسل ها بر اساس شدت به دسته ها تقسیم می شوند. بهترین دوره درمان بستگی به نوع سیستوسل شما و همچنین علائمی دارد که در زندگی شما ایجاد می کند. مثانه افتاده شما ممکن است در هر یک از "درجه" های زیر قرار گیرد:
- افتادگی درجه 1 خفیف است. اگر سیستوسل درجه 1 دارید ، فقط قسمتی از مثانه شما به داخل واژن شما فرود می آید. ممکن است علائم خفیفی مانند ناراحتی جزئی و نشت ادرار را نشان دهید ، اما برخی از زنان هیچ علامتی از خود نشان نمی دهند. درمان ممکن است شامل تمرینات کگل ، استراحت و اجتناب از وزنه برداری یا فشار باشد. اگر یائسه هستید ، درمان جایگزینی استروژن نیز مورد توجه است.
- افتادگی درجه 2 متوسط است. اگر سیستوسل درجه 2 دارید ، کل مثانه به داخل واژن فرود می آید. ممکن است به حدی برسد که دهانه واژن را لمس کند. علائمی مانند ناراحتی و بی اختیاری ادرار متوسط می شوند. ممکن است جراحی برای ترمیم سیستوسل موجه باشد ، اما ممکن است بتوانید علائم کافی را با یک پساری واژینال (یک وسیله پلاستیکی یا سیلیکونی کوچک که داخل واژن خود قرار می دهید قرار دهید تا دیوارها را در جای خود قرار دهید) تسکین دهید.
- افتادگی درجه 3 شدید است. اگر سیستوسل درجه 3 دارید ، بخشی از مثانه در واقع از طریق دهانه واژن برجسته می شود. علائمی مانند ناراحتی و بی اختیاری ادرار شدید می شود. جراحی ترمیم سیستوسل و/یا پساری مانند سیستوسل درجه 2 مورد نیاز است.
- پرولاپس درجه 4 کامل شده است. اگر سیستوسل درجه 4 دارید ، کل مثانه از طریق دهانه واژن پایین می آید. در این موارد ، ممکن است مشکلات شدید دیگری از جمله افتادگی رحم و راست روده را تجربه کنید.
قسمت 4 از 4: درمان افتادگی مثانه
مرحله 1. ببینید آیا به درمان نیاز دارید
مثانه افتاده مثانه درجه 1 معمولاً به درمان نیاز ندارد مادامی که با درد یا ناراحتی برای فرد مبتلا همراه نباشد. با پزشک خود مشورت کنید که آیا او درمان دارویی را توصیه می کند یا بیشتر روش "انتظار و دیدن" را توصیه می کند. اگر علائم شما خیلی شما را اذیت نمی کند ، احتمالاً پزشک روشهای درمانی اولیه شامل تمرینات کگل و فیزیوتراپی را توصیه می کند.
- توجه داشته باشید که پزشک ممکن است به شما توصیه کند که برخی فعالیتها مانند وزنه برداری یا سایر فعالیتهایی را که بر عضلات لگن شما فشار وارد می کند ، کنار بگذارید. هرچند ورزش منظم همچنان سالم است.
- همچنین باید بدانید که چگونه علائم شما بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد ، یک عامل کلیدی در تصمیم گیری در مورد درمان است. به عنوان مثال ، ممکن است دچار افتادگی شدید شده باشید اما با علائم خود مشکل نداشته باشید. در این مورد ، می توانید در مورد گزینه های درمانی کمتر شدید با پزشک خود صحبت کنید. از طرف دیگر ، ممکن است دچار افتادگی خفیف شوید ، اما علائم باعث ناراحتی یا ناراحتی قابل توجهی می شود. می توانید در مورد یک روش تهاجمی تر با پزشک خود صحبت کنید.
مرحله 2. تمرینات کگل را انجام دهید
تمرینات کگل با منقبض کردن ماهیچه های کف لگن (مثل اینکه می خواهید جریان ادرار را متوقف کنید) ، آنها را برای مدت کوتاهی نگه دارید و سپس آنها را آزاد کنید. انجام منظم این تمرینات که نیازی به تجهیزات خاصی ندارد و می تواند در هر مکانی (از جمله در صف انتظار ، پشت میز ، یا استراحت روی نیمکت) انجام شود ، می تواند ماهیچه های شما را تقویت کند. در موارد خفیف ، آنها می توانند از افتادگی مثانه پیش افتاده شما جلوگیری کنند. برای انجام تمرینات کگل:
- ماهیچه های لگن را منقبض یا سفت کنید. اینها ماهیچه هایی هستند که برای متوقف کردن جریان ادرار هنگام ادرار کردن استفاده می شوند.
- انقباض را به مدت پنج ثانیه نگه دارید و سپس پنج ثانیه استراحت کنید.
- تا زمان نگه داشتن انقباض به مدت ده ثانیه کار کنید.
- هدف شما سه تا چهار ست با 10 تکرار تمرینات روزانه است
مرحله 3. از پساری استفاده کنید
پساری یک دستگاه سیلیکونی کوچک است که وقتی وارد واژن می شود ، مثانه (و سایر اندام های لگن) را در جای خود نگه می دارد. برخی برای شما ساخته شده اند تا خودتان را وارد کنید. دیگران باید توسط پزشک وارد شوند. Pessaries در اشکال و اندازه های مختلف وجود دارد و یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند به زن در انتخاب راحت ترین تناسب اندام کمک کند.
- Pessaries ممکن است ناراحت کننده باشد و برخی از زنان برای جلوگیری از افتادن آنها مشکل دارند. آنها همچنین ممکن است باعث زخم واژن (در صورت عدم اندازه مناسب) و عفونت (اگر به طور معمول به طور ماهانه حذف و تمیز نشوند) شوند. شما به احتمال زیاد به کرم موضعی استروژن برای جلوگیری از آسیب به دیواره واژن خود نیاز خواهید داشت.
- علیرغم این معایب ، پساری می تواند جایگزین ارزشمندی باشد ، به ویژه اگر می خواهید عمل جراحی را به تعویق بیندازید یا کاندید مناسبی نیستید. با پزشک خود مشورت کنید و مزایا و معایب مورد خاص خود را بسنجید.
مرحله 4. درمان جایگزینی استروژن را امتحان کنید
از آنجا که کاهش سطح استروژن اغلب مسئول ضعیف شدن عضلات واژن است ، پزشک شما ممکن است استروژن درمانی را پیشنهاد کند. استروژن را می توان به عنوان قرص ، کرم واژن یا حلقه ای که به منظور تقویت عضلات ضعیف کف لگن به داخل واژن وارد می شود تجویز کرد. این کرم به خوبی جذب نمی شود و بنابراین در ناحیه ای که استفاده می شود قوی تر است.
درمان با استروژن خطرات زیادی دارد. زنان مبتلا به انواع خاصی از سرطان نباید استروژن مصرف کنند ، و شما باید خطرات و مزایای احتمالی را با پزشک خود در میان بگذارید. به طور کلی ، درمانهای موضعی استروژن نسبت به درمانهای استروژن خوراکی و "سیستمیک" خطرات کمتری دارند
مرحله 5. تحت عمل جراحی قرار بگیرید
اگر درمانهای دیگر م workثر نباشند ، یا اگر سیستوسل شما بسیار شدید باشد (درجه 3 یا 4) ، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند. جراحی برای برخی از زنان بهتر از بقیه عمل می کند. به عنوان مثال ، اگر برنامه ای برای فرزندان آینده دارید ، ممکن است بخواهید جراحی را به بعد از تکمیل خانواده خود موکول کنید تا از افتادگی مجدد بعد از زایمان جلوگیری شود. زنان مسن نیز ممکن است خطرات بیشتری در رابطه با جراحی داشته باشند.
- درمان جراحی متداول پرولاپس ، واژینوپلاستی است. یک جراح مثانه شما را در جای خود قرار می دهد و سپس ممکن است ماهیچه های واژن شما را سفت کرده و تقویت کند تا مطمئن شود همه چیز در جایی که باید باقی می ماند. روش های جراحی دیگری نیز باید مورد توجه قرار گیرد و پزشک شما روشی را که معتقد است برای موقعیت منحصر به فرد شما مناسب است توصیه می کند.
- جراح روش و کلیه خطرات و مزایای آن و عوارض احتمالی آن را قبل از عمل توضیح می دهد. عوارض احتمالی شامل عفونت مجاری ادراری ، بی اختیاری ، خونریزی ، عفونت و در برخی موارد نادر ، آسیب به انقباض ادراری است که برای ترمیم مناسب نیاز به جراحی دارد. همچنین این احتمال وجود دارد که زنان در حین مقاربت جنسی بعد از عمل به دلیل بخیه یا بافت زخم در داخل ، دچار تحریک یا درد شوند.
- بسته به ویژگی های مورد شما ، ممکن است به بیهوشی موضعی ، منطقه ای یا عمومی نیاز داشته باشید. بسیاری از زنان می توانند ظرف یک تا سه روز پس از عمل به خانه بازگردند و اکثر بیماران پس از حدود شش هفته می توانند به سطح فعالیت طبیعی خود بازگردند.
- اگر شما هم دچار افتادگی رحم هستید ، پزشک ممکن است هیسترکتومی را برای برداشتن توصیه کند. این را می توان همراه با عمل جراحی انجام داد. اگر سیستوسل با بی اختیاری ادراری استرس همراه باشد ، ممکن است نیاز به یک عمل تعلیق مجرای ادراری همزمان باشد.
