Impetigo یک عفونت باکتریایی سطحی شایع پوست است که بیشتر در کودکان مشاهده می شود. به راحتی در مناطق نزدیک پخش می شود و بسیار مسری است ، بنابراین می توان آن را در مکان هایی مانند مدارس و مراقبت های روزانه منتقل کرد. از آنجا که این بیماری از طریق تماس منتقل می شود ، معمولاً در افرادی که در ورزش های تماسی شرکت می کنند ، مانند کشتی ، دیده می شود. این بثورات پوستی می تواند جدی تر شود ، بنابراین شما می خواهید در اسرع وقت آن را درمان کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: درک شرایط
مرحله 1. به دنبال زخم های قرمز باشید
impetigo غیر بولوز شایع ترین نوع این اختلال است و با تاول های کوچکی که زخم های قرمز روی پوست می شوند ظاهر می شود. این زخم ها با مایع زرد یا عسلی رنگ پر شده است. پس از چند روز ، این زخم ها پاره می شوند و برای چند روز چرک ترشح می کنند.
- پس از چند روز ، تاول ها به مناطق پوسته مایل به قهوه ای تبدیل می شوند.
- زخم ها اغلب در اطراف دهان یا بینی یافت می شوند ، اما ممکن است در نواحی دیگر بدن مانند بازوها و دست ها نیز ایجاد شوند.
مرحله 2. به دنبال بدن تاول های بزرگتر را ببینید
Impetigo Bullous شکل کمتری از impetigo است که معمولاً توسط باکتری S. aureus ایجاد می شود. تاول های بزرگتری ایجاد می کند که احتمال ترکیدن آنها کمتر است.
ممکن است تاول های ناشی از زردی شکمی در قفسه سینه ، شکم و پوشک کودکان و نوزادان کوچک یافت شود
مرحله 3. ناحیه پا را بررسی کنید
سومین نوع شدیدتر impetigo اکتیما است که اغلب توسط باکتری های استرپتوکوک ایجاد می شود. همچنین ممکن است توسط استافیلوکوک یا باکتری "استاف" ایجاد شود. اغلب از پاها شروع می شود.
- Ecthyma گاهی اوقات "impetigo عمیق" نامیده می شود زیرا علائم آن مشابه سایر انواع impetigo است ، اما در عمق پوست ظاهر می شود.
- به دنبال تاول های کوچک و حاشیه قرمز باشید. این تاول ها اغلب مملو از چرک هستند و ممکن است در پوست بسیار عمیق به نظر برسند. پس از ترکیدن تاول ها ، زخم هایی با پوسته های ضخیم و قهوه ای مایل به سیاه مشاهده خواهید کرد. این نوع impetigo بسیار دردناک تر است.
- زخم های ناشی از اکتیما در اطراف مرزها "به خوبی" (به خوبی مشخص شده) به نظر می رسند و پوست اطراف آن اغلب قرمز و پینه ای است. برخلاف تاول ها ، این زخم ها خود به خود بهبود نمی یابند و از بین نمی روند.
مرحله 4. به پزشک مراجعه کنید
اگر فکر می کنید که شما یا فرزندتان مبتلا به زردی هستید ، بهترین اقدام این است که به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند اطمینان حاصل کند که بثورات پوستی بر روی شما یا فرزند شما در واقع impetigo است و همچنین بهترین دارو را برای شما تجویز می کند.
مرحله 5. از دست زدن به آن خودداری کنید
بثورات فوق العاده مسری هستند ، بنابراین سعی کنید در صورت امکان از لمس بثورات خودداری کنید. در صورت لمس بثورات دستان خود را با صابون ضد باکتری بشویید.
این بثورات اغلب ناشی از تغییرات باکتری های استافیلوکوک (استاف) است ، به همین دلیل بسیار مسری است. با این حال ، می تواند از باکتری های استرپتوکوک (استرپتوکوک) نیز ایجاد شود ، که همچنین مسری است
قسمت 2 از 3: درمان خارش
مرحله 1. ناحیه را خیس کنید تا پوسته ها برداشته شوند
برای کمک به درمان ، ممکن است لازم باشد ابتدا پوسته های قهوه ای بالا را بردارید. یک پارچه گرم و مرطوب را برای چند دقیقه روی ناحیه فشار دهید ، یا محل را در آب گرم خیس کنید تا نرم شود. پس از اتمام کار ، محل را با یک دستمال مرطوب و صابون بمالید و با آب بشویید.
حتماً پارچه را از افراد دیگر جدا نگه دارید ، زیرا می تواند بثورات را از بین ببرد
مرحله 2. از پماد آنتی بیوتیک استفاده کنید
پماد آنتی بیوتیک معمولاً اولین گزینه درمان ایمپتیگو است و پزشک بهترین را برای بثورات پوستی شما تجویز می کند. قبل از استفاده از پماد ، دستکش یا تخت انگشتی بپوشید. پماد را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
- اگر دستکش ندارید ، حتماً پس از اتمام استفاده از پماد ، دستان خود را کاملاً بشویید.
- پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک موضعی مانند موپیروسین ، رتاپامولین یا فوزیدیک اسید تجویز کند.
مرحله 3. در صورت تجویز قرص های آنتی بیوتیک مصرف کنید
یکی دیگر از گزینه های رایج درمان ایمپتیگو ، آنتی بیوتیک خوراکی است. معمولاً ، یک یا دو بار در روز ، همراه با غذا ، تا 10 روز قرص آنتی بیوتیک مصرف می کنید.
- احتمالاً پزشک شما ابتدا آنتی بیوتیک موضعی را تجویز می کند ، مگر اینکه بثورات گسترده یا مقاوم داشته باشید. مقاومت در برابر آنتی بیوتیک های خوراکی در حال تبدیل شدن به یک مشکل است ، بنابراین پزشکان تمایل ندارند که آنها را مگر در موارد ضروری تجویز کنند.
- پزشک احتمالاً آنتی بیوتیک خوراکی مانند دیکلوکساسیلین یا سفالکسین را تجویز می کند. اگر به پنی سیلین حساسیت دارید ، او ممکن است کلیندامایسین یا اریترومایسین را تجویز کند.
مرحله 4. همیشه دارو را برای زمان تعیین شده مصرف کنید
چه قرص مصرف می کنید و چه از کرم استفاده می کنید ، دستورات پزشک خود را تا چه مدت باید مصرف کنید ، دنبال کنید. حتی اگر به نظر می رسید بهتر هستید ، ممکن است باکتری ها به طور کامل از بین نروند و اگر داروهای خود را تمام نکنید ، بدتر می شود.
مرحله 5. زخم ها را خراش ندهید
در حالی که خاراندن زخم ها وسوسه انگیز است ، اما می تواند بثورات را بدتر کند. این می تواند بثورات را در بدن یا شخص دیگر پخش کند.
مرحله 6. بدانید چه موقع دوباره به پزشک مراجعه کنید
اگر هنوز بثورات پوستی بعد از 7 روز وجود دارد و علائم بهبودی در آن دیده نمی شود ، باید به پزشک مراجعه کنید ، زیرا ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک متفاوتی به شما بدهد.
پزشک شما ممکن است نیاز به انجام برخی آزمایشات داشته باشد تا ببیند چه نوع باکتری باعث ایجاد لکه زرد می شود. انواع خاصی از باکتری ها مانند MRSA (استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین) در برابر آنتی بیوتیک ها بسیار مقاوم شده اند
مرحله 7. از عوارض احتمالی آگاه باشید
در حالی که این بثورات معمولاً جدی نیستند ، می توانند عوارض نادری ایجاد کنند. به عنوان مثال ، نسخه استرپتوکوک می تواند منجر به یک بیماری نادر ، گلومرولونفریت پس از استرپتوکوک ، شود که می تواند به کلیه ها آسیب برساند. اگر کسی که مبتلا به impetigo است ادرار تیره دارد ، باید برای بررسی مشکل به پزشک مراجعه کنید. عوارض دیگر عبارتند از:
- زخم ، به ویژه از ecthyma impetigo.
- سلولیت ، یک عفونت جدی است که بافت های زیر پوست شما را تحت تاثیر قرار می دهد.
- پسوریازیس Guttate ، یک بیماری پوستی غیر عفونی است که باعث ایجاد لکه های پوسته پوسته روی پوست می شود.
- تب اسکارلت ، یک عفونت باکتریایی نادر است که ممکن است در برخی موارد از عفونت استرپتوکوک ایمپتیگو ایجاد شود.
- سپتی سمی ، عفونت باکتریایی خون است که نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد
- سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی (SSSS) ، مسمومیت پوستی جدی اما نادر ناشی از باکتری استاف است.
قسمت 3 از 3: محدود کردن عوامل خطر
مرحله 1. از افراد دیگر دوری کنید
در چند روز اول عفونت ، به ویژه ، ایده خوبی است که از محل کار در خانه بمانید یا فرزند خود را از مدرسه یا مهد کودک در خانه نگه دارید. شما تا 2 روز پس از شروع درمان مسری باقی می مانید.
کودکان می توانند 24 ساعت پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی به مدرسه بازگردند. تمام زخم های impetigo را با یک پانسمان ضد آب بپوشانید و مطمئن شوید که کودک آنها را در مدرسه پوشانده است
مرحله 2. دستان خود را به طور مرتب بشویید
کودکان را تشویق کنید تا دست های خود را نیز بشویند. از آب تمیز و جاری و صابون برای شستن مکرر دستان خود در طول روز استفاده کنید. اگر صابون در دسترس نیست ، از ضد عفونی کننده دست با حداقل 60 درصد الکل استفاده کنید.
- CDC توصیه می کند که دستان خود را حداقل برای 20 ثانیه بشویید ، یا زمان مورد نیاز برای خواندن دوبار "تولدت مبارک".
- رعایت بهداشت مناسب شستشوی دست می تواند به جلوگیری از شیوع بیماری زگیل کمک کند. هر گونه تماس با ترشحات زخم ها می تواند بثورات را از بین ببرد. ترشحات بینی همچنین می توانند بثورات را رد کنند. شستن مکرر دستها احتمال انتشار ترشحات در اطراف را کاهش می دهد.
مرحله 3. خانه خود را خشک کنید
وقتی محیط مرطوب و مرطوب باشد ، ایمپتیگو راحت تر پخش می شود. تهویه مطبوع مقداری از رطوبت را از هوای خانه شما خارج می کند ، اما اگر در آب و هوای مرطوب زندگی می کنید ، ممکن است بخواهید برای رطوبت گیر خانه خود سرمایه گذاری کنید.
مرحله 4. برش ها و خراش ها را بپوشانید
ساده ترین راه برای ورود ایمپتیگو به بدن شما برش یا خراش است. اگر شما یا عزیزانتان دچار بریدگی شده اید ، حتماً آنها را با استفاده از سشوار یا گاز تمیز بپوشانید تا محافظت شود.
گام پنجم: با فردی که مبتلا به زگیل است صحبت نکنید
چه شما مبتلا به زگیل یا فردی هستید که او را می شناسید ، مطمئن شوید که آن شخص حوله و لباس خود را برای خود نگه می دارد و با دیگر اعضای خانواده در میان نمی گذارد. اگر پارچه ای روی ناحیه آلوده مالیده شود ، بثورات آسان است.
- تیغ یا سایر محصولات مراقبت شخصی را با افرادی که مبتلا به زگیل هستند ، به اشتراک نگذارید.
- لباس ها و حوله های فرد آلوده را روزانه و به تنهایی بشویید. هنگام شستن آنها از آب گرم استفاده کنید.
