اگرچه خودآزاری اغلب به عنوان یک عامل خطر برای افکار و/یا رفتارهای خودکشی در نظر گرفته می شود ، اما بسیاری از نوجوانان و جوانان به دلیل نیاز به کنار آمدن با احساسات دردناک یا گیج کننده به جای تمایل به خودکشی دست به خودزنی می زنند. خودآزاری یک مسئله جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است. مطالعات نشان می دهد که حدود 13 تا 23 درصد از نوجوانان در ایالات متحده چنین رفتارهایی را انجام می دهند. خوشبختانه وقتی با پزشکان و ارائه دهندگان سلامت روان کار می کنید تا عملکرد اصلی رفتار را بفهمید ، بازیابی امکان پذیر است.
مراحل
قسمت 1 از 3: بررسی دلایل خودآزاری خود
مرحله 1. قبول کنید که تنها نیستید
برآوردها حاکی از نزدیک به دو میلیون نوجوان و جوان در آمریکا هستند که عمداً به نوعی خود را مجروح می کنند. آمارها نشان می دهد که زنان جوان بیشتر از مردان جوان خودکشی می کنند. بنابراین ، بدانید که اگر شما جوانی هستید که به خودتان آسیب رسانده اید ، تنها نیستید. افراد زیادی هستند که می دانند شما در چه شرایطی هستید و می توانید از آنها کمک بگیرید.
این ممکن است به شما امید بدهد که از وب سایت هایی دیدن کنید که در آنها می توانید داستانهایی را در مورد دیگران بخوانید که بر میل خودآزاری غلبه کرده اند
مرحله 2. تشخیص دهید که خودآزاری چیست
خودآزاری اساساً به معنای آسیب رساندن عمدی به خود است. یک مثال رایج از خودزنی ، برش با چاقو ، تیغ یا جسم تیز دیگر است. روش های دیگر ممکن است شامل گاز گرفتن ، نیشگون گرفتن ، سوزاندن ، ضربه زدن ، کندن موها یا برداشتن زخم ها باشد. موارد شدید حتی ممکن است منجر به شکستگی استخوان شود.
افرادی که خود زخمی می شوند اغلب این کار را مخفیانه انجام می دهند. دوستان یا اعضای خانواده شما ممکن است از علائم آگاه نباشند زیرا خودآزاران اغلب آستین بلند و شلوار می پوشند و آسیب ها را روی قسمت های پنهان مانند اندام و تنه متمرکز می کنند
مرحله 3. به دنبال محرک ها باشید
اغلب اوقات ، خودآزاری رهایی از درد عاطفی است. ممکن است برای مقابله با احساساتی مانند عصبانیت ، ناراحتی ، ناامیدی یا سرخوردگی الگو نداشته باشید ، یا ممکن است برای پنهان کردن این احساسات پرورش یافته باشید. رفتار مضر به عنوان یک راه خروج عمل می کند. در برخی موارد ، نوجوانان ممکن است به خود آسیب برسانند زیرا احساس بی حسی می کنند. آنها فقط می خواهند چیزی را احساس کنند با این حال ، به طور کلی شرم یا گناه به دنبال خودآزاری است که منجر به رفتارهای خودآزاری بیشتر ، یک چرخه خطرناک و بی پایان می شود.
سعی کنید به زمانی که میل به آسیب رساندن به خود دارید توجه کنید. قبل از شروع برش ، خراش و غیره چه اتفاقی افتاد؟ در بدن خود چه احساسی داشتید؟ چه افکاری در سر شما گذشت؟ شناسایی این عوامل محرک می تواند بینش شما را در مورد چگونگی غلبه بر آسیب به خود هنگامی که به دنبال کمک هستید ، نشان دهد
مرحله 4. بدانید که خودزنی می تواند علامت یک مسئله بزرگتر باشد
تحقیقات نشان داده است که هیئت منصفه خود را با اختلالات روانی مانند اختلالات خوردن ، اختلال شخصیت مرزی ، افسردگی ، اضطراب ، اختلال سوء مصرف مواد و ناتوانی های رشدی مرتبط می کند.
شما ممکن است با یکی از این شرایط دست و پنجه نرم کنید و خودآزاری صرفاً علامت یک مشکل بزرگتر است. با این حال ، برخی از نوجوانان خود را در معرض آسیب قرار می دهند که معیارهای هرگونه اختلال روانی را ندارند
قسمت 2 از 3: کمک برای خودآزاری
مرحله 1. درک کنید که چرا باید متوقف شوید
رهایی از آسیب به خود کوتاه مدت است. به زودی احساسات دردناکی مانند احساس گناه یا شرم وارد می شود و نیاز به آسیب مجدد به خود را ایجاد می کند. این کیفیت اعتیادآور و دوچرخه سواری خودآزاری تا حدی دلیل خطرناک بودن آن است. ممکن است کنترل خود را از دست بدهید و بیشتر از آنچه که تصور می کردید آسیب برسانید یا در واقع اقدام به خودکشی کنید.
- علاوه بر این ، بیماری های روانی مانند اختلالات خوردن و همچنین سوء مصرف الکل و مواد ممکن است کنترل خود را بیشتر کاهش داده و آسیب خودآزاری را تشدید کند.
- این رفتار می تواند شما را در معرض مشکلات بزرگتری قرار دهد. تنها راه غلبه بر آسیب به خود این است که یاد بگیرید با احساسات خود کنار بیایید.
مرحله 2. به شخصی که به او اعتماد دارید اعتماد کنید
بار حفظ آسیب به خود می تواند تنها باشد. هنگامی که پذیرفتید که به کمک احتیاج دارید ، مهم است که در مورد یک فرد حمایتی فکر کنید که می توانید با او صحبت کنید. شاید بتوانید شخصی را انتخاب کنید که در گذشته اطلاعات محرمانه ای با او داشته اید ، بدون اینکه شخص شما را بدگویی یا قضاوت کند.
به دوست خود اطلاع دهید که باید صحبت کنید. سعی کنید چنین گفتگویی را رو در رو داشته باشید. توضیح دهید که چرا این را به او می گویید ، چه احساسی دارید و به او اجازه دهید تا اطلاعات را پردازش کند. ممکن است چیزی شبیه به این بگویید "من مدتهاست این راز را پنهان می کنم و تو تنها کسی هستی که با او در میان گذاشتن احساس راحتی می کنم. به خودم آسیب رسانده ام. اوضاع بدتر می شود و من می ترسم. لطفاً به من کمک کنید"
مرحله 3. به دنبال کمک باشید
اگر شخص نزدیکی ندارید که به او اعتماد کنید ، می توانید با مشاور مدرسه ، معلم ، مربی ، رهبر مذهبی ، والدین دوستان یا پزشک خانوادگی خود صحبت کنید. هر یک از این افراد باید بتوانند از شما حمایت کنند و شما را به یک حرفه بهداشت روانی در منطقه خود که دارای تجربه خودآزاری است ارجاع دهند.
مرحله 4. در درمان شرکت کنید
هنگامی که یک درمانگر را شناسایی کردید که می تواند برای شما مناسب باشد ، یک قرار ملاقات بگذارید. یکی از انواع راهکارهای درمانی م forثر برای آسیب دیدگی ، رفتار درمانی دیالکتیکی است که بر آموزش تنظیم احساسات ، مدیریت و تحمل عوامل استرس زای زندگی ، تمرین ذهن آگاهی و بهبود عملکرد بین فردی تمرکز دارد.
- در جلسه اول ، می توانید انتظار داشته باشید که درمانگر از شما سوالات اساسی در مورد رفتارها ، افکار و احساسات شما بپرسد. او همچنین سعی می کند در مورد شما - زندگی ، مدرسه/کار ، خانواده و سابقه شما - اطلاعات بیشتری کسب کند تا درمان را متناسب با شرایط منحصر به فرد شما انجام دهد.
- برخی از نوجوانان همچنین می توانند از شرکت در خانواده درمانی استفاده کنند که تلاش می کند موانع بهبودی شما را شناسایی کند و به اعضای خانواده در درک آنچه شما در حال گذراندن هستید کمک می کند و از آنها حمایت می کند.
مرحله 5. به یک گروه پشتیبانی بپیوندید
احساس قطع ارتباط و تنهایی در رنج های شما با صدمه زدن به خود رایج است. مشارکت در یک گروه پشتیبانی محلی یا آنلاین که شما را قادر می سازد تا با نوجوانانی که شرایط مشابهی را پشت سر می گذارند صحبت کنید ، می تواند به شما امید ببخشد و باعث شود کمتر احساس انزوا کنید. یکی از گروههای حمایتی م effectiveثر ، S. A. F. E نام دارد که مخفف عبارت Self-Abuse (سرانجام سوء استفاده) است. یک گروه پشتیبانی در منطقه خود پیدا کنید.
قسمت 3 از 3: توسعه مقابله سالم
مرحله 1. برای آگاهی احساسی تلاش کنید
مهمترین مانع برای مقابله سالم این است که از احساسات و احساسات خود بی خبر باشید. آگاهی احساسی یا گاهی اوقات هوش هیجانی نامیده می شود ، به این معنی که شما توانایی تشخیص و مدیریت احساسات خود را دارید. آگاهی احساسی شامل یک فرایند دو مرحله ای است: یادگیری درک احساسات خود و توسعه ابزارهایی برای کنترل آنها.
- برای درک بهتر احساسات خود ، به احساس خود در شرایط مختلف و در قسمت های مختلف روز توجه کنید. به افکار ، احساسات جسمانی و انگیزه هایی که در پاسخ به آنها دارید توجه کنید. سعی کنید احساس را برچسب بزنید و سپس میزان قوی بودن هر احساس را ارزیابی کنید. به عنوان مثال ، اگر به مهمانی دوستی می روید ، ممکن است دچار شکستگی جزئی در شکم خود شوید و مدام زمان را بررسی کرده و نگران لباسی که انتخاب کرده اید باشید. ممکن است برچسب آن را هیجان عصبی بگذارید و به آن نمره 8 بدهید ، زیرا خوشحال هستید که می روید و امیدوارید خوش بگذرانید.
- هنگامی که در تشخیص احساسات بهتر شدید ، سعی کنید آنچه را که برای دیگران احساس می کنید توصیف کنید. این به شما کمک می کند تا احساسات خود را در قالب کلمات و ارتباط با دوستان ، اعضای خانواده و دیگران در زندگی خود بهتر کنید. به عنوان مثال ، ممکن است به مادر خود بگویید "من از مهمانی جیسون امروز بسیار هیجان زده هستم!"
مرحله 2. یک جعبه ابزار مدیریت احساسات/ کاهش استرس ایجاد کنید
دومین گام برای افزایش هوش هیجانی ، یافتن راه هایی برای مدیریت احساسات به شیوه سالم است. به دنبال راه های دیگر برای کنار آمدن با احساسات دردناک ، تسکین خود ، کنترل تنش یا عصبانیت یا ارتباط شما با دیگران در هنگام بی حسی باشید. اشیاء قبلی خودآزاری را با موادی که برای مقابله با آنها استفاده می کنید جایگزین کنید. با متخصص خود کار کنید تا جعبه ابزار خود را با تمریناتی که عملکرد خودآزاری شما را برآورده می کند ، تجهیز کنید. برخی از مثالها برای هر دسته ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- برای کنار آمدن با درد عاطفی یا احساسات شدید: خود را با نوشتن یا روزنامه نگاری بیان کنید. رنگ هایی را بکشید که با احساس شما مطابقت داشته باشد. به موسیقی گوش دهید یا شعرهایی بخوانید که احساسات شما را توصیف می کند. یا در مورد درد احساسی بنویسید و سپس کاغذ را پاره کنید
- برای آرامش یا آرامش خود: کتاب بخوانید ؛ بازی یا راه رفتن با حیوان خانگی ؛ حمام آرامش بگیرید ؛ به خود ماساژ دهید ؛ یک تمرین تصویرسازی هدایت شده انجام دهید ؛ مدیتیشن یا با یک پتوی گرم در آغوش بگیرید یا لباس راحتی بپوشید
- برای کنترل خشم: ورزش های شدید انجام دهید (مانند بوکس ، شنا ، دویدن و غیره). تنش را با ایجاد صداها آزاد کنید ؛ فریاد زدن به بالش ؛ یا یک توپ استرس یا Play-Doh را فشار دهید
- برای غلبه بر بی حسی یا قطع ارتباط: با یک دوست تماس بگیرید. یخ را در امتداد بازوی خود حرکت دهید ؛ دوش آب سرد گرفتن؛ جویدن چیزی با طعم شدید (مانند برگ نعناع ، فلفل چیلی و غیره)
مرحله 3. برای داشتن سلامت جسمانی مناسب تلاش کنید
پس از صدمه زدن به بدن ، می توانید یک تمرین شفابخش برای مراقبت بهتر از بدن خود باشید. متعهد شوید که وعده های غذایی سالم و متعادل بخورید ، هر شب 7 تا 9 ساعت بخوابید و فعالیت بدنی منظم را انجام دهید ، چه در اطراف منطقه خود قدم بزنید یا در ورزش در مدرسه شرکت کنید.
حفظ سلامت جسمی نه تنها به شما کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشید ، بلکه این اولین قدم برای مسئولیت دوست داشتن و مراقبت مجدد از خود است
مرحله 4. مکانی را در داخل یا خارج تعیین کنید که در آن احساس امنیت می کنید
حضور فوری در مواجهه با میل به خودآزاری می تواند شما را در مسیر بهبودی نگه دارد. علاوه بر ابزارهایی که در جعبه ابزار شما وجود دارد ، ممکن است مکانی آرام را نیز مشخص کنید - هر چه بیشتر ، بهتر - که می توانید برای غلبه بر خواسته به آنجا بروید.
