ایست قلبی از دست دادن ناگهانی و غیر منتظره عملکرد قلب است که معمولاً در اثر یک اختلال الکتریکی در قلب ایجاد می شود. با حمله قلبی که در اثر انسداد ایجاد می شود متفاوت است. مرگ های قلبی مرتبط با ورزش تنها 5 درصد از موارد ایست قلبی ناگهانی را تشکیل می دهند ، بنابراین از مزایای زیاد ورزش چشم پوشی نکنید زیرا از این رویداد نادر می ترسید. اغلب هیچ نشانه هشدار دهنده ای قبل از ایست قلبی وجود ندارد. با این حال ، برخی از افراد علائم هشدار دهنده ای را تجربه می کنند که شبیه علائم حمله قلبی است. به عنوان مثال ، ممکن است احساس سبکی سر یا سرگیجه ، حالت تهوع یا درد در قفسه سینه خود داشته باشید.
مراحل
روش 1 از 3: به دنبال علائم هشدار دهنده باشید
مرحله 1. سطح انرژی خود را زیر نظر بگیرید
ورزش کردن می تواند خسته کننده باشد و اگر مدت زمان طولانی تری ورزش می کنید ، احتمالاً تا حدودی احساس خستگی سالم می کنید. اما اگر در حال تمرین هستید و احساس خستگی کامل می کنید یا به طور ناگهانی انرژی خود را از دست می دهید و حتی پس از نشستن کوتاه مدت نمی توانید بهبود پیدا کنید ، این می تواند نشان دهنده یک مشکل سلامتی از جمله بیماری قلبی باشد. برای ارزیابی در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید.
مرحله 2. به دنبال غش باشید
غش کردن - همچنین به عنوان سنکوپ یا خاموشی شناخته می شود - وضعیتی است که با از دست دادن هوشیاری موقتی و ناخواسته مشخص می شود. اگر یک دقیقه در حال تمرین هستید و در لحظه بعد ناگهان روی زمین بیدار می شوید ، بیهوش شده اید. برای ارزیابی فوری با خدمات اورژانس تماس بگیرید.
- چندین بیماری دیگر می تواند باعث غش شود ، بنابراین فوراً تصور نکنید که در آستانه ایست قلبی هستید. به عنوان مثال ، اگر دیابتی هستید یا آریتمی دارید ، ممکن است غش کنید. حتی ایستادن سریع می تواند در برخی موارد باعث غش شود. به هر دلیلی که باشد ، غش نیاز به مراجعه به پزشک دارد.
- ممکن است قبل از بیهوشی احساس تنگی نفس کنید.
مرحله 3. مراقب سرگیجه باشید
سرگیجه این احساس است که در حال چرخش یا بی ثباتی هستید. برخی از افراد سرگیجه را این احساس توصیف می کنند که سرشان در حال چرخش است. این می تواند یکی دیگر از علائم هشداردهنده ایست قلبی باشد ، اگرچه می تواند بسیاری از مشکلات بهداشتی دیگر را نیز نشان دهد. در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید.
- سرگیجه نیز ممکن است محصول تمرین شما باشد. ورزش بیش از حد یا تمرین در زیر نور خورشید می تواند باعث سرگیجه شود.
- پنج تا 10 دقیقه بنشینید و در صورت احساس سرگیجه هنگام تمرین مقداری آب بنوشید. به آرامی به تمرین خود بازگردید یا آن را برای یک روز ترک کنید.
- اشکال خفیف تر سرگیجه مانند احساس سبکی سر یا وزوز شدن نیز پیش زمینه بالقوه ایست قلبی هستند.
مرحله 4. از درد قفسه سینه آگاه باشید
درد در قفسه سینه - به ویژه درد در سمت چپ قفسه سینه که قلب در آن واقع شده است - یک علامت هشدار دهنده است که ممکن است در قلب شما مشکلی ایجاد شود. در صورت احساس هرگونه درد قفسه سینه که به هیچ وجه با ورزش در ارتباط نیست ، استراحت کنید و برای ارزیابی به پزشک خود مراجعه کنید.
مرحله 5. از درد معده مطلع باشید
تهوع و استفراغ گاهی قبل از ایست قلبی پیش می آید. اگر هنگام ورزش احساس سرگیجه می کنید یا در واقع دچار حالت تهوع می شوید ، این نشانه دیگری است که باید به پزشک خود مراجعه کنید. تهوع و استفراغ می تواند نشانه بسیاری از شرایط مختلف باشد ، اما گاهی اوقات ممکن است قبل از ایست قلبی رخ دهد.
روش 2 از 3: شناخت عوامل خطر
مرحله 1. اگر یک ورزشکار جوان هستید ، ارزیابی فیزیکی قبل از شرکت (PPE) را انجام دهید
این ارزیابی برای شناسایی هر گونه شرایطی که شما را مستعد آسیب یا بیماری می کند انجام می شود و شما را برای مشارکت ایمن در ورزش پاک می کند. این ارزیابی شامل س questionsالاتی در مورد علائم و سابقه خانوادگی شما و همچنین بررسی سوفل قلبی یا علائم سندرم مارفان (یک بیماری ارثی که ممکن است منجر به مشکلات قلبی شود) خواهد شد.
- قبل از انجام یک ورزش یا ورزش باید از PPE برخوردار باشید. مجوز برای شرکت به نتایج ارزیابی بستگی دارد و همچنین ممکن است به نوع ورزش یا حتی موقعیتی که بازی می کنید بستگی دارد.
- به خاطر داشته باشید که ایست قلبی ناگهانی در بین ورزشکاران جوان بسیار نادر است و در میانسالی شایع تر است.
مرحله 2. سابقه خانوادگی خود را بدانید
اگر فردی در خانواده شما مبتلا به بیماری قلبی زودرس بوده ، ایست قلبی داشته یا از بیماری قلبی دیگری رنج می برد ، شما بیشتر در معرض ایست قلبی قرار دارید. اگر از سابقه خانواده خود مطمئن نیستید ، از اقوام در مورد سلامت خانواده خود بپرسید. به عنوان مثال ، ممکن است از یکی از اعضای خانواده بپرسید: "آیا کسی در خانواده ما بیماری قلبی داشته است؟"
پزشک در طول قرار ملاقات شما در مورد علائم احتمالی ایست قلبی از شما در مورد سابقه خانوادگی شما سال می کند
مرحله 3. سابقه پزشکی خود را در نظر بگیرید
بسیاری از شرایط پزشکی وجود دارد که با ایست قلبی ارتباط تنگاتنگی دارد. به عنوان مثال ، اگر شما دیابت ، فشار خون بالا (فشار خون بالا) یا کلسترول خون بالا دارید ، در معرض خطر بالای ایست قلبی هستید.
- علاوه بر این ، اگر شما دچار حمله قلبی یا قسمت قبلی ایست قلبی شده اید ، در معرض خطر بالای ایست قلبی قرار دارید.
- سایر بیماریهای قلبی مانند کاردیومیوپاتی (نوعی بیماری قلبی ارثی) ، آریتمی (ضربان نامنظم قلب) و نقایص مادرزادی قلب نیز شانس شما را برای ایست قلبی افزایش می دهد.
مرحله 4. عادت های مضر را شناسایی کنید
به غیر از شرایط ارثی ، عوارض سلامتی مرتبط با شیوه زندگی - چاقی ، بی تحرکی ، استفاده از داروهای غیرقانونی و نوشیدن بیش از حد (بیش از یک تا دو نوشیدنی در روز) - همچنین باعث افزایش احتمال ایست قلبی هنگام تمرین می شود.
روش 3 از 3: کمک گرفتن
مرحله 1. با پزشک خود تماس بگیرید
اگر هر یک از علائم هشدار دهنده ایست قلبی را تجربه کردید ، ممکن است در واقع نشان دهنده مشکلات قلبی باشد یا نباشد. بسیاری از آنها عوارض جانبی شایع فعالیت بدنی بیش از حد شدید هستند. اما اگر هریک از این علائم را به طور مکرر تجربه کردید یا سابقه مشکلات قلبی (چه شخصاً و چه در خانواده) دارید ، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر قصد دارید بعد از مدت طولانی بی تحرکی به ورزش بازگردید ، توسط پزشک خود ارزیابی شوید.
- هنگامی که علائم و عوامل خطرساز خود را با پزشک خود به اشتراک گذاشتید ، می توانید یک برنامه درمانی شامل رژیم تمرینی مناسب خود را شروع کنید. شما هنوز هم می توانید (و باید) ورزش کنید ، اما ممکن است لازم باشد که تمرینات را اصلاح کنید یا از فعالیت های با تأثیر زیاد (مانند دوومیدانی) خودداری کنید.
- به یاد داشته باشید که ایست قلبی ناشی از ورزش نادر است و افرادی که ورزش می کنند بسیار کمتر از افرادی که ورزش نمی کنند دچار بیماری قلبی می شوند یا دچار ایست قلبی می شوند.
مرحله 2. نوار قلب (نوار قلب) انجام دهید
نوار قلب یک آزمایش غیرتهاجمی است که فعالیت الکتریکی قلب شما را اندازه گیری می کند. در طول معاینه ، پزشک حداکثر 12 الکترود را به بازوها ، پاها و قفسه سینه شما وصل می کند. از طریق این الکترودها می توان فعالیت قلب خود را کنترل کرد. پزشک شما می تواند نوار قلب را تفسیر کند تا تشخیص دهد آیا شما دارای اختلال قلبی یا مشکل قلبی هستید که شما را در معرض خطر ایست قلبی هنگام تمرین قرار می دهد.
مرحله 3. اکوکاردیوگرافی دریافت کنید
اکوکاردیوگرافی (یا اکو) یک آزمایش غیرتهاجمی دیگر است که پزشک شما ممکن است از آن برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد عملکرد قلب شما استفاده کند. اکو یک سونوگرافی از قلب شما است و می تواند به پزشک شما در بررسی اندازه قلب شما و همچنین بررسی هرگونه ناهنجاری در ماهیچه و جریان خون کمک کند.
- تنوع اکو که می تواند به ویژه برای شما مفید باشد - به عنوان فردی که تمرین می کند - پژواک استرس است. در این تنوع ، شما یک اکو انجام می دهید ، سپس تحت آزمایش استرس قلبی قرار می گیرید. تست استرس قلبی اساساً معاینه قلب قبل ، حین و بعد از یک دوره کوتاه ورزشی مانند دوچرخه ثابت یا دویدن روی تردمیل است. سپس آنها اکو دیگری را انجام می دهند تا ببینند قلب شما چگونه به این فعالیت واکنش نشان داد.
- تست های استرس قلبی همراه با اکوکاردیوگرافی می تواند به شما کمک کند تا بدانید که هنگام ورزش باید چقدر نگران ایست قلبی باشید.
مرحله 4: از پزشک خود بخواهید یک آزمایش چند مرحله ای (MUGA) را انجام دهد
آزمایش MUGA شامل تزریق مقدار کمی از مواد رادیواکتیو به قلب است. سپس پزشکان از یک دوربین مخصوص برای ردیابی مواد رادیواکتیو در بدن شما برای تعیین میزان پمپاژ خون توسط قلب استفاده می کنند.
همانطور که در اکوکاردیوگرافی ، ممکن است از شما خواسته شود در طول آزمایش MUGA تمرین کنید تا به پزشک خود کمک کنید تا تشخیص دهد که قلب شما چگونه به استرس پاسخ می دهد
مرحله 5. ام آر آی قلب را امتحان کنید
MRI قلب مشابه آزمایش MUGA است. هر دو به پزشکان اجازه می دهند از قلب شما تصویر گرفته و عملکرد آن را بهتر درک کنند. اما MRI به جای تشعشع از آهن ربا و امواج رادیویی برای به دست آوردن تصاویر دقیق از قلب شما استفاده می کند.
- در برخی موارد ، ممکن است محلول سالین را به بازوی خود تزریق کنید. این محلول برای ردیابی جریان خون در بدن شما استفاده می شود.
- از آنجا که MRI از آهنرباهای قوی برای تصویربرداری از قلب شما استفاده می کند ، باید جواهرات را در خانه بگذارید.
- اگر دستگاه ضربان ساز یا دستگاه کاشته شده دیگری دارید ، ممکن است نتوانید MRI بگیرید.
مرحله 6. در مورد کاتتریزاسیون قلبی با پزشک خود مشورت کنید
کاتتریزاسیون قلبی روشی است که در آن یک لوله باریک بلند (کاتتر) به گردن ، بازو یا بالای ران وارد می شود ، سپس در بدن شما و در قلب شما عبور می کند. همانطور که در مورد MRIs و MUGA آزمایش می شود ، ممکن است به شما یک رنگ یا املاح قابل ردیابی تزریق شود تا در تصویربرداری از قلب شما کمک کند.
