اورژانس های روانپزشکی زمان های ترسناک و گیجی هستند که می توانند مانع عملکرد فرد شوند. در حالی که کمک پزشکی بهترین و مهمترین راه برای کمک به کسی است ، مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به او در کنار آمدن و مدیریت شرایط کمک کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: شناسایی انواع شرایط اضطراری
مرحله 1. بدانید که هر نوع توهم نوعی روان پریشی است
بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات روان پریشی خشن نیستند. آنها فقط چیزهایی را می بینند ، می شنوند ، می بویند ، مزه می کنند یا احساس می کنند که واقعی نیستند. در طول یک دوره روان پریشی ، فرد نیاز دارد:
-
صداقت همدلانه:
به جای گفتن "هیچ چیز آنجا نیست" ، سعی کنید بگویید "من هیچ صدایی نمی شنوم" یا "من هیچ مرد شیطانی نمی بینم. این ترسناک به نظر می رسد."
-
بدون تماشاگر:
افرادی را که خیره هستند دور کنید.
-
پایه گذاری در واقعیت:
اگر می دانید نام آنها را بگویید. اگر مجوز آنها را دارید ، سعی کنید به همراه آنها تمرین زمین زنی را انجام دهید.
-
کمک به اقدام:
اگر داروی اضطراری دارند بپرسید. از کسانی که می توانید برای کمک به آنها تماس بگیرید بپرسید.
مرحله 2. خلق و خوی بالا و تصمیم گیری ضعیف مرتبط با شیدایی را مشخص کنید
یک دوره شیدایی می تواند همراه با رفتارهای مخاطره آمیز یا غیرمسئولانه باعث سرخوشی و تحریک پذیری شود. آنها نمی توانند آن را کنترل کنند یا آن را متوقف کنند و اغلب با خرد شدن افسردگی همراه است. آن ها نیاز دارند:
-
محیط آرام:
سعی کنید همه چیز را ساکت و ایمن نگه دارید. بی توجهی به اظهارات بی ادبانه و تحریک آمیز ؛ فرد نمی داند چه می گوید و شما می خواهید از تحریک اجتناب کنید.
-
وسوسه ندارد:
اگر مطمئن هستید که فرد نگاه نمی کند ، اسلحه ، کلید ماشین و پول را بردارید. دسترسی به دنیای خارج را محدود یا قطع کنید (مانند تلفن ، تلویزیون یا رادیو). سعی کنید فعالیت های ایمن و آرام مانند تنقلات ، بازی یا هنر ارائه دهید. اگر بی خطر است وسواس بگذارید.
-
بدون بحث:
ممکن است فرد حرفهای بی ادبانه یا محترقه ای بزند ، اغلب بدون این که آنها را معنی کند. صادق باشید ، اما از بحث و جدل خودداری کنید.
-
بررسی های بهداشتی:
اگر آنها را می شناسید ، بررسی کنید که آیا آنها غذا خورده اند یا دارو مصرف کرده اند. غذا خوردن و چرت زدن را برای آنها آسان کنید. به پزشکشون زنگ بزن اگر نمی دانید پزشک آنها کیست ، بپرسید آیا می توانید تماس بگیرید.
خلاصه:
محیطی آرام فراهم کنید و خطرات احتمالی را از بین ببرید. با آنها همدلی نشان دهید و از اظهارنظر عجیب یا بی ادبانه خودداری کنید.
مرحله 3. تشخیص دهید که یک فرد ترسیده با مشکل تنفسی ممکن است دچار حمله پانیک شود
تشخیص حملات هراس از بیماری های جسمی مانند آسم ، حملات قلبی و معده مشکل است. علائم فرد ممکن است شامل لرزش ، بیش از حد تهویه ، درد در قفسه سینه یا معده ، گرگرفتگی یا سرماخوردگی و/یا ترس از مرگ یا "دیوانه شدن" باشد. در طول حمله وحشت ، آنها نیاز دارند:
-
شناسایی دقیق:
اگر سابقه اضطراب ، حملات وحشت زدگی یا استرس بیش از حد دارند ، بپرسید. همچنین می توانید بپرسید که آیا آنها مبتلا به آسم یا مشکلات قلبی هستند.
-
معاونت:
بپرسید "به نظر شما چه چیزی به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید؟" چیزهای مختلف برای افراد مختلف آرامش بخش است ، بنابراین به دقت گوش دهید و سپس کمک کنید.
-
اب:
نوشیدن آب می تواند به کاهش بیش از حد تهویه کمک کند. اگر دلیل آن را می پرسند ، بگویید "من خواندم می تواند کمک کند." (توجه به تنفس آنها ممکن است بدتر شود.)
-
یکدلی:
اگر به آنها می گویند آرام شوند ، اظهارات معتبری مانند "من می بینم این برای شما سخت است" یا "بله ، وضعیت شما استرس زا است" را بیان کنید ، اگر آنها در مورد آنچه که در حال گذراندن هستند صحبت کنند.
- 'همراهی: در طول حمله با آنها بمانید. سعی کنید در صورت باز بودن دست او را بگیرید یا پشتش را بمالید. حتی اگر نمی دانید چگونه کمک کنید ، حضور آرام بخش می تواند تغییر ایجاد کند.
خلاصه:
اگر قطعاً حمله هراس است ، آرام و همدل باشید. بپرسید چه کمکی می کند. آنها را به نوشیدن آب تشویق کنید. اگر فرد نمی داند چه اتفاقی برای او می افتد و نمی توانید توضیحات دیگر را رد کنید ، از فردی بخواهید در هر صورت با اورژانس تماس بگیرد.
مرحله 4. تشخیص دهید که ناراحتی احساسی با اجتناب و/یا رفتارهای تکراری ممکن است بیش از حد حسی باشد
احتمالاً خواهید دید که فرد از ورودی حسی اجتناب می کند (مانند ازدحام جمعیت یا چراغ های چشمک زن) ، و ممکن است به طور مکرر حرکت کند تا آرام شود. بعید به نظر می رسد که فرد تظاهر کند ، مگر اینکه او را گرفته یا مانع خروج او شده باشند. هدف آنها متوقف کردن بیش از حد است. می توانید با دادن آنها به آنها کمک کنید:
-
ساکت:
به آنها کمک کنید تا به مکانی آرام و آرام برسند. از صحبت زیاد خودداری کنید ؛ سکوت در حال حاضر آرامش بخش تر از کلمات است
-
بدون شگفتی:
سعی نکنید آنها را بگیرید سعی کنید حرکات خود را آهسته و واضح کنید تا آنها را نگران نکنید.
- تکرار: حرکات تکراری به فرد کمک می کند تا سریعتر آرام شود. اگر پخش کننده موسیقی دارند ، سعی کنید آهنگ مورد علاقه خود را به آنها نشان دهید. گاهی اوقات موسیقی قابل پیش بینی کمک می کند.
-
راحتی (گاهی):
اگر آنها دارای یک وسیله راحت (مانند یک حیوان شکم پر) هستند که شکننده نیست ، آن را در دسترس قرار دهید. سعی کنید بازوهای خود را برای ارائه آغوش باز کنید. اگر آنها قبول کردند ، آنها را محکم در آغوش بگیرید تا زمانی که بخواهند شما رهایش کنید.
-
کمک در زمینه ایمنی:
فرد به اندازه کافی واضح فکر نمی کند تا در امان بماند. اگر آنها خود را مجروح می کنند ، سعی کنید یک کوسن برای محافظت از آنها قرار دهید. اگر آنها وسایل را پرتاب می کنند ، اشیاء ایمن (مانند کوسن یا اشیاء سبک با دوام) را برای پرتاب به آنها بدهید تا چیزی شکننده یا خطرناک را به چنگ نیاورند.
خلاصه:
هدف شما این است که به آنها محیطی آرام ، امن و قابل پیش بینی بدهید تا آرام شوند. در حالی که حرکات تکراری و اشیاء راحتی می توانند کمک کنند ، بهبودی هنوز مدتی طول می کشد.
قسمت 2 از 4: کشف آنچه اشتباه شده است
مرحله 1. دریابید که چه چیزی باعث اورژانس روانپزشکی شده است
مستقیماً از شخص بپرسید چه مشکلی دارد ، و اگر شخص دیگری در این نزدیکی هست ، از او بخواهید جزئیاتی را ارائه دهد که ممکن است به توضیح آنچه که فرد در حال گذر است کمک کند. در اینجا چند نمونه از اورژانس های روانپزشکی آورده شده است:
- واکنش به یک رویداد آسیب زا یا بازگشت به عقب
- روان پریشی (از دست دادن ارتباط با واقعیت ؛ شامل توهمات)
- افکار خودکشی
- موارد وحشت زدگی
مرحله 2. به شخص مورد نظر گوش دهید و از او س askالات بپرسید
آنها می توانند اطلاعات مهمی را برای کمک به شما در درک آنچه در جریان است ارائه دهند. با آرامش و ملایمت با آنها صحبت کنید و به آنها فرصت دهید تا به پرسش بپردازند و پاسخ خود را با هم ترکیب کنند.
- آیا تشخیص بیماری یا اختلالات روانی دارید؟
- درست قبل از شروع این حمله چه می گذشت؟ چه احساسی داشتید؟
- آسم دارید؟ (حمله آسم می تواند بسیار شبیه حمله پانیک باشد.)
- آیا دارویی مصرف می کنید؟
- آیا قرص یا دارویی در این نزدیکی هست که به شما در مقابله با این مشکل کمک کند؟
مرحله 3. از اطرافیان بپرسید آیا می دانند چه اتفاقی افتاده است
آنها ممکن است بتوانند در مورد رویدادهایی صحبت کنند که به طور بالقوه باعث ایجاد اورژانس روانپزشکی شده است.
قسمت 3 از 4: کمک به آنها برای مدیریت شرایط
مرحله 1. آرامش خود را حفظ کنید
احساسات مسری هستند و اگر به صورت جمع آوری شده و محترمانه رفتار کنید ، به فرد پریشان کمک می کند تا آرام شود.
مرحله 2. صحنه را تغییر دهید
اگر در مکان عمومی هستید ، آنها را به فضای خصوصی تری بیاورید. احساس شرمندگی و خجالت در مورد ذوب شدن در حضور دیگران می تواند باعث شود شخص ناراحت حتی بدتر شود ، بنابراین حریم خصوصی به او کمک می کند تا آرام شود. طبیعت به دلیل نور خورشید و تصاویر آرامش به ویژه کمک می کند.
مرحله 3. بگویید که برخی از تکنیک های آرامش بخش را می دانید و از آنها بپرسید آیا مایلند آنها را با هم انجام دهند
اگر آنها بله می گویند ، تکنیک های زیر می تواند به آنها در آرامش یا ارتباط مجدد با واقعیت کمک کند.
-
اضطراب ، عصبانیت و ناراحتی عمومی:
از آنها بخواهید نفس عمیقی از دیافراگم (شکم) خود بکشند. آن را برای شمارش سه نگه دارید و برای شمارش سه بازدم را انجام دهید. این کار را تکرار کنید تا آرام تر به نظر برسند.
-
نگرانی های مداوم و افکار منفی:
با تشویق آنها به استفاده از تصاویر ، به آنها کمک کنید تا روی چیز دیگری تمرکز کنند. از آنها بخواهید مکان مورد علاقه ای را که به آنجا می روند تصور کنند. سپس ، جزئیات مربوط به تصویر را بپرسید. "وقتی روی اسکله می ایستید چه می بینید؟" "چه صداهایی را می توانید بشنوید؟"
-
افسردگی/افکار خودکشی:
از آنها بخواهید افراد مورد علاقه خود در جهان را نام ببرند. سپس ، یکی پس از دیگری ، از آنها بخواهید که هر یک را ذکر کنند: (1) دو مورد خوب در مورد آن شخص ، (2) دو خاطره خوب در ارتباط با آن شخص ، (3) دو دلیل که آنها از آن شخص خوششان می آید. این امر با یادآوری نکات خوب زندگی ، حاشیه را از بین می برد. همچنین سعی کنید درباره مکانها یا سرگرمی ها بپرسید (هیچ چیز استرس زا نیست).
-
روان پریشی و توهم:
از تکنیک های "پایه گذاری" برای کمک به فرد در ارتباط مجدد با واقعیت استفاده کنید. از آنها س regardingالاتی درباره محیط اطراف خود بپرسید تا حواس پنجگانه آنها را درگیر کند. لیست تکنیک های اتصال زمین به صورت آنلاین برای کمک به شما وجود دارد.
مرحله 4. به فرد آرامش دهید
اورژانس های روانپزشکی ممکن است برای تماشاگران ترسناک باشد ، اما برای افرادی که آنها را تجربه می کنند بسیار بدتر است. فرد ممکن است احساس غرق شدن ، وحشت ، سرخوردگی کند که نمی تواند احساسات خود را کنترل کند و از دست دادن کنترل در مقابل دیگران شرمنده است. به شخص اجازه دهید بداند که حتی اگر شما نیز تجربه مشابهی با او ندارید ، احساسات او معتبر است و می توانید درک کنید که چرا ممکن است چنین احساسی داشته باشد.
- احساسات فرد را با گفتن فقط "غلبه بر آن" یا "قوی باش" باطل نکنید. بیماریهای روانی مانند اضطراب و افسردگی اغلب احساس شرم و گناه را افزایش می دهند.
- اگر یک لیوان آب در این نزدیکی هست ، آن را به آنها پیشنهاد دهید.
- قبل از لمس کردن آنها (حتی اگر آنها را خوب می شناسید) بپرسید. اگر آنها احساس اضطراب می کنند یا دچار اضافه بار حسی می شوند ، مغز آنها ممکن است آن را به عنوان یک حمله تفسیر کند. بپرس "آیا می خواهی بغل کنی؟" و منتظر پاسخ آنها باشید
- آرام و دلسوزانه با آنها صحبت کنید. همانطور که با یک دوست ناراضی صحبت می کنید ، با آنها صحبت کنید. این به آنها اطمینان می دهد که شما فردی "امن" هستید و می توانند آرام شوند.
مرحله 5. با آنها مانند یک انسان رفتار کنید
بیماران روانی ذاتاً خشن نیستند و مطمئناً هیولا هم نیستند. تا زمانی که شما ملایم و محترم باشید ، بعید است که آنها به شما حمله کنند.
مرحله 6. توجه داشته باشید که احتمال کمی وجود دارد که آنها بتوانند خشونت آمیز باشند
بیشتر بیماران روانی خشونت آمیزتر از افراد معمولی نیستند و تا زمانی که شما مانند یک تهدید رفتار نکنید ، تظاهر نمی کنند. با این حال ، چند نفر می توانند خشونت بار شوند. بنابراین ، رعایت چند نکته ایمنی ، به ویژه اگر فرد عصبانی است یا به شدت از واقعیت دور است ، خوب است.
- به منطقه ای کاملاً خلوت نروید. در فاصله بینایی یا شنوایی بمانید.
- آنها را نگه ندارید و آنها را شلوغ نکنید. اگر آنها به وضوح فکر نمی کنند ، ممکن است آن را به عنوان یک تهدید تفسیر کرده و برای فرار از خود حمله کنند.
- فریاد نزنید ، آنها را تحقیر نکنید ، یا رفتار تهاجمی نداشته باشید.
- اگر آنها احساس عصبانیت می کنند ، موقعیت را خنثی کنید.
مرحله 7. آنها را شلوغ نکنید
اگر بیش از حد به هم نزدیک شوید ، آنها ممکن است وحشت زده و شما را دور کنند یا فکر کنند که شما به آنها حمله می کنید. آنها را گوشه نیندازید ؛ به همان اندازه که برایشان راحت است فضا بدهید
مرحله 8. در صورت نیاز برای کمک تماس بگیرید
سعی کنید با یکی از دوستان ، اعضای خانواده یا متخصصان پزشکی آنها تماس بگیرید. آنها ممکن است بتوانند بیایند و آنها را آرام کنند ، یا حداقل به شما بگویند چه کاری انجام دهید. اگر حمله شدید است ، با آمبولانس تماس بگیرید.
- به تایید احساسات فرد ادامه دهید ، اما از او بپرسید آیا مایل به پذیرش کمک است. سعی کنید چیزی شبیه به این را بگویید: "من برای شما اینجا هستم ، اما دقیقاً مطمئن نیستم بهترین راه برای کمک به شما. آیا حاضرید اگر من با شما همراه باشم به اورژانس بروید؟"
- اگر فرد نمی تواند بیش از حد تهویه را متوقف کند ، به دنبال علائم کمبود اکسیژن باشید: لب ها یا انگشتان آبی ، پوست مایل به آبی ، سرفه ، درد قفسه سینه ، گیجی ، سبکی سر ، غش کردن. در صورت بروز این مشکل ، بلافاصله با آمبولانس تماس بگیرید.
- در صورت مشاهده علائم جسمانی عجیب و غریبی که نمی فهمید و فرد نمی تواند توضیح دهد ، با آمبولانس تماس بگیرید.
- مگر اینکه شخصی در معرض خطر فوری باشد با پلیس تماس نگیرید. برخی از پلیس ها برای برخورد با بیماری های روانی به خوبی آموزش ندیده اند و ممکن است یک فرد بی ضرر را مجروح یا کشته کنند. با یک بیمارستان ، متخصص مراقبت های بهداشتی یا خط تلفن خودکشی تماس بگیرید.
قسمت 4 از 4: پیامدهای بعد
مرحله 1. اگر آنها در خانه هستند ، اشیاء خطرناک را از اتاق خارج کنید
این شامل قیچی ، چاقو ، بطری قرص ، اسلحه ، تیغ و سایر اشیاء تیز است. حتی اگر کسی با او بماند ، ممکن است وقتی طرف مقابل پشت می کند یا استراحت می کند دستش را بگیرد.
مرحله 2. به آنها کمک کنید تا خودشان کمک کنند
سعی کنید به جای مشورت دادن به شخص ، به آنها در یافتن راه حل خود کمک کنید. اگر آنها را به اندازه کافی می شناسید ، می توانید پیشنهادات ملایمی ارائه دهید ، اما آنها سرنوشت خود را کنترل می کنند.
مرحله 3. بپرسید چگونه می توانید به آنها کمک کنید
به آنها پیشنهاد دهید تا با آنها تماس بگیرند تا بتوانند به آنها کمک کنند. نباید آنها را بعد از شرایط اضطراری تنها گذاشت. حتی اگر آنها می گویند که حالشان خوب است ، مودبانه اصرار داشته باشید که قرار بگذارند شخصی کمی او را بررسی کند.
- پیشنهاد کنید که آنها با یکی از اعضای خانواده یا دوست خود تماس بگیرند تا با آنها همراه شود.
- در حالی که آنها با خط تلفن خودکشی تماس می گیرند ، با آنها بنشینید. اگر تلفن ها برای آنها مشکل است ، می توانند از CrisisChat.org ، یک خط تلفن مبتنی بر متن استفاده کنند.
مرحله 4. به آنها کمک کنید تا تصور کنند که در چند ساعت آینده چگونه رفتار خواهند کرد
این به جلوگیری از عود بیماری کمک می کند.
- اگر می توانید ، با آنها بمانید ، یا بمانید تا شخص دیگری برای گرفتن آنها بیاید.
- به آنها کمک کنید تا برنامه ریزی کنند که چه فعالیت هایی را انجام خواهند داد. فیلم ، هنر ، مراقبت از خود (حمام ، ماساژ) ، بیرون رفتن با یک دوست یا هر چیزی که به آنها کمک می کند تا آرام شوند را در نظر بگیرید.
- اگر قرار است برای هر دوره زمانی تنها باشند ، مطمئن شوید که شماره هایی دارند که اگر دوباره احساس بدی پیدا کردند می توانند با آنها تماس بگیرند.
- آنها را تشویق کنید تا از هر چیزی که باعث ایجاد این قسمت شد اجتناب کنند. به عنوان مثال ، یک دانشجوی مضطرب کالج ممکن است بخواهد تا زمانی که سرپا نمی شود از کارهای خانه استراحت کند.
مرحله 5. اگر آنها مایل به بحث در مورد آن هستند ، در مورد راه حل های بلند مدت صحبت کنید
تجربه اورژانس های روانپزشکی بسیار استرس زا است و یافتن راهی برای جلوگیری یا کاهش احتمال وقوع آنها در آینده بسیار مهم است. فرد را تشویق کنید اگر در حال حاضر با یک متخصص بهداشت روانی صحبت نکرده است.
- اگر فرد در برابر دریافت کمک مقاومت می کند ، به آرامی به او یادآوری کنید که روانپزشکان در تشخیص و درمان تعدادی از اختلالات مختلف آموزش دیده اند و به احتمال زیاد آنها می توانند با شخص مورد علاقه شما همکاری کنند تا برنامه درمانی مناسب او را تدوین کنند.
- همچنین می توانید به آنها اطمینان دهید که هر زمان که احساس کردند به حمایت نیاز دارند ، می توانند با شما تماس بگیرند.
مرحله 6. نتیجه هر چه باشد ، از این بابت احساس بدی نداشته باشید
شما بهترین کاری را که می توانستید انجام دادید و این به تنهایی قابل تحسین است. شما مقصر اتفاقی نیستید و بهترین دوست آنها بودید.
نکات
- به دنبال علائم کلیدی در اطراف فرد باشید ، مانند علائم جسمی یا وسایل جنسی مواد مخدر ، به منظور رد برخی از بیماری ها.
- نزدیکترین افراد را به فرد مورد نظر بفرستید تا به او آرامش دهید.
هشدارها
- اگر شخص مورد نظر کودک است ، باید اقدامات احتیاطی خاصی انجام شود.
- اگر نمی توانید آنها را در عرض چند دقیقه آرام کنید ، یا اگر آنها به تلاش شما پاسخ نمی دهند ، فوراً با آمبولانس تماس بگیرید.
