نقرس یکی از دردناک ترین انواع آرتروز است. وقتی اسید اوریک بیش از حد در بدن تجمع می یابد ، رخ می دهد و در مردان بیشتر از زنان شایع است. از آنجا که نقرس معمولاً نتیجه عادات غذایی ضعیف است ، تغییر آنچه می خورید یکی از بهترین راه های درمان آن است. داروها و سایر تغییرات شیوه زندگی نیز می توانند واقعاً کمک کنند. برای آشنایی بیشتر با روش های کاهش اسید اوریک برای مدیریت یا رهایی از نقرس ، مرحله 1 را ببینید.
مراحل
قسمت 1 از 3: مدیریت رژیم غذایی
مرحله 1. درک کنید که نقرس چگونه بر بدن تأثیر می گذارد
حمله نقرس زمانی رخ می دهد که سطح اسید اوریک بیش از حد بالا برود و منجر به تشکیل کریستال های اسید اوریک در مفاصل و سایر نواحی شود. افزایش سطح اسید اوریک می تواند منجر به تعدادی از مشکلات دردناک در سراسر بدن شود.
- از آنجایی که این کریستالها سنگینتر از خون حامل آنها هستند ، شروع به ایجاد رسوب در سراسر بدن می کنند. با این حال ، به دلیل جاذبه ، این بلورهای سنگین معمولاً به قسمت پایین بدن کشیده می شوند ، از جمله فضای بزرگ بین مفاصل در انگشت شست پا.
- سنگ کلیه زمانی ایجاد می شود که کریستال های اسید اوریک در کلیه ها تشکیل می شوند.
- تشکیلات کریستالی به نام توفی می توانند در زیر پوست ایجاد شوند.
مرحله 2. از برخی محصولات حیوانی با پورین بالا به طور کامل اجتناب کنید
برخی از گوشت ها ، ماهی و سایر محصولات حیوانی حاوی مقادیر زیادی پورین هستند که به اسید اوریک تبدیل می شود. هنگامی که اسید اوریک بیش از حد در مفاصل تجمع می یابد ، منجر به نقرس می شود. اجتناب کامل از غذاهای پورین بالا زیر به کاهش نقرس کمک می کند:
- گوشت های اندام
- شاه ماهی
- آنچوی
- ماهی خال مخالی
مرحله 3. مصرف گوشت و ماهی را محدود کنید
همه گوشت ، ماهی و طیور مقداری اسید اوریک دارند. در حالی که لازم نیست گیاهخوار شدید باشید ، کاهش مصرف گوشت و ماهی یک گام اساسی برای درمان این بیماری است. مصرف غذاهای زیر را به 4 تا 6 اونس (1 وعده) در روز محدود کنید:
- مرغداری
- گوشت قرمز (گوشت خوک ، گوشت گاو و گوسفند)
- ماهی تن
- خرچنگ خرچنگ
- میگو
مرحله 4. از سبزیجات ، میوه ها و حبوبات که دارای اسید اوریک زیاد هستند خودداری کنید
برخی از محصولات غیر گوشتی نیز به طور طبیعی دارای پورین هستند. این غذاها به تشکیل اسید اوریک در خون کمک می کنند. سبزیجات ، میوه ها و حبوبات زیر دارای اسید اوریک بالا هستند:
- قارچ
- لوبیا
- نخود فرنگی
- عدس
- موز
- آووکادو
- کیوی
- آناناس
مرحله 5. چربی کمتری بخورید
نشان داده شده است که خوردن مقدار زیادی چربی اشباع شده از توانایی بدن در پردازش اسید اوریک جلوگیری می کند. از غذاهای سرخ شده و غذاهای پرچرب مانند لبنیات پرچرب خودداری کنید. غذاهای کم چرب مانند میوه ها و سبزیجات ، حبوبات و غلات کامل به شما در مدیریت نقرس کمک می کند.
مرحله 6. از شربت ذرت با فروکتوز بالا اجتناب کنید
فروکتوز اسید اوریک را افزایش می دهد ، بنابراین از نوشیدنی های شیرین شده با شربت ذرت با فروکتوز بالا و همچنین دسرها و سایر اقلام حاوی این ماده اجتناب کنید. مهم است که بسته های غذایی را با دقت بخوانید ، زیرا HFCS در بسیاری از غذاهای مختلف وجود دارد ، حتی در غذاهایی که لزوما طعم شیرینی ندارند ، مانند نان یا غذاهای میان وعده.
قسمت 2 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. وزن خود را پایین نگه دارید
افرادی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند بیشتر در معرض ابتلا به نقرس هستند. کاهش وزن می تواند به کنترل نقرس کمک کند و شما را برای همیشه از شر آن خلاص کند. با پزشک خود در مورد ایجاد یک برنامه کاهش وزن سالم که شامل محدود کردن غذاهای حاوی پورین باشد ، مشورت کنید. علاوه بر ورزش زیاد ، باید بر اساس غذاهای زیر ساخته شود:
- گزینه های پروتئین بدون چربی (به استثنای گوشت اندام و ماهی های چرب)
- غلات کامل
- میوه ها و سبزیجات کم پورین
- آجیل و سایر تنقلات سالم
مرحله 2. استرس خود را کنترل کنید
سطح استرس بالا می تواند منجر به بروز نقرس شود ، بنابراین مهم است که برای کنترل استرس خود تدابیری اتخاذ کنید. ورزش و تغذیه مناسب می تواند کمک بزرگی باشد. علاوه بر اینکه بدن خود را سالم نگه می دارید ، با انجام موارد زیر به سلامت روان نیز دست پیدا کنید:
- هر چند وقت یکبار برای خود وقت بگذارید. اگر احساس می کنید به یک میلیون جهت کشیده شده اید ، این امر بر بدن شما تأثیر می گذارد.
- مدیتیشن کنید ، یوگا انجام دهید یا مدتی را بیرون از خانه بگذرانید. به طور منظم فعالیتی را شروع کنید که آرامش درونی را برای شما به ارمغان می آورد.
- هر شب بخوابید. 7-8 ساعت را هدف بگیرید و سعی کنید برنامه را رعایت کنید.
مرحله 3. مصرف الکل ، به ویژه آبجو را کاهش دهید
آبجو باعث افزایش اسید اوریک می شود و برای مقابله با نقرس باید از مصرف آن خودداری کرد. اگرچه شراب اگر به مقدار کم مصرف شود ، نباید اسید اوریک را افزایش دهد. نوشیدن فقط یک یا دو وعده 5 اونسی در روز خطر شما را افزایش نمی دهد.
مرحله 4. مقدار زیادی آب بنوشید
این به دفع اسید اوریک از سیستم کمک می کند و باعث تجمع مفاصل شما می شود. بیش از حد معمول بنوشید - حداقل 8 تا 16 لیوان 8 اونسی در روز.
مرحله 5. میزان مصرف ویتامین و داروهای ضد درد خود را ارزیابی کنید
افرادی که مقدار زیادی ویتامین حاوی نیاسین و برخی داروهای بدون نسخه مصرف می کنند ، در معرض خطر ابتلا به نقرس هستند. اگر تمایل دارید مقدار زیادی ویتامین و دارو مصرف کنید ، با پزشک خود ملاقات کنید تا در مورد تأثیر آنها بر نقرس شما صحبت کنید. مکمل ها و داروهای زیر ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به شعله ور شدن قرار دهد:
- نیاسین
- آسپرین
- دیورتیک ها
- سیکلوسپورین
- لوودوپا
قسمت 3 از 3: آزمایش دارو و سایر درمان ها
مرحله 1. درد ناشی از التهاب را با مسکن ها تسکین دهید
نقرس یکی از دردناک ترین انواع ورم مفاصل است و در صورت بروز علائم بیماری ، مصرف دارو می تواند کمک بزرگی باشد. مهم است که با پزشک خود در مورد برنامه دارویی که برای بدن شما مفید است صحبت کنید. بسته به میزان درد شما ، پزشک ممکن است گزینه های زیر را ارائه دهد:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). اینها بدون نسخه در دسترس هستند.
- کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون.
- کلشی سین این دارو وقتی در 12 ساعت اول حمله حاد مصرف می شود ، بهترین عملکرد را دارد.
مرحله 2. به دلایل زمینه ای درمان شوید
نقرس همیشه ناشی از خوردن بیش از حد گوشت و سایر غذاهای سنگین پورین نیست. گاهی اوقات این به دلیل ناتوانی بدن در دفع اسید اوریک به دلایل دیگر است. اگر تحت یکی از موارد زیر قرار گرفته اید ، باید تحت مراقبت مناسب قرار بگیرید تا نقرس خود را در کنترل داشته باشید:
- برخی از افراد مبتلا به نقرس دارای نقص آنزیمی هستند که تجزیه پورین ها را برای بدن بسیار مشکل می کند.
- برخی از افراد در اثر قرار گرفتن در معرض سرب در محیط دچار نقرس می شوند.
- افرادی که پیوند عضو انجام داده اند به ویژه مستعد هستند.
مرحله 3. به دنبال درمان های جدید نقرس باشید
از آنجا که نقرس در حال افزایش است ، درمانها و داروهای جدید همیشه در حال آزمایش هستند. اگر نقرس بر کیفیت زندگی شما تأثیر می گذارد و روشهای متداول درمان آن م workingثر واقع نمی شود ، در مورد بررسی همه گزینه های خود با پزشک خود مشورت کنید.
