عصبانیت و اضطراب اغلب در کودکان ارتباط دارد. خشم هنگامی که کودک راه دیگری برای کنار آمدن با احساسات خود ندارد ، ابراز اضطراب است. وقتی کودک مضطرب می شود ، ممکن است راه بهتری برای بیان آن نداشته باشد ، بنابراین به پرخاشگری روی می آورد و به افراد و چیزهای اطراف او حمله می کند. با این حال ، خشم تنها نشانه اضطراب در کودک نیست. برای تشخیص علائم اضطراب در کودکان عصبانی ، به دنبال تفکر منفی ، رفتار اجتنابی و علائم جسمانی مرتبط باشید.
مراحل
روش 1 از 3: شناسایی علائم اضطراب در کودکان
مرحله 1. مراقب تفکر منفی باشید
یکی از نشانه های اضطراب در کودکان عصبانی ، الگوهای تفکر منفی است. فرزند شما ممکن است افکار منفی یا مخرب خود را درباره خود بیان کند. آنها ممکن است آن را به شیوه ای عصبانی ، ناامید یا به هنگام عصبانیت بگویند.
- به عنوان مثال ، فرزند شما ممکن است نسبت به هر کاری که انجام می دهد انتقاد داشته باشد یا نسبت به کار ، ظاهر یا اقدامات خود بیش از حد انتقاد کند. آنها همچنین ممکن است افکار مقصر را بیان کنند.
- توجه ویژه ای به زبان مطلق داشته باشید ، مانند گفتن کلمات "همیشه" و "هرگز" وقتی درباره خود صحبت می کنند. به عنوان مثال ، فرزند شما ممکن است چیزی شبیه به این را بگوید ، "من همیشه خرابکاری می کنم" ، یا "من هیچ وقت کار درستی انجام نمی دهم".
مرحله 2. به هرگونه بدبینی توجه کنید
کودکانی که احساس اضطراب می کنند ممکن است نسبت به همه چیز بدبین باشند. آنها در یافتن موارد مثبت در هر چیزی مشکل دارند. آنها ممکن است بدترین سناریو را برای همه چیز تصور کنند یا هرگز نتیجه خوبی را تصور نکنند.
اغلب ، کودکان مبتلا به اضطراب ممکن است انعطاف ناپذیر بوده و مایل نباشند بدبینی خود را رها کرده و جایگزین های بهتری را ببینند
مرحله 3. هرگونه رفتار اجتنابی را مشخص کنید
اگر کودک شما احساس اضطراب می کند ، ممکن است تمایلی به انجام برخی کارها نداشته باشد. آنها ممکن است عصبانی شوند ، دروغ بگویند ، یا عصبانی شوند وقتی که نمی خواهند به جایی بروند ، در اطراف کسی باشند یا کاری انجام دهند. اگر آنها دروغ می گویند ، اگر آنها را باور نکنید ممکن است عصبانی و دفاعی شوند.
آنها ممکن است رفتار اجتنابی نسبت به کارهایی که قبلاً انجام می دادند یا مکانهایی که قبلاً می رفتند نشان دهند. رفتار اجتنابی شدیدتر از از دست دادن علاقه است
مرحله 4. به دنبال خروج از دوستان ، خانواده و فعالیت ها باشید
کودکانی که اضطراب را تجربه می کنند ممکن است از همه چیز دور شوند. آنها ممکن است وقت خود را با خانواده و دوستان خود متوقف کنند. آنها ممکن است زمان بیشتری را در اتاق های خود به تنهایی بگذرانند ، یا حتی از صحبت با هیچکس حتی در همان اتاق امتناع کنند.
وقتی با کودکان صحبت می شود ممکن است عصبانی یا ناامید پاسخ دهند. اگر تشویق به تعامل با دیگران شوند ، ممکن است تند تند بزنند
مرحله 5. هرگونه نگرانی بیش از حد را بررسی کنید
یکی دیگر از علائم اضطراب در کودکان نگرانی است. برای کودک عصبانی ، این نگرانی ممکن است با عصبانیت یا تحریک پذیری او مرتبط باشد. هنگامی که آنها نسبت به چیزی احساس نگرانی می کنند ، ممکن است جیغ بزنند ، فریاد بکشند یا عصبانی شوند.
- کودک ممکن است نگران اتفاقاتی باشد که قبلاً رخ داده است. این نگرانی نیز اغلب به شکل پارانویا است ، جایی که آنها نگران اتفاقاتی هستند که در آینده رخ می دهد.
- حتی ممکن است برخی از علائم فیزیکی نگرانی را در فرزند خود مشاهده کنید ، مانند صدای لرزش ، اشک ریختن ، تنگی نفس ، حرکت اجباری یا به طور کلی بیقراری.
مرحله 6. مراقب مشکلات خواب و خوردن باشید
اضطراب می تواند از طریق خواب و اشتهای کودکان ظاهر شود. کودک ممکن است در به خواب رفتن مشکل داشته باشد یا نتواند در خواب بماند. آنها ممکن است از خوردن غذا امتناع کنند یا کمتر از حد معمول غذا بخورند. همچنین ممکن است فرزند شما با خوابیدن با گریه ، گریه یا فریاد در هنگام خواب مبارزه کند.
کودکان مبتلا به اضطراب نیز ممکن است کابوس یا وحشت شبانه را تجربه کنند
مرحله 7. به علائم جسمانی توجه کنید
هنگامی که فرزند شما از بیماری های جسمی شکایت می کند ، گاهی اوقات ممکن است مربوط به اضطراب باشد. اضطراب می تواند منجر به علائم فیزیکی منفی مانند سردرد و معده درد شود.
همچنین ممکن است کودک شما بیقراری ، خستگی ، تعریق یا کمردرد را تجربه کند
روش 2 از 3: اتصال خشم به اضطراب
مرحله 1. بدانید که آیا فرزند شما بیش از حد عصبانی است
همه کودکان گاه به گاه عصبانی می شوند. کودک شما همچنین ممکن است تحریک پذیری خود را بیان کند یا دچار عصبانیت شود. اگر فرزند شما هر روز چندین بار عصبانی می شود ، اگر در مدرسه یا خانواده مشکلاتی ایجاد می کند ، یا اگر رفتار عصبانی کودک شما را در معرض خطر قرار می دهد ، میزان عصبانیت معمولی نیست.
اگر متوجه مسائل خشم زیادی از سوی فرزند خود شدید ، شروع کنید به ثبت دفعات وقوع آنها. شما همچنین باید هرگونه رویداد قبل از قسمت ، زمان روزی که این قسمت اتفاق افتاده ، میزان خواب شب قبل فرزندتان و میزان غذای مصرفی خود را در گزارش ثبت کنید. این به شما کمک می کند تا تصویر کلی را ببینید و تعیین کنید که آیا فرزند شما از مشکل اضطراب بیشتری رنج می برد یا خیر
مرحله 2. تعیین کنید که آیا فرزند شما برای حملات عصبانی بسیار بزرگ شده است یا خیر
با بزرگتر شدن کودکان ، آنها باید از نظر عصبانیت و طغیان عصبانی رشد کنند. به طور کلی ، عصبانیت و سایر رفتارهای عصبانی در حدود هفت یا هشت سالگی متوقف می شود.
اگر فرزند شما هنوز عصبانی بیش از این سن دارد ، ممکن است عصبانیت مربوط به اضطراب باشد. با این حال ، اگر فرزند شما پیش از نوجوانی یا نوجوانی است ، دوره عصبانیت و تحریک پذیری شایع است و این لزوماً نشان دهنده مشکلات اضطرابی نیست
مرحله 3. منبع عصبانیت را مشخص کنید
اغلب ، عصبانیت نحوه واکنش کودک به دلیل اضطراب شدید است. آنها نمی توانند به هیچ وجه به غیر از تهمت زدن با شرایط کنار بیایند. بسیاری اوقات ، منبع این عصبانیت ، محرک اضطراب است ، مانند مدرسه.
برای تشخیص منبع اضطراب ، به زمان عصبانیت فرزند خود توجه زیادی داشته باشید. آیا در مدرسه است؟ اگر چنین است ، استرس مدرسه یا همسالان آنها ممکن است باعث اضطراب آنها شود. منابع دیگر ممکن است تعامل با افراد ، رفتن به مکانی متفاوت از خانه یا مجبور شدن به انجام فعالیتی باشد که باعث اضطراب و استرس آنها می شود
روش 3 از 3: به دنبال کمک باشید
مرحله 1. زمان کمک گرفتن از فرزند خود را تشخیص دهید
اکثر کودکان اضطراب ، ترس و خشم را تجربه می کنند. با این حال ، ممکن است مشکلی باشد اگر زندگی فرزند شما را مختل کند. اضطراب فرزند شما می تواند در کار مدرسه اختلال ایجاد کند و مهارت های اجتماعی او را مهار کند. اگر این اتفاق برای فرزند شما می افتد ، باید از یک متخصص کمک بگیرید.
- اگر عصبانیت یا اضطراب زندگی شما یا فرزند شما را مختل می کند ، ممکن است به کمک احتیاج داشته باشید.
- با قرار ملاقات برای خود با یک متخصص بهداشت روانی شروع کنید تا در مورد مشکل صحبت کنید. متخصص سلامت روان ممکن است بتواند مداخلات و راهکارهایی را که می توانید برای کمک به فرزند خود استفاده کنید ، توصیه کند. ممکن است لازم نباشد فرزند شما به متخصص سلامت روان مراجعه کند.
مرحله 2. کودک خود را نزد یک متخصص بهداشت روانی ببرید
در حالی که شما احتمالاً ابتدا فرزند خود را به متخصص اطفال می برید ، یک روانشناس کودک یا سایر متخصصان سلامت روان در مورد اضطراب در کودکان و ارتباط آن با خشم آگاهی بیشتری خواهند داشت. می توانید در مورد مراجعه به متخصص سلامت روان با متخصص اطفال خود صحبت کنید.
- اگر نمی خواهید با متخصص اطفال خود مشورت کنید ، می توانید در منطقه خود به دنبال روانشناسان کودک باشید. به صورت آنلاین جستجو کنید تا فردی متخصص در اضطراب و عصبانیت را بیابید و سپس نظرات را بخوانید تا به شما در تصمیم گیری کمک کند.
- اطمینان حاصل کنید که فرزند خود را برای ملاقات با یک متخصص بهداشت روانی آماده کنید. به آنها توضیح دهید که آن شخص کیست و به فرزند خود اجازه دهید هر سوالی که ممکن است داشته باشد بپرسد. به فرزند خود اطمینان دهید که ممکن است به تنهایی یا با حضور شما با متخصص سلامت روان ملاقات کند. همچنین اطمینان حاصل کنید که اگر فرزند شما در جلسه ملاقات بد رفتار می کند ، عواقبی را ارائه دهید.
مرحله 3. درمان فرزند خود را در نظر بگیرید
اگر اضطراب و عصبانیت کودک شدید است ، پزشک یا درمانگر ممکن است درمان را پیشنهاد کند. به طور کلی ، درمان با درمان رفتاری شناختی (CBT) آغاز می شود ، که یک درمان رفتاری است که به کودک کمک می کند تا یاد بگیرد افکار منفی و مضطرب را با افکار واقع بینانه و سالم تر جایگزین کند.
