ممکن است فکر کنید افسردگی چیزی است که فقط بزرگسالان به آن مبتلا می شوند ، اما افسردگی دوران کودکی بسیار واقعی است و کودکان در سنین پیش دبستانی با آن تشخیص داده شده اند. افسردگی دوران کودکی نه تنها یادگیری ، بازی و دوست یابی را برای بچه ها دشوارتر می کند ، بلکه خطر ابتلا به افسردگی را در سنین بالاتر نیز افزایش می دهد. اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است افسرده باشد ، این موضوع را نادیده نگیرید. مراقب رفتارهای آنها باشید و در مورد روحیه آنها با آنها صحبت کنید. اگر هنوز نگران هستید ، مراحل بعدی را برای کمک گرفتن از آنها بردارید.
مراحل
روش 1 از 3: توجه به تغییرات
مرحله 1. توجه کنید که آیا فرزند شما دائماً غمگین یا بی حال به نظر می رسد
کودکان افسرده گاهی غمگین عمل می کنند ، زیاد گریه می کنند یا از ناراحتی خود شکایت می کنند. همچنین ممکن است دائماً خسته شوند یا علاقه خود را به فعالیت های مورد علاقه خود از دست بدهند.
به عنوان مثال ، اگر فرزند شما اغلب چیزهایی مانند "هیچ چیز سرگرم کننده نیست" یا "تلاش کردن فایده ای ندارد" می گوید ، ممکن است افسرده باشد
مرحله 2. به صحبت های فرزند خود در مورد خود گوش دهید
نگرش منفی و انتقادی از خود می تواند نشانه افسردگی باشد. اگر فرزند شما خود را به خاطر مسائلی که تقصیر او نیست سرزنش می کند یا خود را دائماً زیر پا می گذارد ، توجه کنید.
به عنوان مثال ، نظراتی مانند "من همه چیز را خراب می کنم" یا "من بدترین دانش آموز مدرسه هستم" را نادیده نگیرید
مرحله 3. توجه کنید که آیا کودک شما عصبی یا عصبانی به نظر می رسد
کودکان افسرده اغلب احساسات خود را با صحبت با بزرگسالان ، دعوا با خواهر و برادر یا همسالان خود نشان می دهند و به راحتی ناامید می شوند. اگر خلق و خوی فرزند شما اخیراً بهتر شده است ، ممکن است مشکلی ایجاد شود.
برخی از کودکان افسرده نمی توانند انتقادات سازنده را تحمل کنند. از خود بپرسید که آیا کودک شما عصبانی می شود یا پس از اصلاح کامل در مورد چیزی عصبانی می شود یا نه
مرحله 4. به عادات خواب و خوردن فرزند خود توجه کنید
اگر کودک شما شروع به بیدار ماندن تا ساعت های اولیه صبح کرده است یا اگر به سختی از رختخواب بیرون می آید ، ممکن است افسرده باشد. تغییرات وزن ، از دست دادن اشتها یا هوس های غذایی نیز می توانند نشان دهند که چیزی اشتباه است.
مرحله 5. توجه کنید که آیا فرزند شما در مدرسه با مشکل روبرو است
اگر کودک شما در مدرسه دچار مشکل می شود ، مانند حضور کم یا نمرات ضعیف ، توجه کنید. به طور مرتب با معلمان فرزند خود صحبت کنید تا به محض بروز هر گونه مشکلی به شما هشدار داده شود.
مرحله 6. مراقب زندگی اجتماعی فرزند خود باشید
از خود بپرسید که آیا فرزند شما بیش از حد معمول گوشه گیر به نظر می رسد؟ کودکان و نوجوانان افسرده اغلب از اعضای خانواده فاصله می گیرند و زمان بیشتری را در تنهایی می گذرانند ، یا ممکن است از دیدن دوستان خود یا رفتن به مدرسه تمایلی نداشته باشند.
مرحله 7. شکایات مربوط به دردها را جدی بگیرید
آیا فرزند شما از سردرد ، معده یا سایر علائم جسمی مرموز که به نظر نمی رسد علت داشته باشد شکایت دارد؟ افسردگی می تواند باعث درد و دردهایی شود که حتی با مسکن یا سایر روش های درمانی برطرف نمی شود.
اگر فرزند شما مرتباً در مورد علائم جسمانی صحبت می کند ، او را نزد پزشک ببرید تا ببیند آیا چیز دیگری در جریان است
مرحله 8. تأثیر رویدادهای تغییر دهنده زندگی را بشناسید
اگر فرزند شما تجربه ای آسیب زا را تجربه کرده است ، مانند طلاق والدین یا بیماری یا آسیب جدی ، به نحوه تأثیر آن توجه کنید. سایر رویدادهایی که ممکن است فرزندان شما را تحت تأثیر قرار دهد شامل سوءاستفاده ، از دست دادن یکی از عزیزان یا آسیب های دیگر است.
روش 2 از 3: صحبت با فرزند خود
مرحله 1. به فرزند خود کمک کنید تا به شما اعتماد کند
با کودک خود صبور و ملایم باشید ، حتی اگر از رفتار او ناامید شده اید. عادت نکنید که آنها را مورد سرزنش یا انتقاد قرار دهید ، در غیر این صورت آنها نمی خواهند با شما صحبت کنند. به آنها نشان دهید که به آنها اهمیت می دهید و می خواهید به آنها گوش دهید.
- اگر نیاز به تنبیه فرزند خود دارید ، این کار را از روی عصبانیت انجام ندهید. آرامش خود را حفظ کنید و مطمئن شوید که فرزند شما می داند چرا نظم و انضباط در حال رخ دادن است.
- با گوش دادن به صحبت های فرزندتان هنگام صحبت با او اعتماد ایجاد کنید. احساسات و نگرانی های آنها را جدی بگیرید.
مرحله 2. از فرزند خود بپرسید که اخیراً چه احساسی داشته است
در یک فرصت مناسب ، از فرزند خود بپرسید که آیا می خواهد در مورد هر چیزی صحبت کند. هر گونه علائم نگران کننده ای را که متوجه شده اید بیان کنید.
- به عنوان مثال ، می توانید بگویید: "الیز اخیراً چه چیزی در ذهن شما بوده است؟ متوجه شده ام که این روزها زیاد از اتاقت بیرون نمی آیی. آیا همه چیز خوب است؟"
- زمانی را انتخاب کنید که شما و فرزندتان مشغول یا حواس پرت نشوید.
- بسیاری از بچه ها برای شروع صحبت کردن فقط به کمی راهنمایی نیاز دارند ، اما اگر کودک شما دست به گریه می کند ، او را مجبور نکنید که با شما صحبت کند. بار دیگر دوباره امتحان کنید.
مرحله 3. به فرزند خود گوش دهید
هر آنچه فرزندتان به شما می گوید توجه کامل خود را به او معطوف کنید. حرف را قطع نکنید اگر به نظر می رسد که کودک شما در بیان خود مشکل دارد ، از او س questionsالاتی بپرسید تا بتواند کلمات مورد نیاز خود را پیدا کند ، اما کلمات را در دهان او قرار ندهید.
به عنوان مثال ، اگر پسرتان در مدرسه با دوستان خود مشکل دارد ، می توانید بگویید: "به نظر می رسد احساس بدی نسبت به خودتان دارید زیرا بچه های دیگر از شما نمی خواهند با آنها بازی کنید. درست است؟"
مرحله 4. بین خطوط بخوانید
فرزند شما ممکن است نداند که چگونه احساسات خود را تشخیص دهد و بیان کند ، به خصوص اگر جوان است. آنها همچنین ممکن است از صحبت در مورد مشکلات خود احساس خجالت کنند. به زبان بدن آنها و چیزهایی که آنها نمی گویند علاوه بر آنچه به شما می گویند توجه کنید.
به عنوان مثال ، اگر دخترتان تکان می خورد ، از تماس چشمی اجتناب کنید و دستان خود را در حالی که به شما می گوید هیچ مشکلی ندارد ، جمع کنید ، ممکن است حقیقت را نگوید. سعی کنید چند سوال ملایم بپرسید تا به او کمک کنید تا باز شود
مرحله 5. مرتباً با فرزند خود تماس بگیرید
عادت کنید که هر روز با فرزند خود صحبت کنید. بیاموزید زندگی آنها چگونه است - با چه کسانی وقت می گذرانند ، در مورد مدرسه چه احساسی دارند و امیدها و نگرانی های آنها چیست. وقتی با فرزند خود هماهنگ هستید ، سریعتر متوجه می شوید که چیزی خاموش است.
روش 3 از 3: برداشتن مراحل بعدی
مرحله 1. از عجله در نتیجه گیری اجتناب کنید
سعی نکنید خودتان کودک خود را با افسردگی تشخیص دهید. حتی اگر برخی از علائم افسردگی را نشان دهند ، ممکن است در واقع افسرده نباشند. اگر هنوز نگران هستید ، آرامش خود را حفظ کنید و برای ارزیابی با پزشک متخصص اطفال تماس بگیرید.
اگر کودک شما کمتر از دو هفته علائم را تجربه کرده باشد ، ممکن است فقط دچار تغییرات خلقی عادی شود. تا زمانی که به نظر نمی رسد فرزند شما دچار بحران شده است ، منتظر بمانید و ببینید آیا علائم از مرز دو هفته گذشته گذشته است یا خیر
مرحله 2. از افرادی که به طور مرتب فرزند شما را ملاقات می کنند کمک بگیرید
با سایر اعضای خانواده ، معلمان فرزند خود و سایر بزرگسالانی که اغلب با فرزند شما ارتباط برقرار می کنند صحبت کنید. از آنها بپرسید آیا متوجه شده اند که فرزند شما متفاوت رفتار می کند یا مشکلات روحی دارد.
مرحله 3. با پزشک وقت بگیرید
کودک خود را برای معاینه نزد پزشک متخصص اطفال ببرید. در مورد علائمی که مشاهده کرده اید به پزشک اطلاع دهید و از او بخواهید که هرگونه علت فیزیکی را رد کند. اگر فرزند شما از نظر جسمی سالم است ، احتمالاً پزشک شما را برای ارزیابی به متخصص سلامت روان کودکان ارجاع می دهد.
مرحله 4. به فرزند خود کمک کنید تا درمان شود
در مورد گزینه های درمانی فرزند خود با پزشک ، روانشناس یا روانپزشک صحبت کنید. اگر آنها رفتار درمانی شناختی را توصیه می کنند ، فرزند خود را با یک درمانگر ملاقات کنید و از پیشرفت آنها مطلع باشید. اگر فرزند شما به دارو نیاز دارد ، مطمئن شوید که آن را طبق دستور مصرف می کند.
- درمان ممکن است شامل شما و فرزند شما شود ، یا ممکن است به مرور زمان ، کودک شما به تنهایی با درمانگر ملاقات کند.
- رفتار درمانی شناختی اغلب برای درمان افسردگی در کودکان و نوجوانان توصیه می شود. دارو معمولاً فقط در موارد متوسط یا شدید تجویز می شود.
- به فرزند خود کمک کنید تا یک درمانگر را پیدا کند که با او راحت است. ممکن است قبل از اینکه فردی مناسب را بیابید ، مجبور باشید بیش از یکبار امتحان کنید.
مرحله 5. فرزند خود را تشویق کنید تا در فعالیتهای منظم شرکت کند
با دادن غذاهای مغذی و تشویق آنها به ورزش ، به کودک خود کمک کنید تا سالم بماند. با انجام کارهای سرگرم کننده با هم روحیه خود را تقویت کنید و مطمئن شوید که آنها وقت دارند دوستان خود را ببینند و سرگرمی های خود را انجام دهند.
