بیماری خود ایمنی نوعی بیماری است که در آن پاسخ ایمنی بدن شما به درستی عمل نمی کند. انواع مختلفی از بیماری های خود ایمنی وجود دارد ، بنابراین مهم است که قبل از بحث در مورد گزینه های درمانی با پزشک ، تشخیص داده شود. پزشک ممکن است داروهایی را برای کنترل علائم شما همراه با ایجاد برخی تغییرات ساده در رژیم غذایی و شیوه زندگی شما برای بهبود سلامت کلی شما توصیه کند. در حالی که هیچ درمانی برای بیماری های خود ایمنی وجود ندارد ، تحقیقات در حال انجام است ، بنابراین مطمئن شوید که به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت شما را مدیریت کرده و از گزینه های درمانی جدید مطلع شوید.
مراحل
روش 1 از 3: به دنبال درمان پزشکی باشید
مرحله 1. به علائم خود توجه کنید و برای تشخیص به پزشک مراجعه کنید
بیش از 80 بیماری خودایمنی مختلف وجود دارد و همه آنها علائم متفاوتی دارند ، اما خستگی ، درد ماهیچه ها و تب درجه پایین اغلب اولین علائم یک بیماری خود ایمنی هستند. از آنجا که التهاب یک علامت کلاسیک بیماری خود ایمنی است ، ممکن است قرمزی ، تورم ، درد و گرما را در یک یا چند قسمت از بدن خود مشاهده کنید. به علائم دیگری که داشته اید توجه کنید و این اطلاعات را با پزشک خود به اشتراک بگذارید.
- به عنوان مثال ، اگر دچار نفخ شکم ، اسهال ، کاهش وزن و خارش روی پوست خود شده اید ، اینها ممکن است علائم بیماری سلیاک باشند.
- یا اگر از تحریک پذیری ، بی خوابی ، تعریق ، موهای شکننده ، چشم های برآمده و کاهش وزن رنج می برید ، این می تواند نشان دهنده بیماری گریوز باشد.
نکته:
تشخیص بیماریهای خود ایمنی ، به ویژه در مراحل اولیه ، دشوار است. شما به احتمال زیاد یک معاینه بالینی و آزمایشات آزمایشگاهی دریافت خواهید کرد ، اما ممکن است طول بکشد تا پزشک و متخصصان شما به تشخیص برسند.
مرحله 2. متخصصی را بیاموزید که از وضعیت شما مطلع باشد
بسته به تشخیص شما ، پزشک ممکن است شما را به ملاقات با یک متخصص ارجاع دهد که می تواند به مدیریت بیماری شما کمک کند. اگر بیماری خود ایمنی شما نادر است یا مدیریت آن دشوار است ، ممکن است ضروری باشد. برخی از نمونه های متخصصان که ممکن است بسته به بیماری خود ایمنی خود مشاهده کنید عبارتند از:
- متخصص روماتیسمی برای آرتریت روماتوئید
- متخصص مغز و اعصاب برای بیماری ام اس
- متخصص پوست برای پسوریازیس
- متخصص گوارش در بیماریهای التهابی روده
- متخصص غدد در دیابت نوع یک
مرحله 3. هر دارویی را که پزشک برای بیماری شما تجویز کرده است مصرف کنید
بیماریهای خود ایمنی قابل درمان نیستند ، اما طیف وسیعی از داروها در دسترس هستند که می توانند علائم شما را کنترل کنند. نوع داروهای مورد نیاز برای کنترل علائم به تشخیص شما بستگی دارد. چند نمونه از داروهایی که ممکن است نیاز داشته باشید عبارتند از:
- تزریق انسولین برای دیابت
- در صورت کم بودن عملکرد تیروئید ، داروهای جایگزین هورمون تیروئید
- مسکن های بدون نسخه یا بدون نسخه برای تسکین درد
- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی برای کمک به التهاب
مرحله 4. اگر با فعالیت های بدنی دست و پنجه نرم می کنید ، به یک متخصص فیزیوتراپی یا کاردرمانی مراجعه کنید
برخی از اختلالات خود ایمنی می توانند حرکت شما را محدود کنند ، بنابراین فیزیوتراپی و کاردرمانی نیز ممکن است مفید باشد. فیزیوتراپی می تواند به شما در بازیابی قدرت و دامنه حرکتی از دست رفته کمک کند ، در حالی که کاردرمانی می تواند به شما کمک کند با استفاده از ابزارها و تکنیک های خاص با محدودیت های خود سازگار شوید.
- به عنوان مثال ، اگر مبتلا به آرتریت روماتوئید هستید ممکن است در انجام برخی کارهای خانگی مشکل داشته باشید ، اما یک کاردرمانگر می تواند به شما کمک کند تا محیط خود را اصلاح کرده و از ابزارهایی برای سهولت این کارها استفاده کنید.
- یا اگر مبتلا به سندرم گیلن باره هستید ، ممکن است قدرت پاهای خود را از دست بدهید و کار با فیزیوتراپ به جلوگیری از تحلیل رفتن عضلات کمک می کند.
- از پزشک خود بپرسید که آیا مراجعه به فیزیوتراپ یا کاردرمانگر برای شما مفید است یا خیر.
مرحله 5. برای یافتن راههای مقابله با احساسات خود با یک مشاور صحبت کنید
داشتن یک بیماری خود ایمنی می تواند یک مبارزه روزانه باشد و همچنین ممکن است باعث آشفتگی احساسی شود. در صورت داشتن هرگونه افسردگی ، اضطراب یا سایر مشکلات احساسی همراه با بیماری خود ایمنی ، با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند شما را به یک درمانگر ارجاع دهند که می تواند به شما در توسعه ابزارها و استراتژی های مقابله با احساسات شما کمک کند.
نکته: همچنین ممکن است برای یافتن افراد دیگری با تجربیات مشابه ، به گروه پشتیبانی ملحق شوید. ملاقات با افراد دیگری که با بیماری مشابه سر و کار دارند می تواند به شما کمک کند کمتر احساس تنهایی کنید.
مرحله 6. درمورد درمانهای مکمل پزشکی جایگزین (CAM) سوال کنید
چندین استراتژی CAM وجود دارد که برخی از افراد برای مدیریت بیماری خود ایمنی مفید هستند ، مانند مراجعه به متخصص کایروپراکتیک ، انجام طب سوزنی و استفاده از هیپنوتیزم. با این حال ، به خاطر داشته باشید که اگرچه این استراتژی ها ممکن است برای برخی از افراد مفید باشد ، اما برای همه مفید نخواهد بود.
هرگونه درمان جایگزین یا داروهای گیاهی را که در نظر دارید با پزشک خود مشورت کنید. بپرسید آیا درمان جایگزین با سایر داروها و درمان های شما سازگار است یا خیر
روش 2 از 3: تنظیم رژیم غذایی
مرحله 1. از رژیم غذایی سالم که شامل انواع میوه ها و سبزیجات است پیروی کنید
در حالی که تغییرات رژیم غذایی به تنهایی علائم شما را تسکین نمی دهد ، خوردن طیف وسیعی از غذاهای سالم برای سلامت کلی شما مفید است. خوردن غذاهای سالم بیشتر و اجتناب از غذاهای ناسالم نیز ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند. مصرف قند ، کربوهیدراتهای تصفیه شده ، غذاهای فرآوری شده ، غذاهای ناخواسته و غذاهای سرخ کرده را کاهش دهید. از میوه ها ، سبزیجات تازه ، پروتئین های بدون چربی ، غلات کامل و لبنیات کم چرب بیشتر استفاده کنید.
- همچنین ممکن است رژیم غذایی ضدالتهابی را دنبال کنید که غذاهایی که تصور می شود باعث واکنش التهابی می شوند را حذف می کند و دارای غذاهای ضدالتهابی مانند ماهی ، آووکادو ، سبزیجات برگ دار و روغن زیتون است.
- مصرف چربی های اشباع و ترانس را که در پروتئین حیوانی ، مارگارین و غذاهای فرآوری شده رایج است ، کاهش دهید. برچسب غذاهایی را که خریداری می کنید بررسی کنید که آیا حاوی چربی های اشباع شده یا ترانس هستند.
- مصرف سدیم خود را نیز محدود کنید ، مانند انتخاب غذاهای کم سدیم و عدم قرار دادن نمک روی غذاهایی که خودتان تهیه می کنید. سعی کنید غذای خود را با آب لیمو ، گیاهان یا سرکه طعم دهید.
مرحله 2. از پزشک خود بپرسید آیا غذاهایی وجود دارد که باید از آنها اجتناب کنید
بسته به نوع بیماری خود ایمنی ، ممکن است لازم باشد از برخی غذاها به طور کامل اجتناب کنید. از پزشک خود بپرسید آیا غذاهایی وجود دارد که می تواند وضعیت شما را تشدید کند و رژیم غذایی شما را برای حذف این غذاها تنظیم می کند.
- به عنوان مثال ، اگر بیماری سلیاک دارید ، باید از هر چیزی که حاوی گلوتن است ، شامل گندم ، چاودار ، جو و تریتیکال اجتناب کنید.
- در صورت ابتلا به بیماری گریوز ، پزشک ممکن است به شما توصیه کند از غذاهایی که دارای ید زیاد هستند ، مانند جلبک دریایی و روغن دریایی خودداری کنید.
- اگر بیماری التهابی روده دارید ، پزشک ممکن است از خوردن غذاهایی که باعث افزایش حرکات روده می شوند ، مانند میوه های تازه ، آلو خشک و قهوه خودداری کنید.
نکته: شما همچنین می توانید یک دفتر خاطرات غذایی را در نظر بگیرید تا ببینید آیا غذاهایی وجود دارند که باعث ایجاد شعله می شوند یا خیر ، و سپس از مصرف این غذاها اجتناب کنید. همه چیزهایی را که به مدت یک ماه می خورید بنویسید و هرگونه افزایش را ثبت کنید. به خاطرات غذایی خود نگاه کنید تا ببینید آیا ارتباطی وجود دارد یا خیر.
مرحله 3. مکمل های ویتامین D مصرف کنید
ویتامین D ممکن است برای کنترل التهاب در برخی افراد مفید باشد ، بنابراین ممکن است مصرف مکمل روزانه ویتامین D یا مولتی ویتامین حاوی ویتامین D را در نظر بگیرید. قبل از شروع مصرف ویتامین D ، از پزشک خود سوال کنید.
از مکمل هایی که بیش از 100٪ ارزش توصیه شده روزانه ویتامین D هستند ، استفاده نکنید. مصرف مگادوز ویتامین ها فایده دیگری ندارد و مقادیر زیاد برخی از ویتامین ها حتی می تواند مضر باشد
مرحله 4. غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 یا روغن ماهی مصرف کنید
نشان داده شده است که اسیدهای چرب امگا 3 التهاب را کاهش می دهد ، بنابراین این ممکن است مفید باشد که در رژیم غذایی شما یا به عنوان مکمل باشد. روزانه 1 تا 2 وعده غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا 3 بخورید یا روزانه مکمل روغن ماهی مصرف کنید. برخی از منابع غذایی خوب اسیدهای چرب امگا 3 عبارتند از:
- ماهی های چرب مانند ماهی قزل آلا ، ماهی خال مخالی و ساردین
- گردو
- دانه های کتان
مرحله 5. چای سبز بنوشید یا عصاره چای سبز مصرف کنید
همچنین مشخص شده است که چای سبز دارای خواص ضد التهابی است ، بنابراین ممکن است برای کنترل علائم مفید باشد. سعی کنید فنجان قهوه صبح خود را با یک فنجان چای سبز جایگزین کنید یا یکبار در روز از مکمل عصاره چای سبز استفاده کنید. ابتدا با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که مکمل با سایر داروهای شما تداخل ندارد.
بسته به اینکه دوست دارید چای سبز را داغ یا یخ زده بنوشید. هر دو مزایای یکسانی را ارائه می دهند
روش 3 از 3: ایجاد تغییر در شیوه زندگی
مرحله 1. هر شب 7 تا 9 ساعت بخوابید
از آنجا که خستگی یکی از علائم شایع بسیاری از بیماری های خود ایمنی است ، استراحت کافی می تواند به شما کمک کند تا در کل احساس بهتری داشته باشید. همچنین ممکن است به کاهش برخی دیگر از علائم کمک کند. تقریباً در یک زمان بخوابید و هر روز در همان ساعت بیدار شوید تا مطمئن شوید که به اندازه کافی می خوابید. برخی از کارهایی که می توانید برای بهبود خواب انجام دهید عبارتند از:
- اجتناب از کافئین در بعد از ظهر و عصر
- تلفن ، تلویزیون ، رایانه و سایر صفحه های نمایش خود را حداقل 30 دقیقه قبل از خواب خاموش کنید
- اتاق خواب خود را خنک ، تاریک ، آرام و تمیز نگه دارید
مرحله 2. پس از تأیید پزشک ، به طور منظم ورزش کنید
انجام منظم ورزش های قلبی عروقی ممکن است به تسکین برخی از علائم یا کاهش شدت آنها کمک کند. سعی کنید روزانه 30 دقیقه در محله خود قدم بزنید ، در شهر دوچرخه سواری کنید یا در استخر اجتماع محلی خود شنا کنید. در مجموع 150 دقیقه فعالیت قلبی عروقی را در هفته هدف گذاری کنید.
- شما می توانید ورزش روزانه خود را به 2 یا 3 جلسه کوتاهتر تقسیم کنید ، مثلاً دو بار در روز 15 دقیقه پیاده روی یا 3 بار در روز 10 دقیقه پیاده روی انجام دهید.
- همیشه قبل از انجام هرگونه تمرین با پزشک خود مشورت کنید. اگر به دلیل بیماری خود ایمنی محدودیت هایی دارید ، از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز به اصلاح هر یک از تمرینات دارید.
نکته: مطمئن شوید که حرکتی را انجام دهید که برای شما سرگرم کننده باشد تا شانس ادامه تمرین را افزایش دهید.
مرحله 3. اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید وزن خود را کاهش دهید
اضافه وزن خطر ابتلا به برخی بیماریهای خود ایمنی را افزایش می دهد و همچنین می تواند علائم شما را بدتر کند. با پزشک خود مشورت کنید تا دریابید که آیا می توانید با کاهش وزن سود ببرید یا خیر. سپس ، میزان کالری دریافتی خود را طوری تنظیم کنید که به هدف کاهش وزن شما کمک کند.
- برای کاهش وزن ، مانند خوردن کالری کمتر از کالری که می سوزانید ، میزان کالری دریافتی خود را کاهش دهید.
- غذاهای ناسالم را با غذاهای سالم تر جایگزین کنید تا بتوانید کالری خود را کاهش دهید ، مانند انتخاب آب یا نوشابه به جای نوشیدنی های شیرین ، یا خوردن سبزیجات تازه به جای چیپس سیب زمینی با شیره.
مرحله 4. اگر سیگاری هستید سیگار را ترک کنید
سیگار کشیدن بر هر قسمت از بدن شما تأثیر منفی می گذارد و همچنین می تواند علائم یک بیماری خود ایمنی را بدتر کند. علاوه بر این ، دود سیگار ممکن است برخی از بیماریهای خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید ، لوپوس اریتماتوز سیستمیک ، مولتیپل اسکلروزیس و بیماری گریوز را تحریک کند. با پزشک خود در مورد داروها و سایر استراتژی هایی که ممکن است به ترک شما کمک کند مشورت کنید.
به عنوان مثال ، پزشک ممکن است دارویی مانند Wellbutrin را توصیه کند که می تواند میل شما به سیگار را کاهش دهد ، یا ممکن است تکه های جایگزین نیکوتین ، پاستیل یا آدامس را برای مقابله با هوس توصیه کند
مرحله 5. قرار گرفتن در معرض آفت کش ها و سایر مواد شیمیایی را محدود کنید
برخی از مطالعات نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض انواع خاصی از مواد شیمیایی ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری خود ایمنی را افزایش دهد. از تماس با سموم دفع آفات ، پاک کننده های خانگی و سایر انواع مواد شیمیایی خودداری کنید.
اگر به طور مرتب با این مواد شیمیایی کار می کنید ، اقدامات احتیاطی را انجام دهید ، مانند پوشیدن دستکش ، دستگاه تنفس و لباس محافظ
مرحله 6. برای کنترل استرس از تکنیک های آرام سازی استفاده کنید
سطوح بالای استرس می تواند علائم شما را تشدید کند و همچنین ممکن است منجر به شعله ور شدن در زمان خاموشی بیماری شما شود. سطح استرس خود را با استفاده از تکنیک های آرامش بخش برای آرامش خود مدیریت کنید. سعی کنید هر روز حداقل 15 دقیقه را برای استراحت اختصاص دهید. برخی از کارهایی که می توانید برای آرامش انجام دهید عبارتند از:
- انجام یوگا
- مدیتیشن
- درمان های بدن و ذهن
- گرفتن حمام حبابی
- سرگرمی مورد علاقه خود مانند بافتن یا پختن
مرحله 7. برای تسکین علائم از حمام های معدنی یا گل استفاده کنید
حمام های معدنی و گلی ، بالنوتراپی نامیده می شود و اگر از آنها برای تکمیل سایر درمان های خود استفاده کنید ، ممکن است به تسکین برخی از علائم بیماری های خود ایمنی شما کمک کند. برای به دست آوردن مزایا در خانه ، نمک حمام را به حمام گرم اضافه کنید و حداقل 15-30 دقیقه خیس کنید. به عنوان یک گزینه دیگر ، از آبگرم دیدن کنید تا از حمام معدنی یا گل لذت ببرید.
بالن تراپی را می توان با آب سرد یا گرم انجام داد. علاوه بر این ، ممکن است شامل ماساژ آب شود
مرحله 8. تحت درمان بیوفیدبک EEG قرار بگیرید تا به بهبود علائم شما کمک کند
درمان بیوفیدبک ممکن است درد شما را تسکین داده و از بروز بیماری جلوگیری کند. علاوه بر این ، ممکن است به شما کمک کند احساس انرژی بیشتری داشته باشید. با پزشک خود در مورد شروع بیوفیدبک به عنوان یک درمان مکمل برای سایر درمان های خود صحبت کنید.
