افرادی که در پردازش اطلاعات حسی دچار مشکل می شوند ، مانند افراد مبتلا به اوتیسم ، افرادی که دارای اختلال پردازش حسی (SPD) هستند یا افراد بسیار حساس ، گاهی اوقات دچار حالت اضافه بار حسی می شوند. اضافه بار زمانی رخ می دهد که فرد تحریک حسی زیادی را تجربه می کند و نمی تواند همه آن را کنترل کند ، مانند رایانه ای که سعی می کند داده های بیش از حد را پردازش کند و بیش از حد گرم می شود. این می تواند در موارد زیادی اتفاق بیفتد ، مانند شنیدن صحبت های مردم در حالی که تلویزیون در پس زمینه به صدا در می آید ، محاصره شدن در میان جمعیت ، یا دیدن تعداد زیادی صفحه چشمک زن یا چراغ چشمک زن. اگر شما یا کسی که می شناسید دچار اضافه بار حسی شده است ، برخی از کارها را می توانید برای کاهش اثرات آن انجام دهید.
مراحل
قسمت 1 از 3: جلوگیری از اضافه بار
مرحله 1. تشخیص دهید که بیش از حد به نظر می رسد ، نه فقط به طور کلی ، بلکه در این شخص
اضافه بار می تواند به روش های مختلف برای افراد مختلف ظاهر شود. ممکن است مانند حمله وحشت ، "خفیف" شدن ، خاموش شدن یا سقوط (که شبیه خشم است ، اما از روی عمد پرتاب نمی شود) به نظر برسد. از خود بپرسید که اضافه بار معمولاً برای فرد چگونه به نظر می رسد. این می تواند به شما کمک کند علائم هشداردهنده ای را که نشان می دهد فرد تحت فشار است تشخیص دهید.
- آیا معمولاً هنگام غرق شدن روحیه فرد تغییر می کند؟ چگونه؟
- توجه داشته باشید که آیا هرگونه رفتارهای خودآرام بخش در هنگام غرق شدن رخ می دهد. وقتی شرایط بد می شود چه چیزی باعث آرامش این فرد می شود؟ این می تواند به شما کمک کند متوجه اضافه بار شدید شوید.
- آیا در هنگام اضافه بار توانایی ها از بین می روند یا محدود می شوند؟ استفاده از توانایی های عادی در هنگام اضافه بار سخت تر یا غیرممکن می شود. اگر گفتار ، مهارتهای حرکتی یا سایر مهارتهای آنها قبل از اضافه بار بدتر شود ، این یک هشدار مفید است.
- اگر به کسی فکر می کنید که دوستش دارید ، از او بپرسید که چه اتفاقی می افتد و وقتی تحت فشار قرار می گیرند چه احساسی دارند. آنها ممکن است بتوانند به شما بگویند که به دنبال چه چیزی باشید.
نکته:
اضافه بار حسی را شبیه چیزی بدانید که وقتی از کامپیوتر می خواهید کارهای زیادی را به طور همزمان انجام دهد ، اتفاق می افتد. یخ می زند. درخواست از آن برای پردازش کارهای بیشتر فقط باعث بدتر شدن آن می شود. بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که خواسته ها را حذف کرده و به آن زمان بدهید. برای افرادی که دچار اضافه بار حسی هستند ، مشابه است.
مرحله 2. تحریک بصری را کاهش دهید
شخصی که دچار اضافه بار بصری است ممکن است نیاز داشته باشد که در داخل خانه از عینک آفتابی استفاده کند ، از تماس چشمی خودداری کند ، از افرادی که صحبت می کنند روی گردان باشد ، چشم های خود را بپوشاند و با افراد یا اشیا برخورد کند. برای کمک به تحریک بینایی ، وسایلی را که از سقف یا دیوارها آویزان هستند ، کاهش دهید. وسایل کوچک را در سطل ها یا جعبه ها بگذارید و سطل ها را مرتب و برچسب گذاری کنید.
- اگر روشنایی زیاد است ، به جای روشنایی فلورسنت از لامپ استفاده کنید. همچنین می توانید از لامپ های تیره تر به جای لامپ های روشن استفاده کنید. برای به حداقل رساندن نور از پرده های خاموش استفاده کنید.
- اگر چراغ های داخلی زیاد است ، استفاده از سایه بان می تواند مفید باشد.
مرحله 3. سطح سر و صدا را کاهش دهید
غرق شدن ناشی از صدا ممکن است شامل ناتوانی در قطع صداهای پس زمینه (مانند مکالمه شخصی در دوردست) باشد ، که می تواند بر تمرکز تأثیر بگذارد. برخی از صداها را می توان به طرز وحشتناکی بلند و حواس پرت کننده دانست. برای کمک به تحریک بیش از حد سر و صدا ، درها یا پنجره های باز را که ممکن است باعث ایجاد صدا در داخل شوند ، ببندید. موسیقی را که ممکن است حواس شما را پرت کند ، کم کنید یا خاموش کنید ، یا جایی آرام تر بروید. اگر اوضاع بد شد ، دستورات شفاهی و/یا مکالمات را به حداقل برسانید.
- هنگامی که صداها بسیار زیاد به نظر می رسند ، داشتن گوش گوش ، هدفون و صدای سفید ممکن است مفید باشد.
- اگر در حال صحبت با فردی هستید که از شدت ناراحتی رنج می برد ، از س questionsالات کوتاه بله/خیر استفاده کنید. آنها می توانند با شست بالا/شست پایین پاسخ دهند.
مرحله 4. ورودی لمسی را کاهش دهید
اضافه بار لمسی ، که به احساس لمس اشاره دارد ، می تواند شامل عدم توانایی در لمس یا در آغوش گرفتن باشد. بسیاری از افرادی که مشکل پردازش حسی دارند به لمس بیش از حد حساس هستند و لمس شدن یا تصور اینکه در شرف لمس شدن هستند می تواند بار اضافی را بدتر کند. حساسیت لمسی می تواند شامل حساسیت به لباس (ترجیح پارچه های نرم) یا لمس بافت یا درجه حرارت خاص باشد. تشخیص دهید که چه بافت هایی خوشایند هستند و کدام ها نه. اطمینان حاصل کنید که هر لباس جدید حساس است.
- به مرزهای لمس احترام بگذارید آن را مجبور نکنید ، و اگر آنها را کنار کشید یا گفتند نمی خواهند به شما دست بزنند توجه کنید.
- آنها را به وحشت نیندازید اگر می خواهید آنها را لمس کنید (یا بگویید که آنها را لمس خواهید کرد) بگذارید آنها شما را ببینند. از جلو بیایید ، نه از پشت. به آنها زمان دهید تا تکیه دهند یا اگر نمی توانند در حال حاضر از عهده آن برآیند نه بگویند.
- لباس های راحت را تشویق کنید. لباس های خارش دار یا دردناک ، مهم نیست که چه مناسبی است ، نباید پوشیده شود. به یاد داشته باشید که حساسیت به لمس ممکن است در برخی از روزها بدتر از روزهای دیگر باشد ، بنابراین برخی از لباس ها ممکن است گاهی خوب و گاهی اوقات نامناسب باشند.
مرحله 5. بوهای قوی را محدود کنید
برخی از عطرها یا عطرها ممکن است غافلگیر کننده باشند ، و بر خلاف بینایی ، نمی توانید بینی خود را ببندید تا حس را از بین ببرید. اگر بوها زیاد است ، از شامپوهای بدون بو ، مواد شوینده و محصولات پاک کننده استفاده کنید.
- تا آنجا که ممکن است رایحه های ناخوشایند را از محیط خارج کنید. شما می توانید محصولات بدون بو بخرید ، یا ممکن است از ترفند بودن و تهیه خمیردندان ، صابون و مواد شوینده بدون بو لذت ببرید.
- از افراط در مصرف آن خودداری کنید ، حتی اگر بوی "خوشایندی" داشته باشد. بوی غلیظ ناخوشایند است ، حتی اگر بوی آن در مقادیر کمتر شیرین باشد.
مرحله 6. به ورودی دهلیزی توجه کنید
فردی که بیش از حد حسی را تجربه می کند ممکن است به درک تعادل یا حرکت حساس باشد. آنها ممکن است به طور خاص مستعد بیماری حرکت باشند ، به راحتی تعادل خود را از دست داده و در هماهنگی چشم و دست دچار مشکل شوند.
اگر به نظر می رسد که فرد از حرکت غرق شده است یا غیرفعال است ، می توانید حرکات خود را کند کنید یا حرکت آهسته و با احتیاط را به موقعیت های مختلف (از حالت خوابیدن به حالت ایستاده و غیره) انجام دهید
مرحله 7. محیط خانه را آرام نگه دارید
یک فضای کم استرس و ورودی کم می تواند به فرد کمک کند که از نظر نظم دهی بهتری داشته باشد و کمتر دچار اضافه بار شود. سعی کنید آرامش خود را حفظ کنید.
- وظایف پر سر و صدا یا شدید را به شخصی اختصاص دهید که از انجام آن ها بیزار است. سعی کنید وقتی افراد حساس در جای دیگری هستند آنها را انجام دهید.
- اگر کسی می خواهد کاری شدید انجام دهد ، آن را در یک فضای محدود نگه دارید. به عنوان مثال ، اگر کسی می خواهد یک بازی ویدیویی با صدای بلند انجام دهد ، از او بخواهید این کار را در اتاق خواب به جای منطقه اصلی انجام دهد.
مرحله 8. سعی کنید "رژیم حسی" ایجاد کنید
رژیم حسی راهی است که به سیستم عصبی فرد کمک می کند تا سازماندهی شده و کارآمد باشد ، و ورودی حسی را به طریقی تغذیه کننده و عادی ارائه می دهد. رژیم غذایی حسی می تواند شامل ورودی حسی ایجاد شده توسط تعامل با افراد دیگر ، محیط ، فعالیت های برنامه ریزی شده در اوقات معینی از روز و فعالیتهای تفریحی.
- در مورد رژیم حسی همانند رژیم غذایی سالم و متعادل فکر کنید. شما می خواهید که فرد مواد مغذی لازم را از منابع مختلف دریافت کند ، اما نمی خواهید که مقدار زیادی یا خیلی کم از آن دریافت کند ، زیرا این می تواند رشد یا بدن سالم و عملکردی را مختل کند. با رژیم غذایی حسی ، شما می خواهید فرد دارای یک تجربه متعادل از ورودی های حسی مختلف باشد.
- بنابراین ، اگر فرد با تحریک شنوایی (یا صدا) بیش از حد تحریک شود ، ممکن است جهت های کلامی را به حداقل برسانید و در عوض از تصاویر بیشتر استفاده کنید و زمان خود را در مکان هایی با حداقل سر و صدای پس زمینه بگذرانید یا به او اجازه دهید از گوش گوش استفاده کند. با این حال ، حس شنوایی هنوز نیاز به تغذیه دارد ، بنابراین شما همچنین به شخص زمان می دهید تا به موسیقی مورد علاقه خود گوش دهد.
- با محدود کردن مواد بصری در اتاق ، استفاده از هدفون یا گوش گوش ، یافتن لباس راحت ، استفاده از شوینده ها و صابون های بدون بو و غیره ، ورودی حسی غیر ضروری را به حداقل برسانید.
- امید رژیم غذایی حسی این است که فرد را آرام کرده و احتمالاً ورودی حسی را عادی کند ، به فرد آموزش دهد که چگونه انگیزه ها و احساسات را مدیریت کند و بهره وری را افزایش دهد.
قسمت 2 از 3: مقابله با تحریک بیش از حد
مرحله 1. استراحت حسی داشته باشید
هنگامی که توسط گروه های زیادی از مردم یا تعداد زیادی از کودکان احاطه شده اید ، ممکن است احساس خستگی کنید. گاهی اوقات این موقعیت ها اجتناب ناپذیر است ، مانند یک مراسم خانوادگی یا یک کنفرانس تجاری. در حالی که ممکن است نتوانید به طور کامل از این وضعیت فرار کنید ، می توانید استراحت کنید تا به شما در بهبود اضافه بار کمک کند. تلاش برای "مقابله با آن" فقط اوضاع را بدتر می کند و بهبود را حتی بیشتر طول می کشد. استراحت می تواند به شما کمک کند تا قبل از اینکه غیرقابل تحمل شود ، از وضعیت خود تغذیه کرده و از وضعیت خود خارج کنید.
- به نیازهای خود در اوایل پاسخ دهید ، و رسیدگی به آنها راحت تر خواهد بود.
- اگر در ملاء عام هستید ، خود را برای دستشویی معذور کنید ، یا بگویید "من به کمی هوا نیاز دارم" و چند دقیقه بیرون بروید.
- اگر در خانه هستید ، ببینید آیا جایی برای دراز کشیدن و استراحت کوتاه مدت وجود دارد.
- اگر مردم سعی می کنند شما را دنبال کنند ، در حالی که نمی توانید از پس آن برآیید ، بگویید "من به زمان تنهایی نیاز دارم".
مرحله 2. تعادل را پیدا کنید
برای شما مهم است که محدودیت های خود را بیاموزید و مرزها را تعیین کنید ، اما همچنین خود را زیاد محدود نکنید تا حوصله تان سر برود. اطمینان حاصل کنید که نیازهای اساسی شما برآورده شده است ، زیرا آستانه تحریک شما ممکن است مواردی مانند گرسنگی ، خستگی ، تنهایی و درد جسمی را تحت تأثیر قرار دهد. در عین حال ، مطمئن شوید که خود را خیلی نازک نمی کنید.
برآوردن این نیازهای ضروری برای همه مهم است ، اما ممکن است برای افراد بسیار حساس یا کسانی که SPD دارند بسیار مهم باشد
مرحله 3. محدودیت های خود را تعیین کنید
هنگام برخورد با موقعیت هایی که ممکن است باعث اضافه بار حسی شوند ، محدودیت هایی را تعیین کنید. اگر سر و صدا مزاحم است ، رفتن به رستوران ها یا مراکز خرید را در ساعات آرامتر روز و نه در زمان عجله در نظر بگیرید. ممکن است بخواهید محدودیتی را در مدت زمان تماشای تلویزیون یا رایانه یا معاشرت با دوستان و خانواده تعیین کنید. اگر رویداد بزرگی در راه است ، خود را در طول روز آماده کنید تا شرایط را به بهترین نحو مدیریت کنید.
- ممکن است لازم باشد محدودیت هایی را برای مکالمات تعیین کنید. اگر مکالمات طولانی شما را خسته می کند ، مودبانه خود را معذور کنید.
- اگر سرپرست یا والدین هستید ، فعالیت کودک را زیر نظر بگیرید و الگوهایی از زمان اضافه بار شدن تلویزیون یا رایانه را بیابید.
مرحله 4. برای بهبودی به خود زمان دهید
بهبود کامل از یک دوره اضافه بار حسی ممکن است چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. اگر مکانیسم های "مبارزه-پرواز-یا یخ زدن" درگیر شده باشد ، به احتمال زیاد بعد از آن بسیار خسته خواهید شد. اگر می توانید ، سعی کنید استرس را که بعداً ایجاد می شود نیز کاهش دهید. زمان تنها اغلب بهترین راه برای بازیابی است.
مرحله 5. روشهای مقابله با استرس را در نظر بگیرید
کار بر روی کاهش استرس و توسعه روشهای سالم برای مقابله با استرس و تحریک بیش از حد می تواند به کاهش تحریک سیستم عصبی شما کمک کند. یوگا ، مدیتیشن و تنفس عمیق همه راه هایی است که می توانید استرس را کاهش دهید ، تعادل را پیدا کنید و حتی احساس امنیت در طول زمان به
از مکانیسم های مقابله ای استفاده کنید که به شما بهترین کمک را می کند. ممکن است به طور غریزی بدانید که به چه چیزی نیاز دارید ، مانند تکان خوردن یا رفتن به جایی ساکت. نگران نباشید "عجیب" است یا نه. تمرکز بر آنچه می تواند به شما کمک کند
مرحله 6. کار درمانی را امتحان کنید
برای بزرگسالان و کودکان ، کاردرمانی می تواند به کاهش حساسیت های حسی و در نتیجه کاهش اضافه بار در طول زمان کمک کند. در صورت شروع جوان ، نتیجه درمان قوی تر خواهد بود. به عنوان سرپرست ، به دنبال درمانگری باشید که در برخورد با مسائل پردازش حسی مجرب باشد.
قسمت 3 از 3: اقدام برای کمک
مرحله 1. زود دخالت کنید
گاهی اوقات ، ممکن است شخصی متوجه نشود که در حال مبارزه است و ممکن است بیشتر از آنچه باید بماند یا سعی کند "آن را سخت کند". این فقط اوضاع را بدتر می کند. به محض اینکه متوجه شدید دچار استرس شده اید ، از طرف آنها مداخله کنید و به آنها کمک کنید تا آرام شوند.
مرحله 2. دلسوز و فهمیده باشید
عزیز شما احساس غرق شدن و ناراحتی می کند و حمایت شما می تواند او را آرام کرده و به آرامش او کمک کند. محبت آمیز ، همدل و پاسخگوی نیازهای آنها باشید.
به یاد داشته باشید ، آنها این کار را عمدا انجام نمی دهند. قضاوت کردن فقط سطح استرس آنها را بدتر می کند
مرحله 3. در صورت اقدام مکرر از واکنش بیش از حد خودداری کنید
در برخی موارد ، افراد بیش از حد پرخاشگر از نظر جسمی یا کلامی می شوند. به عنوان یک سرپرست ، سخت است که آن را شخصی نگیرید. این واکنش بیشتر مربوط به وحشت است و مربوط به شما نیست.
- تجاوز فیزیکی معمولاً پاسخی برای تحریک است (مانند گرفتن یا گوشه گیری). به آنها فضا بدهید.
- در صورت خراب شدن یا پرتاب کردن وسایل پشتیبان گیری کنید. همچنین می توانید کوسن ها را قرار دهید (یا برای محافظت از آنها یا برای تهیه چیزی که می توانند پرتاب کنند).
آیا میدانستید؟
انفجارها در هنگام اضافه بار حسی معمولاً واکنش به غرق شدن است ، نه چیز شخصی. آنها نمی خواهند به شما صدمه بزنند ، آنها فقط سعی می کنند فرار کنند و احساسات را آزاد کنند. در صورت نیاز به آنها فضا بدهید.
مرحله 4. خروجی ارائه دهید
سریعترین راه برای جلوگیری از اضافه بار اغلب حذف آنها از موقعیت است. ببینید آیا می توانید آنها را به بیرون ببرید یا به مکان ساکت تری بروید. به آنها اشاره کنید تا شما را دنبال کنند یا راه را به آنها نشان دهند (مانند بازکردن در).
گرفتن دستها معمولاً در هنگام اضافه بار حسی بسیار زیاد است ، زیرا دستها اغلب گرم ، مودار و/یا عرق کرده اند. اگر می خواهید چیزی را نگه دارند و شما را دنبال کنند ، سعی کنید یک آستین یا سیم به آنها پیشنهاد دهید
مرحله 5. منطقه را مهمان نواز کنید
اگر داخل خانه هستید ، چراغهای روشن را کم کنید ، موسیقی را خاموش کنید و دیگران را تشویق کنید تا به عزیزانتان فضا بدهند. اگر بیرون از منزل هستید ، آنها را از خیابان های شلوغ یا سایر منابع سر و صدا دور کرده و به مکانی آرام ببرید.
چشم پوشی از تماشاگران وقتی کسی به سختی مشغول است ، خیره شدن یا آزار دادن به سوالات می تواند وحشتناک باشد
مرحله 6. قبل از دست زدن به آنها بپرسید
در هنگام اضافه بار ، فرد می تواند در درک آنچه اتفاق می افتد دچار مشکل شود و اگر او را به وحشت بیاندازید ، ممکن است آن را به عنوان یک حمله اشتباه تفسیر کند. ابتدا پیشنهاد دهید و قبل از انجام کار در مورد کاری که انجام می دهید صحبت کنید ، بنابراین آنها وقت دارند که رد شوند. به عنوان مثال ، "من می خواهم دست شما را بگیرم و شما را از اینجا بیرون ببرم" یا "بغل کنم؟"
- گاهی اوقات ، افراد بیش از حد با یک آغوش محکم یا یک مالش پشت آرام می شوند. در مواقع دیگر ، لمس شدن باعث بدتر شدن آن می شود. به او پیشنهاد دهید و اگر نه گفتند نگران نباشید. شخصی نیست
- آنها را به دام نیندازید و مانع آنها نشوید. آنها ممکن است وحشت زده شوند و از بدن خارج شوند ، مانند این که شما را از درب خانه دور کنند تا بتوانند آنجا را ترک کنند.
مرحله 7. اگر نیاز به دانستن چیزی دارید ، س questionsالات ساده بله/خیر بپرسید
پردازش س questionsالات باز دشوارتر است و هنگامی که مغز فرد در حال تلاش برای کنار آمدن با مشکل است ، ممکن است نتواند پاسخی معنی دار ایجاد کند. اگر س yesال بله یا خیر است ، آنها می توانند سر خود را تکان دهند یا یک شست بالا/شست برای پاسخ دادن داشته باشند.
مگر در موارد ضروری س questionsال نکنید. درست مانند این که نباید سعی کنید رایانه منجمد را برای انجام کارهای بیشتر مجبور کنید ، درخواست از شخص برای پردازش کلمات گفتاری بیشتر می تواند بسیار زیاد باشد
مرحله 8. به نیازها پاسخ دهید
ممکن است فرد به نوشیدن آب ، استراحت یا حرکت به فعالیتهای مختلف نیاز داشته باشد. به این فکر کنید که در حال حاضر چه چیزی می تواند مفیدتر باشد و بروید.
- به عنوان سرپرست ، آسان است که با ناامیدی خود پاسخ دهید ، اما به خود یادآوری کنید که آنها نمی توانند به رفتارهای خود کمک کنند و به حمایت شما نیاز دارند.
- اگر دیدید فردی از مکانیسم مقابله مضر استفاده می کند ، به کسی که می داند باید چه کار کند (مانند والدین یا درمانگر) هشدار دهید. تلاش برای گرفتن آنها می تواند باعث وحشت و جوش زدن آنها شود و هر دوی شما را در معرض آسیب قرار دهد. یک درمانگر می تواند به توسعه برنامه ای برای جایگزینی مکانیسم مقابله مضر کمک کند.
مرحله 9. آرامش خود را تشویق کنید ، هر چه برای آنها معنی دارد
ممکن است برای آنها مفید باشد که به جلو و عقب حرکت کنند ، زیر یک پتو با وزنه بغل کنند ، همهمه کنند یا از شما ماساژ بگیرند. اگر عجیب به نظر می رسد یا "مناسب سن نیست" اشکالی ندارد. تنها چیزی که اهمیت دارد این است که به آنها کمک می کند تا آرام شوند.
اگر چیزی می دانید که معمولاً آنها را آرام می کند (به عنوان مثال حیوانات شکری مورد علاقه آنها) ، آن را برای آنها بیاورید و آن را در دسترس بازو قرار دهید. اگر آنها آن را می خواهند ، می توانند آن را بگیرند
نکات
- برای بزرگسالان و کودکان ، کاردرمانی ممکن است به کاهش حساسیت های حسی و در نتیجه کاهش بار اضافی در طول زمان کمک کند. در صورت شروع جوان ، نتیجه درمان قوی تر خواهد بود. به عنوان سرپرست ، به دنبال درمانگری باشید که در برخورد با مسائل پردازش حسی مجرب باشد.
- بالشتک های وزن دار ، اسباب بازی های گیج کننده یا تحریک کننده ، برس جراحی ، هدفون یا گوش گوش ، و اسباب بازی های جویدنی یا ابزارهای ورودی دهانی می توانند در دست داشته باشند. آنها می توانند با ارائه ورودی آرامش بار اضافی حسی را کاهش دهند. با این حال ، در برخی افراد ، این ورودی می تواند وضعیت را بدتر کرده و اوضاع را تشدید کند. همش بستگی به شخص داره. آنچه را که برای شما یا معشوق شما مناسب است پیدا کنید و استفاده کنید.
