وقتی والدین فریاد می زنند ، ممکن است احساس اضطراب کنید و این می تواند ترسناک ، ارعاب کننده یا فقط آزاردهنده باشد. این که آیا کاری را انجام داده اید که مستحق فریاد زدن است یا خیر ، مهم است که به صحبت های والدین خود گوش دهید ، آنقدر آرام باشید که در عوض خود را به زبان نیاورید و به گونه ای پاسخ دهید که از بلند شدن فریاد جلوگیری شود. از نو. مراحل زیر به شما کمک می کند تا به درستی به فریاد پاسخ دهید.
مراحل
قسمت 1 از 2: خنک نگه داشتن هنگام گوش دادن از نزدیک
مرحله 1. تنفس کنید
سعی کنید با تمرکز حواس به احساسات بدن خود در حین فریاد زدن توجه کنید. به احتمال زیاد احساس تنش می کنید و محکم زخمی شده اید. در این صورت ، تنفس عمیق و اندازه گیری شده به شما کمک می کند آرام تر و شل تر باشید.
حداقل برای چهار ضربه نفس بکشید و تا جایی که می توانید بیرون دهید. اطمینان حاصل کنید که هوایی که وارد می کنید تا شکم شما حرکت می کند و شکم شما را بزرگ می کند
مرحله 2. درک کنید که فریاد زدن ابدی نیست
ممکن است به نظر برسد که والدین شما دو یا سه ساعت فریاد می زنند ، اما اگر به ساعت نگاه کنید ، می بینید که تعداد کمی از والدین استقامت انجام این کار را دارند. اگر به فریاد زدن به درستی پاسخ دهید ، ممکن است والدین شما متوقف شوند.
به خود بگویید آنقدر قوی هستید که می توانید فریاد را تحمل کنید. همه بچه ها حداقل گاهی اوقات باید با والدین فریاد بزنند
مرحله 3. در طول جلسه فریاد زدن صحبت نکنید ، گریه نکنید و ناله نکنید
سکوت کنید. اگر صحبت می کنید ، والدین شما به احتمال زیاد آن را بعنوان حرف پشت سر ، بی ادبی یا عدم تقوای فرزندی (حتی اگر کلمات شما مودبانه باشند) تلقی می کنند. آنها همچنین ممکن است به طور کلی روحیه بدی داشته باشند و آن را از شما بگیرند ، حتی اگر هیچ کاری برای جیغ زدن آنها انجام نداده اید.
مرحله 4. اجازه دهید کمی خود را رها کنید
گاهی اوقات جدا شدن از رفتارهای خشن ، راه خوبی برای اطمینان از این است که فریاد را بیش از حد شخصی نمی گیرید. مهم این است که فریاد را شخصی نگیرید زیرا وقتی والدین در سایر قسمت های زندگی با مشکلات روبرو می شوند ، ممکن است با چیزهای نسبتاً جزئی عصبانی شوند. این تقصیر تو نیست.
- بهترین راه برای کنار گذاشتن در هنگام گوش دادن این است که روی صورت والدین خود تمرکز کنید. به جزئیات ویژگی های آنها و فشار ناشی از فریاد زدن توجه کنید.
- به جای تلاش برای درک آنچه والدین شما می گویند ، به ناامیدی و سرخوردگی ای که آنها را تجربه می کنید ، نگاه کنید.
- به این ترتیب به خاطر می آورید که با وجود این که شما فریاد می زنید ، اما والدین شما نیز لحظات سختی را پشت سر می گذارند. دوباره ، این ممکن است حتی به دلیل استرس باشد که شما مستقیماً آن را ایجاد نکرده اید.
مرحله 5. برای والدین خود یک کار خوب انجام دهید
به عنوان مثال ، در صورت تشنگی ، یک لیوان آب برای آنها بخورید. این امر ، به ویژه اگر اشتباه نکرده اید ، آنها را پشیمان کرده و احساس می کند با فریاد زدن اشتباه کرده اند.
مرحله 6. به گوش دادن ادامه دهید
اطمینان حاصل کنید که سر خود را به طور کامل در ابرها ندارید-در غیر این صورت نمی دانید چرا والدین شما ناراحت هستند. اگر داد و فریاد برای مدت طولانی فروکش کرد ، سعی کنید حرف های والدین خود را به شکل دیگری بیان کنید یا دوباره بیان کنید تا نشان دهید که به حرف های شما گوش می دهید. یک مزیت دیگر این است که والدین شما این شانس را خواهند داشت تا آنچه را که فریاد می زنند به آنها بازگردانده شود ، بشنوند.
- به والدین خود سیگنال هایی ارسال کنید که آنها را می شنوید ، مانند سر تکان دادن سر ، بالا بردن ابروها و گفتن "منظور شما را متوجه می شوم".
- سعی کنید کلمات کلیدی را انتخاب کنید که به شما نشان می دهد ناامیدی والدین شما از کجا ناشی می شود. اگر آنها در مورد یک نمونه خاص فریاد می زنند ، سعی کنید جزئیاتی را که به نظر می رسد روی آنها تمرکز کرده اند ، بیابید. اگر لحظه ای طولانی است ، سعی کنید موضوعی را که در آنها جریان دارد انتخاب کنید.
مرحله 7. قبل از پاسخ دادن فکر کنید
این شامل جلوگیری از فریاد زدن ، پرتاب کردن وسایل یا کوبیدن درها می شود. توجه داشته باشید که واکنش های شدید از طرف شما به سادگی تنش را افزایش می دهد و باعث می شود فریادها ادامه پیدا کند و شاید حتی شدت آن نیز افزایش یابد. والدین شما به دلایلی عصبانی هستند ، حتی اگر در انجام این کار اشتباه کرده باشند و فریاد زدن نشانه سرخوردگی و تمایل به شنیدن صدای شماست. پاسخ به پرخاشگری باعث می شود که آنها دچار سوء تفاهم شوند ، بنابراین در آینده احتمال داد و فریاد بیشتر وجود دارد.
- گاهی اوقات والدین علائم ظریف مخالفت را به عنوان پرخاشگری (چرخاندن چشم ها ، کنایه ، کمی تمسخر چهره) در نظر می گیرند. بنابراین ، این موارد نیز باید تجدید نظر شود.
- به واکنش هایی فکر کنید که از تجربه گذشته می دانید و والدین شما نمی توانند تحمل کنند. حتی اگر وسوسه شده اید که به آنها احساس ناراحتی و حقارت کنید ، به رفتار خود ادامه دهید ، رفتاری را انجام ندهید که می دانید باعث خشم بیشتر آنها می شود.
مرحله 8. اگر فریاد زدن بیش از حد به نظر می رسد اتاق را مودبانه ترک کنید
اگر داد و فریاد تا جایی ادامه یافت که شما مطلقا نمی توانید با آرامش پاسخ دهید ، به خروج از اتاق متوسل شوید. بپرسید آیا می توانید بعداً در مورد مشکل صحبت کنید ، و به طور مختصر توضیح دهید که فریاد زدن باعث می شود تا به وضوح در مورد مسئله فکر نکنید. سعی کنید با گفتن جمله هایی مانند "فریاد شما آنقدر آزاردهنده است که مرا دیوانه می کند" اتهام زا نباشید.
- در عوض ، چیزی مانند "من می خواهم این مشکل را برطرف کنم ، اما خیلی گیج هستم تا بتوانم بحث خوبی داشته باشم. دوست دارم به اتاق خودم بروم تا فکر کنم."
- خروج از اتاق ممکن است دشوار باشد ، زیرا برخی از والدین ممکن است آن را به عنوان نشانه بی احترامی تفسیر کنند. تمام تلاش خود را بکنید تا مشخص شود که هنوز می خواهید در این مورد بحث کنید.
- از پیشنهاد این که والدین شما نیز باید آرام شوند خودداری کنید. این می تواند بی ادبانه به نظر برسد.
قسمت 2 از 2: پاسخ به اجتناب از فریاد های آینده
مرحله 1. اگر اشتباه نکرده اید عذرخواهی نکنید
پای خود بایستید. اگر در اشتباه نیستید عذرخواهی کنید ، به خودتان ظلم می کنید. اگر می دانید که اشتباه نمی کنید اما همچنان از عصبانیت والدین خود پشیمان هستید ، در اکثر شرایط این جمله قابل قبول است که بگویید: "مامان/بابا ، متاسفم که عصبانی بودی و امیدوارم خیلی زود احساس بهتری داشته باشی."
این می تواند به برنامه ریزی برای رهایی از هرگونه تجاوز مداوم با انجام کاری فعال پس از توانایی کمک کند. به عنوان مثال ، می توانید اتاق خود را تمیز کنید یا برای دویدن در محله بروید
مرحله 2. پاسخ دهید
پاسخ های خود را ساده ، مودبانه و با لحنی اندازه گیری شده نگه دارید. اجازه ندهید طعنه یا عصبانیت در نحوه صدایتان ظاهر شود زیرا والدین شما ممکن است تصور کنند که شما مقاوم یا پرخاشگر منفعل هستید. همچنین ، سعی نکنید نظر یا روایت خود را در مورد آنچه در طول فریاد رخ داده است بیان کنید. شما همیشه می توانید این کار را زمانی انجام دهید که همه شما آرام باشید.
- در عوض ، سعی کنید از یک عبارت ساده تأییدی مانند "می فهمم" یا "می بینم" استفاده کنید.
- اشکالی ندارد اگر موافق و یا کاملاً حرف های والدین خود را نمی فهمید. اینها مواردی است که وقتی همه به اندازه کافی آرام باشند و بتوانند خود را با مهربانی بیان کنند ، باید در مورد آنها صحبت کرد.
مرحله 3. احساسات والدین خود را بپذیرید
حتماً به والدین خود اطلاع دهید که می بینید از هر کاری که کرده اید ناراحت هستند. حتی اگر احساس گناه نمی کنید ، در مورد این که والدین شما ناراحت هستند دعوا نکنید. واقعیت ها هرچه باشد ، تصدیق احساسات والدین به معنای پذیرش درست یا نادرست بودن آنها نیست.
اگر اشتباه کردید عذرخواهی کنید. صادق باشید. اگر اشتباه کرده اید ، اظهار توبه برای کاری که انجام داده اید کار خوبی است
مرحله 4. به دنبال سازش باشید
از والدین خود بپرسید که چه کاری می توانید برای بهبود وضعیت انجام دهید. با این حال ، به یاد داشته باشید که اگر حق با شما بود ، ایستادگی کنید! این امکان وجود دارد که بتوانید یک راه حل سریع برای اطمینان از اینکه والدینتان در حال و هوای ترش باقی نمی مانند ، ایجاد کند که ممکن است آنها را در مورد چیزهای دیگر فریاد بزند.
هرچه بیشتر در مورد حادثه حل و فصل کنید ، بهتر است. اگر هنوز افکاری برای بیان فراتر از آنچه فکر می کنید والدینتان درک می کنند دارید ، بنویسید! مهم است که خشم مداوم را از بین ببرید تا بعداً به طور غیرمنتظره ای به والدین برخورد نکنید
مرحله 5. در مورد احساسات خود بحث کنید
هنگامی که شما و والدین خود کمی خنک شدید ، سعی کنید طرف خود را از داستان روشن کنید. با لحنی شفاف و محترمانه به والدین خود بگویید که چرا این کار را انجام داده اید. هر چه بهتر بتوانید افکار و احساسات خود را در زمان (های) حادثه (ها) توضیح دهید ، والدین شما تمایل بیشتری برای درک و بخشیدن سریع خواهند داشت.
- اطمینان حاصل کنید که سعی نمی کنید والدین خود را متقاعد کنید که حق با شماست-این فقط باعث سوختن آتش می شود. به خصوص اگر اقدامات شما توجیه پذیر نبود ، تفاوت بین درک خود را در مورد آن زمان و اکنون نشان دهید.
- همچنین ممکن است از این فرصت استفاده کرده و به والدین خود اطلاع دهید که فریاد زدن برای شما سخت است. توضیح دهید که چگونه بر سر شما فریاد می کشد و چه احساسی ایجاد می کند و این امر باعث قطع دیگر راه های ارتباطی می شود. سپس ، اگر از فریاد زدن به شدت صدمه دیده اید ، محکم و در عین حال مودبانه از والدین خود عذرخواهی کنید.
مرحله 6. اگر فریاد خطرناک می شود ، کمک بگیرید
گاهی اوقات به آنها یک ساعت زمان بدهید تا خنک شوند. اگر جواب نمی دهد سعی کنید دلیل ناراحتی او را توضیح دهید یا سعی کنید او را تشویق کنید و او را در آغوش بگیرید یا شاید کمی بیشتر وقت بگذارید تا با او درک کنید. آیا او سابقه مشکلات خشم یا خشونت خانگی دارد؟ اگر احساس می کنید که فریاد به سوء استفاده فیزیکی تبدیل می شود ، از تماس با خدمات اورژانس دریغ نکنید. اگر خطر فوری بود ، می توانید با 911 تماس بگیرید.
خط تلفن ملی کودک آزاری Childhelp 24 ساعته فعال است و از مشاوران حرفه ای بحران که به پایگاه داده منابع پشتیبانی و خدمات اضطراری دسترسی دارند ، کار می کند. شماره تلفن 1.800.4. A. CHILD (1.800.422.4453) است
نکات
- بیش از حد مفتخر نباشید که به خواسته های والدین خود تسلیم شوید یا تسلیم شوید. گاهی اوقات این می تواند بهتر از تلاش برای مذاکره باشد ، که می تواند فریاد و آشوب بیشتری ایجاد کند.
- بر بخشش تمرکز کنید. با والدین ، برگشتن به سادگی امکان پذیر است اگر شما و همه آنها مایل به حل سریع این مسئله باشید.
- اگر شما اصلاً صحبت نکنید در حالی که آنها بر شما فریاد می زنند ، خیلی سریعتر همه چیز را حل می کند. فقط زمانی که از شما س askالی می پرسند با پاسخ صادقانه پاسخ دهید. سعی کنید به محض آرام شدن با آنها صحبت کنید. هرگز به والدین خود فریاد نزنید!
- سعی کنید همه چیز را در چشم انداز نگه دارید. به عوامل دیگری در زندگی والدین خود فکر کنید که آنها را نیز مجبور به فریاد می کند. بگذارید آنها بخشی از این استرس را به عنوان خدمتی به آنها برطرف کنند ، زیرا می دانند که قطعاً شما تنها علت آن نیستید.
- اگر والدین شما اغلب بر سر شما فریاد می زنند ، با یک مشاور صحبت کنید. فریاد زدن می تواند برای شنیدن منظم بسیار مضر باشد-حتی گاهی باعث افسردگی در کودکان می شود.
