وضعیت اضطراری هر موقعیتی است که تهدیدی فوری برای سلامتی ، امنیت ، دارایی یا محیط فرد ایجاد می کند. دانستن چگونگی ارزیابی علائم تشکیل دهنده اورژانس به شما کمک می کند تا نحوه برخورد با آن را بدانید. علاوه بر این ، آمادگی خوب برای شرایط اضطراری زمانی نتیجه می دهد که زمان رسیدگی به هر شرایط اضطراری فرا برسد.
مراحل
روش 1 از 3: ارزیابی اورژانس
مرحله 1. آرامش خود را حفظ کنید
اگرچه شرایط اضطراری نیاز به اقدامات سریع دارد ، اما مهمترین عامل در مدیریت موثر شرایط حفظ آرامش است. اگر متوجه شدید که دچار سردرگمی یا اضطراب شده اید ، کار خود را متوقف کنید. چند نفس عمیق بکشید تا به آرامش خود کمک کنید. به یاد داشته باشید که برای آرام بودن در شرایط استرس زا باید عمدا رفتار خود را تنظیم کنید. رفتار آرام همچنین به افراد دیگر در اطراف نیز کمک می کند تا استراحت کنند. به خود اطمینان دهید که می توانید شرایط را مدیریت کنید.
- دلیل اینکه در شرایط اضطراری احساس وحشت می کنید ، نتیجه تولید بیش از حد خودکار هورمون استرس کورتیزول توسط بدن شما است. کورتیزول به مغز می رود و قشر پیش پیشانی را که منطقه مسئول برنامه ریزی اقدامات پیچیده است ، کند می کند.
- با غلبه بر واکنش بدن خود ، می توانید به قوای تفکر انتقادی خود دسترسی داشته باشید. شما نه از طریق احساسات بلکه از طریق تفکر منطقی پاسخ خواهید داد. به اطراف نگاه کنید و موقعیت را ارزیابی کنید تا ببینید قبل از اقدام باید چه کارهایی انجام دهید.
مرحله 2. به دنبال کمک بیشتر باشید
در ایالات متحده ، برای کمک های اضطراری با 911 تماس بگیرید. برای تماس با اورژانس خارج از ایالات متحده از هر شماره ای استفاده کنید
- به تمام س questionsالات ارسال کننده پاسخ دهید. وظیفه اعزام کننده ، ارائه سریع و مناسب واکنش اضطراری است. او فقط می تواند با پرسیدن این سوالات این کار را انجام دهد.
- اگر با تلفن سنتی یا تلفن همراه مجهز به GPS تماس می گیرید ، ممکن است خدمات اضطراری بتوانند مکان شما را ردیابی کنند ، حتی اگر نمی توانید صحبت کنید. حتی اگر نمی توانید صحبت کنید ، با اورژانس تماس بگیرید و کسی بتواند شما را برای ارائه کمک پیدا کند.
- ممکن است ایده خوبی باشد که در مورد نحوه برقراری ارتباط در شرایط اضطراری صحبت کنید ، به ویژه اگر دلیلی دارید که انتظار دارید اورژانسی به وجود بیاید.
مرحله 3. ماهیت شرایط اضطراری را تعیین کنید
چه علائمی نشان دهنده وجود اورژانس است؟ آیا این یک فوریت پزشکی است یا تهدیدی برای ملک/ساختمان وجود دارد که ممکن است منجر به صدمه به انسان شود؟ مهم است که قبل از واکنش به شرایط اضطراری ، وضعیت را متوقف کرده و با آرامش فهرست بندی کنید.
- آسیب ناشی از تصادف وسیله نقلیه موتوری ، استنشاق دود یا سوختگی ناشی از آتش نمونه هایی از شرایط اضطراری پزشکی است.
- اورژانس پزشکی شامل علائم ناگهانی جسمی مانند تشنج ، خونریزی شدید ، ضربه به سر ، از دست دادن هوشیاری ، درد قفسه سینه ، تنگی نفس یا نبض ، خفگی ، سرگیجه ناگهانی یا ضعف است.
- تمایل شدید به صدمه زدن به خود یا شخص دیگری یک فوریت بهداشت روانی است.
- سایر تغییرات بهداشت روانی نیز ممکن است به عنوان یک اورژانس در نظر گرفته شوند ، مانند تغییرات ناگهانی در رفتار یا دچار سردرگمی ، که اگر بدون دلیل رخ دهد می تواند یک اورژانس باشد.
- شرایط اضطراری رفتاری با حفظ آرامش ، تماشای مسافت کوتاه و تشویق فرد بحران زده به آرامش نیز بهتر برطرف می شود. به این ترتیب در صورت بی ثباتی وضعیت می توانید واکنش مناسبی نشان دهید.
مرحله 4. بدانید که تغییرات ناگهانی می تواند موارد اضطراری باشد
نشت مواد شیمیایی ، آتش سوزی ، شکستن لوله های آب ، قطع برق ، بلایای طبیعی مانند سیل یا آتش سوزی همه موارد اضطراری احتمالی محل کار هستند. اگر هشدار پیشرفته ای در مورد احتمال وقوع شرایط اضطراری مانند هشدار سیل ، برف سنگین ، گردباد و غیره دارید ، ممکن است آمادگی بهتری داشته باشید. با این حال ، ماهیت اورژانس غیر منتظره است.
- هنگام ارزیابی شرایط اضطراری ، توجه داشته باشید که ممکن است وضعیت فرار باشد. ممکن است به سرعت تغییر کند.
- اگر پیش از این در مورد وضعیت اضطراری هشدار داده اید ، زودتر برای بهترین نتایج آماده شوید.
مرحله 5. مراقب موارد اضطراری ناشی از انسان باشید
حملات یا تهدید به خشونت در محل کار یا خانه ، شرایط اضطراری هستند که نیاز به واکنش سریع دارند. در بیشتر موارد ، هیچ الگو یا روش قابل پیش بینی برای این موارد اضطراری وجود ندارد. این شرایط معمولاً غیرقابل پیش بینی هستند و به سرعت تغییر می کنند.
- اگر در شرایط اضطراری از این نوع قرار گرفتید ، خود را ایمن نگه دارید. به یک مکان امن بروید ، یا سرپناهی در محل پیدا کنید. دعوا نکنید ، مگر به عنوان آخرین راه حل.
- توجه به علائم هشدار دهنده در محل کار ، از جمله هرگونه خشونت فیزیکی (هل دادن ، هل دادن و غیره) باید فوری باشد. دفتر شما باید رویه ای برای خشونت در محل کار داشته باشد ، از جمله شماره تلفنی که می توانید برای گزارش وضعیت با آن تماس بگیرید. اگر رویه های دفتر خود را نمی دانید ، از سرپرست خود یا یک همکار مورد اعتماد بپرسید.
- ارتباط صادقانه و صادقانه بین کارکنان و سرپرستان بخشی از حفظ محیط کار ایمن و سالم است.
مرحله 6. تهدید فوری را ارزیابی کنید
به عنوان مثال ، اگر یک نفر مجروح به نظر برسد ، آیا شما یا شخص دیگری نیز در معرض آسیب قرار دارید؟ به عنوان مثال ، اگر یک نفر در دستگاه گرفتار شود ، آیا دستگاه خاموش است؟ اگر نشت مواد شیمیایی رخ داده است ، آیا نشت به طرف دیگران سرایت می کند؟ آیا شخص در ساختاری در حال فروپاشی گرفتار شده است؟
- اگر تهدید مهار نشود ، این بر پاسخ شما تأثیر می گذارد.
- توجه داشته باشید که هر وضعیت اضطراری ممکن است به طور ناگهانی تغییر کند ، بنابراین ارزیابی مداوم مورد نیاز است.
مرحله 7. خود را از خطر دور کنید
اگر شما یا دیگران در معرض آسیب قرار دارید ، فوراً موقعیت را ترک کنید. اگر برنامه تخلیه دارید ، آن را دنبال کنید. به منطقه ای بروید که در آن امنیت خواهید داشت.
- در شرایطی که نمی توانید آنجا را ترک کنید ، امن ترین مکان ممکن را در منطقه مورد نظر خود پیدا کنید. به عنوان مثال ، پنهان شدن در زیر یک سطح جامد ، مانند میز یا میز ، ممکن است در صورت احتمال برخورد با ریزش آوار کمک کند.
- اگر نزدیک یک تصادف رانندگی هستید ، مطمئن شوید که در خط ترافیک رو به رو نیستید. از جاده خارج شو
- توجه داشته باشید که در مواقع اضطراری ، به احتمال زیاد عناصر به سرعت تغییر می کنند. در ارزیابی خود ، به وجود عناصر فرار یا احتراق توجه کنید. به عنوان مثال ، در یک تصادف اتومبیل ، بنزین ممکن است ناگهان آتش بگیرد.
مرحله 8. به دیگران کمک کنید تا یک منطقه خطرناک را ترک کنند
اگر می توانید با خیال راحت به شخص دیگری در خروج از موقعیت خطرناک کمک کنید ، این کار را انجام دهید. اگر بازگشت به وضعیت اضطراری خطرناک باشد ، ممکن است یک فرد نجات یافته آموزش دیده مجهزتر باشد تا بتواند هر کسی را که در مسیر آسیب قرار دارد بازیابی کند.
- ارائه اطمینان خاطر شفاهی به فرد آسیب دیده در صورت هوشیاری ، به شخص دیگری کمک می کند ، حتی اگر نتوانید او را حرکت دهید. به آن شخص اطلاع دهید که شما کی هستید و چه اتفاقی برای او می افتد. برای آگاهی از آنها سوالاتی از آنها بپرسید.
- اگر وضعیت اضطراری ثابت بود ، با مصدوم بمانید.
روش 2 از 3: رسیدگی به اورژانس
مرحله 1. تعیین کنید که آیا می توانید کاری برای کمک انجام دهید
مهمترین کاری که می توانید انجام دهید این است که آرامش خود را حفظ کنید ، کنترل اوضاع را حفظ کرده و کمک بخواهید. گاهی اوقات هیچ کاری نمی توانید انجام دهید ، و این خوب است. نگران این نباشید که اعتراف کنید هیچ کاری نمی توانید برای کمک به آن انجام دهید.
- اگر دیگران در صحنه ناراحت هستند یا می ترسند ، به آنها اطمینان دهید. از آنها برای کمک گرفتن استفاده کنید.
- بهتر است با کسی در راه حمایتی بمانید تا اینکه اقدامی انجام دهید که ممکن است منجر به آسیب بیشتر شود. اگر مطمئن نیستید چه کاری انجام دهید ، به سادگی با آن شخص بمانید. در صورت امکان ، نبض آنها را بگیرید ، در صورت وقوع رویدادها یادداشت کنید و از آنها در مورد سابقه پزشکی آنها سوال کنید. این اطلاعاتی است که ممکن است هنگام صحبت با تیم اورژانس به آن نیاز داشته باشید.
مرحله 2. قبل از اقدام به فکر کردن وقت بگذارید
قرار گرفتن در شرایط اضطراری می تواند منجر به وحشت و اندیشه و اقدامات شود. به جای واکنش به موقعیت ، برای آرام شدن وقت بگذارید. قبل از هر اقدامی عمیق نفس بکشید.
- همه چیز در شرایط اضطراری به طور ناگهانی تغییر می کند. اگر همه چیز ناگهان در مسیری متفاوت از آنچه انتظار داشتید پیش رفت ، نگران نباشید.
- هر زمان که بیش از حد غرق شدید ، وحشت زده یا گیج شدید ، برای مکث وقت بگذارید. اگر شما نیاز دارید در میانه اقدامی برای آرام شدن متوقف شوید ، اشکالی ندارد.
مرحله 3. جعبه کمک های اولیه را تهیه کنید
کیت کمک های اولیه باید دارای ابزارهای سازنده ای برای مراقبت از بسیاری از فوریت های پزشکی باشد. هر کیت کمک های اولیه باید دارای بانداژ ، گاز ، نوار چسب ، ضدعفونی کننده و سایر موارد مفید باشد.
- اگر نمی توانید جعبه کمک های اولیه را بازیابی کنید ، در نظر بگیرید که چه اقلام دیگری در مجاورت شما می توانند جایگزین خوبی باشند.
- شما باید یک جعبه کمک های اولیه را در خانه خود نگه دارید و محل کار شما طبق قانون موظف است که یک جعبه کمک های اولیه را نگهداری کند.
- یک کیت کمکهای اولیه خوب همچنین باید دارای یک "پتو فضایی" باشد که یک قطعه سبک وزن از مواد مخصوص برای حفظ گرمای بدن است. این یک قطعه حیاتی از تجهیزات برای افرادی است که سرد هستند یا می لرزند ، زیرا می تواند از شوک آنها جلوگیری کند.
مرحله 4. س questionsالات اساسی را از فرد مصدوم بپرسید
تشخیص وضعیت روانی قربانی به منظور درک بهتر آسیب های فرد بسیار مهم است. اگر به نظر می رسد که شخص با پرسش گیج شده یا پاسخ اشتباهی ارائه می دهد ، این ممکن است آسیب های بیشتری را نشان دهد. اگر مطمئن نیستید که قربانی بیهوش است ، شانه او را لمس کنید. فریاد بزنید یا با صدای بلند بپرسید: "خوب هستی؟"
- سوالاتی که باید بپرسید عبارتند از: نام شما چیست؟ امروز چندم است؟ شما چند سال دارید؟
- اگر آنها به س questionsالات پاسخ نمی دهند ، می توانید قفسه سینه آنها را بمالید یا لبه گوش خود را به هم فشار دهید تا هوشیار باشید. همچنین می توانید پلک ها را به آرامی لمس کنید تا ببینید آیا باز می شوند یا خیر.
- پس از تعیین وضعیت روانی اولیه فرد ، در مورد هرگونه عارضه پزشکی با او مشورت کنید. از آنها بخواهید که آیا دستبند هشدار پزشکی یا شناسه پزشکی دیگری دارند یا خیر.
مرحله 5. از جابجایی فرد مجروح خودداری کنید
اگر کسی از ناحیه گردن آسیب ببیند ، حرکت دادن او می تواند باعث آسیب به ستون فقرات شود. اگر کسی از ناحیه گردن آسیب دیده و قادر به حرکت نیست ، همیشه با اورژانس تماس بگیرید.
- اگر فرد به دلیل آسیب دیدگی پا یا پا نمی تواند راه برود ، می توانید با نگه داشتن او روی شانه ها به حرکت او کمک کنید.
- اگر فرد از ترک موقعیت خطرناک می ترسد ، با اطمینان خاطر پاسخ دهید.
مرحله 6. فقط از تلفن برای درخواست کمک استفاده کنید
توجه کامل شما باید به وضعیت کنونی باشد و صحبت کردن با تلفن حواس شما را پرت می کند. علاوه بر این ، اگر از تلفن مدل قدیمی تری استفاده می کنید ، ممکن است اعزام کننده اورژانس در تلاش باشد تا با شما تماس بگیرد. تا زمانی که برای درخواست کمک تماس نمی گیرید ، تلفن را کنار بگذارید.
- اگر مطمئن نیستید که در یک اورژانس واقعی هستید ، با اورژانس تماس بگیرید و اعزام کننده به شما کمک می کند تا بفهمید آیا باید ماموران اورژانس اعزام شوند.
- سعی نکنید سند اضطراری را مستند کنید مگر اینکه مطمئن شوید در خطر هستید. گرفتن "سلفی" یا ارسال وضعیت خود در رسانه های اجتماعی در شرایط اضطراری جاری ممکن است منجر به صدمات اضافی و عوارض قانونی شود.
روش 3 از 3: در حال آماده سازی
مرحله 1. یک برنامه اضطراری داشته باشید
بهترین واکنش در شرایط اضطراری این است که از برنامه اضطراری خانه یا محل کار خود پیروی کنید. برخی افراد ممکن است با آموزش های ویژه به عنوان رهبران اورژانس شناخته شوند. در مواقع اضطراری ، با پیروی از برنامه و رهبر تعیین شده خود ، در زمان و انرژی لازم صرفه جویی می کنید ، حتی اگر کاملاً با آنها موافق نباشید.
- برنامه اضطراری شما باید محل مونتاژ داشته باشد ، پس از تخلیه خانه یا ساختمان.
- شماره تلفن های اضطراری را در نزدیکی تلفن ارسال کنید.
- اطلاعات پزشکی مهم باید در تلفن یا کیف پول شما ذخیره شود.
مرحله 2. آدرس فیزیکی خود را بدانید
برای اطلاع از اعزام کننده اضطراری به محل ارسال کمک ، باید مکان خود را بدانید. در حالی که دانستن آدرس خانه آسان است ، اما به خاطر سپردن آدرس محل کار نیز مهم است. عادت کنید آدرس را هر کجا که هستید بررسی کنید.
- اگر آدرس فیزیکی را نمی دانید ، آماده باشید تا نام خیابانی را که در آن هستید و هر تقاطع یا مکان دیدنی نزدیک را بیان کنید.
- اگر تلفن همراه شما دارای GPS است ، می توانید از آن برای تعیین آدرس فیزیکی خود استفاده کنید. با این حال ، این زمان زیادی را در مواقع اضطراری هدر می دهد.
مرحله 3. نزدیکترین خروجی های خود را مشخص کنید
همیشه از خروجی های هر ساختمانی که در آن هستید ، اعم از خانه ، محل کار یا مکان های تجاری آگاه باشید. در صورت مسدود شدن یکی حداقل 2 خروجی را مشخص کنید. در محل کار یا مکان عمومی ، خروجی ها باید به وضوح مشخص شوند.
- دو مکان را انتخاب کنید تا بتوانید با خانواده یا همکاران خود دور هم جمع شوید. یک مکان باید خارج از خانه یا محل کار باشد. مکان دیگر باید خارج از مجاورت باشد ، در صورتی که محله ناامن باشد.
- مطابق قوانین ADA ، خروجی های اضطراری باید از نظر فیزیکی در دسترس باشند.
مرحله 4. یک دوره کمکهای اولیه را بگذرانید
داشتن کیت کمکهای اولیه مفید نیست مگر اینکه آموزش استفاده از آن را داشته باشید. داشتن آموزش استفاده صحیح از بانداژ ، کمپرس ، تورنیکت و سایر ابزارها در مواقع ضروری کمک می کند. صلیب سرخ به طور منظم این دوره ها را در اکثر مناطق ایالات متحده ارائه می دهد.
- بسیاری از دوره های صلیب سرخ نیز به صورت آنلاین ارائه می شود.
- دوره های کمک های اولیه می تواند مختص سن باشد. اگر فرزند دارید یا فقط می خواهید بدانید که چگونه می توان در مواقع ضروری به کودکان کمک کرد ، یک دوره کمک های اولیه را که مخصوص کمک به کودکان در شرایط اضطراری است ، بگذرانید. اگر با کودکان کار می کنید ، طبق قانون باید این آموزش را دریافت کنید.
مرحله 5. مصرف CPR را علاوه بر کمکهای اولیه در نظر بگیرید
آموزش CPR (احیای قلبی ریوی) برای افرادی که دچار حمله قلبی می شوند ، نجات دهنده زندگی است. اگر دوره CPR را گذرانده اید ، می توانید برای افرادی که مشکوک به حمله قلبی هستند ، فشرده سازی قفسه سینه را انجام دهید.
- فشرده سازی قفسه سینه عبارت است از فشار سختی که به سرعت 100 بار در دقیقه یا کمی بیشتر از 1 در ثانیه بر روی قفسه سینه وارد می شود.
- CPR برای کودکان و نوزادان توسط صلیب سرخ آموزش داده می شود. اگر فرزند دارید ، دوره ای را برای تهیه CPR برای کودکان طی کنید تا در مواقع اضطراری آماده شوند. اگر با کودکان کار می کنید ، ممکن است طبق قانون مجبور شوید این آموزش را دریافت کنید.
مرحله 6. بدانید چه مواد شیمیایی در خانه یا محل کار شما یافت می شود
در صورت بروز شرایط اضطراری در محل کار شما ، باید بدانید MSDS (برگه ایمنی داده های مواد) را برای هرگونه ماده شیمیایی مورد استفاده کجا بیابید. داشتن لیستی از مواد شیمیایی مورد استفاده در خانه یا محل کار ، همراه با اقدامات اولیه که در مواقع ضروری ضروری است ، م theثرترین راهی است که می توانید برای شرایط اضطراری آماده کنید.
- در صورت تماس منظم با مواد شیمیایی خطرناک ، محل کار شما باید دارای ایستگاه شستشوی چشم باشد.
- اطمینان حاصل کنید که آمادگی دارید هرگونه اطلاعات مربوط به مواد شیمیایی را با تیم واکنش اضطراری خود به اشتراک بگذارید.
مرحله 7. شماره تلفن های اضطراری را در نزدیکی تلفن قرار دهید
شماره 911 و سایر شماره تلفن های مهم پزشکی ، از جمله شماره تلفن اعضای خانواده که باید با آنها تماس بگیرید را ارسال کنید. شماره تلفن مرکز کنترل سموم ، مرکز آمبولانس ، شماره تلفن پزشکان شما باید در کنار شماره تماس همسایه ها یا دوستان یا اقوام نزدیک و شماره تلفن های کار درج شود.
- همه اعضای خانه شما ، از جمله فرزندان شما ، باید در مواقع ضروری به این شماره های تلفن دسترسی داشته باشند.
- برای کودکان ، افراد مسن یا معلولان ، داشتن یک اسکریپت ارسال شده را در نظر بگیرید تا به آنها کمک کند در مواقع اضطراری با تلفن تماس بگیرند و به دیگران بگویند که چه چیزی باید بگویند. حتی می توانید با آنها نقش آفرینی کنید تا فیلمنامه را مرور کرده و اقدامات مناسب را در شرایط اضطراری مختلف به آنها آموزش دهید.
مرحله 8. در صورت داشتن بیماری مزمن بهداشتی از برچسب شناسه پزشکی استفاده کنید
اگر شرایطی دارید که تیم پاسخ پزشکی باید از آن آگاه باشد ، مانند دیابت ، آلرژی های خاص ، صرع یا سایر اختلالات تشنجی ، یا سایر شرایط پزشکی ، برچسب شناسه پزشکی می تواند این اطلاعات را در صورت عدم توانایی شما ارائه دهد.
- اکثر پاسخ دهندگان پزشکی به دنبال برچسب های شناسه پزشکی به مچ فرد مراجعه می کنند. دومین مکان متداول برای نگاه کردن ، گردن فرد ، به عنوان گردنبند است.
- افراد دارای معلولیت و شرایط بهداشتی مانند سندرم تورت ، اوتیسم ، زوال عقل و غیره ممکن است بخواهند برای نشان دادن نیازها و رفتار خود به هر مددکار فاقد نشان پزشکی مراجعه کنند.
نکات
- اطمینان حاصل کنید که همه در خانه یا محل کار شما می دانند که جعبه های کمک های اولیه در کجا نگهداری می شوند.
- جعبه کمک های اولیه را در ماشین خود نگه دارید.
- در صورت پر بودن تمام خطوط تلفن محلی ، ممکن است مایل باشید که یک تماس اضطراری خارج از منطقه داشته باشید.
هشدارها
- تا زمانی که به شما گفته نمی شود این کار را انجام دهید ، با اعزام کننده اضطراری تماس نگیرید.
- هرگز فردی را که از ناحیه گردن آسیب دیده است حرکت ندهید.
- بالش را زیر سر کسی که بیهوش است قرار ندهید ، زیرا ممکن است منجر به آسیب ستون فقرات شود.
- درهای محل کار را باز نگه ندارید خروجی های اضطراری باید از داخل باز شوند و از ورود افراد غیرمجاز جلوگیری شود.
- هرگز به شخص بیهوش غذا یا نوشیدنی ندهید.
