بسیاری از پزشکان و روانپزشکان اختلالات را از طریق ترکیبی از روش ها ، مانند درمان و دارو درمان می کنند. داروها می توانند در درمان اختلالات مانند اضطراب کمک کنند ، با این حال ، گاهی اوقات ممکن است فرد به یک نوع دارو پاسخ دهد و به نوع دیگر پاسخ ندهد. روانپزشک ممکن است قبل از یافتن دارویی که این اختلال را با حداقل عوارض جانبی درمان می کند ، فرد را روی بسیاری از داروها قرار دهد. هرگونه تغییر در داروها باید توسط پزشک متخصص مانند روانپزشک انجام شود.
مراحل
قسمت 1 از 3: دریافت دارو
مرحله 1. با یک متخصص بهداشت روانی صحبت کنید
قبل از شروع دارو برای سلامت روان یا عاطفی ، از مشاوره یک متخصص بهداشت روانی کمک بگیرید. در حالی که می توانید به پزشک عمومی خود مراجعه کنید ، می توانید قبل از شروع داروها ، مانند روانپزشک ، از فردی متخصص در زمینه سلامت روان کمک بگیرید. یک متخصص بهداشت روان ممکن است شما را تشویق کند که ابتدا در درمان شرکت کنید یا از درمان همزمان با دارو استفاده کنید ، زیرا درمان خطرات بسیار کمتری نسبت به دارو دارد ، از جمله عوارض جانبی یا مشکلات طولانی مدت.
- با توجه به خطر عوارض جانبی دشوار ، داروهای ضد روان پریشی معمولاً اولین خط دفاعی در برابر اختلالات اضطرابی محسوب نمی شوند ، زیرا عوارض جانبی اغلب از مزایای آن بیشتر است.
- یک متخصص بهداشت روانی به شما کمک می کند تا گزینه های خود را بررسی کرده و یک تصمیم آگاهانه بگیرید. در بسیاری از موارد ، درمان به تنهایی می تواند بهترین دوره درمان باشد.
مرحله 2. سابقه پزشکی خود را با تجویز کننده خود بیان کنید
قبل از مصرف هرگونه دارو ، حتماً در مورد داروهای مورد استفاده خود ، از جمله ویتامین ها ، گیاهان یا مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید. هرگونه حساسیت یا مشکلی را که برای داروها دارید مطرح کنید.
- پزشک شما همچنین ممکن است در مورد سابقه سلامت روحی و جسمی ، سابقه خانوادگی و همچنین سابقه مصرف مواد مخدر یا الکل ، سابقه جنسی و سابقه آسیب یا سوء استفاده از شما سوالاتی بپرسد. حتی اگر این سوالات شخصی به نظر می رسند ، صریح و صادقانه به آنها پاسخ دهید.
- برای اطلاعات بیشتر ، نحوه خلاصه کردن تاریخچه پزشکی خود را بررسی کنید.
مرحله 3. با عوارض جانبی داروهای ضد روان پریشی آشنا شوید
قبل از شروع رژیم ، توجه به خطرات احتمالی ناشی از مصرف دارو مهم است. برخی از افراد دچار تحریک یا توهم می شوند و این علائم معمولاً پس از چند روز از شروع داروی ضد روان پریشی برطرف می شوند. علائمی مانند هذیان می تواند پس از چند هفته از بین برود. برخی از عوارض جانبی رایج عبارتند از:
- خواب آلودگی
- سرگیجه
- بی قراری
- افزایش وزن
- دهان خشک
- یبوست
- تهوع/استفراغ
- تاری دید
- فشار خون پایین
- حرکات غیرقابل کنترل
- تشنج
- اسپاسم عضلات
- لرزش
- بی قراری
مرحله 4. خطرات مربوط به دارو را بشناسید
با خطرات مرتبط با دارو آشنا شوید. به عنوان مثال ، شما ممکن است مایل به رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین نباشید ، مخصوصاً اگر داروها شما را خواب آلود کند. همچنین ممکن است بخواهید از مصرف الکل یا مصرف داروهای خیابانی که می تواند بر سلامتی شما تأثیر منفی بگذارد یا هنگام مصرف دارو تعامل ضعیفی داشته باشید ، خودداری کنید.
- از پزشک خود س questionsالاتی بپرسید ، "چه مدت این دارو را مصرف می کنم؟ آیا این دارو موقتی است یا باید تا پایان عمر از آن استفاده کنم؟" و "آیا این دارو منجر به وابستگی می شود؟"
- زنانی که باردار هستند ممکن است باردار شوند یا در حال شیردهی هستند قبل از دریافت نسخه باید این موارد را بیان کنند.
قسمت 2 از 3: شروع داروی خود
مرحله 1. داروهای ضد روان پریشی را بشناسید
داروهای ضد روان پریشی در درجه اول برای درمان روان پریشی مورد استفاده قرار می گیرد ، وضعیتی که از طریق از دست دادن تماس با واقعیت ، توهم ، هذیان یا سایر بیماریها بر ذهن تأثیر می گذارد. این داروها علیرغم اینکه داروهای ضد روان پریشی نامیده می شوند ، برای درمان بسیاری از اختلالات دیگر روان نیز مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای ضد روان پریشی برای درمان اختلال بیش فعالی- کمبود توجه (ADHD) ، افسردگی شدید ، اختلالات خوردن ، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ، وسواس جبری (OCD) و اختلال اضطراب عمومی (GAD) استفاده می شود.
- داروهای ضد روان پریشی (و همه داروهای سلامت روان) هیچ بیماری یا شرایطی را درمان نمی کنند. استفاده از آنها برای مبارزه با علائم و بهبود کیفیت زندگی در نظر گرفته شده است.
- اکثر داروهای ضد روان پریشی که برای درمان اضطراب استفاده می شوند "غیر معمول" تلقی می شوند ، به این معنی که نسخه نسل دوم داروهای ضد روان پریشی هستند.
مرحله 2. داروها را با مسئولیت پذیری مصرف کنید
قبل از شروع مصرف داروها ، خود را با آنها آشنا کنید. بدانید چه موقع دارو مصرف کنید (صبح ، بعد از ظهر یا شب) ، چه مقدار در هر دوز مصرف کنید و تحت چه شرایطی داروها را مصرف کنید. برخی از داروها باید با غذا مصرف شوند ، در حالی که برخی دیگر هیچ شرایطی ندارند. با پزشک خود به طور مفصل صحبت کنید تا داروها را کاملاً درک کنید.
داروهای شخص دیگری را مصرف نکنید و داروهای خود را با شخص دیگر به اشتراک نگذارید
مرحله 3. میزان مصرف و میزان مصرف را کنترل کنید
ممکن است تا 6 هفته طول بکشد تا اثر کامل خود را نشان دهد. هر فرد به هر دارویی واکنش متفاوتی نشان می دهد ، بنابراین ممکن است داروی تجویز شده شما را به داروهای متفاوتی اختصاص دهد تا داروی مناسب را برای شما پیدا کند.
مرحله 4. در صورت بروز هرگونه مشکل دارویی با پزشک خود تماس بگیرید
اگر عوارض جانبی ناخوشایند یا ناراحتی را تجربه می کنید ، این را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر احساس می کنید عوارض جانبی از مزایای آن بیشتر است ، به پزشک خود اطلاع دهید. او ممکن است دوز را تنظیم کند یا داروی متفاوتی تجویز کند.
در صورت بروز هرگونه افکار عجیب ، توهم ، هذیان یا افکار خودکشی ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. منتظر بهبود اوضاع نباشید ، بلکه این علائم را در اسرع وقت به پزشک تجویز کنید
قسمت 3 از 3: حفظ و توقف استفاده
مرحله 1. با تجویز کننده خود قرار ملاقات منظم بگذارید
اثرات دارو را در طول زمان کنترل کنید. این امر به ویژه در هفته ها و ماه های اول استفاده از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا هرگونه عارضه جانبی ، تغییر در افکار ، خلق و خو یا رفتار را مشاهده می کنید. با پزشک خود قرار ملاقات منظم بگذارید و علائم در حال ظهور یا مداوم ناشی از مصرف داروهای ضد روان پریشی را یادداشت کنید.
- ارائه دهنده ای را پیدا کنید که در مورد افکار ، نگرانی ها و علائم خود با او راحت صحبت کنید و از شما پشتیبانی کند.
- ممکن است بخواهید روزانه یک دفترچه روزانه دارو بنویسید تا عوارض جانبی را تحت نظر داشته باشید. به عنوان مثال ، ممکن است شروع به افزایش وزن کنید یا در طول روز متوجه سرگیجه یا حالت تهوع شوید. مهم است که این عوارض جانبی را با تجویزکننده خود مطرح کنید و گزارش دقیقی از زمان بروز ، مدت زمان و تغییرات ایجاد شده داشته باشید.
مرحله 2. به اثرات طولانی مدت داروهای ضد روان پریشی توجه کنید
برخی از افرادی که برای مدت طولانی از داروهای ضد روان پریشی استفاده می کنند ، دچار بیماری می شوند که دیسکینزیای تاخیری نامیده می شود. این وضعیت باعث حرکات غیرقابل کنترل بدن ، به ویژه در اطراف دهان می شود. دیسکینزیای تاخیری می تواند پس از ماه ها یا سالها استفاده از داروهای ضد روان پریشی ایجاد شود و می تواند به زودی در عرض 6 هفته رخ دهد. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و برای برخی افراد این مشکل قابل درمان نیست. سایر افراد مصرف داروهای ضد روان پریشی را متوقف می کنند و علائم جزئی دیسکنزی تاخیری را به طور نسبی یا کامل متوقف می کنند.
- لازم به ذکر است که دیسکینزی دیرهنگام هنگام مصرف داروهای ضد روان پریشی غیر معمول رخ می دهد.
- اگر فکر می کنید ممکن است دچار دیسکینزی دیررس شده باشید با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 3. از قطع خودسرانه داروها خودداری کنید
اگر از داروهای خود ناراضی هستید ، مصرف آن را "بوقلمون سرد" قطع نکنید. به پزشک خود اطلاع دهید که دیگر نمی خواهید دارو مصرف کنید. او به تدریج دوز مصرفی شما را کاهش می دهد تا حداقل تأثیرات ناشی از پایین آمدن از دارو را تجربه کنید.
- قطع داروهای روانپزشکی می تواند منجر به یک دوره ترک ناخوشایند شود ، بنابراین بهتر است با پزشک خود همکاری کنید تا به تدریج کاهش یابد. همچنین ، این امر به پزشک اجازه می دهد تا شما را برای بازگشت علائم یا ظهور علائم جدید تحت نظر داشته باشد.
- وقتی می خواهید تغییراتی در دارو ایجاد کنید ، همیشه با پزشک خود صحبت کنید. از نظارت نسخه خود پیروی کنید و هر گونه تغییری را که در نتیجه تغییر دوز خود تجربه می کنید ، به او اطلاع دهید.
