قرار گرفتن در رابطه ای که عاری از حمایت عاطفی باشد ، دشوار است. فردی که آنچه را که نیاز دارد دریافت نمی کند ، اغلب احساس انزوا ، طرد شدن و بی مهری می کند. به راحتی می توان مشکل را هنگامی که شما قربانی هستید مشخص کرد ، اما اگر شما خودداری کننده باشید؟ آیا می توانید این رفتار را متوقف کرده و به همسرتان آنچه نیاز دارد بدهید؟ اگرچه کار کمی طول می کشد ، اما زمانی امکان پذیر است که بدانید چگونه از دارایی خودداری می کنید و چرا این کار را انجام می دهید ، و سپس اقدامات لازم را برای متوقف کردن انجام دهید.
مراحل
روش 1 از 3: تعیین اینکه چگونه و چرا خودداری می کنید
مرحله 1. جداسازی احساسی را درک کنید
دو دلیل عمده وجود دارد که افراد از نظر احساسی جدا می شوند. یکی این است که شما در برقراری ارتباط با دیگران در سطح احساسی مشکل دارید. دیگر این که جدا شدن احساسی می تواند حس کنترل را در رابطه شما با دیگران ایجاد کند. مدتی را به این فکر کنید که چرا از شریک زندگی خود جدا می شوید.
تهیه لیستی از دلایل جدا شدن می تواند به شما در درک دلیل انجام این کار کمک کند
مرحله 2. از خود بپرسید که آیا درمان خاموش را انجام می دهید یا خیر
آیا از صحبت با شریک زندگی خود یا پاسخ دادن به سوالات تا حد امکان خودداری می کنید؟ آیا به سختی وجود شریک خود را تصدیق می کنید یا از برقراری ارتباط چشمی اجتناب می کنید؟ اگر چنین است ، شما به احتمال زیاد رفتار بی سر و صدا را با آنها انجام می دهید ، که نوعی محرومیت احساسی است.
رفتار خاموش به عنوان دستکاری احساسی در نظر گرفته می شود و می تواند آثار مخرب و طولانی مدت بر رابطه داشته باشد. این هدف برای ایجاد درد بر شخص است و اغلب حتی به عنوان نوعی سوء استفاده تلقی می شود
مرحله 3. توجه کنید که آیا از محبت یا حمایت خودداری می کنید یا نه
پرهیز از محبت در هنگام مشاجره قابل درک است ، اما اگر دائماً از عشق جسمی شریک زندگی خود محروم شوید ، به احتمال زیاد خودداری می کنید.
این امر نه تنها باعث می شود که شریک زندگی شما نسبت به عشق شما بی ارزش باشد ، بلکه راهی سریع برای آنهاست که به دنبال جای دیگری برای تحقق جنبه های فیزیکی رابطه شما باشند که شما ارائه نمی دهید. عدم ارائه حمایت عاطفی از شریک زندگی شما نیز راهی آسان برای ایجاد احساس ناخواسته و بی ارزش بودن در او است که می تواند منجر به از بین رفتن رابطه شود
مرحله 4. توجه کنید که آیا زمان بیشتری را با افراد دیگر می گذرانید یا خیر
انتخاب دیگران برای گذراندن وقت خود به جای شریک زندگی خود نوعی محرومیت است. با غیبت ، شما نیازهای مهم خود را از نظر جسمی و احساسی به دیگران ارائه نمی دهید. آنها با گذشت زمان از شما ناراحت می شوند و ممکن است به شما خیانت کنند یا رابطه را ترک کنند.
مرحله 5. از خود بپرسید که آیا احساس آسیب پذیری می کنید
قدم گذاشتن و ارائه تمام توان خود در یک رابطه ، تقریباً در همه ترس ایجاد می کند. با این حال ، اگر می ترسید همه چیز را به کسی بدهید زیرا آسیب پذیر هستید ، احتمالاً فقط خود را برای فاجعه آماده می کنید.
با عدم ارائه حمایت عاطفی مورد نیاز آنها ، احتمالاً آنها را مجبور به ترک می کنید ، که اگر از ترس آسیب پذیری نترسیدید ، از آن جلوگیری می کردید
مرحله 6. بررسی کنید که آیا روابط گذشته باعث مشکلات شما شده است
آیا بارها در روابط خود صدمه دیده اید و تصمیم گرفته اید که کنار گذاشتن خودتان دیگر ارزشش را ندارد؟ به شما گفته شد که دوست داشتنی نیستید و از باور اینکه کسی می تواند اعتراض کند سرباز می زنید؟ اگر چنین است ، این زخم ها ممکن است منشا ناتوانی شما در ارائه احساسات به دیگران باشد.
اغلب ، موقعیت هایی که افراد در دوران کودکی تجربه می کنند بر روابط آنها تأثیر می گذارد. مردم اغلب آنچه را که آموخته اند تکرار می کنند. به عنوان مثال ، اگر والدین شما هنگام عصبانیت رفتار بی سر و صدا را با شما انجام دادند ، ممکن است شما نیز همین کار را انجام دهید و حتی متوجه نشوید که این کار را انجام می دهید
مرحله 7. سionال کنید آیا عشق باعث می شود فراموش کنید که چه کسی هستید
افراد مستقل ممکن است احساس کنند که اگر تمام تلاش خود را برای یک رابطه بگذارند ، خود را از دست خواهند داد. به جای انجام فعالیتهایی که معمولاً از آنها لذت می برید ، ممکن است بیشتر درگیر کارهایی باشید که شریک زندگی شما می خواهد انجام دهد. این می تواند محل مناقشه باشد و شما را مجبور به خروج از رابطه کند.
به جای گذراندن وقت با دوستان خود ، ممکن است بیشتر با شریک خود معاشرت کنید. همچنین ممکن است دائماً در مورد شریک زندگی خود فکر کنید ، که شما را در برابر آسیب پذیری باز می کند. همه این رفتارها می توانند باعث شوند احساس کنید هویت شما از بین رفته است ، که می تواند بسیار ترسناک باشد
روش 2 از 3: همکاری با شریک خود
مرحله 1. با شریک خود صحبت کنید
صادق بودن و صادق بودن با شریک خود در مورد دلایل خود برای جلوگیری از احساسات می تواند به او بفهماند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. انجام این کار به احتمال زیاد باعث تقویت رابطه می شود زیرا آنها دیگر مجبور نیستند از خود بپرسند که مشکل چیست. گفتن مشکل به شریک زندگی می تواند به شما کمک کند راه حل را با هم پیدا کنید.
می توانید گفتگو را با گفتن این جمله شروع کنید: "من واقعاً به شما اهمیت می دهم و متوجه هستم که ممکن است آنطور که شما نیاز دارید به شما نشان ندهم. من با بیرون آوردن احساساتم مشکل دارم ، اما دوست دارم این کار را با شما انجام دهم. " به شریک خود بگویید که می خواهید تلاش کنید و روی راه هایی که می توانید این کار را با هم انجام دهید کار کنید
مرحله 2. با ترس های غیرواقعی مقابله کنید
یکی از راه های غلبه بر بازداری احساسی این است که در نظر بگیرید "بدترین چیزی که می تواند اتفاق بیفتد چیست؟". اغلب ، شرکا به دلیل ترس خودداری می کنند. آنها از قضاوت ، تمسخر ، سوء تفاهم یا طرد شدن توسط شرکای خود می ترسند. در نتیجه ، خواسته ها ، نظرات و احساسات در داخل نگه داشته می شوند و با یک کلید قفل می شوند. با این حال ، تمام این سرکوب باعث ایجاد شکاف بین شما و شریک زندگی شما می شود.
- فهرستی از بزرگترین نگرانی های خود در رابطه با بیان و به اشتراک گذاری احساسات خود تهیه کنید. سپس ، اگر بیان و به اشتراک گذاشتید بدترین نتیجه ممکن را بنویسید. شاید متوجه باشید که هیچ یک از این نتایج ، مرگ یا زندگی یا همه آنقدر جدی نیستند که می تواند به شما در سهولت اشتراک گذاری کمک کند.
- به عنوان مثال ، ممکن است از این بترسید که گفتن اینکه به همسرتان چقدر اهمیت می دهید شما را در موقعیت نامطلوبی قرار دهد. آنها می توانند از عشق شما علیه شما استفاده کنند یا بدتر از آن ، علیرغم احساسات شما ، شما را ترک کنند. با این حال ، یک نتیجه احتمالی دیگر این است که رابطه به پایان برسد یا اتفاقی غم انگیز برای شریک زندگی شما رخ دهد و آنها هرگز واقعاً احساسات واقعی شما را نشناخته باشند. کدام جایگزین برای شما بدتر است؟
مرحله 3. گام های تدریجی را برای آسیب پذیرتر شدن بردارید
بسیاری از مردم از آسیب پذیری می ترسند. با این حال ، وقتی تشخیص دهید که طرف دیگر آسیب پذیری چیست ، جذاب تر می شود. وقتی آسیب پذیر هستید واقعاً زنده هستید. منظور از انسان بودن این است. برای اثبات صحت این امر قدم های کودکانه بردارید.
- یک یادداشت کوچک در ناهار همسرتان بگذارید یا در جیب بگذارید تا پیدا کنند. لازم نیست عمیق ترین احساسات خود را بیان کنید ، اما چیزی را که بیشتر از حد معمول آشکار است به اشتراک بگذارید. شما ممکن است به سادگی بنویسید ، "من نمی توانم منتظر دیدار شما در عصر امروز باشم" وقتی معمولاً هیجان زیادی در مورد حضور شریک زندگی خود نشان نمی دهید. منتظر بمانید و ببینید واکنش آنها به این موضوع چگونه است. به احتمال زیاد ، آنها خوشحال خواهند شد. و ، شما نیز چنین خواهید کرد. آسیب پذیر بودن احساس خوبی دارد.
- پس از اتمام یک قدم کوچک مانند این ، به انجام اقدامات بیشتر و بیشتر آسیب پذیری بپردازید تا زمانی که به آرامی احساس می کنید راحت تر و بازتر هستید.
مرحله 4. از شریک خود بخواهید که صبور باشد
اگر شریک زندگی شما بیش از آنچه در حال حاضر می توانید به شما عشق و علاقه نشان دهید ، از او بخواهید تا زمانی که بتوانید این لطف را جبران کنید ، آرامش خود را حفظ کنید. این بدان معنا نیست که به آنها بگویید از دوست داشتن شما دست بردارند ، بلکه ممکن است به این معنی باشد که آنها برای مدتی با محبت شما مطابقت داشته باشند تا زمانی که احساس راحتی بیشتری کنید. این امر به ایجاد و پذیرش متوازن در رابطه کمک می کند و از ناراحتی هر یک از طرفین جلوگیری می کند.
روش 3 از 3: بیرون آمدن از کمک
مرحله 1. با یک متخصص صحبت کنید
اگر نمی توانید به طور کامل از دارایی خود جلوگیری کنید یا به سادگی نمی توانید از آن بگذرید ، با یک درمانگر یا مشاور در مورد آنچه در حال گذراندن هستید صحبت کنید. درمانگر شما ممکن است به شما در درک چیزی که به تنهایی قادر به انجام آن نیستید ، کمک کند و تمریناتی را به شما ارائه دهد که به شما در رسیدن به هدفتان کمک کند. شریک خود را نیز همراه خود داشته باشید تا در مورد نحوه نمایش این رفتار نیز بینش داشته باشید.
شاید امتحان درمانی متمرکز بر احساسات ، که به نحوه تعامل زوجین با یکدیگر در رابطه می پردازد ، ارزشمند باشد. این درمان می تواند بیان هیجانی و بحث را در زمان درگیری افزایش دهد
مرحله 2. گزینه های درمانی خود را در نظر بگیرید
به منظور بهبود و پیشرفت در اشتراک عاطفی ، باید آسیب یا ضربه ای را که در گذشته تجربه کرده اید و باعث ایجاد این الگوها شده است ، برطرف کنید. با درمانگر یا پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا هر کدام از این درمان ها گزینه مناسبی برای شما هستند:
- تجربه جسمانی نوعی درمان است که در آن شما بر احساسات جسمانی خود تمرکز می کنید تا هرگونه احساس سرکوب شده یا تنش مربوط به یک تجربه آسیب زا را رها کنید.
- درمان رفتاری شناختی یک شکل بسیار م effectiveثر از روان درمانی است که با هدف شناسایی الگوهای فکری منفی و غیر مفید و به چالش کشیدن این افکار برای ایجاد ذهنیت های مثبت و سالم طراحی شده است.
- حساسیت زدایی و پردازش مجدد حرکت چشم یک تکنیک رفتاری است که به تسکین ناراحتی تجربیات آسیب زا با حرکات موزون چشم کمک می کند.
مرحله 3. در یک گروه پشتیبانی شرکت کنید
ممکن است متوجه شوید که یک گروه پشتیبانی به شما کمک می کند تا مشکلات خود را پشت سر بگذارید. گاهی اوقات مفید است که از دیگران که مشکلات مشابه شما را تجربه می کنند بشنوید ، زیرا می توانید بیاموزید که چگونه با آنچه که در آنها اتفاق می افتد مبارزه می کنند. در مورد گروه های حمایتی در مجاورت خود با درمانگر خود صحبت کنید ، یا اگر گروهی را پیدا نکردید به گروه پشتیبانی آنلاین بپیوندید.
