پدیده از دست دادن ادرار هنگام سرفه ، خندیدن یا عطسه ، بی اختیاری استرس نامیده می شود. این شیوع در بین زنان بیشتر از مردان است. از دست دادن ناخواسته ادرار همچنین می تواند هنگام دویدن ، بلند کردن اجسام سنگین یا هرگونه فعالیت بدنی دیگر که باعث فشار بیشتر بر مثانه می شود ، اتفاق بیفتد. متأسفانه ، بی اختیاری استرس می تواند باعث خجالت شود و ممکن است خود را از دوستان و موقعیت های اجتماعی جدا کنید. همچنین می تواند باعث محدودیت ورزش و فعالیت های اوقات فراغت شود. با این حال ، با درمان (چه در خانه و چه با پزشک) می توانید وضعیت را مدیریت و بهبود دهید.
مراحل
روش 1 از 2: درمان بی اختیاری استرس در خانه
مرحله 1. اغلب از حمام استفاده کنید
تلاش برای جلوگیری از استفاده از حمام منجر به موارد نشتی بیشتری می شود. هر زمان که برای اولین بار تمایل به رفتن داشتید از دستشویی استفاده کنید. همچنین در صورت طی مسافت های طولانی بین توقف ها ، تا جایی که می توانید از حمام استفاده کنید.
مرحله 2. هر گونه یبوست حل نشده را درمان کنید
یبوست با افزایش فشار شکم و تحریک اعصاب نزدیک راست روده که باعث افزایش دفعات ادرار می شود ، به بی اختیاری استرس کمک می کند. برای درمان یبوست می توانید اقدامات ساده ای را در خانه انجام دهید ، از جمله:
- خوردن میوه ها ، سبزیجات و غلات با فیبر زیاد
- هیدراته ماندن
- ماندن در فعالیت بدنی
- اطلاعات بیشتر در مورد نحوه تنظیم حرکات روده را می توانید پیدا کنید
مرحله 3. غذاها و نوشیدنی هایی که باعث تحریک مثانه می شوند را حذف کنید
انواع غذاها و نوشیدنی ها می توانند مثانه شما را تحریک کنند یا به عنوان یک ادرار آور عمل کنند (به این معنی که مجبور می شوید بیشتر اوقات ادرار کنید). ممکن است به برخی از این گزینه ها واکنش نشان دهید اما نه به همه. سعی کنید آنها را در رژیم غذایی خود جدا کنید تا مواردی را بی اختیاری استرس را افزایش دهید. برخی از گزینه های رایج که بی اختیاری استرس را افزایش می دهند عبارتند از:
- کافئین
- نوشیدنی های گازدار
- مرکبات
- شکلات
- الکل
- غذاهای ادویه دار
مرحله 4. مصرف مایعات را کاهش دهید
اگر بعد از حذف نوشیدنی های تحریک کننده مثانه هنوز هم دچار این مشکل شده اید ، سعی کنید میزان مایعات کلی خود را کاهش دهید. با این حال ، خطر کم آبی خود را نداشته باشید. فقط در صورتی که بیش از هشت تا ده لیوان آب توصیه شده در روز نوشیدید ، مقدار مایعات مصرفی خود را کاهش دهید.
در صورت بروز مشکل در عصر و شب ، مقدار مایعاتی را که می نوشید بعد از ساعت 4:00 کاهش دهید
مرحله 5. سیگار را ترک کنید
سیگار کشیدن علاوه بر طیف وسیع یا سایر عوارض سلامتی ، می تواند مثانه شما را تحریک کند و منجر به علائم بیش فعالی و افزایش بی اختیاری استرس شود. بسیاری از افراد سیگاری نیز دچار سرفه مزمن می شوند که می تواند موارد بیشتری از نشت را ایجاد کند.
- تلاش برای ترک سیگار بوقلمون سرد به ندرت برای اکثر افراد سیگاری جواب می دهد. از وسایل کمکی برای ترک سیگار مانند لکه های نیکوتین و آدامس استفاده کنید و همچنین از جوامع حمایت کنید تا اعتیاد خود را کاهش دهند.
- اطلاعات بیشتر در مورد ترک سیگار را می توانید در نحوه ترک سیگار بیابید.
مرحله 6. بیشتر ورزش کنید
تحمل وزن اضافی می تواند فشار بیشتری روی عضلات مثانه و کف لگن ایجاد کند. متخصصان شاخص توده بدنی (BMI) 25 یا بیشتر را برای اضافه وزن (با 30 به معنی چاق) در نظر می گیرند. حتی کاهش متوسط وزن اضافی می تواند منجر به بهبود چشمگیر علائم شود.
- یک برنامه ورزشی عالی برای کاهش وزن اضافی شامل سی دقیقه فعالیت هوازی متوسط (مانند پیاده روی سریع یا دوچرخه سواری) پنج بار در هفته است. اگر تمرینات شدید (مانند ورزش کردن) را ترجیح می دهید ، هفتاد و پنج دقیقه در هفته هدف بگیرید.
- توجه داشته باشید که تمرینات با وزنه به اندازه تمرینات هوازی در سوزاندن کالری مثر نیست. در واقع ، بلند کردن سنگین مزمن می تواند با کاهش قدرت کف لگن ، بی اختیاری استرس را افزایش دهد.
- در مورد نحوه محاسبه شاخص توده بدنی (BMI) در مورد محاسبه BMI بیشتر بدانید.
- برخی از پزشکان پیشنهاد می کنند در صورت داشتن علائم بی اختیاری استرس هنگام ورزش مانند دویدن ، از تامپون استفاده کنید ، زیرا این باعث افزایش حمایت در واژن می شود. به خاطر داشته باشید که از تامپون برای جلوگیری از سندرم شوک سمی خودداری کنید.
مرحله 7. رژیم غذایی خود را متعادل کنید
درست غذا خوردن برای کاهش وزن اضافی به اندازه ورزش اهمیت دارد. غذاهای فرآوری شده ، غذاها و نوشیدنی های شیرین و منابع سرشار از چربی اشباع شده را حذف کنید. در عوض رژیم غذایی غنی از میوه ، سبزیجات ، گوشت بدون چربی (ماهی و مرغ بدون پوست) و غلات کامل را انتخاب کنید. در مورد موثرترین تغییراتی که می توانید در رژیم غذایی خود ایجاد کنید ، با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 8. عضلات کف لگن خود را تقویت کنید
ضعف عضلات کف لگن (اغلب در هنگام زایمان) یکی از عوامل اصلی بی اختیاری استرس است. تا 75 درصد از زنان مبتلا به این بیماری با تمرینات کگل برای تقویت این ماهیچه ها موفق هستند (هرچند مردان و زنان می توانند آنها را انجام دهند). صبور باشید زیرا نتایج هفته ها یا حتی ماه ها طول می کشد.
- برای انجام تمرینات کگل ، با متوقف کردن عمدی جریان ادرار در دفعات بعدی ، ماهیچه ها را جدا کنید. هنگامی که می دانید استفاده از این ماهیچه ها چه حسی دارد ، قبل از شل کردن آنها در حالی که تا ده شمارش می کنید ، آنها را برای هشت بار محکم نگه دارید. سه بار در روز ده بار تکرار کنید.
- همچنین می توانید با شمارش کمتر شروع کنید و به مرور زمان آن را افزایش دهید.
- همچنین می توانید وزنه های واژن را امتحان کنید ، وزنه هایی به شکل مخروط هستند که مانند تامپون وارد واژن می کنید و به تقویت عضلات کف لگن کمک می کند. شما با وزنی کم شروع می کنید و آن را دو دقیقه در روز به مدت یک دقیقه نگه می دارید. هنگامی که می توانید این وزنه را 15 دقیقه نگه دارید ، به سنگین ترین وزنه بعدی می روید.
- همچنین نشان داده شده است که یوگا ماهیچه های لگن را تقویت می کند. حالت هایی مانند ماهی ، پیک یا کلاغ همانند تمرینات کگل عمل می کند.
مرحله 9. برای کاهش میزان نشت از ترفندها استفاده کنید
این مراحل زمان بر است. در حالی که منتظر نتایج هستید ، می توانید اقدامات دیگری را برای کاهش ظاهر و میزان نشتی که تجربه می کنید انجام دهید. تو باید:
- هنگامی که شروع به خندیدن می کنید یا احساس سرفه یا عطسه می کنید ، پاهای خود را روی هم بگذارید که به حمایت از مثانه و کاهش فشار کمک می کند.
- لباس زیر خود را با یک محصول بی اختیاری استرس بپوشانید. این پدها هرگونه لکه روی لباس شما را متوقف کرده و بو را کاهش می دهد.
- هنگام نشستن ، ماهیچه ها و باسن کگل خود را سفت کنید تا سایر نشت های ناخواسته کاهش یابد.
مرحله 10. قند خون خود را مدیریت کنید
اگر دیابتی هستید ، تغییرات قند خون می تواند منجر به افزایش بی اختیاری استرس شود. قند خون خود را به طور منظم کنترل کنید و با حفظ فعالیت بدنی و مراقبت از رژیم غذایی خود آن را تحت کنترل داشته باشید.
روش 2 از 2: برای درمان بی اختیاری استرس به پزشک مراجعه کنید
مرحله 1. زمان مراجعه به پزشک را تشخیص دهید
اگر علائم شما در خانه بهبود نیافته یا نشتی باعث اختلال در فعالیتهای روزمره شما شده است ، پس با پزشک خود وقت بگیرید. پزشک شما مراحل مختلفی را بر اساس شدت و سایر موارد مورد نیاز شما شامل داروها و مداخله جراحی در موارد شدید در دسترس خواهد داشت.
به پزشک خود یک تصویر کامل از سابقه پزشکی خود بدهید و به او بگویید که چه اقداماتی را قبلاً امتحان کرده اید
مرحله 2. در معرض هرگونه آزمایش تشخیصی قرار بگیرید
پزشک معاینه فیزیکی شکم و اندام تناسلی شما را انجام می دهد و احتمالاً از شما می خواهد چندین عضله را در این حرکت منقبض کنید. او همچنین ممکن است بخواهد آزمایش های تشخیصی دیگری را انجام دهد ، که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آزمایش نمونه ادرار برای عفونت ، وجود خون یا ناهنجاری هایی که حساسیت یا تحریک پذیری مثانه را افزایش می دهد
- معاینه عصبی برای شناسایی هرگونه آسیب عصبی در لگن
- یک تست استرس ادراری ، که در طی آن پزشک هنگام از بین بردن ادرار در هنگام سرفه یا تحمل بدن ، مشاهده می کند
- آزمایش عملکرد مثانه ، که میزان ادرار باقی مانده در مثانه پس از ادرار و فشار داخل مثانه را اندازه گیری می کند.
مرحله 3. در مورد گزینه های دارویی سوال کنید
پزشک شما به احتمال زیاد شما را تشویق می کند تا مراحل درمان خانگی را ادامه دهید (احتمالاً حتی روال خود را تقویت کنید). او همچنین ممکن است دارویی را برای کاهش بی اختیاری استرس شما توصیه کند. داروهایی که می توانند در موارد خفیف تا متوسط کمک کنند عبارتند از:
- داروهای آنتی کولینرژیک-اکسی بوتینین (Oxytrol ، Ditropan) ، تولترودین (Detrol) و تروسپیم (Sanctura)-برای کمک به شل شدن عضلات مثانه و کاهش انقباضات و نشت
- داروهای ضد موسکارینی-آتروپین ، سلیفناسین-برای متوقف کردن انقباضات مثانه (ممکن است میزان باقی مانده ادرار در مثانه پس از تخلیه افزایش یابد)
- ایمی پرامین-یک داروی ضدافسردگی سه حلقه ای-که عضلات مثانه را شل می کند تا به تخلیه کامل کمک کند.
- کرم های استروژن و قرص ها یا حلقه های واژینال که می تواند به زنان در دوران یائسگی کمک کند تا قدرت عضلات کف لگن را افزایش دهند.
مرحله 4. در مورد گزینه های جراحی با پزشک خود مشورت کنید
وقتی همه گزینه های دیگر نتوانستند علائم بی اختیاری استرس شما را تسکین دهند ، پزشک شما ممکن است گزینه های جراحی را به عنوان آخرین راه حل پیشنهاد کند. پزشک توصیه یک روش خاص را بر اساس جنسیت و سایر معیارها تعیین می کند. گزینه ها عبارتند از:
- ترمیم قدامی واژن ، که در صورت درگیر شدن پرولاپس مثانه (برآمدگی مثانه به داخل واژن) ، قدرت دیواره های واژن را بازیابی می کند.
- اسفنکتر ادراری مصنوعی ، وسیله ای است که عمدتا در مردان برای جلوگیری از نشت ادرار استفاده می شود.
- تزریق کلاژن ، که ناحیه اطراف مجرا را ضخیم کرده و نشت را کاهش می دهد. این گزینه می تواند به چندین روش نیاز داشته باشد.
- سوسپانسیون رتروپوبیک ، روشی است که مثانه و مجرای ادرار را برای کاهش فشار و فشار بالا می آورد.
- روش های اسلینگ واژینال ، که با استفاده از اسلینگ برای پیشگیری از فشار و فشار ، از مجرای ادراری حمایت می کند.
