همه در مقطعی احساس استرس می کنند. گاهی اوقات ، ممکن است سطح بیشتری از استرس را برای شما احساس کنید. اضطراب یا خلق افسرده مربوط به سطوح بالای استرس عاطفی در واقع کاملاً طبیعی است. چیزی که سطوح استاندارد استرس را از سطوح مضر جدا می کند نحوه تأثیر آنها بر زندگی روزمره شما و روش هایی است که برای مقابله با آنها استفاده می کنید. با مشخص کردن روش هایی که در آن استرس عاطفی را نشان می دهید و از تکنیک هایی برای کنار آمدن با منابع (کار ، مدرسه ، روابط و غیره) استفاده می کنید ، می توانید با استرس عاطفی موجود در زندگی خود مقابله کنید.
مراحل
روش 1 از 3: شناسایی علائم استرس عاطفی
مرحله 1. به دنبال علائم جسمی باشید
استرس می تواند برای سلامت جسمی شما و همچنین سلامت عاطفی شما اختلال ایجاد کند. در واقع ، استرس خواسته های فیزیولوژیکی را بر بدن شما قرار می دهد که "بار آلوستاتیک" نامیده می شود. هنگامی که این بار بیش از حد سنگین باشد ، می تواند شما را در معرض انواع بیماری های پزشکی از جمله بیماری های جدی مانند دیابت ، افسردگی ، بیماری های قلبی و اختلالات خود ایمنی قرار دهد. این بخشی از دلایلی است که بسیار مهم است که سطح استرس خود را زیر نظر داشته باشید. ممکن است علائم جسمی ایجاد کند که در غیر این صورت نمی توانید توضیح دهید و می تواند به سلامتی شما آسیب برساند. عوارض فیزیکی رایج استرس می تواند شامل موارد زیر باشد:
- سردرد
- تنش ، درد و دردهای عضلانی
- درد قفسه سینه
- خستگی یا خستگی
- تغییر اشتها یا میل جنسی شما
- ناراحتی معده و حالت تهوع
- مشکل خواب
- سوزش سر دل یا رفلاکس اسید
- مشکل در روده شما
- اثرات طولانی مدت استرس مزمن شامل ضعف سیستم ایمنی ، پیری زودرس ، افزایش خطر بیماری ، فشار خون بالا ، چاقی ، دیابت ، افسردگی ، اختلالات شناختی ، اختلالات التهابی و خودایمنی ، بیماری های قلبی و احتمال بیشتر در ایجاد بیماری در سنین بالاتر است.
مرحله 2. خلق و خوی اخیر خود را بررسی کنید
استرس بیش از حد می تواند از طریق خلق و خوی کوتاه یا مشکل غیرمعمول در مدیریت خشم خود را نشان دهد. عصبانیت (یا تحریک پذیری شدید) یکی از سه احساس اصلی استرس زا ، همراه با اضطراب و افسردگی است. این علامت ناراحتی احساسی هم برای شما و هم برای اطرافیان شما ناسالم است.
این تغییرات همچنین می تواند به دلیل تغییراتی سریع در خلق و خو یا نوسانات خلقی شما به دلیل شرایطی که معمولاً شما را آزار نمی دهد ، نشان دهد
مرحله 3. الگوهای خواب خود را ثبت کنید
در حالی که برخی علائم استرس عاطفی به راحتی قابل تشخیص هستند ، علائم دیگر ممکن است کمتر تشخیص داده شوند. اختلالات خواب مداوم نشان دهنده استرس است. ممکن است بیشتر یا کمتر از حد معمول بخوابید یا هنگام تلاش با زمین خوردن یا خوابیدن مشکل داشته باشید. اگر بیش از یک یا دو شب در هفته بدون داشتن دلیل فیزیکی قابل تشخیص که پزشک می تواند با آن مشکل داشته باشد ، مشکل دارید ، در این صورت استرس عاطفی کاندیدای احتمالی است.
خستگی و بی حالی مزمن به اندازه ناتوانی در خواب علائم استرس های روحی هستند ، به خصوص اگر هیچ بیماری دیگری خستگی شما را توضیح ندهد
مرحله 4. به تغییرات وزن یا عادات غذایی خود توجه کنید
اگر احساس می کنید بیش از حد معمول غذا می خورید یا به طور متناوب قادر به حفظ اشتها نیستید ، این نشانه شایع ناراحتی احساسی است. همچنین ممکن است بدون هیچ تغییر بزرگی در رژیم غذایی یا ورزش خود ، دچار نوسان وزن شوید.
مرحله 5. الگوهای رفتار وسواسی یا اجباری را وارد کنید
اضطراب مرتبط با ناراحتی عاطفی می تواند در رفتارهای وسواسی مرتبط با موارد دیگر راه حلی پیدا کند. این می تواند از احساس اجبار برای شستن بیشتر دست ها نسبت به حالت عادی تا ترس دائمی از این که قرار است اتفاق بدی رخ دهد متغیر باشد.
مرحله 6. به کیفیت تعاملات خود با دیگران توجه کنید
یکی دیگر از علائم رایج استرس عاطفی تغییر رفتارهای اجتماعی شما است. این می تواند شامل هر چیزی از ماندن بیشتر در اوقات (زمانی که قبلاً اجتماعی تر بودید) تا مشاهده کاهش زندگی جنسی با شریک زندگی خود باشد. مانند اکثر این علائم ، می توانید با پزشک خود مشورت کنید تا یک بیماری جسمی احتمالی را رد کنید.
همچنین ممکن است این آشکار را به عنوان افت عملکرد شغلی یا مدرسه ای یا با همکاران خود مشاهده کنید
مرحله 7. به دنبال علائم افسردگی باشید
استرس مزمن یا استرس مداوم و خردکننده که به مدت طولانی ادامه می یابد ، با ایجاد افسردگی مرتبط است. مطالعات نشان داده است که استرس می تواند هیپوکامپ را کوچک کند ، ناحیه ای از مغز که بر حافظه کوتاه مدت ، یادگیری و تنظیم هیجانی تأثیر می گذارد. این می تواند علائم افسردگی را ایجاد کند که شامل بسیاری از علائم ذکر شده در این مقاله مانند مشکل در خواب ، تغییر اشتها و اختلال خلقی است. افسردگی یک بیماری جدی برای سلامتی است که اغلب در صورت عدم درمان بدتر می شود ، اما همچنین بسیار قابل درمان است. در صورت بروز این علائم یا علائم دیگر افسردگی ، که شامل موارد زیر است ، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.
- احساسات دائمی غم ، پوچی یا اضطراب
- احساس ناامیدی ، بی ارزشی یا درماندگی
- از دست دادن علاقه به چیزهایی که قبلاً از آنها لذت می بردید
- خستگی یا خستگی
- مشکل در تمرکز یا تصمیم گیری
- تغییر در اشتها ، وزن یا خواب
- بی قراری یا تحریک پذیری
- علائم جسمی غیر قابل توضیح
- افکار آسیب ، مرگ یا خودکشی. اگر فکر می کنید به خودتان یا دیگران آسیب می رسانید ، فوراً با اورژانس خود یا خط زندگی ملی پیشگیری از خودکشی با شماره 1-800-273-8255 تماس بگیرید.
مرحله 8. سطح عملکرد خود را تعیین کنید
استرس بخشی طبیعی از زندگی بشر است و استرس جزئی اغلب اجتناب ناپذیر است. شما ممکن است چند قسمت اختلال عملکرد داشته باشید ، مانند مشکل در خواب یا تحریک پذیری ، اما احساس نمی کنید که نمی توانید با آن کنار بیایید. با این حال ، اگر احساس می کنید استرس شما در توانایی شما برای زندگی کردن یا حتی گذراندن روز اختلال ایجاد می کند ، باید بلافاصله از یک متخصص مراقبت های بهداشتی کمک بگیرید. در اینجا نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد عملکرد شما مختل شده است و باید به دنبال کمک باشید:
- شما افت قابل توجهی در عملکرد محل کار یا مدرسه خود مشاهده کرده اید
- احساس اضطراب یا افسردگی می کنید
- شما شروع به استفاده از الکل یا مواد مخدر برای مقابله کرده اید
- احساس می کنید حتی در کارهای روزمره هم نمی توانید کنار بیایید
- شما ترس هایی را تجربه می کنید که نمی توانید توضیح دهید
- شما در مورد چیزی مانند وزن خود وسواس کرده اید
- علائم جسمی دارید که پزشک نمی تواند توضیح دهد
- شما از افراد و فعالیتهایی که دوست دارید کنار کشیده اید
- شما فکر می کنید به خود یا دیگران آسیب می رسانید
مرحله 9. یک آزمایش خلق و خوی انجام دهید
تعیین احساس شما و اینکه آیا باید نگران آن باشید ، دشوار است. بهترین گزینه معمولاً مشورت با شخصی در مورد افکار و احساسات شما است ، اما می توانید ارزیابی خلق و خوی را نیز امتحان کنید. در اینجا می توانید یک آزمایش خودآزمایی را در وب سایت سرویس بهداشت ملی بریتانیا پیدا کنید.
این نوع خودارزیابی نباید جایگزینی برای مشورت با پزشک باشد ، اما می تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا استرس شما جزئی و گذرا است یا دلیل نگرانی جدی تری دارید
روش 2 از 3: مقابله با استرس عاطفی
مرحله 1. منبع استرس عاطفی خود را مشخص کنید
استرس عاطفی شبیه به این است که برای مدت طولانی در "آخرین کاه" یا "آخرین عصب" خود باشید. این احساس می تواند به طرق مختلف در جاهای دیگر این مقاله مورد بحث قرار گیرد. اولین قدم برای مقابله با استرس احساسی ، شناسایی منبع استرس است.
- مسئولیت های کاری و/یا مدرسه ای ما و روابط بین فردی برخی از رایج ترین منابع مالیات بر حالات احساسی هستند.
- سعی کنید مواردی را که بر آنها استرس دارید بنویسید. آنها را از 0 (بدون استرس) تا 3 (استرس جدی) رتبه بندی کنید.
- اگر منابع استرس زیادی دارید اما رتبه آنها نسبتاً پایین است ، یا تنها یک یا دو ناحیه از استرس دارای رتبه بالا هستند ، ممکن است استرس شما به تنهایی قابل کنترل تر باشد. اگر منابع استرس زیادی دارید که رتبه بالایی دارند ، باید به دنبال کمک حرفه ای باشید ، زیرا مقابله با سطوح شدید استرس می تواند به تنهایی بسیار چالش برانگیز باشد.
مرحله 2. آنچه را که نمی توانید تغییر دهید بپذیرید
پذیرش اینکه اتفاقات بدی در حال رخ دادن است ، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. با این حال ، این تغییر ساده شما را از این فشار خلاص می کند که انگار همه چیز باید متفاوت باشد در حالی که اینطور نیست. این می تواند در مورد هر چیزی از آب و هوا گرفته تا رفتار دیگران صدق کند. بدیهی است که پذیرفتن برخی چیزها آسان تر از دیگران است ، اما برای هر چیزی که نمی توانید کنترل کنید ، سعی کنید نگرش پذیرش را در پیش بگیرید.
مرحله 3. تمرکز حواس را تمرین کنید
نشان داده شده است که ذهن آگاهی به کاهش سطح استرس و اضطراب کمک می کند. ذهن آگاهی می تواند هیپوکامپ را گسترش دهد ، همان ناحیه ای که توسط استرس و افسردگی کوچک شده است. همچنین می تواند به بازخوانی واکنش های ترس مغز شما کمک کند و در نتیجه استرس کمتری ایجاد کند. حتی نشان داده شده است که ذهن آگاهی به مقابله با آثار افسردگی کمک می کند. در اینجا دو تمرین ذهن آگاهی به شما کمک می کند تا شروع کنید.
-
تمرین "یافتن روکش نقره ای". نشان داده شده است که این ورزش علائم افسردگی را کاهش می دهد و می تواند به شما در ایجاد مقاومت در برابر استرس کمک کند. با ذکر 5 مورد که شما را خوشحال می کند یا برای آنها ارزش قائل هستید شروع کنید.
- همین حالا بر منبع استرس خود تمرکز کنید. چند جمله در مورد موقعیت و احساسی که در آن ایجاد کرده اید بنویسید. سعی کنید هنگام نوشتن به خود دلسوزی نشان دهید ، نه اینکه خود را به خاطر احساسات خود قضاوت کنید. به عنوان مثال: "من استرس دارم زیرا شریک زندگی من دیگر آنقدر با من صحبت نمی کند."
- اکنون سعی کنید سه "پوشش نقره ای" کوچک برای موقعیت پیدا کنید. این مرحله نیاز به تمرین زیاد و تمایل به باز بودن دارد ، اما می تواند به شما کمک کند. به عنوان مثال ، "این موقعیت فرصتی است برای من برای پذیرش شریکم تمرین کنم" یا "این موقعیت به من یادآوری می کند که چقدر برای ارتباطات ارزش قائل هستم." دیدن قسمت روشن ، به ویژه در شرایط ناراحت کننده ، دشوار است ، اما آن را امتحان کنید. این کار را 10 دقیقه در روز به مدت 3 هفته امتحان کنید.
-
"وقفه دلسوزی به خود". ما گاهی اوقات منبع استرس خود هستیم ، به ویژه اگر خودمان را به خاطر اشتباهات یا شکست های درک شده قضاوت کنیم. یادگیری استراحت سریع 5 دقیقه ای هر روز به شما کمک می کند تا این عادت قضاوت شدید را کنار بگذارید ، که می تواند به کاهش سطح استرس شما کمک کند. کار خود را با انتخاب موقعیتی که باعث ایجاد استرس می شود شروع کنید ، مانند "من می ترسم که برای پسرم مادر خوبی نباشم زیرا مجبورم خیلی کار کنم".
- وقتی به این وضعیت فکر می کنید توجه کنید که استرس در بدن شما چگونه است. چه حسی را تجربه می کنید؟ ممکن است ضربان سریع قلب ، وز شدن معده ، حالت تهوع و غیره را تجربه کنید.
- به آرامی به خود بگویید: "این لحظه استرس است." مهم این است که وقتی درد داریم ، تصدیق کنیم ، نه اینکه سعی کنیم آن را نادیده بگیریم یا سرکوب کنیم.
- به خود یادآوری کنید: "استرس چیزی است که همه با آن دست و پنجه نرم می کنند." این می تواند به شما در یادآوری انسانیت مشترک شما کمک کند: شما تنها نیستید و طبیعی است که استرس را در زندگی خود تجربه کنیم.
- دستان خود را روی قلب بگذارید ، یا دستان خود را دور بدن خود بپیچید تا خودتان را در آغوش بگیرید. به آرامی بگویید ، "آیا می توانم به خودم مهربانی کنم" یا "بگذار خودم را بپذیرم". شما می توانید هر عبارتی را که برای شما معنی دار به نظر می رسد ، به شرطی که دلسوزانه و مثبت باشد ، بیان کنید.
- این کار را حداقل یک بار در روز تکرار کنید ، اما هر زمان که استرس داشتید می توانید این کار را انجام دهید.
مرحله 4. سیستم پشتیبانی را شناسایی کنید
گوش مورد اعتماد یکی از اعضای خانواده ، دوست یا حتی یک متخصص بهداشت روانی می تواند به شما کمک کند وقتی احساسات خود را درباره استرس ابراز می کنید ، احساس بهتری داشته باشید. گاهی اوقات این افراد می توانند بازخورد بالقوه ارزشمندی ارائه دهند. حتی حضور دلسوزانه و دلسوزانه به شما اطمینان می دهد که با استرس خود احساس تنهایی نمی کنید.
- یک مطالعه با بیماران سرطانی نشان داد که هرچه میزان حمایت اجتماعی بیشتر از یک بیمار گزارش شود ، اختلال خلقی کمتر گزارش می شود.
- این مهم است که سیستم پشتیبانی شما متشکل از افرادی باشد که واقعاً از شما حمایت خواهند کرد. کسانی را بیابید که به نگرانی ها و ترس های شما گوش دهند ، بدون اینکه قضاوت کنند ، عصبانی شوند یا سعی کنند چیزی را که نمی توان تغییر داد "رفع" کنند.
مرحله 5. به طور منظم ورزش کنید
استرس احساسی غالباً مانند عدم کنترل بر زندگی شما به نظر می رسد و حفظ روال ورزشی یک راه عالی برای پس گرفتن بخشی از این کنترل است. ورزش همچنین راهکاری برای مقداری انرژی استرس زا فراهم می کند و هنگامی که احساس می کنید پس از یک تمرین خوب به انجام رسیده اید ، بدن به تولید اندورفین های لذت بخش کمک می کند. اگرچه خستگی ممکن است یکی از علائم استرس شما باشد ، اما شما باید بیشترین تلاش خود را برای ورزش منظم انجام دهید.
افزایش فعالیت بدنی همچنین ممکن است به اختلالات خواب مرتبط با استرس کمک کند ، اگر آنها را به عنوان بخشی از علائم خود تجربه می کنید
مرحله 6. مشکلات کوچکتر را حل کنید
یکی دیگر از راههای عالی برای کمک به خود این است که احساس می کنید کنترل خود را دوباره به دست آورده اید تمرکز بر تعدادی از مشکلات کوچکتر است که با آنها روبرو هستید. این به شما امکان می دهد تمرکز خود را از مسائل بزرگتر تغییر دهید و در عین حال راه حل ها را به مسائل کوچکتر بیابید. حتی ممکن است احساس کنید مشکلات بزرگتر با برخی مشکلات کوچکتر پشت سر شما قابل کنترل تر هستند.
- این همچنین به معنای تعیین اهداف واقع بینانه در محل کار ، مدرسه و خانه است. شما نمی توانید استرس را کاهش دهید در حالی که هنوز خود را بیش از حد با آن فشار می دهید.
- تعیین اهداف کوچکتر و واقع بینانه می تواند به معنای پرداختن به یک تکلیف خاص در مدرسه باشد ، در حالی که نگران نمره خود در کل ترم نیستید.
- در محل کار ، ممکن است فهرستی از کارهای روزانه برای بخشهای خاصی از پروژه تنظیم کنید و نه اینکه کل پروژه شما را آزار دهد.
مرحله 7. رژیم غذایی متعادل داشته باشید
اگر کمبود اشتها یکی از علائم شما باشد ، ممکن است برای شما مشکل باشد ، اما رژیم متعادل همیشه بخش مهمی از احساس سلامت جسمی و روحی است. اگر خستگی و بی حالی برخی از علائم استرس شما هستند ، پس خوردن بهتر به تامین انرژی روزانه شما نیز کمک می کند.
مرحله 8. در کارهایی که از آنها لذت می برید شرکت کنید
حتی در حالی که از نظر احساسی استرس داریم ، همه ما هنوز در سرگرمی ها ، صنایع دستی یا سایر فعالیت های شخصی شادی می کنیم. سعی کنید برای چیزهایی که شما را خوشحال می کند وقت بیشتری بگذارید. این می تواند از ورزش با دوستان گرفته تا گذراندن وقت با یک کتاب عالی باشد.
اگر نمی توانید به تنهایی در این مرحله به فعالیتی فکر کنید ، ممکن است وضعیت استرس زا شما به یک افسردگی واقعی تبدیل شود. در این مورد ، پزشک یا یک متخصص بهداشت روانی ممکن است بتواند به شما کمک کند
مرحله 9. محیط خود را تغییر دهید
بسیاری از موارد منجر به ناراحتی عاطفی شما ممکن است ناشی از مواردی باشد که روزانه با آنها روبرو می شوید. اگر اخبار روزانه به شما فشار می آورد یا هر روز به محل کار خود می روید ، سعی کنید آن چیزها را در محیط روزانه خود تغییر دهید. تا جایی که می توانید از این عوامل استرس زا جدا شده و از آنها دوری کنید و نهایت تلاش خود را بکنید تا بپذیرید که نمی توانید بقیه را تغییر دهید.
مرحله 10. یک دفترچه استرس داشته باشید
وقتی شبکه پشتیبانی شما برای گوش دادن آماده باشد ، استرس احساسی همیشه رخ نمی دهد. یک مجله استرس به شما این فرصت را می دهد که منبع استرس خود را بنویسید و دقیقاً چه احساسی در شما ایجاد کرده است ، که جایگزینی عالی برای بیان این احساسات به دوستان یا اعضای خانواده است.
- این رویکرد حتی به شما این امکان را می دهد که احساس کنید چگونه استرس را کنترل کرده اید ، که می تواند به شما در کشف بهترین شیوه های خود برای مقابله کمک کند.
- به عنوان مثال ، ممکن است هنگامی که برای نوشتن آن می روید متوجه شوید که یک بحث با یک نفر دیگر به یک بحث در مورد یک موضوع خاص تبدیل شده است. می توانید از این اطلاعات برای تفکر دقیق در مورد موضوع و راه بهتر برای مدیریت بحث در زمان بعدی استفاده کنید.
مرحله 11. برای حل تعارضات بین فردی کار کنید
درگیری های مداوم با افراد نزدیک یکی از منابع اصلی استرس عاطفی است. تلاش برای حل این تعارضات تا آنجا که ممکن است ، گامی بزرگ در جهت کاهش ناراحتی های احساسی است.
- هنگام برخورد با روابط متقابل پرتنش در طول این درگیری ها ، احساسات خود را قاطعانه بیان کنید بدون اینکه اجازه دهید شخص از شما سوء استفاده کند ، اما همیشه این کار را نیز با احترام انجام دهید.
- به یاد داشته باشید که مذاکره و سازش بهترین راه برای از بین بردن تعارضات بین فردی به شیوه ای مولد است.
مرحله 12. مشغول مراقبه یا دعا شوید
مدیتیشن نوعی تفکر هدایت شده است که در آن شما معمولاً روی یک عمل خاص مانند تنفس (یا کشش در مورد یوگا) تمرکز می کنید. اگر روحانی یا مذهبی هستید ، ممکن است شکل مشابهی از آرامش و صلح را در نماز بیابید.
- تنفس عمیق و آرام به خودی خود راهی عالی برای مبارزه با استرس است.
- تمرین آرامش بخشی دیگر از مدیتیشن است. یک موقعیت آرام و راحت پیدا کنید و هر عضله بدن خود را یک گروه عضلانی در یک زمان منعطف کنید. با انگشتان پا شروع کنید و راه خود را بالا ببرید.
روش 3 از 3: یافتن کمک حرفه ای برای مقابله با استرس احساسی
مرحله 1. به پزشک خود مراجعه کنید
پزشک قدیمی شما می تواند بهترین مکان برای شروع کمک های حرفه ای برای استرس عاطفی باشد. ممکن است علاوه بر علائم احساسی مرتبط با استرس ، چندین علائم جسمی نیز داشته باشید و پزشک شما در تشخیص علائم کمک خواهد کرد.
- بر اساس علائم ، پزشک همچنین می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا باید به مشاور/روانشناس مراجعه کنید یا روانپزشک.
- به عنوان پزشکان واقعی ، روانپزشکان می توانند دارو تجویز کنند و بیشتر درمان ممکن است با مدیریت دارو سروکار داشته باشد. از طرف دیگر ، روانشناسان و مشاوران دارای مجوز دارای دکترای تخصصی و کارشناسی ارشد (به ترتیب) هستند ، اما آنها MD نیستند و نمی توانند دارو تجویز کنند.
- روانشناسان و مشاوران از انواع ابزارهای درمانی استفاده می کنند که به شما کمک می کند رفتارها یا طرز تفکر خود را تغییر دهید که منجر به واکنش های استرس زا شما نسبت به موقعیت ها می شود. روانشناسان به احتمال زیاد علاوه بر کار با بیماران ، در زمینه روانشناسی نیز تحقیقات دانشگاهی انجام می دهند. شما لزوماً از مراقبت بهتری از یکی یا دیگری برخوردار نخواهید شد. نکته اصلی این است که یک متخصص دارای مجوز پیدا کنید که به حرفهای شما گوش دهد و با او راحت باشید که عوامل استرس زای احساسی خود را به اشتراک بگذارید.
- در برخی موارد ، مانند مواردی که با افسردگی یا اضطراب سروکار دارند ، ممکن است هم از روانپزشک برای مدیریت داروها و هم از یک روانشناس یا مشاور که می توانید سایر روشهای مقابله با آنها را بیاموزید ، نیاز باشد.
مرحله 2. تکنیک های درمانی را بیاموزید
اگر شما و پزشک خود احساس نمی کنید شرایط شما نیاز به دارو دارد ، یک روانشناس یا مشاور مجاز می تواند به شما کمک کند تا علاوه بر شنونده های عالی ، تکنیک های دیگری را برای مقابله با استرس احساسی پیدا کنید. درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از تکنیک هایی است که به مقابله با استرس عاطفی و اضطراب مربوطه کمک می کند.
- با CBT ، درمانگر به شما کمک می کند تا از الگوهای فکری و رفتاری خود آگاهی کافی داشته باشید تا بتوانید از استرس احساسی ناشی از آن الگوهای رایج جلوگیری کنید.
- حتی اگر پزشک شما تصمیم بگیرد که شرایط شما نیاز به تجویز دارو دارد ، باز هم باید به یک درمانگر مراجعه کنید. درمان این مشکل می تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند ، اما در مقابله با علل اصلی استرس به شما کمک نمی کند.
مرحله 3. به روانپزشک مراجعه کنید
استرس عاطفی می تواند به راحتی منجر به افسردگی یا اضطراب بیش از حد شود تا فرد بتواند به تنهایی خود را مدیریت کند ، و این گاهی اوقات می تواند به معنای استفاده از داروهای تغییر دهنده روحیه در هنگام برخورد با بدترین قسمت های یک موقعیت استرس زای احساسی باشد. مجموعه وسیعی از داروها در دسترس است و ملاقات با روانپزشک به او کمک می کند تا دارویی را که مناسب شرایط شما است تجویز کند.
- داروهای متداول تجویز شده در این شرایط عبارتند از: سروتونین و مهارکننده های نوراپی نفرین (SNRIs) مانند Cymbalta و Effexor. و مهار کننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) مانند ناردیل و پارنات. روانپزشک شما ممکن است هریک از موارد فوق را برای علائم افسردگی تجویز کند ، در حالی که SSRI ها به طور خاص برای درمان اختلالات اضطرابی م effectiveثر بوده اند.
- اکثر متخصصان سلامت روان استفاده از دارو را همراه با سایر مراحل در اینجا پیشنهاد می کنند. تکیه بر یک دارو به تنهایی م mostثرترین راه برای مقابله با یک رویداد استرس زای زندگی نیست.
- همیشه دارو را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید و قبل از قطع مصرف با روانپزشک خود مشورت کنید.
مرحله 4. با متخصص مراقبت به طور مرتب پیگیری کنید
بسیاری از افراد به دلیل عدم دستیابی به نتایج فوری ، به سرعت از روند درمان یا مشاوره دلسرد می شوند. صحبت کردن در مورد مسائل استرس زا از نظر احساسی ، یادگیری تکنیک های مدیریت آنها و عادی سازی این تکنیک ها به عنوان بخشی از واکنش استاندارد شما در برابر استرس ، یک روند سریع نخواهد بود. در درمان صبر داشته باشید و تا زمانی که درمانگر به شما پیشنهاد می کند ، از قرار ملاقات خود مطلع باشید تا نتایج ارزشمندی از این روند به دست آورید.
