تکان خوردن عصبی ، تیک نیز نامیده می شود ، حرکاتی غیر ارادی ، تکراری و تند است که کنترل آنها دشوار یا غیرممکن است. آنها معمولاً سر ، صورت ، گردن و/یا اندام ها را درگیر می کنند. لرزش عصبی در دوران کودکی بسیار رایج است و اغلب بر اساس شدت و مدت علائم به عنوان سندرم تورت (TS) یا اختلال تیک گذرا (TTD) تشخیص داده می شود. تعیین علل دقیق تیک دشوار است ، اما اغلب به عصبی بودن ، اضطراب یا عوارض جانبی ناخواسته ناشی از داروها مربوط می شود. یادگیری نحوه برخورد با انقباضات عصبی به ویژه در دوران کودکی بسیار مهم است ، به طوری که شانس بیشتری برای بهتر شدن یا ناپدید شدن آنها وجود دارد.
مراحل
قسمت 1 از 2: مقابله با لرزش عصبی
مرحله 1. صبور باشید و بدترین را تصور نکنید
اگر می بینید کودک یا اعضای خانواده شما مرتباً دچار تکان خوردن می شوند ، تصور نکنید که این رفتار دائمی خواهد شد. در عوض ، صبور و حامی شخص باشید و سعی کنید بفهمید که استرس در خانه ، محل کار یا مدرسه چگونه می تواند نقش داشته باشد. در اکثریت قریب به اتفاق موارد ، لرزش در دوران کودکی طی چند ماه به هر حال از بین می رود. از سوی دیگر ، انقباض عصبی که در بزرگسالان ایجاد می شود کمتر احتمال دارد که خود به خود برطرف شود.
- اگر فردی به مدت یک سال دچار تشنج عصبی شود ، احتمال TS بیشتر است ، اما هنوز هم ممکن است از بین برود یا خفیف و کنترل شده شود.
- عوامل استرس زای احساسی ، روانی و جسمی با بیشتر اختلالات روان رنجور مرتبط هستند. به این ترتیب ، برای درک عوامل استرس زای اصلی کودکتان و در صورت امکان ، آنها را کاهش دهید.
مرحله 2. از تشخیص ناامید نشوید
هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا تصویربرداری مغزی برای تشخیص لرزش عصبی استفاده نمی شود ، بنابراین علت آن می تواند در بیشتر موارد کمی اسرارآمیز باشد. سعی کنید با انقباضات عصبی ، به ویژه در کودکان ، ناامید یا نگران نباشید ، زیرا معمولاً پس از چند ماه یا بیشتر از بین می روند. در مورد موضوع آنلاین (با استفاده از منابع معتبر) تحقیق کنید تا بتوانید از این بیماری و میزان رایج بودن آن در کودکان مطلع شوید.
پزشک باید اختلالات جدی را که می تواند باعث لرزش عصبی شود ، رد کند. این اختلالات شامل اختلال نقص توجه (ADHD) ، حرکات غیرقابل کنترل به دلیل بیماری عصبی (میوکلونوس) ، وسواس فکری-عملی (OCD) و صرع است
مرحله 3. زیاد به آن توجه نکنید
اکثر پزشکان و روانشناسان توصیه می کنند که اعضای خانواده و دوستان حداقل در ابتدا به لرزش یا تیک عصبی توجه نکنند. دلیل منطقی این است که توجه بیش از حد ، به ویژه اگر منفی باشد و شامل اظهارات تحقیرآمیز باشد ، می تواند باعث ایجاد استرس بیشتر و تشدید انقباض شود. ایجاد تعادل بین علاقه به مشکل کسی دشوار است ، اما عدم توجه بیش از حد با توجه به مشکل.
- از تکان خوردن شخص به منظور خنده دار یا بازیگوش تقلید نکنید - این کار می تواند او را بیشتر آگاه یا عصبی کند.
- اگر این لرزش ها ظرف چند هفته برطرف نشد ، از شخص بپرسید چه چیزی او را آزار می دهد. حرکات مکرر ، مانند بو کشیدن و سرفه ، نیز می تواند ناشی از آلرژی ، عفونت های مزمن یا بیماری های دیگر باشد.
- تصمیم گیری در مورد درمان باید به این بستگی داشته باشد که این حرکت تا چه حد برای زندگی فرد مخرب است ، نه اینکه چقدر ممکن است خجالت بکشید.
مرحله 4. نوعی مشاوره یا درمان را در نظر بگیرید
اگر این انقباض به حدی شدید باشد که باعث ایجاد مشکلات اجتماعی در مدرسه یا کار برای یک کودک یا بزرگسال شود ، باید از نوعی مشاوره یا درمان استفاده کرد. درمان به طور معمول شامل یک روانشناس کودک یا روانپزشک است که از مداخلات رفتاری شناختی و/یا روان درمانی استفاده می کند. در طول جلسات متعدد ، کودک یا بزرگسال باید توسط یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست برای حمایت همراه شود.
- درمان رفتاری شناختی شامل آموزش معکوس کردن عادت است که به تشخیص میل به تکان خوردن یا داشتن رفتارهای تکراری کمک می کند و سپس به بیمار می آموزد که به طور داوطلبانه با بروز آن مقابله کند. تیک ها اغلب به عنوان حرکات "غیر ارادی" طبقه بندی می شوند تا حرکات غیر ارادی ، زیرا تیک ها می توانند عمداً برای مدتی سرکوب شوند. با این حال ، این اغلب منجر به ناراحتی می شود که تا زمان انجام تیک ایجاد می شود.
- روان درمانی شامل صحبت بیشتر با بیمار و پرسیدن س probالات مشکوک است. با مشکلات رفتاری مانند ADHD و OCD همراه است.
- افسردگی و اضطراب نیز در افرادی که دچار تشنج عصبی می شوند کاملاً شایع است.
- بیشتر انقباضات را نمی توان با درمان به طور کامل متوقف کرد ، اما می توان آن را کمتر آشکار یا قوی دانست.
مرحله 5. در مورد داروها از پزشک خود بپرسید
داروهای تجویزی برای کنترل پیچ خوردگی عصبی و کاهش عوارض ناشی از مشکلات رفتاری وجود دارد ، اما بستگی به این دارد که این وضعیت کوتاه مدت یا بلندمدت در نظر گرفته شود و آیا این کودک کودک است یا بزرگسال. داروها به کودکان مبتلا به TTD (تیک موقتی یا گذرا) داده نمی شود ، اما به کسانی که مبتلا به TS شدید طولانی مدت هستند تشخیص داده می شود. داروهای روانگردان علائم و رفتارها را تغییر می دهند ، اما اغلب عوارض جانبی جدی دارند ، بنابراین مزایا و معایب آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
- داروهایی که با مهار دوپامین در مغز به کنترل لرزش کمک می کنند عبارتند از: فلوفنازین ، هالوپریدول (هالدول) و پیموزید (اوراپ). شاید متناقض باشد ، عوارض جانبی شامل افزایش تیک های غیر ارادی و تکراری است.
- تزریق بوتولینوم (بوتاکس) بافت ماهیچه ای را فلج می کند و برای کنترل لرزش خفیف و جدا از صورت / گردن مفید است.
- داروهای ADHD ، مانند متیل فنیدات (Concerta ، Ritalin) و دکستروآمفتامین (Adderall ، Dexedrine) ، گاهی اوقات می توانند تشنج عصبی را کاهش دهند ، اما آنها را بدتر نیز می کنند.
- مهارکننده های آدرنرژیک مرکزی ، مانند کلونیدین (کاتاپرس) و گوانفاسین (تنکس) ، می توانند کنترل ضربه را در کودکان افزایش دهند و به آنها در کاهش خشم / عصبانیت کمک کنند.
- داروهای ضد تشنج که برای صرع استفاده می شوند ، مانند توپیرامات (توپاماکس) ، همچنین می توانند به سوزش در افراد مبتلا به TS کمک کنند.
- متأسفانه هیچ تضمینی وجود ندارد که هر دارویی به کاهش علائم یک اختلال تیک عصبی کمک کند. به منظور کاهش بروز عوارض جانبی ناخواسته مرتبط با دارو ، دوز باید کم شروع شود و به آرامی افزایش یابد تا زمانی که عوارض جانبی ظاهر شود ، سپس متوقف یا کاهش یابد.
قسمت 2 از 2: تشخیص Tourette's از Transic Tic Disorder
مرحله 1. به سن و جنسیت توجه کنید
انقباضات عصبی ناشی از TS اغلب در سنین 2 تا 15 سالگی شروع می شود و میانگین سن شروع آن در حدود 6 سالگی است. TS اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد ، اما همیشه در مقطعی از دوران کودکی شروع می شود. TTD همچنین قبل از 18 سالگی شروع می شود ، معمولاً در 5-6 سالگی ، اما مدت آن کمتر از یک سال طول می کشد.
- شباهت های زیادی بین این دو بیماری با سن شروع وجود دارد ، اما TS اغلب به دلیل پیوند ژنتیکی قوی تر کمی جوانتر شروع می شود.
- تکان خوردن عصبی که در بزرگسالی شروع می شود معمولاً به عنوان TS یا TTD تشخیص داده نمی شود. تشنج ها باید در دوران کودکی شروع شوند تا TS یا TTD تشخیص داده شود.
- احتمال ابتلا به TS و TTD در مردان 3-4 برابر بیشتر از زنان است ، اگرچه زنان بیشتر از سایر مشکلات رفتاری / روانی رنج می برند.
- TS ارثی است و معمولاً بین اکثر موارد یک رابطه ژنتیکی وجود دارد.
مرحله 2. توجه داشته باشید که پیچ خوردگی چقدر طول می کشد
مدت زمان انقباض عصبی بزرگترین عامل برای تشخیص TS از TTD است. برای تشخیص TTD ، کودک باید حداقل 4 هفته به طور روزانه ، اما کمتر از یک سال ، دچار تشنج (تیک) شود. در مقابل ، برای تشخیص TS ، انقباض باید بیش از یک سال رخ دهد. بنابراین ، به زمان و صبر برای تشخیص صحیح نیاز است.
- اکثر موارد TTD برطرف می شوند و طی هفته ها تا ماه ها از بین می روند.
- به تشنج هایی که حدود یک سال طول می کشد "تیک مزمن" می گویند تا زمان کافی برای توجیه تشخیص TS بگذرد.
- TTD بسیار رایج تر از TS است - 10٪ از کودکان TTD را تجربه می کنند ، در حالی که حدود 1٪ از آمریکایی ها (بچه ها و بزرگسالان) مبتلا به TS هستند. در مقابل ، حدود 1 درصد از آمریکایی ها TS خفیف دارند.
- حدود 200،000 نفر مبتلا به TS شدید هستند (هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان).
مرحله 3. به هر تیک توجه کنید
برای اینکه یک کودک یا بزرگسال مبتلا به TS تشخیص داده شود ، باید حداقل دو تیک حرکتی و حداقل یک تیک صوتی را به صورت ترکیبی بیش از یک سال نشان دهد. تیک های رایج حرکتی شامل پلک زدن بیش از حد ، پیچ خوردن بینی ، چروک زدن ، زدن لب ، چرخاندن سر یا بالا انداختن شانه است. صداها می توانند شامل غر زدن های ساده ، پاکسازی مکرر گلو و همچنین فریاد زدن کلمات یا عبارات پیچیده باشند. انواع متعددی از تیک های حرکتی و صوتی در یک کودک مبتلا به TS ممکن است رخ دهد.
- در مقابل ، اکثر کودکان مبتلا به TTD یا یک تیک حرکتی (انقباض) یا تیک صوتی دارند ، اما به ندرت هر دو به طور همزمان.
- اگر کودک یا عضو خانواده شما فقط نوعی تکان خوردن عصبی را نشان می دهد ، به احتمال زیاد آنها TTD دارند و به سرعت (هفته ها یا ماه ها) به خودی خود برطرف می شود.
- هنگامی که کلمات و عبارات تکراری گفته می شود ، این یک شکل پیچیده صداگذاری محسوب می شود.
مرحله 4. پیچیدگی پیچ خوردگی را مشاهده کنید
TS از نظر کشش مکرر و صداها از خفیف تا شدید متغیر است و تمایل دارد حرکات پیچیده تری را شامل شود. تیک های پیچیده شامل چندین قسمت بدن و حرکات موزون یا طرح دار است ، به عنوان مثال ، بوبینگ سر هنگام بیرون آوردن زبان ، برای مثال. در مقابل ، کودکان یا نوجوانان مبتلا به TTD گاهی حرکات پیچیده ای را از خود نشان می دهند ، اما نه تقریباً آنقدر که در TS دیده می شود.
- شایع ترین علائم اولیه هر دو TS و TTD تیک صورت است ، مانند پلک زدن سریع چشم (یک یا هر دو) ، بالا بردن ابرو ، انقباض بینی ، بیرون زدگی لب ، ایجاد چروک و بیرون کشیدن زبان ها.
- تیک های اولیه صورت که اغلب ایجاد می شوند بعداً به حرکات تند گردن ، تنه و/یا اندام ها اضافه می شوند یا جایگزین می شوند. پیچ خوردگی در گردن معمولاً سر را به یک طرف تکان می دهد.
- تشنج از هر دو حالت معمولاً بارها در روز اتفاق می افتد (معمولاً در حملات یا فعالیتهای شدید) تقریباً هر روز. گاهی اوقات وقفه هایی وجود دارد که ممکن است چند ساعت یا بیشتر طول بکشد و هنگام خواب رخ نمی دهد.
- تکان خوردن عصبی اغلب شبیه رفتارهای عصبی است (بنابراین نام آن) و با استرس یا اضطراب بدتر می شود و در حالت آرامش و آرامش بهتر می شود.
مرحله 5. مراقب شرایط مرتبط باشید
یک پیش بینی کننده نسبتاً قابل اعتماد برای رفتارهای بالقوه عصبی این است که آیا فرد دارای اختلالات دیگر (یا دارای اختلالات دیگر) مانند ADHD ، OCD ، اوتیسم و/یا افسردگی است یا خیر. مشکلات جدی در مدرسه با خواندن ، نوشتن و/یا ریاضی نیز ممکن است عوامل خطرساز برای ایجاد رفتارهای عصبی عصبی باشند.
- رفتارهای OCD شامل افکار مزاحم و اضطراب همراه با اقدامات تکراری است. به عنوان مثال ، نگرانی بیش از حد در مورد میکروب ها یا خاک ممکن است با شستشوی مکرر دست ها در طول روز مرتبط باشد.
- تقریباً 86 kids از کودکان مبتلا به TS دارای حداقل یک ناتوانی ذهنی ، رفتاری یا رشدی هستند ، معمولاً ADHD یا OCD.
نکات
- لرزش عصبی معمولاً از بین می رود و در طول خواب رخ نمی دهد.
- TS پیوند ژنتیکی نسبتاً قوی دارد ، در حالی که عوامل محیطی (استرس ، سوءاستفاده ، رژیم غذایی) به احتمال زیاد نقش مهمی در TTD دارند.
- تحقیقات نشان می دهد که TS ممکن است شامل ناهنجاری های مغزی و یا بیش از حد یا ناکافی هورمون های مغزی به نام انتقال دهنده های عصبی - به ویژه دوپامین و سروتونین باشد.
