اختلال وسواس جبری (OCD) یک اختلال اضطرابی است که با وسواس و اجبار مشخص می شود و زندگی روزمره را مختل می کند. OCD 1 تا 2 of از کودکان و نوجوانان را تحت تأثیر قرار می دهد و اغلب بین سنین 7 تا 12 سال ظاهر می شود ، گاهی اوقات تشخیص داده نمی شود ، به ویژه هنگامی که کودکان علائم خود را پنهان می کنند یا والدین نمی دانند باید به دنبال چه چیزی باشند. راه هایی برای تشخیص این اختلال وجود دارد ، حتی در کودکان خردسال.
مراحل
قسمت 1 از 4: شناسایی اختلال وسواس جبری
مرحله 1. در نتیجه گیری عجله نکنید
به یاد داشته باشید که کودکان دارای ویژگی های عادی هستند و اغلب مراحل مختلفی را پشت سر می گذارند که ممکن است شما را متعجب کند که آیا آنها طبیعی هستند. اگر نگران این هستید که فرزند شما ممکن است دارای هر نوع اختلال روانی باشد ، بهتر است قبل از اینکه بخواهید به تنهایی یک اختلال را تشخیص دهید با یک متخصص اطفال یا روانشناس کودک صحبت کنید. اگر فرزند خود را مورد ارزیابی قرار داده اید و هنوز مطمئن نیستید ، از دریافت نظر دوم نترسید.
مرحله 2. به دنبال علائم وسواس باشید
تشخیص وسواس می تواند تا حدودی دشوار باشد ، زیرا آنها افکار درونی هستند که ممکن است اقدامات خارجی مرتبط با آنها را داشته باشند یا نداشته باشند. علاوه بر این ، کودکان ممکن است وسواس خود را از بزرگسالان پنهان کنند. علائم ممکن است به عنوان نگرانی غیر ضروری تفسیر شوند. تنها علامتی که یک فرد بالغ می تواند مشاهده کند طولانی شدن مدت زمان دستشویی یا اتاق خواب یا تنها بودن است. وسواس ها اغلب به ایمنی مربوط می شوند. چند وسواس رایج که اغلب در خانه بروز می کنند عبارتند از:
- نگرانی بیش از حد در مورد میکروب ها ، بیماری ها و آلودگی
- ترس از این که به کسی صدمه بزنند
- نگرانی های مکرر در مورد بلایایی مانند تصادف اتومبیل ، آتش سوزی در خانه ، زلزله یا گردباد
- تمایل به باور اینکه وظایف آنها هرگز کامل نیست
- نیاز به داشتن چیزهایی در اطراف خود به ترتیب متقارن و کامل
- نیاز به انجام وظایف به دفعات خاص یا تثبیت یک سری اعداد
- نگرانی از ایده های دینی ، مانند اخلاق ، مرگ یا زندگی پس از مرگ
- جمع آوری بیش از حد اشیاء بی معنی
- وسواس افکار جنسی
مرحله 3. تشخیص دهید اجبارها چگونه به نظر می رسند
کودکان ممکن است اجبار را در خانه و مدرسه به شکل متفاوتی وضع کنند. علائم ممکن است به عنوان رفتار نادرست تفسیر شوند. بزرگسالان ممکن است اجبار یا عکس العمل نسبت به وسواس را به عنوان عصبانیتی تلقی کنند که هنگامی اتفاق می افتد که کودک به راه خود پیش نمی رود. علائم ممکن است در طول زمان متفاوت بوده و نوسان داشته باشد. در خانه ، برخی از اجبارها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اتاق آنها را بارها و بارها تمیز می کنند
- شستن بیش از حد دستها یا دوش گرفتن مکرر
- بررسی و بررسی مجدد برای اطمینان از قفل بودن درب
- مرتب کردن و مرتب کردن مجدد اقلام بارها و بارها
- گفتن کلمات خاص ، تکرار اعداد یا گفتن عبارت قبل از انجام کارها برای جلوگیری از اتفاقات بد
- همیشه باید کارها را به ترتیب خاصی انجام دهید ، و اگر چیزی نظم را به هم بزند بسیار مضطرب می شوید یا بازی می کنید
مرحله 4. به دنبال علائم پنهان باشید
کودکان عادت می کنند وسواس یا اجبار خود را پنهان کنند. ممکن است هرگز آنها را درگیر هیچ یک از فعالیتهای ذکر شده در بالا نبینید. راه های دیگری نیز وجود دارد که می توانید تعیین کنید در صورت نگرانی فرزند شما OCD دارد. به دنبال:
- اختلالات خواب ناشی از بیدار ماندن در وسواس دیرهنگام
- درد یا خشک شدن دستها در اثر شستشوی زیاد
- استفاده بیش از حد از صابون
- نگرانی در مورد میکروب یا بیماری
- افزایش لباسشویی
- جلوگیری از کثیف شدن
- کاهش عملکرد تحصیلی
- درخواست برای افراد برای تکرار کلمات یا عبارات
- مدت زمان غیر ضروری طولانی زیر دوش یا آماده شدن برای خواب یا مدرسه
- نگرانی بیش از حد در مورد ایمنی خانواده و دوستان
مرحله 5 این علائم را در مدرسه بشناسید
کودکانی که OCD دارند ممکن است در مدرسه متفاوت از خانه خود عمل کنند. در مدرسه ، آنها ممکن است علائم خود را پنهان یا سرکوب کنند. علائمی که در مدرسه ظاهر می شود ممکن است متفاوت از علائم در خانه باشد. در مدرسه کودک می تواند:
- در تمرکز مشکل دارند. افکار وسواسی و تکراری می توانند مانع تمرکز کودک شوند. این می تواند بر دستورالعمل های زیر ، شروع تکالیف ، تکمیل تکالیف و توجه در کلاس تأثیر بگذارد.
- از همسالان خود کناره گیری کنند
- عزت نفس پایینی داشته باشید
- به دلیل سوء تفاهم بین کودک و همسالانش یا کارکنان ، نافرمان عمل کنید یا ظاهر شوید. کودک ممکن است رفتارهای غیرمعمول داشته باشد که منجر به درگیری در مدرسه شود.
- اختلال یادگیری یا مشکل شناختی داشته باشید که هیچ ارتباطی با OCD ندارد
قسمت 2 از 4: ارزیابی رفتارهای خاص
مرحله 1. به ترس از آلودگی توجه کنید
برخی از کودکان مبتلا به OCD وسواس زیادی در مورد نظافت دارند و از آلوده شدن ، ابتلا به بیماری ها و بیمار شدن می ترسند. آنها ممکن است نگران تماس نزدیک فرد به فرد باشند یا از آلودگی ، غذا یا مکانهای خاص یا چیزهایی که فکر می کنند غیر بهداشتی یا عفونی هستند ترس داشته باشند. اگرچه مشاهده وسواس دشوار است ، اما می توانید مراقب اجبارهای ناشی از وسواس پاکیزگی باشید:
- فرزند شما ممکن است از مکانهای خاصی مانند سرویس بهداشتی عمومی یا موقعیتهای خاصی مانند رویدادهای اجتماعی اجتناب کند ، زیرا از آلودگی می ترسد.
- ممکن است فرزند شما به طرز عجیبی عادت کند. به عنوان مثال ، آنها ممکن است یک غذا را بارها و بارها بخورند زیرا ظاهراً فاقد آلودگی است.
- فرزند شما ممکن است برای اطمینان از بهداشت کامل ، شروع به تحمیل آیین های پاکسازی به شما و سایر اعضای خانواده شما کند.
- فرزند شما حتی ممکن است اجبارهایی داشته باشد که برخلاف وسواس نظافت به نظر برسد. به عنوان مثال ، آنها ممکن است به دلیل ترس از آلودگی از استحمام خودداری کنند.
مرحله 2. به هرگونه مشغله بیش از حد در تقارن ، نظم و دقت توجه کنید
برخی از کودکان مبتلا به OCD دچار وسواس در تقارن و نظم می شوند. آنها نیاز دارند تا فرایندها "به درستی" انجام شوند و موارد به طور صحیح مرتب شوند. در نتیجه:
- فرزند شما ممکن است روشهای بسیار دقیقی برای دست زدن ، چیدمان یا تراز کردن اشیاء ایجاد کند. آنها ممکن است این کار را به شیوه ای بسیار تشریفاتی انجام دهند.
- وقتی وسایل به درستی چیده نشده باشند ، کودک شما ممکن است بسیار مضطرب شود. آنها ممکن است وحشت کنند یا باور کنند که اتفاق وحشتناکی رخ خواهد داد.
- فرزند شما ممکن است در تمرکز بر کارهای مدرسه یا چیزهای دیگر دچار مشکل شود زیرا او بسیار مشغول این مسائل است که برای شما بسیار ضروری به نظر می رسد.
مرحله 3. مراقب اجبارها برای ایمن نگه داشتن عزیزان خود باشید
کودکان مبتلا به OCD می توانند در مورد آسیب دیدن خود یا دیگران وسواس داشته باشند. این وسواس ممکن است در انواع رفتارهای اجباری خود را نشان دهد:
- فرزند شما ممکن است نسبت به اعضای خانواده و دوستان نزدیک بسیار محافظت کننده باشد.
- ممکن است فرزند شما با بررسی و بررسی مجدد بودن قفل شدن درها ، خاموش بودن وسایل و عدم وجود نشت گاز ، از سلامت همه افراد اطمینان حاصل کند.
- فرزند شما ممکن است چند ساعت در روز را به انجام کارهای تشریفاتی اختصاص دهد تا از ایمنی همه افراد مطمئن شود.
مرحله 4. به هرگونه وسواس در مورد ایجاد آسیب عمدی توجه کنید
کودکان مبتلا به OCD ممکن است افکار مزاحم خشونت آمیزی داشته باشند و ممکن است بسیار نگران شوند که به این افکار تن ندهند و عمداً به خود یا دیگران آسیب برسانند. آنها ممکن است از خود متنفر شوند یا باور کنند که افراد بدی هستند. در نتیجه:
- ممکن است احساس گناه بر فرزند شما غلبه کند. آنها ممکن است به دنبال بخشش باشند ، افکار خود را به دیگران اعتراف کنند و به دنبال اطمینان از عشق و علاقه خود باشند.
- فرزند شما ممکن است از نظر احساسی خسته شده و مشغول این افکار شود. اگرچه اضطراب ها عمدتا داخلی هستند ، اما می توانید از علائم افزایش اضطراب ، افسردگی یا خستگی هوشیار باشید.
- فرزند شما ممکن است بارها و بارها درباره رفتارهای خشونت آمیز نقاشی کند یا بنویسد.
قسمت 3 از 4: درک اختلال وسواس جبری
مرحله 1. با OCD دوران کودکی آشنا شوید
کودکان بیش از آنچه اکثر مردم تصور می کنند از OCD رنج می برند. به گفته مدیر مرکز کودکان OCD و اضطراب در فیلادلفیا ، بیش از یک میلیون کودک در ایالات متحده مبتلا به OCD هستند. به این معنی که از هر 100 کودک در آمریکا 1 نفر مبتلا به OCD است.
- بر خلاف بزرگسالانی که می توانند تشخیص دهند مبتلا به OCD هستند ، کودکان نمی دانند که مبتلا به OCD هستند. در عوض ، کودکان ممکن است افکار یا اعمال تکراری خود را شرم آور ببینند و احساس کنند که دارند دیوانه می شوند. این باعث می شود بسیاری از کودکان بیش از حد شرم آور باشند تا مشکلات خود را به یک بزرگسال بگویند.
- میانگین سنی که OCD نشان می دهد 10.2 است
- به نظر می رسد OCD در پسران و دختران به یک اندازه ظاهر می شود.
مرحله 2. بدانید وسواس چگونه کار می کند
یکی از بخش های اختلال وسواس فکری-عملی ، تمایل به وسواس است. وسواس افکار ، تصاویر ، ایده ها یا تکانه های مداوم یا تکراری هستند که به طور مکرر در آگاهی فرد بالا می روند. کودک نمی تواند افکار را که برای او واقع بینانه تر می شود متزلزل کند. افکار ناخواسته می تواند ترسناک باشد و در صورت حل نشدن ، می تواند کودک شما را مضطرب و پریشان کرده و باعث شود از نظر روانی نامتعادل به نظر برسد.
- این افکار می تواند تردیدهای زیادی ایجاد کند.
- این افکار می توانند به کودک بگویند اتفاق بدی برای کسی که برایش اهمیت دارد رخ می دهد.
مرحله 3. نحوه عملکرد اجبارها را درک کنید
بخش دوم OCD تمایل به رفتار اجباری است. اجبارها عبارتند از: کودک می تواند این اقدامات را از نظر ذهنی یا جسمی انجام دهد. این اقدامات اغلب در پاسخ به وسواس هایی است که به کاهش ترس کمک می کند و می تواند عادت های قوی به نظر برسد.
به طور کلی ، تشخیص اجبار آسان تر است - شما لزوماً نمی دانید فرزند شما به چه چیزی فکر می کند ، اما اگر توجه کنید ، می توانید رفتار اجباری را مشاهده کنید
مرحله 4. درک کنید که OCD فقط یک مرحله نیست
برخی از والدین معتقدند علائم OCD فقط یک مرحله است. آنها همچنین معتقدند فرزندانشان برای جلب توجه بازی می کنند. اگر فرزند شما مبتلا به OCD است ، اینطور نیست. OCD یک اختلال عصبی است.
تقصیر شما نیست که کودک OCD دارد ، بنابراین خودتان را سرزنش نکنید
مرحله 5. بدانید چه اختلالات دیگری ممکن است با OCD همراه شوند
کودکان مبتلا به OCD ممکن است یک یا چند بیماری همزمان داشته باشند. اینها شامل اختلالات اضطرابی ، افسردگی ، اختلال دوقطبی ، ADHD ، اختلالات خوردن ، اوتیسم یا سندرم تورت است.
سایر اختلالات شباهت هایی با OCD دارند و می توان آنها را با آن اشتباه گرفت. اینها شامل اختلال بدشکلی بدن ، اختلال احتکار ، کشیدن مو و اختلال در چیدن پوست است
قسمت 4 از 4: پیدا کردن پشتیبانی
مرحله 1. آشکارا با فرزند خود صحبت کنید
فرزند شما ممکن است از وضعیت خود بی خبر باشد یا از آمدن به شما بترسد ، بنابراین شما باید کسی باشید که مکالمه را آغاز می کند. در مورد رفتارهای فرزند خود در شرایط خاص س questionsال بپرسید و با دقت گوش دهید.
- به یاد داشته باشید که فرزند شما تنها زمانی می تواند با شما روبرو شود که احساس امنیت و امنیت کند. سعی کنید با لحنی گرم و درک کننده به شیوه ای غیر ارعاب آمیز به فرزند خود نزدیک شوید.
- به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "جان ، من متوجه شدم که شما در طول روز بارها دست های خود را می شستید و از تمام شستشو شروع به قرمز شدن می کنند. آیا دوست ندارید برای من توضیح دهید که چرا احساس می کنید باید بارها دستان خود را بشویید؟ " یا "شما زمان زیادی را در اتاق خود صرف چیدن اسباب بازی های خود کرده اید. می توانید در مورد نحوه چیدمان آنها توضیح دهید؟ من می خواهم بدانم چرا آنها همیشه نیاز به این ترتیب دارند."
مرحله 2. با معلمان ، دوستان و سرپرستان فرزند خود ملاقات کنید
از آنجا که OCD معمولاً در کودکان سنین مدرسه ایجاد می شود ، مشاهدات دیگران منبع ارزشمندی از اطلاعات خواهد بود. وقتی فرزند شما از شما دور است ممکن است با شرایط متفاوتی روبرو شود و ممکن است وسواس و اجبار متفاوتی در مدرسه و جاهای دیگر داشته باشد.
مرحله 3. با پزشک یا درمانگر مشورت کنید
اگر پس از جستجوی این رفتارها فکر می کنید فرزند شما ممکن است OCD داشته باشد ، باید در اسرع وقت برای تشخیص و درمان مناسب به پزشک یا درمانگر مراجعه کنید. منتظر نمانید که وضعیت به خودی خود حل شود - ممکن است بدتر شود. پزشک می تواند شما را در مسیر صحیح کمک به فرزند شما قرار دهد.
- با پزشک یا روانشناس خود در مورد برنامه درمانی فرزند خود صحبت کنید. همچنین در مورد برنامه های خانواده بحث کنید تا مطمئن شوید که همه خانواده تحت مراقبت و حمایت یکدیگر هستند.
- قبل از اینکه او را نزد پزشک ببرید ، از رفتار او یادداشت کنید. رفتارها ، مدت زمان صرف شده برای رفتارها و هر چیز دیگری که فکر می کنید به پزشک کمک می کند را یادداشت کنید. این می تواند به تشخیص بهتر کمک کند.
مرحله 4. با روشهای درمانی موجود آشنا شوید
هیچ درمانی برای OCD وجود ندارد. با این حال ، درمان شناختی رفتاری (CBT) و داروها می توانند علائم OCD را کاهش دهند. درمان این بیماری می تواند زندگی با آن را بیشتر مدیریت کند.
- داروهای OCD در کودکان شامل SSRI ها (مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین) مانند فلوکستین ، فلووکسامین ، پاروکستین ، سیتالوپرام و سرترالین است. داروی دیگری که برای کودکان بالای 10 سال تجویز می شود کلومیپرامین است ، اما این دارو ممکن است عوارض جانبی شدیدی برای کودکان داشته باشد.
- CBT شامل کمک به کودک برای آگاهی از رفتارها و افکار است. سپس ، به آنها کمک می شود تا در آن شرایط رفتارهای جایگزین پیدا کنند. این به کودک کمک می کند تا رفتار خود را تغییر داده و الگوهای تفکر مثبت را توسعه دهد.
- ممکن است درمان مبتنی بر مدرسه برای کمک به کودک جهت انجام وظایف مربوط به مدرسه مانند خواسته های تحصیلی و انتظارات اجتماعی در دسترس باشد.
مرحله 5. یک گروه پشتیبانی برای خود پیدا کنید
کمک به کودک مبتلا به بیماری روانی جدی می تواند بسیار چالش برانگیز باشد و یافتن گروهی از افراد در موقعیت های مشابه می تواند به شما کمک کند احساس کنید که تنها نیستید.
- شرکت در جلسات راهنمایی والدین یا خانواده درمانی برای کمک به والدین در مدیریت بیماری بسیار مهم است. این جلسات همچنین به مهارت های فرزندپروری در این شرایط کمک می کند ، به خانواده ها آموزش می دهد که چگونه با احساس پیچیده پیرامون این اختلال کنار بیایند و در مورد نحوه عملکرد به عنوان یک خانواده پیشنهاداتی ارائه می دهند.
- درمورد گروههای حمایتی والدین از مشاور بهداشت روانی فرزند خود سوال کنید یا به صورت آنلاین "والدین یک کودک با گروه پشتیبانی OCD" به همراه منطقه خود را جستجو کنید.
- اطلاعات بنیاد بین المللی OCD برای والدین و خانواده ها را بررسی کنید.
نکات
- اگر فرزند شما رفتار وسواسی و اجباری از خود نشان می دهد ، به یاد داشته باشید که باید برای خودتان نیز کمک بگیرید. پیوستن به یک گروه حمایتی را در نظر بگیرید تا بتوانید در مورد چالش هایی که با آنها روبرو هستید با والدین دیگر صحبت کنید.
- به یاد داشته باشید که بیماری های روانی نباید باعث خجالت یا شرمساری شوند و همچنین به دنبال درمان اختلالات مانند OCD نیست. اگر فرزند شما مبتلا به دیابت یا صرع یا سرطان شد ، شما به دنبال درمان هستید ، درست است؟ OCD تفاوتی ندارد.
