دیسپراکسی یک اختلال هماهنگی رشدی (DCD) است که بر هماهنگی و گاهی گفتار کودکان و بزرگسالان تأثیر می گذارد. این اختلال به دلیل تداخل با گفتار و ایجاد مسائل دیگر ، می تواند در مشارکت در فعالیتهای معمولی روزانه مانند مسواک زدن یا رانندگی مشکل ایجاد کند. با این حال ، شما می توانید از طریق تمرکز بر بهبود وضعیت خود ، مدیریت کارهای روزانه خود ، ایجاد روابط و جستجوی انواع مختلف درمان ، با دیسپراکسی زندگی کنید.
مراحل
قسمت 1 از 4: بهبود هماهنگی خود
مرحله 1. یوگا را تمرین کنید
یوگا یکی از تمریناتی است که می تواند در تسکین آثار دیسپراکسی بسیار مفید باشد. یوگا می تواند به شما در ایجاد هماهنگی بهتر ، بهبود وضعیت و تنفس کمک کند و همچنین می تواند بسیار آرامش بخش باشد. همچنین نوعی ورزش است.
- ببینید آیا سالن بدنسازی محلی شما کلاس های یوگا ارائه می دهد یا چند فیلم یوگا به صورت آنلاین پیدا کنید.
- اگر فرزند شما دچار دیس پراکسی است ، چند آسانای یوگا به او معرفی کنید که می تواند در خانه با شما انجام دهد.
مرحله 2. روزانه مراقبه کنید
دیسپراکسی همچنین می تواند از نظر روحی بر شما تأثیر بگذارد ، و ممکن است احساس کنید که افکار شما اغلب درهم ریخته یا نامنظم هستند. مدیتیشن به شما کمک می کند تا با این مشکل کنار بیایید و در لحظه حاضر و ذهن آگاه باشید. در مورد یک کلمه ، نقل قول یا مانترا مدیتیشن کنید که مانند "آرامش" یا "ثبات" به شما آرامش می بخشد.
مرحله 3. برای بهبود قدرت عضلات ورزش کنید
ورزش همچنین می تواند به بهبود دیسپراکسی شما کمک کند. برای شروع ساختن قدرت عضلانی خود به ورزشگاه محلی خود بروید و وزنه های سبک را بلند کنید. اگرچه ممکن است در نهایت بخواهید از وزنه های بزرگتر استفاده کنید ، اما با احتیاط این کار را انجام دهید و از یک نقطه سنج استفاده کنید.
- در حین ورزش ، کسی باید مراقب شما باشد تا از ایمنی شما مطمئن شود. ماهیچه های شما ممکن است ضعیف شده و باعث سقوط یا رها کردن تجهیزات شوند.
- اکثر سالن های بدنسازی ماشین های وزنی متفاوتی را ارائه می دهند که بلند کردن آنها را بدون داشتن لکه بینی نیز برای شما آسان می کند.
- اگر فرزند شما دچار دیسپراکسی است ، با لیگ های ورزشی جوانان محلی یا کلاس های باله خود تماس بگیرید یا بدنبال سالن ورزشی باشید که بخشی از آن برای کودکان در نظر گرفته شده باشد. از طرف دیگر ، یک برنامه ورزشی با کودک خود انجام دهید ، مانند پیاده روی روزانه یا روتین DVD.
مرحله 4. برای بهبود هماهنگی ورزش کنید
ورزش علاوه بر ورزش و یوگا ، راهی سرگرم کننده برای تقویت و هماهنگی بیشتر است. ورزش هایی مانند فوتبال ، بسکتبال یا تنیس انجام دهید تا در حین تفریح و تعامل با دیگران به بهبود مهارت های حرکتی خود کمک کنید.
- به صورت آنلاین بررسی کنید که آیا تیم های محلی وجود دارد که می توانید به آنها بپیوندید یا با دوستان یا خانواده خود بازی کنید.
- کودکان می توانند بیس بال ، بسکتبال یا فوتبال لیگ کوچک را امتحان کنند. آنها همچنین ممکن است از درسهای تنیس ، کلاسهای باله یا سایر کلاسهای رقص لذت ببرند.
- وقتی خسته می شوید استراحت کنید. اگر احساس می کنید که خوب کار نمی کنید ، ورزش را رها نکنید. اگر از آن لذت می برید ، بازی را ادامه دهید.
- یک فرد مبتلا به دیسپراکسی می تواند واجد شرایط برای المپیک ویژه باشد ، بنابراین اگر واقعاً در ورزش خود مشغول هستید ، درخواست خود را در نظر بگیرید. بزرگسالان و کودکان می توانند شرکت کنند.
قسمت 2 از 4: مدیریت وظایف روزانه
مرحله 1. از تقویم و زنگ هشدار استفاده کنید
داشتن دیسپراکسی اغلب به این معناست که ممکن است برای داشتن یک روز پربار به سازماندهی بیشتری نیاز داشته باشید. از برنامه ریزان ، تقویم ها و زنگ هشدارها استفاده کنید تا مسئولیت های خود را فراموش نکنید. می توانید هشدارهایی را در تلفن خود تنظیم کنید تا پروژه ها ، تکالیف یا وظایفی را که باید انجام دهید به شما یادآوری کند.
کودکان می توانند از برنامه ریز مدرسه برای پیگیری تکالیف و آزمون های خود و همچنین فعالیت های فوق برنامه ای که دارند استفاده کنند. همچنین می توانید به فرزند خود کمک کنید تا زنگ هشدارهایی را روی تلفن خود تنظیم کند تا به او کمک کند زمان انجام کارهایی مانند مصرف دارو ، خوردن وعده های غذایی یا بیدار شدن را به خاطر بسپارد
مرحله 2. یک لیست انجام دهید
علاوه بر نگه داشتن برنامه ریز ، تهیه فهرست کارهای انجام شده را نیز در نظر بگیرید. در پایان هر شب ، هر آنچه را که باید در روز بعد انجام دهید بنویسید. آن را کنار تخت یا روی میز خود بگذارید تا آن را فراموش نکنید. این امر به شما اطمینان می دهد که سازماندهی شده اید و مسئولیت های شما مرتب است.
مرحله 3. کارهای بزرگ را به کارهای کوچکتر تقسیم کنید
اگرچه پروژه های بزرگ یا مهارت های جدید ممکن است دشوار به نظر برسند ، اما تقسیم آنها به کارهای کوچکتر می تواند آنها را کمتر ترسناک جلوه دهد. به عنوان مثال ، پخت غذا می تواند دلهره آور به نظر برسد ، اما در واقع مجموعه ای از چندین قسمت کوچک و ساده است. این لیست از قطعات کوچک را بنویسید و سپس همه را با هم ترکیب کنید.
- به عنوان مثال ، اگر به دنبال پخت برنج هستید ، ابتدا باید یک قابلمه پیدا کنید. سپس به سینک ظرفشویی بروید و قابلمه را تقریباً تا نیمه از آب شیر آب پر کنید. سپس قابلمه را روی اجاق گاز می گذارید. مشعل را روشن کنید. برنج را اضافه کنید. تایمر تنظیم کنید. وقتی تایمر خاموش شد ، اجاق گاز را خاموش کنید. و سپس از وعده غذایی خود لذت ببرید!
- کودکان می توانند یاد بگیرند که تکالیف بزرگ مانند پروژه مدرسه را به بخشهای کوچکتر تقسیم کنند. آنها همچنین می توانند یاد بگیرند که کارهای خانه را به قطعات کوچکتر تقسیم کنند ، که به آنها کمک می کند تا مستقل بودن را بیاموزند.
مرحله 4. فیلم هایی را مشاهده کنید که مهارت های حرکتی خاصی را نشان می دهند
علاوه بر نوشتن مرحله به مرحله یک کار ، می توانید فیلم هایی را نیز مشاهده کنید تا به شما در یادگیری مهارت های اولیه هماهنگی حرکتی کمک کند. YouTube یا سایر وب سایت ها را برای نحوه انجام کارها جستجو کنید و سپس اقدامات ویدئویی را تقلید کنید.
همچنین می توانید در مواقع ضروری آن را موقتاً متوقف کنید یا در صورت گیجی مجدداً آن را راه اندازی مجدد کنید
مرحله 5. ابزارهای مراقبت از خود را با نگهداری کم پیدا کنید
یکی دیگر از مسائلی که ممکن است در زندگی با دیسپراکسی داشته باشید ، مراقبت از خود است. ابزارهایی مانند سشوارهای دنده دار را بپیوندید که خشک شدن موهای شما را آسان تر می کند. همچنین می توانید مسواک یا تیغ برقی بخرید. سایر موارد کم نگهداری را پیدا کنید که می توانید برای کارهای دیگر یا مراقبت های بهداشتی مورد نیاز خود استفاده کنید.
به فرزند خود کمک کنید تا وسایل مورد نیاز برای مراقبت از خود را انتخاب کند. با انتخاب وسایلی که مخصوص کودک شما خواهد بود ، مانند مسواک مکانیکی که با رنگ دلخواه فرزندتان تزئین شده است ، آن را سرگرم کننده کنید
مرحله 6. متخصصانی را پیدا کنید که بتوانند در کارهای بزرگتر کمک کنند
اگرچه مطمئناً می توانید بسیاری از وظایف را به تنهایی انجام دهید ، سایر کارهای ممکن است کمی دشوارتر بوده و نیاز به تجربه حرفه ای داشته باشد. می توانید با یک متخصص کاردرمانی صحبت کنید تا روشهای مناسب مراقبت از خود را بیاموزید ، یا می توانید متخصصان داخلی را برای مراقبت از شما استخدام کنید ، مانند یک فرد نظافتچی و/یا یک پرستار شخصی.
- یکی از سخت ترین کارها برای کسانی که با دیسپراکسی زندگی می کنند رانندگی است. رانندگی مستلزم انجام همزمان بسیاری از وظایف است ، مانند بررسی نقاط کور ، استفاده از چراغ های راهنما و برخورد با ترمز. برخی از کاردرمانگران می توانند به شما در توسعه مهارت های لازم برای رانندگی کمک کنند ، یا می توانید با انجمن متخصصان توانبخشی رانندگان تماس بگیرید.
- می توانید شبکه معلمان رانندگی را با انجمن متخصصان توانبخشی رانندگان در آدرس https://aded.site-ym.com/search/custom.asp؟id=2046 جستجو کنید.
- برخی از افراد مبتلا به دیسپراکسی نمی توانند رانندگی را یاد بگیرند ، که مشکلی نیست. استفاده از اتوبوس و استفاده از سایر خدمات ترانزیتی مانند حمل و نقل تقاضا و پاسخ هر دو گزینه عالی هستند.
قسمت 3 از 4: توسعه روابط
مرحله 1. شرایط خود را برای دیگران توضیح دهید
بسیاری از افرادی که ملاقات می کنید ممکن است هرگز در مورد دیسپراکسی نشنیده باشند ، اما اگر به دنبال دوستی با آنها هستید ، توضیح آن برای شما مهم خواهد بود. برای آنها توضیح دهید که این اختلال چیست و چگونه به طور خاص بر شما تأثیر می گذارد. به یاد داشته باشید که شما ملزم نیستید که دیسپراکسی خود را به کارفرمای خود فاش کنید ، اما در صورت نیاز به اقامتگاه ، ممکن است لازم باشد.
به عنوان مثال ، ممکن است چیزی مانند "کلی ، شاید متوجه شده اید ، اما مهارتهای حرکتی من کمی با اکثر افرادی که می شناسید متفاوت باشد. این به این دلیل است که من شرایطی دارم که بر هماهنگی من تأثیر می گذارد."
مرحله 2. زمان را به صورت تک به تک اختصاص دهید
اگرچه مطمئناً باید به دنبال گذراندن وقت در گروه هایی باشید که مایل هستید ، اغلب اوقات ، افراد مبتلا به دیسپراکسی در محیطی صمیمی تر کمی بهتر عمل می کنند. در شام های کوچک با دوستان شرکت کنید یا با چند همکار خود به سینما بروید. از غرق شدن خود در فضاهای شلوغ خودداری کنید.
اغلب ایجاد ارتباط در این تنظیمات شخصی و ایجاد دوستی های قوی تر آسان است
مرحله 3. یک گروه پشتیبانی پیدا کنید
اگرچه مطمئناً می توانید روش هایی برای مدیریت و بهبود دیسپراکسی خود ایجاد کنید ، اما تمرکز بر رویارویی با واقعیت های احساسی و جسمانی آن نیز مهم است. اگرچه دیسپراکسی باید مادام العمر کنترل شود ، بسیاری از افراد گروه های حمایتی را برای کمک به مقابله با این اختلال پیدا کرده اند. گروه های نزدیک خود را جستجو کنید.
مرحله 4. وقت خود را با خانواده بگذرانید
یکی از سیستم های حمایتی که می توانید به آن تکیه کنید خانواده شما است. هر هفته مدتی را با والدین خود بگذرانید و به شام بروید. از عموزاده های خود دعوت کنید تا بیایند و فیلم ببینند. داشتن برخی از تعاملات اجتماعی با کیفیت با افرادی که شما را بیشتر دوست دارند در زندگی موفق با این اختلال بسیار مهم است.
قسمت 4 از 4: به دنبال درمان
مرحله 1. به کاردرمانگر مراجعه کنید
علاوه بر جستجوی یک کاردرمانگر برای کارهای بزرگ مانند رانندگی ، به طور کلی کاردرمانی را در نظر بگیرید تا در یادگیری سایر کارهای اساسی به شما کمک کند. این درمانگران می توانند به شما مهارت های اولیه روزمره را که برای کار یا خانه ضروری است ، مانند حمام کردن یا حتی پیاده روی ، آموزش دهند.
اگر کاردرمانگر بتواند به خانه شما بیاید خوب است. سپس آنها می توانند تعیین کنند که آیا برای سهولت زندگی شما نیاز به تعدیلاتی دارد یا خیر
مرحله 2. گفتاردرمانی را در نظر بگیرید
دیسپراکسی نیز می تواند بر گفتار تأثیر بگذارد همانطور که بر مهارت های حرکتی نیز تأثیر می گذارد. یک گفتاردرمانگر می تواند به شما کمک کند مهارت هایی را ایجاد کنید که برای برقراری ارتباط خوب و م needثر به آنها نیاز دارید. آنها همچنین می توانند استراتژی هایی را در مورد چگونگی ایجاد الگوی گفتاری سازگارتر آموزش دهند.
مرحله 3. به اسب درمانی مراجعه کنید
نوع دیگری از درمان که برخی از بیماران مبتلا به دیسپراکسی از آن استفاده می کنند ، اسب درمانی است. اسب درمانی ، اسب درمانی است ، در این مدت شرکت کننده برای دستیابی به تعادل و هماهنگی بهتر ، سوار اسب می شود. ثابت شده است که اسب درمانی با تحریک شناخت ، بهبود خلق و خو و کاهش میزان حمایت مورد نیاز هنگام پیاده روی ، علائم دیسپراکسی را بهبود می بخشد.
مرحله 4. ذهنیت مثبت داشته باشید
اگرچه برخی ممکن است دیس پراکسی را یک محدودیت بدانند ، اما افراد مبتلا به این اختلال اغلب بسیار خلاق هستند. به احتمال زیاد شما باید مشکلات خود را بیشتر از موارد بدون اختلال روزانه حل کنید ، زیرا آنها محدودیت های مشابه شما را ندارند. از این به نفع خود استفاده کنید و از شخصی که هستید تجلیل کنید.
