تصادف ، از دست دادن یکی از عزیزان یا آسیب های دیگر همگی می توانند باعث ایجاد اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شوند ، یک وضعیت سلامت روانی که می تواند باعث اضطراب ، افسردگی ، تغییرات خلقی و حتی کابوس شود. با این حال ، همیشه امید به بهبود وجود دارد. اگر از PTSD رنج می برید ، کار با درمانگر و مصرف داروهای تجویزی می تواند به کاهش علائم PTSD کمک کند. اگر می خواهید از شخصی با PTSD حمایت کنید ، مهم است که به او گوش دهید و به سادگی برای او حضور داشته باشید.
مراحل
روش 1 از 3: پاسخ به علائم PTSD
مرحله 1. اگر بیش از یک ماه مضطرب یا افسرده هستید برای PTSD مورد ارزیابی قرار بگیرید
احساس اضطراب و افسردگی که تا این مدت طول می کشد اغلب می تواند نشانگر PTSD باشد ، به ویژه اگر با یک رویداد آسیب زا مرتبط باشد. پزشک مراقبت های اولیه شما به احتمال زیاد در مورد ذهنیت و فعالیت های روزانه شما سالاتی از شما می پرسد. سپس ، اگر آنها معتقدند PTSD یک احتمال است ، شما را به یک درمانگر مجاز معرفی می کنند.
- PTSD یک وضعیت بهداشت روانی است که با تجربه یا مشاهده یک رویداد وحشتناک ایجاد می شود. علائم ممکن است شامل فلاش بک ، کابوس ، اضطراب شدید و افکار غیرقابل کنترل در مورد رویداد محرک باشد.
- توجه پزشکی حرفه ای به PTSD بسیار مهم است زیرا احتمالاً بدون درمان از بین نمی رود.
- اگر مشکوک هستید که مبتلا به PTSD هستید ، اما پزشک شما با آن مخالف است ، در جستجوی نظر دوم اشکالی ندارد. شما باید بهترین مدافع سلامت روان خود باشید ، زیرا همه پزشکان عمومی با تشخیص یا درمان PTSD آشنا نیستند.
مرحله 2. عوامل خطر احتمالی PTSD را با پزشک یا درمانگر خود در میان بگذارید
اگرچه بسیاری از مردم در طول زندگی خود دچار آسیب هایی می شوند ، اما همه افراد دچار PTSD نمی شوند. به همین دلیل بسیار مهم است که به همه سوالات پزشک خود در مورد سابقه شخصی و پزشکی خود صادقانه پاسخ دهید. تا آنجا که می توانید در مورد پاسخ های خود نیز جزئیات را ارائه دهید.
- به عنوان مثال ، افراد زیر 25 سال هنگام مواجهه با حوادث آسیب زا احتمال بیشتری برای ابتلا به PTSD دارند.
- سابقه سوء استفاده یا سوء رفتار در گذشته نیز فرد را مستعد ابتلا به PTSD می کند. یک وضعیت سلامت روانی قبلی نیز احتمال را افزایش می دهد.
مرحله 3. برنامه ریزی کنید که در صورت وقوع فلش بک چه خواهید کرد
بسیاری از افراد مبتلا به PTSD فلش بک های واضحی را تجربه می کنند و در اصل آنها را به یک رویداد یا لحظه ناراحت کننده بر می گردانند. اگر فلش بک داشته اید و نگران یکی دیگر هستید ، با پزشک خود در مورد اقدامات لازم صحبت کنید. اگر در اطراف افراد هستید ، ممکن است برنامه ای برای درخواست کمک داشته باشید. اگر تنها هستید ، گاهی اوقات به سادگی نشستن (در مکانی امن) و تکرار یک مانترا آرام بخش می تواند کمک کننده باشد.
- وقتی کسی بیدار است یا در خواب است ، فلاش بک های واضحی رخ می دهد. آنها اغلب در اثر نوعی احساس ، مانند تصویر یا صدا ایجاد می شوند. به عنوان مثال ، فرد مبتلا به PTSD بر اثر تصادف رانندگی ممکن است پس از دیدن چراغ های جلو در شب دچار فلش بک شود.
- زنده ماندن لحظات همچنین می تواند با تماس با فردی که در تروما حضور داشته یا شبیه به آن است ایجاد شود. این نوع فلاش بک ها نه تنها آزاردهنده هستند. آنها همچنین به دلیل این واقعیت که اغلب بیمار را از زندگی یا فعالیت های روزمره منحرف می کنند مشکل ساز هستند.
مرحله 4. هر روز حداقل 1 اقدام خود به خود انجام دهید
به عنوان یک مبتلا به PTSD ، شما احتمالاً یک برنامه منظم را ترجیح می دهید که شانس شما را در معرض عوامل محرک احتمالی به حداقل برساند. با این حال ، سعی کنید کمی از برنامه روزانه خود فاصله بگیرید. یک کار اضافی انجام دهید که کاملاً برنامه ریزی نکرده اید. خود به خود با یک دوست یا یکی از اعضای خانواده تماس بگیرید.
- به عنوان مثال ، اگر قصد صرف شام دارید ، ممکن است یک رستوران جدید را امتحان کنید.
- خودجوش بودن با خطر قرار گرفتن در معرض عوامل محرک همراه است. با این حال ، همکاری با یک درمانگر برای توسعه برنامه "قرار گرفتن در معرض" می تواند به کاهش برخی از این نگرانی ها کمک کند.
مرحله 5. احساسات خود را حداقل یک بار در روز بیان کنید
اگر در بیان احساسات منفی یا مثبت خود با مشکل روبرو هستید ، تنها نیستید. به خودتان این هدف را بدهید که هر روز یک عبارت واحد با تمرکز بر وضعیت احساسی خود بیان کنید. ممکن است به یکی از عزیزان خود بگویید که به او افتخار می کنید. یا ، می توانید به یک همکار بگویید که آنها کار خوبی را انجام داده اند.
- خود را زیاد دور نیندازید. لازم نیست به اطراف بگویید که همه را دوست دارید. با این حال ، گفتن "دوستت دارم" برای کسی که نزدیک شماست یک هدف خوب است.
- بیان احساسات شما نیز مهم است زیرا می تواند به شما کمک کند از روابط یا فعالیت ها جدا نشوید ، که یک مشکل رایج برای افراد مبتلا به PTSD است.
مرحله 6. در صورت افزایش فشار خون ، تکنیک های تنفسی یا مدیتیشن را تمرین کنید
در مرکز اجتماع محلی خود کلاس مدیتیشن بگیرید یا نمونه فیلم ها را به صورت آنلاین تماشا کنید. تنفس را به آرامی از طریق بینی انجام دهید و در صورت استرس از طریق دهان بیرون دهید. تمام ماهیچه های خود را در حال سفت شدن و سپس شل شدن کامل تصور کنید.
- تسلط بر تکنیک های مختلف آرامش می تواند به شما کمک کند تا از لحظات تکان دهنده پایین بیایید. آنها همچنین می توانند به شما در کنار آمدن با بالا و پایین های احساسی کمک کنند. به عنوان مثال ، نفس کشیدن عمیق ممکن است به شما کمک کند تا به دنبال صدایی بلند آرام شوید.
- راه دیگر مقابله با بیش از حد پیش بینی محیط اطراف است. به عنوان مثال ، وقتی در رستوران غذا می خورید ، بخواهید بنشینید تا بتوانید کل اتاق را مشاهده کنید تا احتمال غافلگیری محدود شود.
روش 2 از 3: بررسی گزینه های درمانی PTSD شما
مرحله 1. با یک درمانگر مجرب در درمان PTSD کار کنید
پزشک شما معمولاً می تواند یک درمانگر را برای شما توصیه کند. بسته به شرایط ، ممکن است هفته ای یک بار یا بیشتر با درمانگر خود ملاقات کنید. اکثر مشاورانی که با مبتلایان به PTSD کار می کنند نیز خود را برای تماس های اضطراری 24-7 آماده می کنند.
- همکاری با یک درمانگر آموزش دیده نیز می تواند احتمال تشخیص اشتباه را به حداقل برساند. به عنوان مثال ، گاهی اوقات می توان تشخیص داد که کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) هستند ، در حالی که در واقع با PTSD دست و پنجه نرم می کنند.
- همچنین می توانید با مراجعه به وب سایت مشاوره آمریکایی به آدرس https://www.counseling.org ، یک درمانگر پیدا کنید.
مرحله 2. برای به حداقل رساندن علائم PTSD ، مصرف دارو را در نظر بگیرید
هیچ دارویی نمی تواند PTSD را از بین ببرد ، اما راه هایی برای کنترل عوارض آن وجود دارد. با پزشک خود در مورد گزینه های دارویی خود صحبت کنید. آنها ممکن است داروهای ضد افسردگی ، ضد اضطراب یا حتی داروهای بی خوابی را پیشنهاد کنند. با ترکیب دارویی مناسب ، ممکن است در کمتر از 2 هفته شاهد بهبود زندگی خود باشید.
- به عنوان مثال ، گاهی اوقات پرازوسین به بیماران PTSD تجویز می شود تا تاثیر و حضور کابوس ها را کاهش دهد.
- داروهای ضدافسردگی مانند Zoloft و Paxil می توانند علائم اضطراب را کاهش داده و حتی تمرکز را افزایش دهند.
مرحله 3. در گروه درمانی شرکت کنید
با درمانگر خود در مورد احتمال مراجعه به گروه درمانی در منطقه خود صحبت کنید. به احتمال زیاد می توانید گروهی را پیدا کنید که به طور کلی در مورد PTSD بحث کند ، اگر نه نوع دقیق تجربه ای که داشته اید. یکی دیگر از مزایای این گروه ها این است که معمولاً نیازی به مشارکت ندارند. می توانید به سادگی شرکت کرده و گوش دهید.
این گزینه به ویژه برای افرادی که از قضاوت توسط خانواده یا دوستان خود می ترسند بسیار مناسب است. گروه درمانی بر حمایت و ایجاد اعتماد در بین افراد غریبه تمرکز دارد
مرحله 4. انتظار داشته باشید PTSD شما احتمالاً برای مدت طولانی ادامه یابد
پس از ایجاد PTSD ، کنترل یا حذف آن بدون کمک پزشکی حرفه ای بسیار دشوار است. حتی در آن زمان ، بسیاری از مردم سالها با PTSD زندگی می کنند. مهمترین آنها این است که با متخصصان برای مدیریت PTSD خود کار کنید و تداخل آن را در زندگی روزمره خود به حداقل برسانید.
- علائم PTSD همیشه از نظر شدت یا ماهیت یکسان نیستند. ممکن است ماه بسیار خوبی را پشت سر بگذارید و ماه بسیار سختی را پشت سر بگذارید.
- قرارهای خاص ، مانند سالگردها ، مرتبط با رویدادهای آسیب زا ، اغلب اوقات برای کسانی که مبتلا به PTSD هستند دردسرساز است.
روش 3 از 3: ارائه پشتیبانی به افرادی که دارای PTSD هستند
مرحله 1. به هر چیزی که دوست دارند بگویند گوش دهید
افراد مبتلا به PTSD گاهی اوقات فقط می خواهند در مورد چیزهای پیش پا افتاده ای که در زندگی روزمره تجربه می کنند یا انجام می دهند صحبت کنند. لازم نیست همه مکالمات در مورد این اختلال یا احساس آنها باشد. وقتی صحبت می کنند ، فعالانه گوش دهید و س askال بپرسید.
همچنین گوش دادن به شخصی نشان می دهد که شما مایل به صرف وقت برای او هستید
مرحله 2. آن را به عنوان یک واکنش معمولی که به سطح شدید منتقل شده است ، بشناسید
به بیان ساده ، افراد مبتلا به PTSD به نوعی ناقص یا غیرطبیعی نیستند. آنها به سادگی از طریق واکنش های معمولی استرس ، مانند اکثر مردم ، به یک رویداد آسیب زا پاسخ می دهند. تفاوت در این است که افرادی که از PTSD رنج می برند علائم شدیدتر و مخرب تروما را تجربه می کنند.
- به عنوان مثال ، اکثر مردم به دنبال یک تصادف شدید اتومبیل تکان می خورند. با این حال ، ممکن است فردی مبتلا به PTSD به طور کامل و در آینده ای نزدیک از رانندگی خودداری کند.
- بخشی از چالش واقعی در درک PTSD این است که از انگ افراد آسیب دیده دور شوید و افراد مبتلا را به عنوان افرادی عادی ببینید که راه خود را از طریق یک رویداد غیر طبیعی طی می کنند.
مرحله 3. برنامه ریزی گردشها و فعالیتها را ادامه دهید
به یک فیلم بروید و دوست خود را با PTSD همراه خود دعوت کنید. سنت های خانوادگی خود را حفظ کنید ، حتی اگر یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به PTSD باشد. تشخیص دهید که ترک به طور بالقوه نشانه ای از این اختلال است و ممکن است باعث شود فرد مبتلا به PTSD کمتر با هم تعامل داشته باشند ، اما از آنها دست نکشید.
به عنوان مثال ، ممکن است بگویید: "من می دانم که شما نتوانستید شب های جابجایی ما را انجام دهید ، اما گروه ما همیشه در صورت تمایل پنجشنبه شب بیرون می روند."
نکات
- درمان علائم PTSD یک شبه انجام نمی شود. انتظار داشته باشید که درمان به مدت طولانی طول بکشد و با خودتان یا هر کسی که با PTSD دست و پنجه نرم می کند صبور باشید.
- در صورت داشتن PTSD ، نادیده گرفتن سلامتی آسان است. اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی سالمی داشته باشید ، به طور منظم ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید.
