این که آیا در مورد روز خود صحبت می کنید ، در دفتر خاطرات خود می نویسید یا داستان می نویسید ، توصیف احساسات به روشنی و واضح می تواند کار بسیار خوبی باشد. گفتن اینکه خوشحال هستید واقعاً به هیچ کس نشان نمی دهد چه احساسی دارید. شما می خواهید تصویری را به گونه ای ترسیم کنید که سایه گلها قابل مقایسه نباشد. ما در مورد روش های مختلفی برای توصیف احساسات ، نحوه نزدیک شدن به منبع آن و نحوه درج آن در نوشتار خود بحث خواهیم کرد. برای شروع توصیف احساسات برای انتقال معنا و عمق ، با مرحله 1 زیر شروع کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: بررسی روشهای توصیف احساسات
مرحله 1. آن را با یک پاسخ فیزیکی بیان کنید
تصور کنید فردی را مشاهده می کنید که این احساس را تجربه می کند. آیا شکمش را محکم می گیرد یا صورت خود را پنهان می کند؟ آیا او سعی می کند شانه های شما را بگیرد و به شما بگوید چه اتفاقی افتاده است؟ در روایت ، صمیمی ترین راه برای انتقال احساس ، توصیف وضعیت بدن است.
- تصور کنید خودتان این احساس را احساس می کنید. معده شما چه احساسی دارد؟ وقتی فردی احساسات شدیدی را تجربه می کند ، میزان بزاق دهانش تغییر می کند ، ضربان قلب او تغییر می کند و مواد شیمیایی در قفسه سینه ، معده و کمر آزاد می شود.
- با این حال ، مراقب باشید که از مرزهای خود در مورد آنچه که شخصیت از آن آگاه است تجاوز نکنید. به عنوان مثال ، "چهره او از خجالت قرمز روشن شد" ، چیزی نیست که شخصیت بداند. با این حال ، "چهره او در حالی که می خندیدند و روی برگرداندند" می سوزد ، معجزه می کند.
مرحله 2. از دیالوگ بین شخصیت ها استفاده کنید
استفاده از مکالمه واقعی می تواند خواننده را بسیار عمیق تر و درگیرتر از داستان کند ، مثلا "او در چگونگی دور از نظر او اخم کرد." استفاده از دیالوگ در واقع در لحظه است ، بر خلاف برداشتن یک ثانیه برای بیرون رفتن و روایت داستان. این جریان را ادامه می دهد و برای شخصیت صادق است - اگر دیالوگ شما درست باشد.
- دفعه بعد که وسوسه می شوید چیزی بنویسید ، "او در نگاه او به او لبخند زد." در عوض ، عبارت زیر را انتخاب کنید: "من از نگاه شما به من خوشم می آید." سرمایه گذاری دارد. این احساس شخصی ، واقعی و واقعی است.
- همچنین می توانید از افکار استفاده کنید. شخصیت ها نیز می توانند با خود صحبت کنند! "من از نحوه نگاه او به من خوشم می آید" ، از قدرت مشابهی برخوردار است ، حتی اگر ناگفته باشد.
مرحله 3. از زیرمتن استفاده کنید
اغلب ، ما به طور کامل از احساس خود یا کاری که انجام می دهیم آگاه نیستیم. در حالی که چشمانمان از عصبانیت می سوزد یا با یک نفس تند نفس می کشیم ، سر تکان می دهیم و لبخند می زنیم. به جای پرداختن مستقیم به این لایه ها ، بر آنها دلالت کنید. در حالی که او دستمال را تکه تکه می کند ، شخصیت خود را تکان دهید و موافق باشید. داستان شما لایه ها را دست نخورده نگه می دارد.
این می تواند به ویژه در درگیری و تنش کمک کند. همچنین می تواند به اشکال ظریف درگیری مانند شخصیت هایی که از احساسات ناراحت هستند ، مایل به باز شدن نیستند یا منتظر فرصتی برای ابراز وجود هستند ، کمک کند
مرحله 4. در مورد حواس شخصیت صحبت کنید
وقتی احساس خاصی داریم ، گاهی حواس خاصی حساس می شوند. ما به احتمال زیاد در بوی معشوق می نشینیم ، وقتی در خانه تنها هستیم هر صدای جیر جیر را بشنویم. می توانید از این عناصر برای انتقال احساسات بدون نیاز به لمس آن استفاده کنید.
گفتن این جمله که "کسی او را دنبال می کرد تا او سرعت خود را افزایش دهد" ، متوجه موضوع می شود ، اما جذاب نیست. در عوض ، درباره نحوه بوی ادکلن او ، نحوه بوی بد آبجو و ناامیدی صحبت کنید و نحوه قفل شدن کلیدهایش در هر قدم تندتر شود
مرحله 5. مغالطه اسفناک را امتحان کنید
برخلاف آنچه عنوانش نشان می دهد ، این هیچ ربطی به رقت انگیز بودن ندارد. این اصطلاح زمانی است که محیط نشان دهنده احساسات رایج یک صحنه است. به عنوان مثال ، هنگامی که تنش بین رقبا در حال افزایش است ، یک پنجره می شکند (این باید علت داشته باشد مگر اینکه یکی از این افراد از راه دور تله کینتیک کند). یک دانش آموز پس از گذراندن امتحان وحشتناک در حال استراحت است و نسیمی علف ها را صدا می دهد. این کمی خوش طعم است ، اما سرگرم کننده است ، و اگر شما سنگین دست یا بی اهمیت نیستید ، مثر است.
- از این مانور نوشتاری بسیار دقیق و گزینشی استفاده کنید. اگر این کار را دائما انجام دهید ، کارایی خود را از دست می دهد. همچنین می تواند کمی باورنکردنی باشد.
- سعی کنید از این تکنیک ادبی حتی بدون لمس احساسات - شاید حتی قبل از معرفی افراد استفاده کنید. این می تواند صحنه ای را رقم بزند و مثالی را برای خواننده ارائه دهد که پس از کمی بررسی در داستان می توانند با هم ترکیب کنند و یک لایه اضافی از پیچیدگی و پیچیدگی را به آن بیفزایند.
مرحله 6. از نظر زبان بدن صحبت کنید
این را امتحان کنید: به یک احساس فکر کنید. طولانی و سخت به آن فکر کنید. به شرایط آخرین باری که احساس کردید فکر کنید. حالا ، در مورد احساسات صحبت کنید. چه حسی داشت ، جهان چگونه به نظر می رسید. وقتی عمیقاً وارد این تمرین شدید ، به بدن خود توجه کنید. دستات چیکار میکنن؟ پای شما؟ ابروهای شما؟ این احساس چگونه از نظر زبان بدن شما آشکار می شود؟
- آخرین باری که وارد اتاقی شدید و می توانید شخصی را که در عرض چند ثانیه پس از ورود دیدید خواند؟ احتمالاً نه چندان دور ؛ در واقع ، احتمالاً تعدادی مثال در ذهن شما ظاهر شده است. احساسات نیازی به بیان یا حتی تفکر ندارند - بدن ما این کار را برای ما انجام می دهد.
- چند روز آینده را صرف توجه به عبارات کوچک دوستان و خانواده کنید. آن هدایای زودگذر که اگر واقعاً و واقعاً به آن توجه نکرده باشید ، هرگز متوجه آن نخواهید شد. این لحظات است که می تواند روایت شما را زنده کند.
قسمت 2 از 3: بررسی چگونگی احساسات
مرحله 1. شرایط را تعریف کنید
احساسات واکنش هایی هستند ؛ آنها علل دارند شما فقط در صورتی احساسات را در خلا توصیف خواهید کرد که این احساس به دلیل عدم تعادل هورمونی یا حافظه سرکوب شده باشد. جزئیات شرایط را مرور کنید. شخصیت شما به کدام قسمت واکنش نشان می دهد؟ آنها حتی از چه بخشهایی مطلع هستند؟
- در این موارد ، پدیده های قابل مشاهده مانند قدم گذاشتن یا ضربه زدن به نظرات بی ضرر می تواند طرز فکر را منتقل کرده و احساسات را به خوبی ایجاد کند. از این موارد به عنوان پرش سریع برای نمایش های بزرگتر استفاده کنید - یا حتی می توانید به آنها اجازه دهید خودشان صحبت کنند.
- به تصاویر بصری یا لمسی پایبند باشید. این چیزی نیست که موقعیت نشان می دهد ، این چیزی است که شخصیت به آن توجه می کند. در صورتی که شخصیت به دلایلی بیش از حد آگاه باشد ، باید جزئیات جزئی بیان شود.
مرحله 2. از تجربه شخصی خود استفاده کنید
اگر احساسی را که می خواهید توصیف کنید احساس کرده اید ، این بهترین ماده اولیه است. از کجا آمده؟ به این فکر کنید که چه احساسی در شما ایجاد کرده است. همانطور که احساس می کردید ، فکر نمی کردید: "اوه ، من ناراحت هستم." داشتی فکر می کردی "من با خودم چکار کنم؟" خود را درگیر هیچ حسی برای مشارکت در محیط خود نکرده اید. شما متوجه دست لرزان خود نشده اید. در عوض ، شما آنقدر مطمئن بودید که نمی توانید جلوی لرزش خود را بگیرید. این تجربه خام به شما جزئیاتی می دهد که تخیل هرگز نمی توانست.
- اگر این اثر تجمعی یک موقعیت خاص بود ، ممکن است بخواهید آن موقعیت را آنطور که به طور ذهنی آن را تجربه کرده اید ، توصیف کنید ، یا به عنوان تمرین ، برای مشخص کردن آنچه منجر به این احساس شد ، یا به عنوان یک هدف به خودی خود.
- اگر یک لحظه یا یک مورد واحد شما را تحت تأثیر قرار داد ، از جزئیات آن تصویر برای بازسازی احساس استفاده کنید. اگر احساسی را احساس نکرده اید ، سعی کنید آن را از احساسات مرتبط یا موارد کمتر شدید آن احساس کنید.
مرحله 3. بدانید که شخصیت شما چگونه واکنش نشان می دهد و نمی دهد
احساسات مفاهیمی انتزاعی هستند که افراد مختلف به روش های مختلف آن را یافته و تجربه می کنند. در حالی که ممکن است یک نفر غزل شکسپیر را برای انتقال شکنجه شخصی خود ارائه دهد ، ممکن است یکی دیگر از طریق دندان های فشرده و نگاه اجتنابی بگوید ، "نمی خواهم در مورد آن صحبت کنم". در واقع ، این دو می توانند دقیقاً یک چیز را بگویند.
بنابراین ، در برخی شرایط ، شما نیازی به توصیف احساسات ندارید. می توانید صحنه ، چهره شخصیت دیگر یا افکار بعدی را توصیف کنید ، که ممکن است "توصیف احساسات" را برای شما انجام دهد. جمله ای مانند "جهان محو شد ، از همه رنگها جدا شده است" اما او دقیقاً بیانگر احساسات شخصیت بدون بیان صریح آن است
مرحله 4. نشان دهید ، نگویید
در کار خود ، شما باید برای مخاطب خود یک تصویر ایجاد کنید. آنها باید بتوانند از کلمات شما بیرون بیایند و تصویری روی پشت پلک هایشان سوخته باشد. این کافی نیست که به آنها بگویید چه خبر است - شما باید به آنها نشان دهید.
فرض کنید شما در مورد خطرات جنگ صحبت می کنید. شما تاریخ و آمار نمی دهید و در مورد استراتژی که هر طرف در حال استفاده است صحبت نمی کنید. شما به جوراب های سوخته ای که در خیابان آشغال کرده اند ، سر عروسک ها را در حاشیه انباشته می کنید و جریان فریاد ها روز به روز خاموش می شود. این یک تصویر و یک احساس احشایی است که خواننده شما با آن ظاهر می شود
مرحله 5. از سادگی خودداری نکنید
این مقاله با اصرار بر این که نباید احساسی را به صراحت بیان کنید ، معمای شما را معمایی می کند ، اما سایه های خاکستری وجود دارد. فقط اطلاعات بدیع و مرتبط باید از این طریق ارسال شود ، اما یک عبارت ساده و کمیاب می تواند برای توصیفات بسیار مناسب تر از یک پاراگراف کامل باشد. از گفتن بعضی اوقات کمتر نترسید.
شخصیتی که در حال ظهور است ، با خود فکر می کند "من غمگین هستم". می تواند یک چیز بسیار تکان دهنده باشد آن لحظه آگاهی احساسی می تواند آنها را تحت تأثیر قرار دهد و می توان آن را در آن سه کلمه حدس زد. برخی از شخصیت ها ممکن است در تک گفتارها احساسات را تجربه کنند ، برخی در سه کلمه کوتاه ، و برخی دیگر اصلاً. به هیچ وجه اشتباه نیست
قسمت 3 از 3: ویرایش آثار ادبی شما
مرحله 1. هر بار که احساسی را نام می برید ، از آن عبور کنید و برش دهید
هربار که از شخصیتی "غمگین" یا "شاد" ، یا حتی "بدبخت" یا "سرخوش" صحبت می کنید ، آن را قطع کنید. آن را درست خرد کنید ؛ شما به آن نیاز ندارید این داستان شما را پیش نمی برد یا به آن شتاب نمی دهد. این موارد را می توان و باید به روش های دیگر روشن کرد.
مگر اینکه در حال گفتگو باشد ، باید حذف شود. به عبارت دیگر ، شخصیت دیگری می تواند بپرسد ، "چرا اینقدر غمگین هستید؟" اما شخصیت مورد نظر هرگز دنیای آنها را که تحت عناوینی که به احساسات داده می شود محدود نمی کند. به هر حال ، "غمگین" یا "بدبخت" فقط یک کلمه هستند. اگر ما آنها را "gobbledegook" می نامیم ، معنای یکسانی دارد. این اصطلاحات از نظر عاطفی هیچ گونه طنین انداز نیستند
مرحله 2. برای اولین پیش نویس خود ، آن را با یک عمل یا تصویر ساده جایگزین کنید
حتی "او نگاهی انداخت و پوزخند زد" ، شروع خوبی برای اولین پیش نویس شما است. هر چیزی که از آن دور شود ، "او خوشحال بود" گامی در جهت درست است. این امر در طول نوشتن شما تکامل یافته و رشد می کند. در حال حاضر ، شما فقط به چیزی نیاز دارید تا آن را کنار هم نگه دارید.
این فقط پایه و اساس داستان شما را ایجاد می کند. هدف آن فقط منسجم و نگه داشتن داستان در کنار هم است. وقتی داستان را با هم ترکیب کردید ، بعداً همه چیز را تغییر خواهید داد
مرحله 3. برای پیش نویس دوم خود ، جزئیات بیشتری دریافت کنید
چرا نگاهی به بالا انداخت و پوزخندی زد؟ با خودش چی فکر می کرد؟ آیا او فکر می کرد که پسر گوشه ای ناز است؟ آیا او را به یاد کسی انداخت؟ انگیزه ایجاد احساسات چه بود؟
تکنیک های مورد بحث در بالا را بررسی کنید. نقاشی یک تصویر از طریق گفتگو ، زیر متن ، زبان بدن و حواس ، تصویری 360 درجه ایجاد می کند تا مخاطب شما کاملاً در داستان غرق شود. به جای "او خوشحال بود" ، مخاطبان شما در واقع احساس او را می دانند
مرحله 4. از کلیشه ها و عبارات موجود اجتناب کنید
آنها داستان شما را پیش نمی برند - آنها برای انجام این کار بسیار بی اهمیت هستند. تعداد کمی از موارد ارتباطی کمتر از "من خیلی خوشحال بودم که می توانم بمیرم" یا "من احساس کردم جهان من در حال متلاشی شدن است" است. اگر شخصیت شما بسیار خوشحال است ، از او بخواهید خود به خود شخصی را در آغوش بگیرد و سپس با صدای بلند بخندد. اگر اینقدر ناراحت شدید بگویید چه اتفاقی افتاده است. مردم می توانند تأثیر احساسی هر رویداد بزرگ را درک کنند. اگر آن را توصیف کنید ، آنها می دانند که این کار با افراد درگیر چه می کند.
- هرگز توصیف صریح و صمیمانه یک رویداد احساسی را با کلیشه پایان ندهید. اگر کار انتقال احساسات را انجام داده اید ، آن را انجام داده اید. احساس نیاز به خلاصه نویسی نکنید.
- در شخصیت بمانید. شخصیتی که با آن کار می کنید ممکن است از نوع کلیشه ای باشد - فقط به آن پایان ندهید که معمولاً به پایان می رسد. نکته وحشتناک در مورد کلیشه ها این است که مردم هنگام واقعی بودن آنها را نمی گویند. اما پس از توضیح احساسات شخصیت خود و پس از آغوش خودجوش او ، اگر در شخصیت اوست ، از او بخواهید بگوید: "من بسیار خوشحالم که می توانم رنگین کمان را دفع کنم!" ممکن است مناسب باشد. اما باز هم ، فقط اگر او از آن نوع باشد.
مرحله 5. مناسب بمانید
مانند بقیه قطعات خود گرافیکی یا باهوش باشید. از استعاره ها و تصاویری استفاده کنید که از نظر موضوعی متناسب با محتوا هستند و مطمئن شوید (مخصوصاً در زبان اول شخص) زبان و تصاویری که استفاده می کنید با شخصیت (ها) متناسب است. هیچ صحبتی در مورد سرعت یا سیم های متقاطع در غرب قدیم وجود ندارد!
اگر صحبت می کنید ، آنقدر صریح یا مبهم باشید که همسرتان به شما احساس می دهد. نه تنها باید شخصیت را در ذهن داشته باشید ، بلکه باید شخصیت را در آن موقعیت خاص در ذهن داشته باشید. ممکن است عوامل خارجی بر قضاوت ، حواس و حتی توانایی واکنش ، تفکر یا پردازش احساسات آنها تأثیر بگذارد
مرحله 6. وقتی کارتان تقریباً به پایان رسید ، احساسی را که درباره آن می نویسید تنظیم کنید
مدتی را به گوش دادن به موسیقی ، خواندن شعر یا خواندن داستان نویسندگان که در موضوعات مشابه می نویسند اختصاص دهید. وقتی در احساس غوطه ور شدید ، برگردید و داستان خود را بخوانید. آیا احساس شما با احساسی که دارید مطابقت دارد؟ آیا ناسازگاری وجود دارد؟ آیا چیزی به نظر شما ناخوشایند است؟ اگر چنین است ، آن را خراشیده و به صفحه طراحی برگردید.
