پرخاشگری تکانشی ، که به آن اختلال انفجاری متناوب (IED) نیز گفته می شود ، یک حالت عاطفی است که با طغیان ناگهانی و شدید خشم همراه است. این انفجارهای خشم می تواند تکان دهنده و ترسناک باشد ، زیرا شخصی که دچار یک مرحله انفجاری می شود می تواند از نظر احساسی و جسمی خشونت آمیز باشد. برای خود افراد ، این قسمت ها بسیار زیاد است و ممکن است منجر به رفتارهای مخربی شود که بعداً شرم آور به نظر می رسند. درک IED و آماده سازی برای شناسایی و کنترل پیامدهای انفجارهای انفجاری برای همه افراد درگیر بسیار مهم است.
مراحل
روش 1 از 3: مقابله با پرخاشگری تکانشی در دیگران
مرحله 1. تشخیص دهید که در خطر هستید
در حالی که کاملاً طبیعی است که کسی گاه به گاه عصبانی شود و حتی صدای خود را بلند کند ، بروز مکرر خشم ناگهانی و انفجاری طبیعی نیست ، به ویژه هنگامی که این خشم در رفتارهای خشونت آمیز یا توهین آمیز ظاهر شود. برای شما مهم است که بفهمید خشم آنها و خشونتی که با خود به همراه دارد ، در کنترل آنها نیست. قسمت های انفجاری ، برعکس ابراز خشم معمولی ، دارای ویژگی های زیر هستند:
- ناگهانی ، به نظر می رسد از هیچ جا بیرون آمده است.
- شدت بسیار شدیدتر از آن چیزی است که توسط رویداد یا موقعیتی که باعث ایجاد آن می شود ، نشان داده شود.
- خشونت آمیز و پرخاشگر ، چه از نظر جسمی (مانند فریاد زدن ، حمله به فضای شخصی ، و یا ضربه زدن به اشیاء ، خود یا افراد دیگر) یا از نظر احساسی (مانند نامگذاری ، تهدید یا استفاده از زبان زشت و توهین آمیز).
- غیر منطقی ، و به نظر می رسد غیر ممکن است با کلمات آرام شود.
- به یاد داشته باشید: مسائل مورد علاقه شما با عصبانیت تقصیر شما نیست. خشونت و سوءاستفاده هرگز قابل قبول نیست و شما کاملاً حق دارید که برای جلوگیری از آسیب دیدن گام بردارید.
مرحله 2. شخص مورد علاقه خود را تشویق کنید تا به دنبال کمک باشد
در حالی که مطمئناً می توانید با حمایت و آگاهی از وضعیت مورد علاقه خود در برخورد با پرخاشگری تکانشی ، به او کمک کنید ، اما بسیار ضروری است که از یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده به دنبال کمک اضافی باشد. آنها را تشویق کنید تا با یک متخصص مشورت کنند و به آنها یادآوری کنید که هیچ کس نباید بدون کمک پزشک با مسائل جدی پزشکی مانند IED برخورد کند.
مرحله 3. به کسی بگویید که می توانید در مورد وضعیت خود اعتماد کنید
داشتن یک همسایه ، دوست یا یکی از اعضای خانواده در نزدیکی شما که مسائل خشم مورد علاقه شما را درک می کند و خطری که برای شما ایجاد می کند ، می تواند برای شما مفید باشد ، در صورت نیاز به کمک. اجازه دهید شخص بداند که شما به او تکیه می کنید و مطمئن شوید که او برنامه عمل شما را درک کرده است و در صورت بروز یک رویداد خشونت آمیز باید چه کار کند.
- با هرکسی که می گویید صادق باشید و در برابر هوس نجات از توصیف قسمت های انفجاری در تلاش برای نجات چهره مقاومت کنید. یکی از محرمانه مورد اعتماد شما را قضاوت نمی کند و می فهمد که IED و اثرات آن پیچیده است.
- اگر شما مسئول بچه ها هستید ، با دوستان یا خانواده مورد اعتماد هماهنگ شوید تا برنامه ای برای آنها تنظیم کنید ، در صورتی که در برخورد با یک قسمت انفجاری به ایمنی نیاز دارید ، آنها را در امنیت نگه دارید.
- اگر در حال تجربه خشونت خانگی هستید ، بلافاصله با یک خط تماس خشونت خانگی ، یک سرپناه زنان یا اورژانس تماس بگیرید.
مرحله 4. اقدامات احتیاطی را انجام دهید و برنامه ای برای اقدامات اضطراری تهیه کنید
در صورت نیاز برای فرار از یک قسمت انفجاری ، تصمیم بگیرید که کجا خواهید رفت. به یاد داشته باشید که قسمت ها می توانند در هر زمان ، حتی در اواخر شب رخ دهند ، بنابراین مکانی که انتخاب می کنید باید همیشه در دسترس شما باشد. اگر فرزندان یا سایرین با شما زندگی می کنند ، برنامه را با آنها در میان بگذارید و تمرین کنید که با آنها از خانه خود بیرون بیایید ، تا بتوانید در صورت نیاز آمادگی همه را داشته باشید.
ایده خوبی است که در صورت نیاز به فرار ، کیسه ای از اقلام ضروری تهیه کنید تا با خود ببرید. هرگونه اسناد و مدارک مهمی را که مایل هستید همراه خود داشته باشید ، همچنین لباس اضافی ، کلید خانه و ماشین ، پول و داروهای مورد نیاز خود را بسته بندی کنید
مرحله 5. خودتان را از قسمت های انفجاری حذف کنید
کسی که دچار خشم انفجاری می شود ، قادر نخواهد بود به شرایطی که در آن قرار دارد منطقی پاسخ دهد و رفتارهای غیرقابل پیش بینی و حتی خشونت آمیز از خود نشان می دهد. بهترین اقدام برای ایمنی شما این است که خود را در اسرع وقت از موقعیت خارج کنید. شما باید قبلاً برنامه ای تهیه کرده باشید و تصمیم بگیرید که برای امنیت کجا خواهید رفت. نگران توضیح دادن خود به معشوق خود نباشید: وقتی آرام باشید وقت دارید این کار را انجام دهید.
حذف خود نه تنها شما را در برابر خطرات فوری محافظت می کند ، بلکه این اطمینان را نیز می دهد که وسوسه نمی شوید با عزیز خود مجادله کنید یا تلافی کنید. تلافی جویی می تواند یک واکنش طبیعی باشد ، اما اغلب می تواند منجر به تشدید حادثه شود و در نتیجه خطر را برای همه افراد درگیر افزایش دهد
مرحله 6. برای کمک با خدمات اورژانس تماس بگیرید
اگر شما یا هر شخص دیگری در معرض خطر فوری هستید یا نمی توانید از یک دوره خشونت آمیز فرار کنید ، بلافاصله با پلیس تماس بگیرید. اگر کسی آسیب دید ، به اورژانس بروید و وضعیت خود را توضیح دهید: پزشکان و پرستاران آنجا جراحات شما را درمان می کنند و به شما کمک می کنند تا منابعی را برای جلوگیری از خطرات پیدا کنید. اگر می ترسید که مورد علاقه شما قرار گیرد و نیاز به مکانی دارید ، با خط تلفن خشونت خانگی یا پناهگاه یا مرکز بحران زنان محلی تماس بگیرید.
اگر در ایالات متحده هستید ، می توانید به خط تلفن ملی خشونت خانگی ملی با شماره 1-800-799-7233 تماس بگیرید. NDVH می تواند شما را با منابع محلی مانند مشاوران ، سرپناه ها و گروه های پشتیبانی متصل کند
روش 2 از 3: مقابله با پرخاشگری تکانشی خود
مرحله 1. در مورد درمان خشم خود با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید
قسمت های پرخاشگری تکانشی بسیار زیاد است و باعث می شود فکر کردن یا رفتار آرام یا منطقی غیرممکن باشد. آنها روابط شخصی را تیره می کنند و شما و نزدیکترین افراد را در معرض آسیب قرار می دهند. شما هنگام برخورد با این مشکل دشوار ، مستحق کمک هستی و از آن بهره مند خواهید شد. درمانگر به شما کمک می کند تا علل اصلی عصبانیت خود را بشناسید و یاد بگیرید که آن را بشناسید و کنترل کنید.
- اگر مطمئن نیستید که چگونه یک درمانگر پیدا کنید ، در مورد دریافت یک مشاوره با پزشک خود صحبت کنید. اگر در برنامه بیمه درمانی هستید ، می توانید با ارائه دهنده بیمه خود برای پیدا کردن درمانگر تماس بگیرید.
- هیچ داروی خاصی برای مبتلایان به اختلال انفجاری متناوب تجویز نمی شود ، پزشک شما ممکن است داروهایی را برای کمک به برخی از علائم روانی بیماری مانند افسردگی تجویز کند.
مرحله 2. یاد بگیرید علائم خشم را بشناسید
وقتی یک قسمت انفجاری شروع می شود ، ممکن است احساس تنش فیزیکی فزاینده ای را احساس کنید. در حالی که این تنش می تواند بسیار ناخوشایند باشد ، یادگیری تشخیص آنها به شما هشدار قبلی در مورد یک قسمت قریب الوقوع را می دهد. هنگامی که یاد گرفتید این پیش سازهای دوره خشم را بشناسید ، می توانید اقدامات لازم را برای کنترل آنها آغاز کنید. علائم در شروع یک دوره انفجاری می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تنفس سریع و سطحی.
- مشتهای غیر ارادی یا فک را فشرده می کند.
- ضربان قلب سریع.
- مسابقه ، کنترل افکار دشوار ، اغلب دارای ماهیت تهاجمی یا خشونت آمیز است.
- احساس سفتی در قفسه سینه.
مرحله 3. یاد بگیرید که چه موقعیت ها یا رویدادهایی باعث عصبانیت شما می شوند
در حالی که دوره های خشم گاهی غیرقابل پیش بینی است ، موارد دیگر ممکن است با منابع خاصی از استرس در خانه ، مدرسه یا محل کار مرتبط باشد. اجتناب از موقعیت های تحریک کننده به شما امکان می دهد کنترل قسمت های انفجاری خود را آغاز کنید. سرخوردگی و استرس با هر تنوع می تواند محرک یک قسمت انفجاری باشد. به زمانی فکر کنید که تمایل دارید لحظات یا قسمت های خشم را تجربه کنید. نمونه های متداول تحریک رویدادها عبارتند از:
- مشاجرات نسبتاً جزئی با همسر ، والدین یا عزیزان خود.
- احساس سوء تفاهم ، یا اینکه نمی توانید احساسات خود را به طور م communicateثر بیان کنید.
- احساس مسئولیت در محل کار ، مدرسه یا خانواده و دوستان خود را تحت فشار قرار می دهید.
- استرس یا درد ناشی از کنار آمدن با یک بیماری جسمی یا روانی دیگر.
- استفاده بیش از حد از الکل یا سایر مواد دگرگون کننده ذهن.
مرحله 4. زمانی که احساس می کنید عصبانی هستید باید برنامه ای را برای چگونگی انجام دهید
این کار را با کمک درمانگر خود انجام دهید ، که دارای تجربه و تخصص لازم برای کمک به شما در تصمیم گیری در مورد اقداماتی است که هنگام شروع یک دوره انفجاری احساس می کنید. ساده ترین روش برای مقابله با یک دوره خشم این است که به سادگی از موقعیتی که باعث ایجاد آن شده فاصله بگیرید. به جایی بروید که می توانید احساس امنیت کنید و بر تنفس عمیق و آرامش تمرکز کنید.
- برخی از آنها تمرکز ذهن خود را بر روی شمارش آهسته تا ده یا تکرار یک کلمه یا عبارت آرامش بخش برای خود مفید است. این امر باعث می شود ذهن فرد مبتلا از موقعیتی که باعث خشم او می شود خارج شود و به او زمان می دهد تا آرام شود.
- به یاد داشته باشید که قسمت های انفجاری شما غیرقابل پیش بینی هستند و می توانند در هر زمان رخ دهند. به این فکر کنید که اگر یک قسمت در مکان عمومی یا محل کار یا مدرسه ایجاد شود ، چگونه با عصبانیت خود کنار بیایید ، نه فقط در صورتی که یک قسمت در خانه اتفاق بیفتد.
مرحله پنجم: با عزیزان خود در مورد بیماری خود صحبت کنید
خشم یک احساس قریب به اتفاق است و ممکن است هنگام گذراندن یک قسمت رفتار خشونت آمیزی نسبت به نزدیکترین افراد نشان دهید. برای ایمنی آنها و همچنین شما ، ضروری است که با خانواده و دوستان خود در مورد آنچه در حال گذراندن هستید صحبت کنید. با آنها صادق باشید و به آنها هشدار دهید که علیرغم اینکه شما آنها را دوست دارید ، تجاوز ناگهانی شما می تواند شما را به آسیب رساند. این امر آنها را برای برخورد با هر قسمت که ممکن است در آینده تجربه کنند ، بهتر آماده می کند. درک شرایط شما همچنین به آنها کمک می کند تا از تلاش های شما برای کنترل خشم حمایت م effectiveثرتری کنند.
مرحله 6. از مصرف داروهای تفریحی از جمله الکل خودداری کنید
مواد تغییر دهنده ذهن می توانند تأثیرات غیرقابل پیش بینی ای بر خلق و خوی افرادی که از پرخاشگری تکانشی رنج می برند ، داشته باشند و خطر ابتلا به خشم را افزایش دهند. اگر به سختی می توانید از مواد مخدر ، از جمله الکل دست بکشید ، باید از درمانگر خود یا متخصص دیگر پزشکی کمک بگیرید.
روش 3 از 3: تشخیص علائم هشدار دهنده اختلال انفجاری متناوب
مرحله 1. عوامل خطر IED را شناسایی کنید
افرادی که سابقه آزار جسمی یا روحی دارند ، به ویژه در دوران کودکی ، بیشتر مستعد ابتلا به IED هستند ، همچنین افرادی که از اختلال شخصیت یا سایر بیماریهای روانی جدی رنج می برند. IED همچنین ممکن است با تجربیات آسیب زا مکرر از خشونت یا استرس مرتبط باشد ، مانند آسیب هایی که توسط پرسنل نظامی فعال انجام می شود.
- سایر بیماریهای روانی که گاهی اوقات با IED در ارتباط هستند شامل اختلالات شخصیت مانند اختلال شخصیت ضد اجتماعی ، اختلال شخصیت مرزی و اختلالات مرتبط با رفتارهای مخرب مانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی است.
- اینکه فردی یک یا چند مورد از این عوامل خطر را نشان دهد به این معنی نیست که از IED رنج می برند. با این حال ، وجود عوامل خطر علاوه بر علائم مشخصه IED ، دوره های انفجاری خشم ، باید باعث نگرانی شود.
مرحله 2. بیاموزید که چگونه خشم را از خشم معمولی متمایز کنید
همه خود را گاه به گاه احساس یا ابراز می کنند و این کار کاملاً سالم است. خشم ، از سوی دیگر ، یک احساس مخرب است که می تواند باعث شود ما طوری رفتار کنیم که معمولاً فکرش را نمی کردیم. در حالی که خشم ممکن است بر رفتار ما در هنگام تجربه تأثیر بگذارد ، به نظر می رسد خشم به طور کامل بر رفتار و اندیشه ما فرمان می دهد و جایی برای هیچ چیز دیگری باقی نمی گذارد.
مرحله 3. قسمت های خشم ناگهانی و غیر منتظره را بشناسید
به نظر می رسد قسمت های انفجاری از هیچ جا بیرون نمی آیند. مبتلایان به IED ممکن است خود را در حالت روحی ثابت یا حتی دلپذیر قرار دهند و کارهای روزانه خود را انجام دهند ، در حالی که بدون هشدار ، خود را به شدت عصبانی می کنند و رفتارهای غیرقابل کنترل و خشونت آمیزی از خود نشان می دهند.
در حالی که قسمت های انفجاری به احتمال زیاد در خلوت رخ می دهد ، اغلب بعد از تاریکی ، طبیعت غیرقابل پیش بینی آنها به این معنی است که گاهی اوقات ممکن است در مکانهایی رخ دهد که ابراز خشم با صدای بلند یا بسیار قابل مشاهده نامناسب است ، مانند محل کار یا مکانهای عمومی
مرحله 4. افراطی و خشونت آمیز هرگونه رفتار مرتبط با عصبانیت را قضاوت کنید
مبتلایان به IED اغلب در طول دوره های انفجاری خود بسیار خشن یا حتی سوء استفاده می کنند. مشاجرات یا ناامیدی های ظاهراً ریز می تواند در یک چشم بر هم زدن منجر به نمایش خارق العاده و غیرمعمول ظلم فیزیکی و احساسی شود. این نمایشگرها معمولاً در شروع خود بسیار ناگهانی هستند و آنها را برای همه افراد درگیر غیرقابل پیش بینی و خطرناک می کند. نمونه های متداول رفتارهای خشونت آمیز مرتبط با IED عبارتند از:
- فریاد زدن یا فریاد زدن ، حتی اگر شخصی که با او صحبت می شود صدای خود را بلند نمی کند.
- حمله به فضای شخصی ، اغلب با نزدیک شدن و "مواجه شدن" با افراد نزدیک.
- پرتاب کردن ، ضربه زدن یا شکستن اجسام.
- هل دادن ، چنگ زدن یا ضربه زدن به دیگران.
- صدمه عمدی به خود مانند ضربه زدن یا مشت زدن ، کوبیدن سر به دیوار و غیره.
- نامگذاری ، یا استفاده از زبانی که قصد آسیب رساندن یا توهین به دیگران را دارد.
- تهدید دیگران به خشونت.
- در حالی که رفتارهای خاصی که فرد مبتلا به IED در طول یک دوره انفجاری نشان می دهد ممکن است متفاوت باشد ، اما همیشه با نامتناسب بودن یا "بیش از حد" نسبت به شرایط یا رویدادهایی که باعث ایجاد این قسمت می شود مشخص می شود.
مرحله 5. طول و بعد از دوره های عصبانیت را تعیین کنید
یک قسمت انفجاری واقعی می تواند چندین ساعت طول بکشد تا به طور طبیعی از بین برود. پس از یک دوره طولانی خشم ، فرد مبتلا احساس خستگی می کند و از پایان این قسمت احساس راحتی می کند. بعداً ، فرد مبتلا ممکن است در هنگام فکر کردن به چیزهایی که گفتند و انجام دادند در حالی که تجربه قسمت انفجاری خود را داشت ، احساس پشیمانی ، شرم و ناراحتی شدید کند. این احساسات می تواند فرد مبتلا را افسرده ، تحریک پذیر و برطرف کند.
- فرد مبتلا به IED اغلب قسمت های بسیار کوتاه تری را تجربه می کند ، که در طی آن ممکن است لحظه ای در مکالمه به کسی ضربه بزنند و قبل از بازگشت به حالت عادی به طور ناگهانی از نظر کلامی یا فیزیکی خصمانه شوند.
- اپیزودها به طور نامنظم و با فاصله روزها ، هفته ها یا حتی ماه ها در بین آنها رخ می دهد.
مرحله 6. از یک متخصص بهداشت روانی کمک بگیرید
فقط یک متخصص پزشکی می تواند فرد مبتلا به IED یا هر بیماری روانی دیگری را تشخیص دهد. اگر گمان می کنید که شما یا فردی که می شناسید از IED رنج می برید ، اولین قدم شما این است که با یک روانپزشک ، مشاور یا پزشک در مورد علائم و عوامل خطر که شما را آزار می دهد مشورت کنید. هنگامی که مشکلات عصبی تشخیص داده شد ، شما و پزشک خود می توانید بررسی گزینه های درمانی را آغاز کنید.
نکات
- در صورت وجود سلاح گرم یا سلاح های دیگر در خانه ، باید آنها را قفل یا پنهان کنید تا برای افرادی که با تجاوزات تهاجمی دست و پنجه نرم می کنند ، قابل دسترسی نباشد.
- خود را زیر پا نگذارید و اجازه ندهید عادت یا اختلال پرخاشگرانه تهاجمی شما را تعیین کند. به یاد داشته باشید ، شما بسیار بیشتر از ناتوانی خود هستید. هرکسی که عصبی دارد بگوید که معلولیت یک چیز "بد" است ، اشتباه می کند.
- هنگام برخورد با تمایلات پرخاشگرانه تکانشی دیگران ، به این نتیجه نرسید که فرد شرور است یا قلب سردی دارد. برخی از افراد مبتلا به IED یا BPD فرشته های شیرین و آسمانی هستند با قلب گرم ، مراقب و دوست داشتنی ، هر زمان که دچار خشم و عصبانیت نمی شوند. هرگز کتابی را از روی جلد آن قضاوت نکنید و هرگز شیشه ای را با برچسب آن قضاوت نکنید.
