بی اختیاری بی اختیاری مردان نشانه بسیاری از سندرم ها و شرایط دیگر است و نیاز به بررسی دارد. شما ممکن است از نظر عصبی یا دستگاه ادراری تناسلی خود یا اختلال دیگری از این قبیل دچار مشکل شوید. نکته کلیدی برای جلوگیری از بروز مجدد مشکل ، تعیین علت ایجاد آن در گذشته است. در نظر بگیرید که آیا چیز جدیدی در زندگی شما تغییر کرده است ، مانند داروی جدید ، که می تواند باعث این اثر شود یا هرگونه وزن اضافی که می تواند فشار بیشتری بر مثانه شما وارد کند. برخی از اقدامات پیشگیرانه کلی وجود دارد که برای همه افراد سالم اعمال می شود ، اما اگر در حال حاضر دچار بی اختیاری ادرار مردان هستید ، مراجعه به ارائه دهنده خدمات درمانی خود برای بحث در مورد علائم شما شروع خوبی است.
مراحل
روش 1 از 5: اقدامات لازم برای جلوگیری از بی اختیاری در آینده
مرحله 1. اشکال بی اختیاری را که می توانید از آنها جلوگیری کنید مشخص کنید
متأسفانه بسیاری از علل زمینه ای بی اختیاری قابل کنترل نیستند. هیپرتروفی خوش خیم پروستات ، اختلالات عصبی ، سکته مغزی ، سرطان پروستات/مثانه و غیره قابل پیشگیری نیست. با این حال ، می توانید اقداماتی را انجام دهید تا خطر برخی از این شرایط زمینه ای را به حداقل برسانید.
مرحله 2. سیگار را ترک کنید
یک راه عالی برای کاهش خطر ابتلا به بی اختیاری ، ترک سیگار است. موسسه ملی بهداشت گزارش می دهد که تا 50 درصد موارد سرطان مثانه ناشی از سیگار کشیدن است. فشار در مثانه ناشی از تومورها منجر به بی اختیاری می شود. اگر به ترک کمک نیاز دارید ، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید ، که می تواند به شما در ترک آن کمک کند. داروهای تجویزی برای کمک به شما وجود دارد و او همچنین می تواند به شما در یافتن یک گروه پشتیبانی محلی کمک کند.
مرحله 3. برای جلوگیری از بی اختیاری وزن خود را کاهش دهید
وقتی اضافه وزن دارید ، فشار بیشتری روی مثانه شما وارد می شود. این فشار اضافی به مثانه شما می تواند منجر به بی اختیاری شود. در حالی که کاهش وزن ممکن است کاری دلهره آور به نظر برسد ، اما در نهایت ارزش آن را خواهد داشت. بیشتر ورزش کنید و سعی کنید غذاهای سالم بخورید. راه های دیگر برای کاهش وزن عبارتند از:
- اطمینان حاصل کنید که مقدار مناسب پروتئین ، میوه ، سبزیجات ، لبنیات کم چرب و کربوهیدراتهای سالم را روزانه دریافت می کنید. میزان مصرف روزانه هر گروه غذایی به وزن ، سن و سلامت شما بستگی دارد. اگر شما باید 2000 کالری در روز مصرف کنید ، باید شش تا هشت وعده غلات ، چهار تا پنج وعده سبزیجات ، چهار تا پنج وعده میوه ، 3 تا 6 اونس پروتئین ، دو تا سه وعده کم مصرف کنید. لبنیات چرب و دو تا سه وعده چربی و روغن.
- ایجاد یک برنامه ورزشی و پایبندی به آن. تمرینات روتین شما باید شامل تمرینات قلبی عروقی (مانند دویدن یا شنا) ، تمرینات با وزنه (مانند انجام تمرینات وزنه برداری یا بلند کردن وزنه) و تمرینات انعطاف پذیری (مانند یوگا یا حرکات کششی) باشد.
- محدود کردن حجم هر وعده غذایی.
- انتخاب میان وعده های کم کالری مانند میوه ها و سبزیجات.
مرحله 4. روی را در رژیم غذایی خود افزایش دهید
تحقیقات نشان داده است که مردان مبتلا به سرطان پروستات 62 تا 75 درصد روی خود را در سلول های بدخیم پروستات کاهش داده اند و روی در پیشرفت سلول های پروستات به بدخیمی نقش دارد. این توصیه برای مکمل روی است ، اما مقدار آن در حال حاضر مشخص نیست. با پزشک خود در مورد میزان مناسب مکمل روی بر اساس سطح روی موجود در رژیم غذایی خود مشورت کنید.
مرحله 5. مصرف لیکوپن خود را افزایش دهید
لیکوپن ها مواد مغذی گیاهی قوی و آنتی اکسیدان هایی هستند که برای مبارزه با سرطان نشان داده شده است. پنج مورد از غذاهایی که بیشترین لیکوپن را در هر فنجان دارند عبارتند از:
- گواوا: 8587 یو
- هندوانه: 6889 یو
- گوجه فرنگی: 7298 یورو
- پاپایا: 2651 یو
- گریپ فروت: 2611 ق
مرحله 6. بیشتر سویا بخورید
برخی از یافته های اخیر نشان داده است که ایزوفلاون های موجود در سویا ممکن است به جلوگیری از سرطان پروستات کمک کند. می توانید میزان سویا را در رژیم غذایی خود با ادامام ، شیر سویا یا توفو افزایش دهید.
مرحله 7. اسیدهای چرب امگا 3 بیشتری را به رژیم غذایی خود اضافه کنید
اسیدهای چرب امگا 3 در طیف وسیعی از ماهی ها و غذاهای دریایی از جمله ماهی قزل آلا ، ماهی خال مخالی ، ساردین و باس وجود دارد. مطالعات نشان داده اند که امگا 3 در برابر سرطان های سینه ، روده بزرگ و پروستات محافظت می کند.
مرحله 8. هیدراته بمانید
حداقل هشت لیوان آب در طول روز بنوشید تا از بیماری هایی مانند عفونت ادراری ، یبوست و سنگ کلیه که باعث بی اختیاری می شود جلوگیری کنید. همچنین باید نوشیدن بیشتر مایعات خود را در طول روز و محدود کردن میزان مایعاتی که عصرها قبل از خواب می نوشید ، محدود کنید.
مرحله 9. خالی کردن زمان بندی شده را تمرین کنید
اگر می ترسید که ممکن است دچار بی اختیاری ادرار شوید ، می توانید مثانه خود را تا حدی تمرین دهید. زمانهای خاصی را در طول روز برای بازدید از دستشویی برنامه ریزی کنید. این راهی برای آموزش مثانه است که به جلوگیری از بی اختیاری کمک می کند.
مرحله 10. از خوردن و نوشیدنی های ایجاد کننده بی اختیاری اجتناب کنید
موادی که می توانند منجر به بی اختیاری شوند شامل الکل ، کافئین ، غذاهای اسیدی ، غذاهای تند و قند یا شیرین کننده مصنوعی است.
- الکل یک ادرارآور است ، عاملی که باعث از دست رفتن مایعات بدن می شود. همچنین باعث تحریک مثانه می شود و باعث بی اختیاری می شود. سعی کنید مصرف الکل خود را در هر صورت به یک لیوان در شب محدود کنید.
- کافئین نیز ادرارآور است. در صورت تمایل در اوایل روز نوشیدنی های کافئین دار بنوشید.
مرحله 11. برخی از تمرینات کگل را امتحان کنید
تمرینات کگل یک راه عالی برای جلوگیری از بی اختیاری است ، زیرا عضلات کف لگن را تقویت می کند. یادگیری نحوه انجام صحیح آنها می تواند کمی مشکل باشد زیرا شما باید عضلات لگن خود را جدا کنید. ماهیچه های لگن شما ماهیچه هایی هستند که هنگام تلاش برای متوقف کردن ادرار در وسط جریان خون از آنها استفاده می کنید. هنگامی که ماهیچه های لگن خود را فشار می دهید بیضه های خود را می بینید یا احساس افزایش می کنید.
هنگامی که عضلات لگن خود را جدا کرده اید ، آنها را منقبض کرده و به مدت پنج بمانید و سپس با تعداد پنج استراحت کنید. هدف شما این است که ده بار ، سه بار در روز انجام دهید
مرحله 12. از مصرف دیورتیک ها خودداری کنید
دیورتیک دارویی است که مایعات اضافی بدن را دفع می کند. این معمولاً برای بیمارانی که بیماری قلبی دارند تجویز می شود. متأسفانه ، این نیز تمایل به ایجاد بی اختیاری دارد. انواع مختلفی از دیورتیک ها وجود دارند: دیورتیک های تیازیدی ، حلقه ای ، محافظ پتاسیم و کینازولین. داروهای دیورتیک قابل تشخیص عبارتند از:
- دیورتیک های تیازیدی: Clorpres ، Tenoretic ، Thalitone ، Capozide ، Dyazide ، Hyzaar ، Lopressor HCT ، Maxzide و Prinzide.
- دیورتیک های حلقه: Lasix و Demadex.
- دیورتیک های ذخیره کننده پتاسیم: آلداکتازید ، آلداکتون ، دیازید و ماکسزید.
- دیورتیک های کینازولین: زاروکسولین
- همیشه قبل از برداشتن داروی تجویز شده با پزشک خود مشورت کنید.
مرحله 13. از شل کننده های عضلانی اجتناب کنید
شل کننده عضلات دارویی است که برای انواع خاصی از آسیب های عضلات تجویز می شود. ممکن است زیاد تعجب آور نباشد که داروهایی که بدن شما را آرام می کنند باعث بی اختیاری ادرار نیز می شوند. شل کننده های عضلانی قابل تشخیص عبارتند از:
- والیوم ، سوما ، فلکسریل ، اسکلکسین و روباکسین.
- داروهای آرام بخش نیز می توانند باعث بی اختیاری بی اختیاری شوند.
مرحله 14. داروهای ضد فشار خون که ممکن است باعث بی اختیاری ادرار شوند را شناسایی کنید
داروی ضد فشار خون دارویی است که برای کاهش فشار خون استفاده می شود. داروهای ضد فشار خون می توانند ترکیبی از انواع مختلف دیورتیک ها باشند. اگر از داروی ضد فشار خون استفاده می کنید ، در مورد داروهای دیگر موجود که بی اختیاری را به عنوان عارضه ذکر نمی کند ، از پزشک خود بپرسید. داروهای ضد فشار خون قابل تشخیص عبارتند از:
Moduretic ، Minizide ، Monopril HCT و Accuretic
روش 2 از 5: درمان بی اختیاری سرریز
مرحله 1. به دنبال علائم بی اختیاری سرریز باشید
بی اختیاری سرریز به دلیل انسداد خروجی رخ می دهد که سپس "سرریز" می شود و باعث بی اختیاری می شود. هیپرتروفی خوش خیم پروستات (BPH) یک علت اصلی است زیرا بزرگ شدن پروستات هنگام عبور از پروستات به مجرای ادرار فشار آورده و از آن خارج می شود. با این حال ، سایر شرایط نیز می توانند علائم ایجاد کنند ، که شامل موارد زیر است:
- افزایش دفعات ادرار
- تردید ادراری (مشکل در دفع ادرار با وجود نیاز)
- شب ادراری (شب ها زیاد رفتن به دستشویی)
- ضعیف شدن جریان ادرار
- عفونت های مکرر مجاری ادراری (UTI)
- بی اختیاری ادرار
- گاهی اوقات احتباس ادرار (اصلاً نمی توان ادرار کرد)
مرحله 2. به پزشک خود مراجعه کنید
در حالی که BPH یکی از شایع ترین علل بی اختیاری سرریز است ، تنها دلیل آن نیست. به پزشک خود مراجعه کنید و علائم خود را شرح دهید تا به او در تشخیص درست بیماری خاص خود کمک کنید.
تومور در مثانه یا پروستات نیز می تواند منجر به بی اختیاری سرریز شود ، بنابراین پزشک شما احتمالاً یک غربالگری را برای رد این احتمالات انجام می دهد. آزمایشات شامل آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) خون شما ، آزمایش دیجیتال مقعد (DTE) برای تشخیص ناهنجاری های پروستات و/یا سیستوسکوپی (لوله ای که از طریق مجرای ادراری وارد مثانه می شود برای بررسی تومور) است. به اگر پزشک در هر یک از این موارد توموری را پیدا کند ، دوست دارد بیوپسی انجام دهد تا مشخص شود که آیا این سرطان خوش خیم یا بدخیم است یا خیر
مرحله 3. شناسایی داروهایی که می توانند منجر به بی اختیاری سرریز شوند
در طول قرار ملاقات ، پزشک همچنین در مورد داروهای مصرفی شما س askال می کند زیرا برخی از آنها می توانند منجر به بی اختیاری سرریز به عنوان عارضه جانبی شوند. داروهای دیورتیک برای مشکلات قلبی ، آرامبخش ها و شل کننده های عضلانی داروهای رایجی هستند که می توانند منجر به مشکلات بی اختیاری شوند. برخی از داروهای ضد افسردگی ، قرص های خواب آور و داروهای فشار خون بالا نیز با بی اختیاری سرریز ارتباط دارند.
- از آنجا که بسیاری از این داروها برای کمک به مشکلات بسیار جدی تر از بی اختیاری تجویز می شوند ، هرگز مصرف داروهای تجویز شده را متوقف نکنید مگر تحت نظر پزشک.
- اگرچه دارو نیست ، اما مصرف زیاد قهوه ، چای ، الکل و ویتامین B یا C نیز می تواند منجر به بی اختیاری سرریز شود. پزشک شما می تواند یک صفحه خون را آزمایش کند که آیا رژیم غذایی شما دارای ویتامین B و/یا C بیش از حد است یا خیر.
مرحله 4. در مورد داروهایی که برای درمان بی اختیاری سرریز طراحی شده اند سوال کنید
برای علائم خفیف تا متوسط BPH ، چندین داروی تجویزی وجود دارد که برای کنترل علائم موجود است ، مانند:
- مسدود کننده های آلفا مانند Hytrin ، که در واقع برای کوچک شدن اندازه پروستات کار نمی کند ، اما علائم را ظرف چند هفته برطرف می کند.
- مهار کننده های 5-آلفا ردوکتاز مانند Avodart برای کاهش اندازه پروستات کار می کند اما ممکن است علائم را تا شش ماه بهبود ندهد.
- Cialis ، که اگرچه در ابتدا برای اختلال نعوظ (ED) در بازار عرضه می شد علائم BPH را نیز بهبود می بخشد
- پزشک شما ممکن است ترکیبی از Avodart و Hytrin را برای هر دو مزیت تجویز کند. این یک روش رایج ، ایمن و م toثر برای کنترل بی اختیاری سرریز است.
مرحله 5. گزینه های جراحی را برای علائم شدید در نظر بگیرید
برداشتن مجرای پروستات (TURP) روشی است برای رفع انسداد خروجی مجاری ادراری تحتانی به دلیل بزرگ شدن انسداد پروستات و تخلیه مثانه. این تکنیک از آندوسکوپ برای ورود به مجرای ادراری و پاکسازی یا برطرف کردن بیش از حد استفاده می کند. نفوذ بافت پروستات به مجرای ادرار
- این روش می تواند از هر چیزی از لیزر یا مایکروویو تا سوزن زدایی یا بخار انتخابی استفاده کند. این روش حداقل تهاجمی است و در بسیاری از موارد به عنوان یک عمل اداری انجام می شود.
- ممکن است طی یک دهه به دلیل رشد مجدد بافت ، نیاز به عمل ثانویه داشته باشد.
روش 3 از 5: درمان بی اختیاری استرس
مرحله 1. علائم بی اختیاری استرس را شناسایی کنید
بی اختیاری استرس اغلب به نشت ادرار مربوط می شود تا برخی از علائم بیشمار مرتبط با بی اختیاری سرریز. هنگام خندیدن ، سرفه ، عطسه ، دویدن یا بلند کردن اجسام سنگین ممکن است متوجه نشت شوید.
مرحله 2. علل بی اختیاری استرس را شناسایی کنید
افزایش فشار بر مثانه به دلیل چاقی یا حاملگی شایع ترین علت بی اختیاری استرس است. بی اختیاری استرس همچنین می تواند به دلیل عدم وجود فشار اسفنکتر مثانه در نتیجه عوارض جراحی ایجاد شود. جراحی هایی که معمولاً با این عارضه همراه هستند شامل جراحی پروستات و برداشتن پروستات از طریق مجرای ادراری می باشد.
بی اختیاری استرس می تواند ناشی از 10-20 of از جراحی های TURP یا درصد بیشتری از جراحی سرطان پروستات باشد
مرحله 3. به پزشک خود مراجعه کنید
پزشک علائم شما را بررسی می کند و آزمایش های مختلفی را انجام می دهد تا بهترین روش را برای مورد شما تعیین کند. برای بیماران چاق ، این ممکن است شامل آزمایش اختلالات متابولیک ، مانند بیماریهای زمینه ای تیروئید باشد که ممکن است باعث افزایش وزن شود.
مرحله 4. کاهش وزن
اگر پزشک به این نتیجه برسد که وزن شما فشار غیر ضروری بر مثانه شما وارد کرده است ، به احتمال زیاد پیشنهاد می کند که شما به عنوان درمان اولیه این بیماری وزن خود را کاهش دهید.
- این شامل تبدیل شدن به یک رژیم غذایی سالم و متعادل همراه با یک برنامه ورزشی منظم است. می توانید اطلاعات بیشتری در مورد نحوه کاهش وزن و نحوه تغذیه سالم پیدا کنید.
- ممکن است بخواهید با یک متخصص تغذیه و یک مربی شخصی مشورت کنید تا بهترین و سالم ترین برنامه را برای کاهش وزن تهیه کنید.
مرحله 5. از تمرینات کگل استفاده کنید
اگرچه در درجه اول برای کمک به زنان برای بهبود عضلات کف لگن پس از بارداری شناخته شده است ، مردان همچنین می توانند برای کمک به بی اختیاری استرس ، Kegels را انجام دهند. با فشار دادن عضلات کنترل کننده ادرار ، این کار را انجام دهید. ممکن است در ابتدا مجبور شوید با قطع جریان ادرار در وسط جریان ، تمرین خوبی انجام دهید تا ایده خوبی از احساس گرفتگی هنگام انجام این کارها جدا از ادرار کردن داشته باشید.
قبل از استفاده از پنج عدد دیگر ، به آرامی فشار دهید تا پنج بشمارید تا به آرامی آزاد شود. Kegels را در ست های ده تا سه بار در روز انجام دهید
مرحله 6. گزینه های کاهش وزن جراحی را در نظر بگیرید
برای بیماران مبتلا به چاقی مفرط ، پزشک آنها ممکن است نوار بند یا سایر گزینه های جراحی کاهش وزن را توصیه کند. در یک مطالعه ، 71 درصد از شرکت کنندگانی که 18+ BMI (شاخص توده بدنی) خود را در نتیجه عمل جراحی بای پس معده از دست داده بودند ، یک سال پس از عمل ، قاره ادرار را به دست آورده بودند.
روش 4 از 5: درمان بی اختیاری عصبی مثانه
مرحله 1. علل بی اختیاری عصبی مثانه را مشخص کنید
ادرار توسط قوس پیچیده ای از اعصاب ایجاد می شود که با مغز ارتباط برقرار می کند و باعث انقباض و آرامش عضلات داخل مثانه و نواحی اطراف می شود. اگر شما به عنوان مثال یک اختلال عصبی عضلانی مانند ام اس (MS) دارید ، ممکن است در این سیگنال ها اختلال ایجاد کنید که منجر به ایجاد مثانه عصبی می شود. اگر ماهیچه هایی که دچار انقباض و شل شدن ماهیچه ها می شوند تحت تأثیر قرار گیرند ، افرادی که دچار سکته مغزی شده اند نیز می توانند مثانه عصبی ایجاد کنند.
مرحله 2. به پزشک خود مراجعه کنید
اکثر کسانی که مثانه عصبی دارند با علل زمینه ای آشنا هستند. با این حال ، شما هنوز باید برای تشخیص مثبت به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما همچنین بهترین نمای کلی از گزینه های درمانی را در اختیار شما قرار می دهد و در مورد مواردی که احتمالاً برای موقعیت خاص شما مناسب است ، نظر می دهد.
مرحله 3. گزینه های درمانی فیزیکی-روانی را امتحان کنید
ترکیبی از درمان فیزیکی-روانی که به عنوان تخلیه زمان بندی شده نیز شناخته می شود ، از قدرت و ورزش برای درمان بی اختیاری کمک می کند. این تمرین ترکیبی از تمرینات کگل (که در روش بی اختیاری استرس بیان شده است) و یک دفترچه خاطرات خالی است که به شما کمک می کند قبل از وقوع دوره های بی اختیاری اجتناب کنید.
یک دفترچه خاطرات تخلیه یک گزارش روزانه از مایعاتی است که مصرف کرده اید ، زمان و مقدار ادرار و مواردی از نشت. شما می توانید از این رکورد برای تعیین بهترین زمان برای نزدیک ماندن به حمام و همچنین زمان هایی که باید خود را مجبور به رفتن کنید ، برای به حداقل رساندن دوره های بی اختیاری استفاده کنید
مرحله 4. گزینه های دارویی را با پزشک خود در میان بگذارید
اگرچه در حال حاضر هیچ دارویی اسفنکتر مثانه را برای کمک به مثانه عصبی هدف قرار نمی دهد ، اما برخی از داروها اسپاسم عضلانی را کاهش می دهند یا باعث انقباض می شوند. پزشک شما تعیین می کند که آیا یکی از این دسته از داروها می تواند در مورد خاص شما کمک کند یا خیر.
مرحله 5. گزینه های جراحی را با پزشک خود در میان بگذارید
بسته به علت زمینه ای مثانه عصبی ، انواع مختلفی از گزینه های جراحی در دسترس است. پزشک شما ممکن است در مورد موارد زیر صحبت کند:
- درمان الکتریکی تحریک کننده ، که شامل الکترودها و یک محرک کوچک کاشته شده برای کمک به رساندن سیگنال های مختل شده توسط اعصاب آسیب دیده است.
- اسفنکتر مصنوعی که یک کاف است که به گردن مثانه متصل می شود و با هماهنگی یک پمپ کاشته شده و بالن تنظیم کننده ادرار را جمع آوری می کند.
روش 5 از 5: درمان مثانه بیش فعال
مرحله 1. علائم مثانه بیش فعال را مشخص کنید
مثانه بیش فعال (OAB) یک سندرم است که منجر به نیاز فوری و غیر قابل توقف به ادرار می شود. علائم شایع سندرم عبارتند از:
- فوریت ادرار (علامت اولیه)
- بی اختیاری فوری (رسیدن سریع به توالت به اندازه کافی سریع)
- تکرر ادرار و شب ادراری (بیدار شدن شب برای رفتن)
مرحله 2. به پزشک خود مراجعه کنید
پزشک شما به شما در تشخیص رسمی OAB به عنوان علت اصلی کمک می کند. تنها 2 درصد از مردان مبتلا به OAB علائم بی اختیاری را به طور منظم تجربه می کنند ، بنابراین پزشک شما می خواهد سایر علل بالقوه را نیز تخلیه کند.
- پزشک شما به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی و همچنین تجزیه و تحلیل ادرار برای آزمایش ادرار و حتی سیستوسکوپی در موارد پیچیده انجام می دهد.
- یافته ها همچنین نشان دهنده بیش فعالی ماهیچه دترسور است که در دیواره مثانه یافت می شود.
مرحله 3. از voiding زمان بندی شده استفاده کنید
درمان شامل رفتار درمانی با رژیم تخلیه زمان بندی شده است. یک رژیم تخلیه به موقع شامل ادرار کردن در زمان های مشخص است-به عنوان مثال ، هر چهار ساعت-این که آیا واقعاً احساس می کنید باید مثانه خود را خالی کنید یا نه.
- این یک رژیم بازآموزی مثانه و نوعی رفتار درمانی شناختی است. تلاش برای تخلیه مثانه در زمان های خاص برای جلوگیری از بی اختیاری ادرار.
- یک گزارش اخیر نشان داده است که درمان رفتاری با کمک بیوفیدبک (تخلیه زمان بندی شده) در بیمارانی که تحت درمان بی ثباتی دترسور قرار می گیرند ، برتر از داروسازی با اکسی بوتینین یا دارونما است.
- بیوفیدبک زمانی است که بیمار به برخی از الکترودهایی متصل می شود که واکنش های فیزیولوژیکی ذهنی و ناخودآگاه آنها را اندازه گیری می کند. به این ترتیب آنها می توانند هنگامی که بدنشان دارای واکنش فیزیولوژیکی است (مانند میل به ادرار کردن و برآوردن نیازهای آنها) در مقابل "زنگ خطر اشتباه" ، در معرض دید عموم قرار گیرند. این توانایی برای دیدن داده های واقعی به جای حدس زدن ، دقت آنها را در قضاوت درباره نشانه های بدن آنها افزایش می دهد.
مرحله 4. از پزشک خود در مورد داروهای احتمالی سوال کنید
برخی از مداخلات دارویی ، به ویژه Ditropan ، وجود دارد که به صورت 5 میلی گرم دو بار در روز یا 5 میلی گرم قرص ترشح طولانی مدت یک بار در روز تجویز می شود. درمان های ترکیبی ، با استفاده از ترکیبی از رفتاری ، دارویی و بیوفیدبک رایج هستند.
