کلونازپام ، که اغلب با نام کلونوپین تجویز می شود ، دارویی است که معمولاً برای درمان بیماری هایی مانند تشنج ، اضطراب ، اختلال دوقطبی و اختلال هراس تجویز می شود. از آنجا که کلونازپام می تواند به شما در آرامش و سرخوشی کمک کند ، ممکن است معتاد شوید. ترک کلونازپام ممکن است مشکل باشد زیرا علائم ترک را تجربه می کنید. هرگز نباید بوقلمون سرد کلونازپام را متوقف کنید. برای خروج از کلونازپام ، باید دارو را به آرامی کاهش دهید و اقدامات احتیاطی را برای مقابله با علائم احتمالی ترک انجام دهید.
مراحل
روش 1 از 4: صحبت با پزشک
مرحله 1. در مورد قطع کلونازپام با پزشک خود مشورت کنید
ترک خود به خود دارو می تواند بسیار خطرناک باشد. قبل از قطع مصرف دارو ، تمایل خود را برای قطع مصرف با پزشک خود در میان بگذارید. ممکن است پزشک توصیه کند که مصرف دارو را ادامه دهید یا ممکن است داروی دیگری را برای جایگزینی کلونازپام پیشنهاد کند.
- بگویید: "من علاقمند به ترک کلونازپام هستم. چگونه توصیه می کنید شروع کنم؟"
- پزشک شما ممکن است بتواند به شما در مدیریت علائم ترک کمک کند یا می تواند برنامه درمانی را توصیه کند.
- پزشک شما ممکن است داروهای ضد افسردگی یا داروهای تثبیت کننده خلق را تجویز کند تا به شما کمک کند از کلونازپام جدا شوید.
مرحله 2. از پزشک خود بخواهید به شما در ایجاد یک برنامه کاهش زمان کمک کند
خروج از بوقلمون سرد کلونازپام می تواند منجر به قطع حاد و در برخی موارد مرگ شود. برای خروج ایمن ، به یک برنامه زمانبندی نیاز دارید. برنامه کاهش دهنده میزان دوز هفتگی را در اختیار شما قرار می دهد که به آرامی از سطح دوز فعلی شما به صفر می رسد.
پزشک شما بهترین منبع برای برنامه زمانبندی است
مرحله 3. به دنبال درمان باشید تا از طریق ترک اعتیاد به شما کمک کند
حمایت روانی در طول دوره ترک ضروری است ، به خصوص اگر از دارو برای مقابله با اضطراب ، اختلال دوقطبی یا اختلالات هراس استفاده می کنید. دریافت حمایت سلامت روان می تواند احتمال خروج شما از دارو را افزایش دهد.
- اگر پزشک تجویز کننده شما یک متخصص بهداشت روانی است ، هنگامی که در مورد تمایل به ترک خود با آنها صحبت می کنید ، درباره تشکیل جلسات مشاوره بپرسید.
- در غیر اینصورت ، درخواست مراجعه کنید یا به دنبال یک درمانگر در منطقه خود باشید که بتواند به شما در مدیریت اختلال زمینه ای شما کمک کند و مهارت های مقابله ای خوبی را برای کمک به شما در کنار گذاشتن کمک کند.
مرحله 4. به طور منظم با پزشک خود مشورت کنید
هنگام خروج ، اغلب به پزشک خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید پیشرفت شما با خیال راحت پیش می رود.
از پزشک خود بپرسید که چند وقت یکبار باید برای معاینه مراجعه کنید. در طول ترک ، طبیعی است که هر یک تا چهار هفته به پزشک مراجعه کنید. در صورت مشاهده علائم ترک ، پزشک خود را مطلع کنید
روش 2 از 4: خود را از کلونازپام جدا کنید
مرحله 1. برنامه کاهش زمان خود را دنبال کنید
هر هفته مقدار مصرف خود را تا رسیدن به صفر کاهش می دهید. این مهم است که شما در کاهش سریع دوز خود عجله نکنید زیرا انجام این کار می تواند علائم ترک را افزایش دهد. پزشک شما باید برنامه کاهش زمان را به شما ارائه دهد.
- برنامه ریزی کنید که دوز خود را در مقادیر کم هر هفته کاهش دهید.
- بسته به میزان زیاد دوز مصرفی ، کلونازپام به طور کامل ترک می شود.
- هنگامی که دوز خود را کاهش می دهید ، به دوز بالاتر بازنگردید مگر اینکه توسط پزشک تجویز شده باشد.
مرحله 2. دوز خود را با 125 میلی گرم در هفته کاهش دهید
بیشتر برنامه های کاهش یافته ، دوز مصرفی شما را تا 125 میلی گرم در هفته کاهش می دهد ، که این مقدار متوسط توصیه شده برای کاهش است. مگر اینکه پزشک شما توصیه دیگری کند ، دوز خود را با این افزایش کاهش دهید.
- در صورت نیاز قرص های خود را قطع کنید یا از داروساز خود بخواهید که به شما کمک کند.
- به عنوان مثال ، فردی که روزانه 1 میلی گرم کلونازپام مصرف می کند ، 8 هفته طول می کشد تا دارو را کاهش دهد.
مرحله 3. دوز کاهش یافته خود را در بهترین زمان برای خود مصرف کنید
بسته به علایم ترک اعتیاد که دارید ، دوز کاهش یافته خود را در زمانی مصرف کنید که به شما کمک می کند با علائم بهتر کنار بیایید. این می تواند به شما در مدیریت برداشت کمک کند.
به عنوان مثال ، در صورت مواجهه با بی خوابی یا کابوس شب ، داروهای خود را مصرف کنید
مرحله 4. سم زدایی را در نظر بگیرید
استفاده از برنامه درمان سم زدایی می تواند به شما در مدیریت علائم ترک و شرایط زمینه ای که برای آن دارو مصرف می کردید کمک کند. یک برنامه حرفه ای می تواند خطرات ترک را به حداقل برساند و احتمال موفقیت شما را افزایش دهد.
از پزشک خود بخواهید برنامه سم زدایی را توصیه کند
روش 3 از 4: ایمن ماندن در هنگام خروج
مرحله 1. مراقب علائم ترک باشید
اکثر افراد در عرض یک تا دو روز از آخرین دوز مصرفی متوجه علائم ترک می شوند. از آنجا که کلونازپام می تواند پنج تا چهارده روز در سیستم شما بماند ، ممکن است تا یک یا دو هفته پس از آخرین دوز خود علائم ترک را مشاهده نکنید. علائم ترک زیر ممکن است رخ دهد:
- اضطراب
- تکان دادن
- لرزش
- لرزش
- حالت تهوع
- استفراغ
- بیخوابی
- کابوس ها
- تعریق بیش از حد
- تاکی کاردی
- سردرد
- ضعف
- دردهای عضلانی
- افسردگی
- طلسم های گریه
- گیجی
- مسخ شخصیت
- مشکلات تمرکز
- خستگی
- توهم
- تحریک پذیری
- نوسانات خلقی
- افکار خودکشی
مرحله 2. انتظار داشته باشید علائم ترک چندین هفته یا چند ماه طول بکشد
حتی اگر برنامه کاهش وزن خود را دنبال کنید ، می توانید علائم ترک را تجربه کنید. گاهی اوقات آنها فقط چند روز یا هفته دوام می آورند ، اما بیشتر اوقات چند هفته یا چند ماه طول می کشد. قوی بمانید زیرا عادی است که علائم برای مدت طولانی ادامه داشته باشد ، اما در نهایت پایان می یابد.
- اگر ترک بوقلمون را ترك كنید و نه به آرامی كاهش یابد ، علائم بدتر خواهد بود و بیشتر طول خواهد كشید.
- در موارد نادر ، علائم می توانند برای یک یا دو سال ادامه داشته باشند. این معمولاً زمانی اتفاق می افتد که کسی بوقلمون سرد را ترک کرده یا برای مدت طولانی از دوز بالا استفاده کرده است.
مرحله 3. هنگام سم زدایی از سلامت خود مراقبت کنید
سم زدایی می تواند چیزهای زیادی از شما بگیرد ، بنابراین انتخاب های سالم داشته باشید. یک رژیم متعادل پر از سبزیجات بخورید ، مقدار زیادی آب بنوشید و ورزش های سبک انجام دهید.
- گوشت بدون چربی ، سبزیجات زیاد و میوه را انتخاب کنید.
- روزانه حداقل هشت لیوان آب بنوشید.
- کاردیو سبک انجام دهید.
- هر شب 7-9 ساعت بخوابید.
- از سموم و عوامل محرک مانند کافئین ، تنباکو ، الکل و مواد مخدر دوری کنید.
مرحله 4. سیستم پشتیبانی خود را بسازید
داشتن دوستان و اقوامی که از تلاش های شما حمایت می کنند می تواند به شما در گذراندن مرحله خروج کمک کند. اطرافیان خود را با افرادی که به شما اهمیت می دهند احاطه کرده و ترتیبی را به گونه ای تنظیم کنید که در صورت نیاز به صحبت یا نیاز به کمک در جهت درمان علائم ترک ، با آنها تماس بگیرید.
- از خانواده و دوستان خود بخواهید که با شما باشند. بگویید: "قطع داروها برای من دشوار خواهد بود زیرا من در حال ترک اعتیاد هستم. من واقعاً از بودن شما در کنارم بسیار سپاسگزارم آیا خوب است که وقتی نیاز دارم صحبت کنم با شما تماس بگیرم؟"
- به دنبال یک انجمن پشتیبانی آنلاین باشید که در آن بتوانید در هر زمان با کسی تماس بگیرید و با او صحبت کنید.
مرحله 5. قبل از مصرف هرگونه دارو یا مکمل OTC با پزشک خود مشورت کنید
ممکن است وسوسه شوید که با مصرف داروهای بدون نسخه یا مکمل ها با علائم ترک کنار بیایید ، اما ممکن است مشکلات بیشتری برای شما ایجاد کنند. اطمینان حاصل کنید که قبل از مصرف هر چیزی از پزشک خود بپرسید ، حتی اگر بی ضرر به نظر برسد.
مرحله 6. از مصرف الکل و شاهدانه خودداری کنید
الکل و حشیش می توانند ترک اعتیاد شما را از مسیر خارج کرده و/یا علائم ترک را تشدید کنند. در حالی که ممکن است هنگام گذراندن دوره سم زدایی هوس آنها کنید ، به جای آن با شخصی که به او اعتماد دارید ، ارائه دهنده مراقبت های روانی خود یا پزشک خود صحبت کنید.
بگویید ، "در حال حاضر اگر احساس می کنم یک نوشیدنی به من کمک می کند تا اعصابم را آرام کنم. مطمئن نیستم چکار کنم."
روش 4 از 4: ماندن در مسیر
مرحله 1. از برنامه عقب نشینی خود به عقب خودداری کنید
هنگامی که دوز خود را کاهش می دهید ، از بازگشت به دوز قبلی خودداری کنید ، حتی اگر احساس می کنید به آن نیاز دارید. علائم ترک بخشی عادی از کنار گذاشتن کلونازپام است و افزایش دوز شما مانع از آن نمی شود.
اگر احساس می کنید نمی توانید با علائم ترک کنار بیایید ، با پزشک خود مشورت کنید
مرحله 2. روی مهارت های مقابله ای خود کار کنید
مهارت های مقابله ای خوب به شما کمک می کند تا از سم زدایی جلوگیری کنید و همچنین به شما کمک می کند تا با بیماری زمینه ای خود کنار بیایید. اگر اضطراب ، افسردگی ، اختلال دوقطبی یا اختلال هراس دارید ، مهارتهای مقابله ای می تواند به شما در مدیریت علائم کمک کند.
- با متخصص بهداشت روانی خود کار کنید تا راه های بهتری برای مقابله با آن بیاموزید.
- ورزش ، مدیتیشن و تمرکز بر لحظه حال را امتحان کنید.
مرحله 3. عوامل محرک خود را بشناسید
مواردی را که شما را وادار به مصرف بیشتر دارو می کند ، منجر به علائم ترک یا افزایش استرس یا اضطراب می شود پیگیری کنید. سعی کنید از این عوامل محرک اجتناب کنید ، یا راههای بهتری برای مقابله با آنها برنامه ریزی کنید.
از سیستم پشتیبانی خود بخواهید در صورت برخورد با یک ماشه در کنار شما باشد. بگویید: "وقتی مجبورم برای مدت طولانی رانندگی کنم ، واقعاً مضطرب می شوم. فکر می کنی می توانی مرا به ملاقات دکترم ببری؟"
مرحله 4. به دنبال یک گروه پشتیبانی باشید
یک گروه پشتیبانی می تواند به شما کمک کند تا از طریق خروج کار کنید ، در مسیر خود بمانید و از عود مجدد جلوگیری کنید.
- از پزشک خود بپرسید که آیا گروه های حمایتی می شناسد یا خیر.
- برای اطلاع از گروه هایی که در آنجا ملاقات می کنند ، با مرکز جامعه محلی یا کتابخانه خود مشورت کنید.
- به دنبال گروهی باشید که توسط یک مرکز بهداشت روانی محلی میزبانی شده است.
- جستجوی آنلاین انجمن های پشتیبانی
