کارشناسان می گویند کلامیدیا اغلب در ابتدا هیچ علامتی ایجاد نمی کند ، بنابراین ممکن است حتی متوجه وجود آن نشوید. کلامیدیا یک عفونت مقاربتی بسیار شایع (STI) است که توسط باکتری Chlamydia trachomatis ایجاد می شود و می توانید در طول رابطه جنسی واژینال ، مقعدی یا دهانی به آن مبتلا شوید. تحقیقات نشان می دهد که کلامیدیا درمان نشده ممکن است خطر ابتلا به عفونت های دیگر ، حاملگی خارج رحمی یا نابارور شدن را افزایش دهد. خوشبختانه کلامیدیا یک بیماری قابل درمان است ، بنابراین می توان با درمان مناسب ، بهبودی کامل را به دست آورد.
مراحل
قسمت 1 از 3: تشخیص پزشکی
مرحله 1. از علائم و نشانه های کلامیدیا آگاه باشید
اگرچه کلامیدیا اغلب علائم کمی را در مراحل اولیه خود نشان می دهد ، مهم است که از علائم احتمالی آگاه باشید. در صورت مشاهده علائم کلامیدیا ، به ویژه اگر رابطه جنسی محافظت نشده داشته اید ، برای تشخیص قطعی با پزشک خود مشورت کنید.
- مردان و زنان می توانند به کلامیدیا مبتلا شوند و عفونت مکرر شایع است.
- مرحله اولیه عفونت کلامیدیا اغلب علائم کمی دارد و حتی در صورت وجود علائم ، معمولاً طی 1 تا 3 هفته پس از عفونت ، ممکن است خفیف باشد.
- علائم شایع کلامیدیا عبارتند از: ادرار دردناک ، درد زیر شکم ، ترشحات واژن در زنان ، ترشحات از آلت تناسلی مردان ، مقاربت جنسی دردناک ، خونریزی بین دوره ها و بعد از رابطه جنسی در زنان ، یا درد بیضه در مردان.
مرحله 2. با پزشک خود مشورت کنید
اگر علائم کلامیدیا را مشاهده کردید ، از جمله ترشحات از اندام تناسلی خود ، یا یکی از طرفین مشخص کرد که مبتلا به کلامیدیا است ، برای ملاقات با پزشک خود وقت بگیرید. او آزمایشات را انجام می دهد و تشخیص را تأیید می کند و بهترین برنامه درمانی را برای شما تهیه می کند.
- در مورد علائمی که تجربه می کنید ، علائم کلامیدیا که متوجه آنها شده اید و همچنین رابطه جنسی محافظت نشده داشته باشید ، به پزشک خود اطلاع دهید.
- اگر در گذشته مبتلا به کلامیدیا بوده اید و عود می کنید ، برای دریافت نسخه با پزشک خود تماس بگیرید.
مرحله 3. تحت معاینات پزشکی قرار بگیرید
اگر پزشک مشکوک است که شما مبتلا به کلامیدیا هستید ، ممکن است معاینات یا آزمایشات پزشکی بیشتری را دستور دهد. این غربالگری های ساده به تشخیص بیماری های مقاربتی کمک می کند و برنامه درمانی را آسان تر می کند.
- اگر شما یک زن هستید ، پزشک ممکن است ترشحات از دهانه رحم یا واژن شما را با سواب پاک کرده و نمونه را برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال کند.
- اگر شما مرد هستید ، پزشک ممکن است یک سواب باریک را در دهانه آلت تناسلی شما قرار داده و ترشحات از مجرای ادرار شما را با آن پاک کند. سپس نمونه را برای آزمایش به آزمایشگاه ارسال می کند.
- اگر رابطه جنسی دهانی یا مقعدی داشته اید ، پزشک برای آزمایش کلامیدیا یک سواب از دهان یا مقعد شما می گیرد.
- در برخی موارد ، نمونه ادرار ممکن است عفونت کلامیدیا را تشخیص دهد.
قسمت 2 از 3: درمان کلامیدیا
مرحله 1. درمان کلامیدیا را انجام دهید
اگر پزشک شما را مبتلا به کلامیدیا تشخیص دهد ، یک دوره آنتی بیوتیک برای شما تجویز می کند ، که تنها راه درمان بیماری علاوه بر پیشگیری است. به طور کلی عفونت پس از 1 یا 2 هفته از بین می رود.
- اولین خط درمان آزیترومایسین (1 گرم خوراکی در یک دوز واحد) یا داکسی سایکلین (100 میلی گرم خوراکی دو بار در روز به مدت 7 روز) است.
- درمان شما ممکن است یک دوز یکبار مصرف باشد یا ممکن است لازم باشد روزانه یا چند بار در روز به مدت 5-10 روز از آن استفاده کنید.
- شرکای جنسی شما حتی اگر علائم کلامیدیا نداشته باشند به درمان نیاز دارند. این امر باعث می شود که شما و همسرتان از انتقال بیماری بین یکدیگر به یکدیگر جلوگیری کنید.
- داروهای خود را برای کلامیدیا با هیچ کس به اشتراک نگذارید.
مرحله 2. نوزادان را غربال کنید و درمان کنید
اگر باردار هستید و کلامیدیا دارید ، پزشک ممکن است آزیترومایسین را در سه ماهه دوم یا سوم بارداری برای شما تجویز کند تا خطر انتقال بیماری به نوزاد کاهش یابد. عفونت کلامیدیا در دوران بارداری درمان می شود ، در زمان کشف مجدد آزمایش می شوید تا مطمئن شوید عفونت برطرف شده است. پس از تولد ، پزشک نوزاد تازه متولد شده شما را غربالگری می کند و بر این اساس او را درمان می کند.
- در صورت زایمان و انتقال کلامیدیا به نوزاد ، پزشک شما این بیماری را با آنتی بیوتیک ها درمان می کند تا از ذات الریه یا عفونت جدی چشم در نوزاد شما جلوگیری شود.
- اکثر پزشکان به طور پیشگیرانه پماد چشمی اریترومایسین را تجویز می کنند تا از آسیب عفونت چشمی مرتبط با کلامیدیا بر چشم نوزاد شما جلوگیری کند.
- شما و پزشکتان باید نوزاد خود را از نظر ذات الریه مرتبط با کلامیدیا حداقل در سه ماه اول زندگی او تحت نظر داشته باشید.
- اگر نوزاد شما مبتلا به ذات الریه مرتبط با کلامیدیا است ، احتمالاً پزشک اریترومایسین یا آزیترومایسین را برای شما تجویز می کند.
مرحله 3. از تمام فعالیتهای جنسی خودداری کنید
در طول دوره درمان با کلامیدیا ، از هرگونه فعالیت جنسی از جمله رابطه دهانی و مقعدی خودداری کنید. این ممکن است از انتقال بیماری به شریک زندگی شما جلوگیری کرده و خطر عفونت مجدد را کاهش دهد.
- در صورت مصرف یک دوز دارو ، تا هفت روز پس از مصرف دوز از انجام فعالیت جنسی خودداری کنید.
- اگر یک دوره هفت روزه دارو مصرف می کنید ، در طول مدت درمان خود از فعالیت جنسی خودداری کنید.
مرحله 4. در صورت تداوم علائم بعد از درمان ، به پزشک مراجعه کنید
اگر علائم کلامیدیا بعد از دوره درمان همچنان ادامه داشت ، مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. مدیریت و درمان این علائم و بیماری به شما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنید که عود نمی کنید یا دچار بیماری یا عارضه جدی تری نمی شوید.
عدم توجه به علائم یا عودها می تواند منجر به عوارض مربوط به سلامت باروری مانند بیماری التهابی لگن شود که می تواند به طور دائم به اندام های تناسلی آسیب برساند و حاملگی خارج رحمی
قسمت 3 از 3: جلوگیری از کلامیدیا و عود
مرحله 1. به طور منظم از نظر کلامیدیا آزمایش شوید
اگر پزشک شما را برای عفونت اولیه کلامیدیا درمان کرد ، تقریباً در مدت سه ماه و در فواصل منظم پس از آن مجدداً برای این بیماری آزمایش مجدد بدهید. این به شما اطمینان می دهد که بیماری از سیستم شما خارج شده و دیگر مسری نیستید.
- آزمایش عفونت های مقاربتی را با هر شریک جنسی جدید ادامه دهید.
- عود کلامیدیا بسیار شایع است و اغلب با همان دوره آنتی بیوتیک ها درمان می شود. اگر عفونت پس از آزمایش پیگیری که هیچ عفونی را نشان نداد ، عود کند ، این یک عفونت جدید است.
مرحله 2. از محصولات دوش واژینال استفاده نکنید
در صورت ابتلا به کلامیدیا یا داشتن آن ، از دوش استفاده نکنید. این محصولات باکتری های خوب را از بین می برند و خطر عفونت یا عود را افزایش می دهند.
مرحله 3. رابطه جنسی ایمن را تمرین کنید
بهترین راه درمان کلامیدیا اجتناب از ابتلا به آن است. استفاده از کاندوم و محدود کردن تعداد شرکای جنسی شما خطر ابتلا به این بیماری یا عود مجدد را به حداقل می رساند.
- همیشه در هنگام تماس جنسی از کاندوم استفاده کنید. اگرچه کاندوم خطر ابتلا به کلامیدیا را از بین نمی برد ، اما خطر شما را کاهش می دهد.
- در طول درمان از هرگونه رابطه جنسی یا فعالیت جنسی ، از جمله رابطه مقعدی و دهانی خودداری کنید. پرهیز می تواند به جلوگیری از عفونت مجدد یا انتقال بیماری مقاربتی به شریک زندگی شما کمک کند.
- هرچه شریک جنسی بیشتری داشته باشید ، خطر ابتلا به کلامیدیا بیشتر است. سعی کنید تعداد شرکای خود را برای کاهش خطر محدود کنید و همیشه از کاندوم در کنار شرکای خود استفاده کنید.
مرحله 4. از عوامل خطر آگاه باشید
عوامل خاصی می توانند خطر ابتلا به کلامیدیا را افزایش دهند. آگاهی از آنها می تواند به شما در کاهش احتمال ابتلا به این بیماری کمک کند.
- اگر زیر 24 سال سن دارید ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
- اگر در یک سال گذشته چندین شریک جنسی داشته اید ، احتمال ابتلا به کلامیدیا بیشتر است.
- استفاده مداوم از کاندوم می تواند خطر ابتلا به کلامیدیا را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
- اگر سابقه بیماریهای مقاربتی ، از جمله کلامیدیا را دارید ، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
