نوزادان نابینا یا کم بینا اغلب با خوابیدن مشکل دارند. آنها همچنین به سختی می توانند از برنامه خواب منظم پیروی کنند. این به این دلیل است که نوزادان نابینا یا کم بینا درک نور کمتری دارند و این باعث اختلال در چرخه شبانه روزی آنها می شود و خوابیدن آنها را برای شب ها دشوار می کند. برای کمک به خوابیدن نوزاد نابینا یا کم بینا ، یک برنامه معمول برای خواب ایجاد کنید و محیط خواب خود را طوری تنظیم کنید که خوابیدن برای آنها راحت تر باشد. شما همچنین می توانید داروهای خواب نوزاد یا سایر روش های درمانی را برای کمک به آنها در خواب بهتر و طولانی تر در شب تجویز کنید.
مراحل
روش 1 از 3: ایجاد روال قبل از خواب برای نوزاد
مرحله 1. از نشانه های کلامی برای آماده سازی نوزاد خود برای خواب استفاده کنید
از آنجا که کودک نابینا یا کم بینا شما نمی تواند نور را ببیند (یا نمی تواند آن را به خوبی ببیند) ، شما باید نشانه هایی ایجاد کنید تا به او اطلاع دهید زمان خواب است. نشانه های کلامی ایجاد کنید و آنها را هر شب به طور همزمان برای نوزاد خود تکرار کنید. این می تواند به نوزاد شما کمک کند تا برای خواب آماده شود و هر شب به همان زمان خواب عادت کند.
- به عنوان مثال ، شما می توانید شام را هر شب ساعت 18 تنظیم کنید. سپس ، یک ساعت بعد ، در پایان شام ، می توانید به نوزاد خود بگویید: "اکنون وقت خواب است. بیایید برای خواب آماده شویم و چشمانمان را ببندیم تا بخوابیم."
- همچنین می توانید با گفتن "الان وقت شب است" یا "ساعت 7 بعد از ظهر است" به نوزاد خود یادآوری کنید که وقت شب است تا زمان روز را بدانند. سپس می توانند زمان روز را به خواب متصل کنند.
مرحله 2. نشانه های فیزیکی برای زمان خواب داشته باشید
می توانید نشانه های کلامی را با نشانه های فیزیکی ترکیب کنید تا نوزاد شما بداند زمان خواب است. هر بار که نوزاد شما به رختخواب می رود نشانه های فیزیکی یکسانی داشته باشد تا به یک روال عادی برسد. نشانه های فیزیکی همچنین به آنها کمک می کند تا بفهمند چه ساعتی از روز است و به آنها کمک می کند تا برای خواب آماده شوند.
- به یاد داشته باشید که نوزادان کوچکتر از 3-6 ماه هنوز الگوی خواب منظمی ندارند.
- زمانی را که کودک علائم خستگی خود را نشان می دهد تشخیص دهید و او را بخوابانید ، بنابراین او بهتر می خوابد.
- با انجام فعالیتهای محرک و هیجان انگیز در طول روز و آرامش بیشتر در عصر ، الگوها را تعیین کنید.
- وعده های غذایی مشابه یا مشابهی را برای نوزاد خود برای شام بدهید تا آنها این را به عنوان نشانه ای از شب بودن در نظر بگیرند و بعد از غذا به رختخواب بروند.
- سعی کنید موهای کودک خود را به روش خاصی حالت دهید تا بداند شب است. به عنوان مثال ، موهای خود را پایین نگه دارید و هر شب قبل از خواب موهای خود را برس بزنید تا به وقت خواب برسد.
مرحله 3. قبل از خواب یک فعالیت آرامش بخش با نوزاد انجام دهید
با داشتن اسباب بازی های حسی و وسایل در رختخواب ، نوزاد خود را برای خواب آماده کنید. این می تواند یک اسباب بازی مخملی باشد که آنها دوست دارند یا یک اسباب بازی با طرح یا کناره های خط دار. هنگام بازی یا لمس این وسایل آنها را در رختخواب خود نگه دارید. داشتن این وسایل حسی می تواند به نوزاد شما کمک کند تا هنگام خوابیدن در رختخواب ، آرامش و آرامش خود را حفظ کند.
- همچنین می توانید هنگام لمس اسباب بازی ها برای کودک خود بخوانید تا آرامش و آرامش خود را حفظ کند. همان داستان را برای نوزاد خود هر شب به عنوان بخشی از روال خواب او بخوانید.
- اطمینان حاصل کنید که اسباب بازی های مخملی را در تخت یا محل خواب آنها پس از خواب بردارید. هرگز نوزاد خود را در تخت کودک خود با اسباب بازی های مخملی تنها نگذارید ، زیرا آنها می توانند خطر خفگی را به همراه داشته باشند.
مرحله 4. هر شب به روال یکسان پایبند باشید
نکته اصلی این است که با روال خواب نوزاد خود سازگار باشید. به همان روال متعهد باشید و سعی کنید از آن منحرف نشوید. به همه اعضای خانواده خود درباره روال قبل از خواب بگویید. روال معمول را بنویسید و در جایی قرار دهید که بتوانید آن را ببینید تا بدانید زمان خواب نوزاد شما و همچنین نشانه های کلامی و فیزیکی هنگام خواب است.
وقتی نوزاد شما در طول روز برای چرت زدن به زمین می رود ، مطمئن شوید که به او یادآوری می کنید که روز است و او چرت می زند ، نه اینکه شب بخوابد. ممکن است به نوزاد خود بگویید: "ساعت 2 بعد از ظهر در روز است ، زمان چرت زدن سریع است."
روش 2 از 3: تنظیم محیط خواب نوزاد
مرحله 1. پوشش های قابل تنظیم پنجره را در اتاق آنها قرار دهید
نوزادانی که دارای بینایی هستند اما از نظر بینایی برخوردارند ، می توانند اتاق هایی با نور زیاد برای خوابیدن پیدا کنند. با این حال ، شما هنوز باید اجازه دهید مقداری نور طبیعی در طول روز وارد اتاق آنها شود و سپس شب را تاریک کنید. پوشش های پنجره ای را که می توانید تنظیم کنید ، مانند پرده یا کرکره قابل تنظیم ، نصب کنید تا بتوانید میزان نور را در طول روز و شب به اتاق وارد کنید.
چراغی را در اتاق آنها با بازویی انعطاف پذیر قرار دهید تا بتوانید میزان نور اتاق را در زمان خواب نوزاد کنترل کنید. همانطور که نوزاد شما رشد می کند ، آنها می توانند چراغ را بر اساس میزان نوری که در شب در اتاق خود ترجیح می دهند ، حرکت دهند
مرحله 2. هرگونه تابش خیره کننده در اتاق آنها را کاهش دهید
نوزادانی که بینایی کمی دارند اما نابینا نیستند ممکن است شب ها با تابش خیره کننده اتاقشان بیدار بمانند. سطوحی که ممکن است باعث تابش خیره کننده شوند را از بین ببرید ، مانند صفحه تلویزیون ، صفحه کامپیوتر یا حتی میزهایی با سطح صیقلی. یک محل تیره یا رومیزی روی میزهای اتاق آنها بگذارید تا نور خیره کننده را کاهش دهد.
با پوشش پنجره های قابل تنظیم بازی کنید تا میزان تابش خیره کننده در طول روز به اتاق کاهش یابد ، زیرا تابش خیره کننده می تواند برای کودکانی که دارای بینایی هستند ناراحت کننده باشد
مرحله 3. رنگ را در فضای آنها قرار دهید
اگر نوزاد شما دارای بینایی است اما هنوز بینایی دارد ، ممکن است به رنگهای خاصی در فضای خود حساس باشد. آنها می توانند رنگ ترجیحی مانند آبی یا قرمز داشته باشند که آنها دوست دارند یا به خوبی به آن پاسخ می دهند. وسایلی را در اتاق خود با رنگ دلخواه مانند اسباب بازی ، بالش یا پتو داشته باشید ، زیرا ممکن است تمایل بیشتری برای خوابیدن یا استراحت در اتاق خود داشته باشند.
- به خاطر داشته باشید که حتی نوزادانی که دچار ضعف بینایی نیستند فقط می توانند فاصله 8 تا 15 اینچی را ببینند.
- سعی کنید از رنگ های متضاد در اتاق آنها استفاده کنید تا به نوزاد کمک کنید اجسام را بهتر ببیند. تصاویر رنگی را روی زمینه سفید در اتاق آنها قرار دهید تا بتوانند تصاویر را بهتر ببینند. بالش ها و ملحفه هایی با رنگ های متضاد داشته باشید تا تشخیص آنها برای کودک شما راحت تر شود.
روش 3 از 3: استفاده از داروهای خواب و سایر درمان ها
مرحله 1. در مورد ملاتونین از پزشک نوزاد خود سوال کنید
نوزادان حداقل 4 ماهه که نابینا یا کم بینا هستند ممکن است از دوزهای کوچک ملاتونین استفاده کنند. ملاتونین می تواند به تنظیم ساعت خواب نوزاد در یک روال عادی و منظم کمک کند. قبل از دادن ملاتونین به نوزاد ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. آنها باید مقدار دوز را برای فرزند شما و همچنین تعداد دفعاتی که باید به او ملاتونین بدهید ، مشخص کنند. هرگز بدون مشورت با پزشک به کودک خود مکمل ندهید.
پزشک متخصص اطفال ممکن است به شما پیشنهاد کند که ملاتونین را به صورت قرص یا مایع به کودک بدهید. اغلب 30 دقیقه تا یک ساعت قبل از خواب نوزاد تجویز می شود
مرحله 2. در مورد مشکلات اضطرابی یا استرس در نوزاد صحبت کنید
به خاطر داشته باشید که ملاتونین ممکن است برای نوزادانی که نابینا هستند یا دارای اختلال بینایی هستند و سطح اضطراب یا استرس بالایی دارند کار نکند. خواب برخی از نوزادان و سایر فعالیت های روزانه برایشان مشکل است. در این صورت ، پزشک نوزاد شما ممکن است راهکارهای ضد اضطراب را برای نوزاد شما و همچنین داروهای ضد اضطراب توصیه کند.
متخصص اطفال باید گزینه های درمانی نوزادان مبتلا به اضطراب یا استرس را بیان کند. در میان بسیاری از مواردی که می توانید به فرزند خود کمک کنید تا با اضطراب خود کنار بیاید ، دارو فقط یک گزینه است
مرحله 3. یک قرار ملاقات بعدی را با پزشک نوزاد خود برنامه ریزی کنید
اگر پزشک نوزاد شما توصیه می کند که ملاتونین یا داروهای دیگر را روی کودک خود امتحان کنید ، مطمئن شوید که یک جلسه ملاقات بعدی برای بررسی پیشرفت نوزاد خود تعیین کرده اید. بعد از سه تا شش ماه با پزشک مشورت کنید تا مشخص شود آیا داروها کمک می کنند و آیا نوزاد شما بهتر می خوابد.
- پزشک ممکن است علاوه بر دارو ، شیوه زندگی نوزاد را نیز توصیه کند تا از بهترین درمان ممکن مطمئن شود.
- اگر به نظر نمی رسد که دارو مثر باشد ، پزشک ممکن است نوزاد نابینا یا کم بینای شما را برای سایر مسائل آزمایش کند.
مرحله 4. گروه های حمایتی را برای والدین نوزادان نابینا و کودکان جستجو کنید
گاهی اوقات صحبت با والدینی که مشکلات مشابهی را پشت سر گذاشته اند می تواند منبع ارزشمندی باشد. به دنبال یک گروه محلی در منطقه خود باشید.
