با توجه به DSM 5 ، آسپرگر دیگر یک تشخیص رسمی نیست ، اگرچه استفاده از این اصطلاح هنوز راحت است. در عوض علائم آن تحت حمایت پایین اختلالات طیف اوتیسم (ASD) قرار می گیرد. تشخیص ASD در کودکان دشوار است زیرا می توانند نسبتاً توانایی داشته باشند. کودک مبتلا به "آسپرگر" اغلب دارای سطح بالایی از رشد زبانی و ضریب هوشی متوسط یا بالا است. با این حال ، ممکن است بتوانید یک کودک نوپا را در طیف اوتیسم با مشاهده تعاملات و رفتارهای اجتماعی او تشخیص دهید. اگر علائم اوتیسم را در فرزند خود تشخیص دادید ، با پزشک متخصص اطفال خود تماس بگیرید.
مراحل
قسمت 1 از 3: بررسی رفتار اجتماعی
مرحله 1. تعاملات اجتماعی کودک نوپا را بررسی کنید
مشکلات ارتباط با دیگران یکی از ویژگی های اصلی اوتیسم است. بنابراین ، مشاهده دقیق نحوه تعامل آنها با دیگران می تواند راه خوبی برای تشخیص علائم آسپرگر/اوتیسم باشد.
- به دنبال این باشید که آیا آنها نشانه های ساده اجتماعی مانند نوبت دهی در هنگام مکالمه را اشتباه تفسیر می کنند ، چرا که این می تواند نشانه ای از اوتیسم باشد.
- اگر آنها در پیوستن یا ماندن در تعاملات اجتماعی مشکل داشته باشند ، ممکن است نشانه آسپرگر/اوتیسم باشد. به عنوان مثال ، ممکن است کودک وسط بازی با کودک دیگر از اتاق خارج شود یا در غیر این صورت مزاحم باشد.
- کودکان مبتلا به اوتیسم تمایل دارند بازی به تنهایی را انجام دهند و حتی ممکن است در صورت نزدیک شدن کودک دیگری به آنها ناراحت شوند. آنها فقط زمانی می توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند که بخواهند درباره موضوعی صحبت کنند یا در صورت نیاز به چیزی صحبت کنند.
- علائم احتمالی ASD عبارتند از:
مرحله 2. بازی تخیلی را بررسی کنید
این نوع بازی اغلب در کودکان مبتلا به آسپرگر متفاوت است. به عنوان مثال ، یک کودک مبتلا به آسپرگر ممکن است دوست نداشته باشد یا برای درک بازی های اجتماعی تلاش کند. آنها ممکن است بازی هایی با فیلمنامه تنظیم شده را ترجیح دهند ، مانند بازی در داستان یا برنامه تلویزیونی مورد علاقه ، یا ممکن است از ایجاد دنیاهای فانتزی لذت ببرند ، اما با نقش آفرینی اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند.
- به عنوان مثال ، اگر دخترتان حیوانات پرشده خود را در جوامع پیچیده سازماندهی می کند ، اما تعاملات نقش آفرینی انجام نمی دهد ، ممکن است اوتیسم داشته باشد.
- علاوه بر این ، آنها ممکن است "در دنیای خود" به نظر برسند ، یا سعی کنند بازی مورد علاقه خود را به همبازی های خود تحمیل کنند یا در غیر این صورت به شیوه ای بسیار یک طرفه عمل کنند.
- برخی از کودکان مبتلا به آسپرگر می توانند از نقش یک دوست نزدیک یا خواهر و برادر با بازی در نقش پیروی کنند ، اما این کار را به تنهایی انجام نمی دهند.
مرحله 3. مراقب نحوه خواندن دیگران باشید
اگرچه کودک خردسال مبتلا به آسپرگر/ASD ممکن است در سطح مفهومی احساساتی داشته باشد ، اما ممکن است در تعاملات اجتماعی واقعی ، که به سرعت در حال حرکت است ، در خواندن و تفسیر احساسات دیگران دچار مشکل شود.
- آنها همچنین ممکن است در درک مرزهای اجتماعی مانند نیاز به حریم خصوصی دچار مشکل شوند.
- نادیده گرفتن احساسات دیگران ممکن است به عنوان غیر حساس تفسیر شود اما واقعاً خارج از کنترل کودک است.
مرحله 4. نگاه کنید که آنها با چه کسانی معاشرت می کنند
افراد مبتلا به آسپرگر/ASD تمایل دارند در تعامل با همسالان خود مشکل زیادی داشته باشند. کودکی که دائماً برای صحبت با یک کودک بزرگسال به دنبال بزرگسال می گردد ، ممکن است در طیف اوتیسم باشد.
اگرچه کودکان نوپا همیشه نمی توانند در مورد افرادی که با آنها تعامل دارند انتخاب زیادی داشته باشند ، اما سعی کنید فرصت هایی مانند تاریخ بازی را ایجاد کنید ، بنابراین می توانید سعی کنید از انتخاب های تعاملی و رفتار اجتماعی آنها احساس کنید
مرحله 5. مراقب صحبتهای یکنواخت یا خاص باشید
یکی از نشانه های اوتیسم این است که کودک نوپا با لحن یکنواخت یا صاف صحبت کند (اگر در این مرحله صحبت می کند). در برخی موارد این بیشتر لحن عجیب و غریب یا بالاتر است. چگونگی تأکید کودک بر کلمات و ریتم گفتار ممکن است تحت تأثیر آسپرگر/ASD قرار گیرد.
- مطمئن شوید که طیف وسیعی از صحبت های کودک نوپا را دریافت می کنید تا مطمئن شوید که صحبت های یکنواخت در زمینه های مختلف نسبتاً سازگار است.
- برخی از کودکان اوتیستیک با لحنی آوازخوان یا غیر عادی صحبت می کنند.
مرحله 6. مراقب استفاده غیر معمول از زبان باشید
توجه داشته باشید که کودک نوپا چه موقع شروع به پیوند کلمات می کند و آیا پیشرفت زبان به طور عادی در حال پیشرفت است. برای بیشتر کودکان نوپا ، از جمله کودکان مبتلا به آسپرگر ، این سن حدود 2 سالگی خواهد بود. اگرچه رشد زبان در کودکان خردسال اوتیسمی طبیعی یا پیشرفته است ، اما زمینه اجتماعی که در آن از زبان استفاده می شود اغلب غیر معمول است. به عنوان مثال ، ممکن است کلمات تکرار شوند اما درک نشوند.
ممکن است متوجه شوید که کودک مبتلا به آسپرگر در زبان بسیار مهارت دارد و بسیار کلامی است. به عنوان مثال ، آنها ممکن است همه موارد موجود در یک اتاق را فهرست کنند. با این حال ، گفتار ممکن است بیش از حد رسمی یا خطی به نظر برسد زیرا کودک مبتلا به آسپرگر/ASD تمایل دارد از زبان برای انتقال حقایق استفاده کند ، نه انتقال افکار یا احساسات
مرحله 7. مراقب تعاملات با معلمان یا کارکنان مهد کودک باشید
کودکان خردسال اوتیسم اغلب در انحراف از روال عادی مشکل دارند. زمانی که کودک نوپا با معلمان یا کارکنان مهد کودک ارتباط برقرار می کند ، ممکن است یک جایی روتین خراب شود. بنابراین ، هنگام تلاش برای تشخیص اوتیسم در یک کودک نوپا ، باید مراقب نحوه عملکرد کودک نوپا در این زمینه باشید.
- کودک نوپای شما ممکن است نیاز به حمایت و راهنمایی بیشتری نسبت به همسالان خود داشته باشد یا بدون راهنمایی بزرگسالان مضطرب شود.
- اگر در طول روز با کودک نوپا نیستید ، می توانید از معلم یا کارمند مهد کودک بخواهید مراقب رفتارهای خاصی باشد (مانند ناراحتی وقتی از شما خواسته می شود از روال عادی خارج شود) و به شما گزارش دهد.
مرحله 8. رفتار پرسش و پاسخ را بررسی کنید
بررسی کنید که آیا کودک نوپا یا به س questionsالات خود پاسخ می دهد یا فقط به س questionsالات پاسخ می دهد اما مکالمه را ادامه نمی دهد. یک کودک خردسال اوتیسم فقط می تواند س questionsالات مربوط به موضوعات مورد علاقه خود را آغاز کند.
قسمت 2 از 3: بررسی رفتارهای تکراری و حساسیت حسی
مرحله 1. در تطبیق با تغییرات با مشکل روبرو شوید
یک کودک خردسال در طیف اوتیسم تمایل دارد تغییرات را به خوبی نپذیرد و روزها و قوانین بسیار منظم را ترجیح می دهد. این قوانین معمولاً غیرفعال یا تا حدی دلخواه هستند زیرا می توانند شکسته یا تغییر کنند.
اگر تمایل دارید که هنگام برقراری ارتباط با کودک نوپا در یک روال یکسان باشید ، سعی کنید همه چیز را تغییر دهید و واکنش آنها را بسنجید تا بدانید که آیا در طیف اوتیسم هستند یا خیر
مرحله 2. به دنبال علایق خاص پرشور باشید
اگر شما یا دیگران آنها را به عنوان "دائرclالمعارف پیاده روی" در مورد موضوعی خاص طبقه بندی می کنید ، این یک نشانه گویای آسپرگر/ASD است. آنها ممکن است یا روی موضوعی خاص بسیار متمرکز شده باشند یا به شدت روی آن تمرکز کنند.
علاقه کودک شما به یک منطقه خاص ممکن است نشانه ای از ASD باشد اگر به طور غیرمعمول شدید باشد یا متمرکز باشد ، به ویژه در مقایسه با سایرین
مرحله 3. رفتارهای حرکتی مکرر ، معروف به "محرک" را مشاهده کنید
کودکان خردسال مبتلا به آسپرگر/ASD معمولاً رفتارهای حرکتی تکراری مانند چرخش مداوم دست یا ضربه زدن به انگشتان یا حتی حرکات کل بدن را از خود نشان می دهند. این رفتارها بیشتر از تیک ها ، که مدت زمان آنها کوتاه تر است ، طولانی تر و ظاهری آیینی دارند. ممکن است از آنها استفاده شود. برای تسکین خود ، ابراز احساسات ، تمرکز بهتر یا صرفاً سرگرمی.
- اگر کودک اوتیستیکی مانع از او شود (به عنوان مثال از مقابل او عبور کنید در حالی که سعی می کند دور میز بچرخد) دچار ناراحتی می شود. این کار را یکبار امتحان کنید و ببینید واکنش کودک شما چگونه است.
- در حالی که تحریک به طور کلی بی ضرر است و نیازی به تغییر ندارد ، برخی از لک های فردی (به عنوان مثال ضربه زدن به سر یا پاره کردن کاغذ دیواری) باعث آسیب می شوند. اینها را می توان به لبه های بهتر هدایت کرد.
- کودک مبتلا به آسپرگر همچنین ممکن است در برخی از مهارتهای حرکتی مانند گرفتن و پرتاب توپ مشکل داشته باشد. به طور کلی ، ممکن است در حرکات خود ناشیانه یا ناجور به نظر برسند.
مرحله 4. به دنبال واکنشهای حسی غیرمعمول باشید
تعیین کنید که آیا کودک نوپا نسبت به لمس ، بینایی ، بو ، صدا یا مزه واکنش های غیرطبیعی دارد ، زیرا این می تواند نشانه ای از اوتیسم باشد.
- اگرچه حساسیت های حسی متفاوت است ، اما اغلب کودکان مبتلا به آسپرگر واکنش های شدیدی را نسبت به یک احساس معمولی تجربه خواهند کرد.
- برخی از کودکان اوتیستیک به درد حساس نیستند یا نمی دانند چگونه با آن ارتباط برقرار کنند.
قسمت 3 از 3: تشخیص و درمان
مرحله 1. تشخیص دهید که برای تشخیص رسمی به پزشک نیاز دارید
اگرچه ممکن است برخی از علائم ASD را در کودک نوپا تشخیص دهید ، اما در نهایت به تشخیص حرفه ای پزشک یا سایر افراد واجد شرایط نیاز دارید.
ممکن است پزشک شما آزمایش هایی را برای بررسی دقیق تر جنبه های بالقوه مرتبط با رشد شناختی کودک نوپا توصیه کند
مرحله 2. نگرانی خود را با پزشک خود ابراز کنید
اگر مشکوک هستید که نوزاد شما علائم ASD را نشان می دهد ، به پزشک خود اطلاع دهید. سعی کنید اطلاعات مربوطه را در دست داشته باشید مانند این که فرزند شما:
- تا 6 ماهگی با لبخند ابراز احساسات شاد به تعامل اجتماعی پاسخ نمی دهد.
- تا 9 ماهگی از حالات صورت یا حرکات صورت (مانند بیرون کشیدن زبان و کودک نوپا) و صداها تقلید نمی کند.
- در سن 12 ماهگی زمزمه نمی کند یا صدای ناهنجاری نمی دهد.
- آیا انجام حرکاتی مانند اشاره در سن 14 ماهگی امکان پذیر نیست.
- در سن 16 ماهگی تک کلمه یا در 24 ماهگی جفت کلمه را بیان نکرده است.
- تا سن 18 ماهگی وارد بازی های خیالی نمی شود.
- به نظر می رسد در مهارت های اجتماعی یا کلامی آنها پسرفت کرده است.
مرحله 3. متوجه شوید که ممکن است به یک متخصص ارجاع داده شوید
افرادی هستند که ممکن است در تشخیص و/یا درمان ASD تخصص داشته باشند ، مانند روانشناسان کودک ، متخصصان مغز و اعصاب کودکان یا متخصصان اطفال رشد.
به خاطر داشته باشید که هیچ آزمایش پزشکی واحدی برای تشخیص ASD وجود ندارد ، بنابراین سعی کنید صبور باشید همانطور که شما و پزشک شما مراحل تشخیص را انجام می دهید
مرحله 4. تشخیص دهید که اوتیسم مادام العمر است ، اما فرزند شما می تواند حمایت دریافت کند
هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما روش های درمانی می تواند به کودک شما کمک کند تا مهارت ها را کسب کرده و راحت تر باشد. هدف از این درمانها این است که از طریق به دست آوردن مکانیسم های مقابله و تمرکز بر نتایج یادگیری ، توانایی کودک خود را برای عملکرد روزانه افزایش دهید. برخی از گزینه های درمانی عبارتند از:
- رفتار درمانی و ارتباطی که در آن هدف یا کاهش رفتارهای مشکل ساز و شیوه های ارتباطی است ، یا بهبود این مناطق با آموزش مهارت های جدید.
- درمان های خانوادگی که در آنها تأکید بر آموزش شیوه های مختلف ارتباط با کودک نوپا برای تقویت رشد اجتماعی و عاطفی او است.
- درمان های ادغام حسی و رژیم غذایی حسی ، برای افزایش تحمل فرزند شما در برابر ورودی حسی و مدیریت بیش فعالی.
- درمانهای آموزشی که دارای برنامه های کاملاً انفرادی هستند و توسط تیمی از متخصصان متخصص در برقراری ارتباط و آموزش افراد مبتلا به ASD اجرا می شوند.
- داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد روان پریشی می توانند به ترتیب در کنترل علائمی مانند اضطراب و مشکلات شدید رفتاری مثر باشند.
نکات
- از تشخیص نترسید. افراد (از جمله متخصصان) می توانند مانند اوتیسم یک فاجعه عمل کنند یا اینکه فقط یک گرداب درمان به کودک شما فرصتی می دهد تا همیشه شاد باشد. سخت نگیر. به خود و فرزندتان زمان دهید تا سرعت خود را کم کرده و از آن لذت ببرند. شما خوب خواهید بود و فرزند شما نیازی ندارد که دوران کودکی خود را قربانی 40 ساعت درمان در هفته کند. می توانید استراحت کنید.
- شاید برای اکثر والدین دشوار باشد که علائم ناتوانی را در فرزند خود مشاهده کنند. نظرات دوستان یا اعضای خانواده را به ویژه اگر آنها در مورد مهارت های اجتماعی ، رشد و رفتار زبان ، و همچنین لحظات شرم آور در مکان عمومی که ممکن است به آسپرگر اشاره کند ، مورد توجه قرار دهند.
- دختران مبتلا به آسپرگر اغلب کمی متفاوت هستند ، زیرا از لحاظ تاریخی ، اکثر تحقیقات بر روی پسران متمرکز شده است. بهتر است بپرسید آیا فردی که با او کار می کنید در مورد تشخیص فرزند شما در مورد دختران تجربه دارد یا خیر.
