لپتوسپیروز یک عفونت ناشی از اسپیروکتهای باکتریایی است که انسان و حیوانات را تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که برای بسیاری از مردم و حیوانات عفونت خفیف خواهد بود و هیچ تاثیری بر سلامتی طولانی مدت نخواهد داشت ، برای دیگران عفونت می تواند شدید و تهدید کننده زندگی باشد. علائم می توانند شبیه علائم چندین بیماری دیگر مانند آنفولانزا باشند. هنگام ارزیابی علائم که ممکن است نشانه های عفونت باشد ، باید فعالیتهای اخیر خود و خطر احتمالی تماس را در نظر بگیرید.
مراحل
روش 1 از 4: مراقبت از علائم قرار گرفتن در معرض
مرحله 1. علائم را با آنفولانزا اشتباه نگیرید
علائم لپتوسپیروز می تواند متفاوت باشد و می تواند شبیه علائم مرتبط با سایر عفونت ها یا بیماری ها باشد. اگر به طور ناگهانی علائم شبه آنفولانزا را مشاهده کردید ، در صورت وجود احتمال مواجهه ، آن را آنفولانزا فرض نکنید.
لپتوسپیروز به طور کلی با علائم شبیه آنفولانزا از جمله تب ، میالژی ، سخت گیری و سردرد خود را نشان می دهد
مرحله 2. درجه حرارت خود را اندازه گیری کنید
تب بالا و لرز می تواند نشان دهنده عفونت باشد زیرا بدن شما در حال مبارزه با عفونت است. اگر به طور ناگهانی احساس گرمای بیش از حد کردید یا دچار لرز شدید ، درجه حرارت خود را اندازه گیری کرده و با پزشک خود تماس بگیرید.
مرحله 3. مراقب درد چشم یا سردرد باشید
برخی از افراد با این نوع عفونت علائم حساسیت به نور و سردرد را تجربه می کنند. در صورت بروز واکنش دردناک به سردردهای شدید یا شدید همراه با سایر علائم ، به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 4. به هرگونه دردسر توجه کنید
دردهای عضلانی نیز از علائم شایع عفونت هستند. از آنجا که درد ماهیچه ها علائم تب یا آنفولانزا و همچنین لپتوسپیروز است ، قبل از تصمیم گیری در مورد علائم صرف آنفولانزا ، فعالیت های اخیر خود را مرور کنید.
مرحله پنجم
ممکن است با استفراغ یا اسهال یا بدون آن احساس تهوع کنید. به پزشک خود در مورد مشکلات ناگهانی معده اطلاع دهید.
مرحله 6. به تغییرات رنگ آمیزی خود توجه کنید
زردی ممکن است بعداً با پیشرفت عفونت ظاهر شود و می تواند نشان دهنده مشکلات جدی کبدی باشد. زردی معمولاً 4-5 روز پس از قرار گرفتن در معرض ظاهر می شود ، بنابراین فعالیتهای آن دوره را برای ارزیابی خطرات مواجهه مرور کنید.
مرحله 7. مراقب درد شکم باشید
درد در ناحیه سمت راست بالای شکم نشانه عفونت مرحله دوم است. اغلب لپتوسپیروز می تواند به بیماری مزمن کلیوی تبدیل شود. در صورت بروز درد در این ناحیه ، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 8. مراقب علائم بثورات پوستی باشید
بثورات ناگهانی با رنگ قرمز تیره تا بنفش نشانه عفونت است. بثوراتی که در قسمت تحتانی بدن یا پالت دهان متمرکز شده اند به طور خاص با این نوع عفونت همراه است.
روش 2 از 4: بدانید چه زمانی باید به دنبال درمان باشید
مرحله 1. خطر قرار گرفتن در معرض خود را تعیین کنید
محیط های خاصی وجود دارد که احتمال قرار گرفتن در معرض لپتوسپیروز را افزایش می دهد. عواملی مانند آب و هوا و استفاده از زمین می تواند شرایط را برای باکتری هایی که باعث این عفونت می شوند مطلوب تر کند ، بنابراین دانستن اینکه کجا و چه زمانی باید مراقب این شرایط باشید می تواند شانس ابتلا را کاهش دهد.
- باکتری های عامل لپتوسپیروز در مناطق معتدل یا گرمسیری یافت می شوند.
- آب یکی از شایع ترین مکان های آلودگی و عفونت است.
- ادرار از حیوانات آلوده نیز یک منبع مشترک است. هم حیوانات اهلی و هم حیوانات وحشی می توانند آلوده شوند. اینها گاو ، خوک ، اسب ، سگ و موش را شامل می شوند ، اما محدود نمی شوند.
مرحله 2. از فعالیتهایی که شما را در معرض خطر قرار می دهد آگاه باشید
برخی از سرگرمی ها و مشاغل بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند. بدانید کدام محیطها می توانند منجر به قرار گرفتن در معرض نور شوند.
- ورزشکارانی که در ورزشهای بیرون از خانه مانند قایقرانی و قایقرانی شرکت می کنند ، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
- مسافرینی که شنا می کنند یا در آب آلوده می روند ، می توانند آلوده شوند.
- نوشیدن آب از نهرها یا رودخانه های آلوده در هنگام پیاده روی یا کمپینگ می تواند منبع عفونت باشد.
- افرادی که در مشاغل یا صنایع مرتبط با حیوانات کار می کنند ، خطر بالاتری برای عفونت دارند. دامپزشکان ، دامداران ، و همچنین کارگران صنعت ماهیگیری و کشتارگاهها همه با احتمال ابتلا مواجه هستند.
- همچنین در سال های اخیر میزان ابتلا به این بیماری در بین کودکان شهری افزایش یافته است.
مرحله 3. تنها به علائم تکیه نکنید
اگر در معرض قرار گرفته اید ، ممکن است علائم عفونت را نشان دهید یا نداشته باشید ، بنابراین در مورد فعالیت هایی که ممکن است شما را در معرض خطر عفونت قرار دهد ، با پزشک خود مشورت کنید. بسته به سابقه شما و علائم شما ، پزشک تصمیم می گیرد که چه آزمایشاتی را انجام دهد و آیا درمان باید شروع شود.
- علائم معمولاً غیر اختصاصی هستند ، بنابراین برای تأیید عفونت به آزمایشات نیاز است.
- علائم عفونت شبیه علائم بیماریهای دیگر است. اگر دلیلی وجود دارد که مشکوک باشید در معرض تماس بوده اید و علائم مشابه آنفولانزا در شما ظاهر شد ، به پزشک خود مراجعه کنید.
- برخی از افراد بدون علامت هستند و ممکن است تحت تأثیر عفونت قرار نگیرند. اگر فکر می کنید در معرض قرار گرفته اید ، صرف نظر از احساسی که دارید باید به پزشک مراجعه کنید.
مرحله 4. در صورت عود با پزشک خود تماس بگیرید
برای بسیاری از افراد ، یک درمان برای درمان عفونت کافی است. به نظر می رسد برخی افراد بدون این که در ابتدا به دنبال درمان باشند ، بهتر می شوند. با این حال ، ممکن است عفونت لپتوسپیروز در واقع درمان نشده باشد.
- نوع جدی تری از عفونت ممکن است پس از بهبودی ظاهری رخ دهد ، معمولاً حدود یک هفته پس از برطرف شدن اولین محدوده علائم.
- برای افراد مبتلا به عفونت شدیدتر ، علائم در 2 مرحله ظاهر می شود.
- اولین مرحله بیماری اولیه شکل خفیف تری خواهد داشت که دارای علائم شبه آنفولانزا است.
- مرحله دوم معمولاً شدیدتر و طولانی تر از مرحله اول خواهد بود.
مرحله 5. مراقب علائم عفونت مرحله دوم باشید
مرحله دوم عفونت لپتوسپیروز ، که بیماری Weil نامیده می شود ، بسیار شدیدتر است و می تواند تأثیرات طولانی مدت بر سلامتی داشته باشد یا حتی منجر به مرگ شود.
- این مرحله دوم می تواند پس از از بین رفتن عفونت ایجاد شود.
- مرحله دوم همچنین می تواند با مرحله اول عفونت همپوشانی داشته باشد.
- در این مرحله ، عفونت باکتریایی می تواند باعث آسیب جدی به کلیه ها یا کبد شود ، حتی منجر به بیماری مزمن کلیه یا نارسایی کبدی همراه با زردی شود.
- باکتری ها می توانند به ریه ها حمله کرده و تهدیدی جدی برای سلامت تنفس باشند. بیماری شدید ریوی ، که به عنوان خونریزی ریوی مشخص می شود ، از عوارض جدی لپتوسپیروز است. ARDS یا سندرم پریشانی حاد تنفسی نیز از عوارض لپتوسپیروز است.
- علائم عفونت ریه داشتن سرفه مداوم ، تنگی نفس و سرفه خون به دلیل خونریزی در ریه ها است.
- عفونت همچنین می تواند به قلب سرایت کند و باعث بزرگ شدن قلب ، میوکاردیت یا آریتمی قلبی شود.
- سایر عوارض ممکن است شامل رابدومیولیز و یووئیت باشد.
روش 3 از 4: درمان لپتوسپیروز
مرحله 1. سلامت کلی خود را در نظر بگیرید
بسیاری از افراد می توانند خود به خود بهبود یابند ، اگرچه معمولاً بهبود بیشتر طول می کشد بدون درمان. شما باید شرایط قبلی را که می تواند صدمات احتمالی به سلامتی شما را افزایش دهد ، در نظر بگیرید.
- نرخ مرگ و میر نوزادان در زنان باردار مبتلا به عفونت لپتوسپیروز بیشتر است.
- نوزادان متولد نشده می توانند در رحم آلوده شوند.
- اگر عفونت وارد مرحله دوم شود ، شرایط قلبی ، مشکلات تنفسی یا آسیب کبدی یا کلیوی ممکن است بدتر شود.
مرحله 2. درمان را سریع شروع کنید
برای اکثر مردم ، علائم لپتوسپیروز خفیف و دوره بهبود نسبتاً کوتاه است. با این حال ، اگر عفونت شما وارد مرحله دوم شود ، علائم می تواند تأثیرات عمده ای بر سلامتی داشته باشد یا حتی تهدید کننده زندگی باشد. درمان می تواند شما را از مرحله شدیدتر عفونت محافظت کند.
- با درمان ، عفونت و علائم ممکن است چند روز یا 3 هفته یا بیشتر طول بکشد.
- بدون درمان ، بهبودی ممکن است چندین ماه طول بکشد.
- برخی از افراد ممکن است پس از عفونت اولیه به طور کامل بهبود یابند ، اما برخی ممکن است اینطور نباشند. پزشک شما باید در دوران نقاهت و در صورت بازگشت علائم عفونت ، شما را تحت نظر داشته باشد.
مرحله 3. در صورت بازگشت علائم با پزشک خود تماس بگیرید
اگر عفونت به دارو پاسخ نمی دهد ، ممکن است لازم باشد دوره درمان آنتی بیوتیکی را تمدید یا تغییر دهید.
مرحله 4. آنتی بیوتیک های تجویز شده را طبق دستور مصرف کنید
آنتی بیوتیک هایی مانند داکسی سایکلین یا آزیترومایسین ممکن است برای عفونت های خفیف و فاز اول تجویز شوند. داکسی سایکلین نباید در بیمار باردار استفاده شود ، زیرا این می تواند مشکلات کبدی ایجاد کند و بر رشد دندان های نوزاد متولد نشده تأثیر بگذارد.
مرحله 5. مراقبت های احتمالی بیمارستانی را با پزشک خود در میان بگذارید
برای موارد شدید عفونت و عفونت مرحله دوم ، درمان ممکن است شامل مراقبت های بیمارستانی برای آنتی بیوتیک های داخل وریدی (پنی سیلین ، داکسی سایکلین ، سفتریاکسون و سفوتاکسیم) و درمان های آب رسانی مجدد و همچنین آنتی بیوتیک ها به شکل قرص یا مایع باشد.
روش 4 از 4: شناسایی عفونت در حیوانات خانگی
مرحله 1. مراقب عفونت احتمالی باشید
علائم در حیوانات خانگی می تواند غیر اختصاصی بوده و بسیار متفاوت باشد و برخی از حیوانات خانگی اصلاً علائم آن را نشان نمی دهند. اگر حیوان خانگی شما در معرض مناطق آلوده یا سایر حیوانات آلوده به لپتوسپیروز قرار گرفته است ، بررسی آن را حتی در صورت عدم وجود علائم انجام دهید.
مرحله 2. از میزان خطر حیوان خانگی خود آگاه باشید
حیوانات جوان تر در معرض آسیب جدی طولانی مدت به اندام ها یا حتی مرگ هستند. به نظر می رسد سگها بیشتر از سایر حیوانات خانگی مستعد ابتلا به عفونت هستند.
مرحله 3. با دامپزشک صحبت کنید
اگر مشکوک هستید که حیوان خانگی شما در معرض دید قرار گرفته است و علائم زیر را مشاهده می کنید ، باید فوراً با دامپزشک تماس بگیرید.
- تب.
- استفراغ.
- درد شکم.
- اسهال
- امتناع از خوردن.
- ضعف شدید و افسردگی.
- سفتی، سختی.
- ضعف شدید عضلات.
مرحله 4. اگر حیوان خانگی شما آلوده است ، به دنبال درمان باشید
گرفتن حیوان خانگی از آنتی بیوتیک در مراحل اولیه عفونت بسیار مهم است. آنتی بیوتیک ها به حیوان خانگی شما کمک می کنند تا سریعتر بهبود یابد ، هرگونه آسیب به اندام های داخلی را کاهش داده و مدت زمانی را که در معرض خطر عفونت قرار دارید کوتاه می کند.
مرحله 5. بدانید چه انتظاری دارید
به دلیل احتمال آسیب دائمی به سلامتی حیوان خانگی شما و همچنین خطر ابتلا به عفونت از طریق تماس با حیوان خانگی خود ، از دامپزشک خود بخواهید تا در صورت تداوم عفونت در مورد چکار باید مشاوره و اطلاعات کسب کنید.
- به طور معمول ، عفونت بین 5 تا 14 روز فعال خواهد بود. با این حال ، برای برخی از حیوانات ، عفونت می تواند فقط چند روز یا چند ماه طول بکشد.
- در حالی که حیوان خانگی شما آلوده است ، این خطر وجود دارد که عفونت به شما و سایر افراد مراقبت کننده منتقل شود.
- با انجام کارهای عادی روزانه مانند نظافت ، نوازش ، راه رفتن و بازی معمولاً خطر انتقال بیماری کم است.
- خطر تماس مستقیم یا غیر مستقیم با ادرار ، خون یا بافت ها وجود دارد.
مرحله 6. اگر حیوان خانگی شما پیشرفت نمی کند با دامپزشک تماس بگیرید
همچنین اگر حیوان خانگی شما به دلیل علائم عفونت دچار مشکل می شود ، با دامپزشک تماس بگیرید. ممکن است حیوان خانگی شما برای بهبودی به دیالیز و هیدراتاسیون درمانی نیاز داشته باشد.
