درماتیت تماسی اغلب به صورت برجستگی های قرمز ، خارش دار ، تحریک کننده بر روی پوست خشک ، ترک خورده یا پوسته پوسته ظاهر می شود. پوست شما ممکن است احساس سوزش داشته باشد یا نکند و در موارد شدیدتر ممکن است تاول هایی وجود داشته باشد که ترشح و پوسته پوسته شوند. درماتیت تماسی در پاسخ به تماس پوست شما با یک عامل تحریک کننده یا آلرژن ایجاد می شود که متعاقباً باعث واکنش ایمنی ناخواسته می شود. علاوه بر اجتناب از تماس بیشتر با عامل بیماری ، انواع درمان های خانگی و درمان های پزشکی وجود دارد که می توانید برای تسکین علائم و تسریع بهبود درماتیت تماسی خود تلاش کنید.
مراحل
قسمت 1 از 3: تلاش برای درمان های خانگی
مرحله 1. ماده محرک را شناسایی کرده و از آن اجتناب کنید
یکی از مراحل کلیدی در درمان درماتیت تماسی ، شناسایی عامل ایجاد کننده آن و اجتناب از قرار گرفتن بیشتر در معرض هر چیزی است که در وهله اول باعث ایجاد درماتیت تماسی شما شده است. علائم اغلب یک روز پس از قرار گرفتن در معرض محرک ظاهر می شوند و بثورات ناحیه ای از پوست را که در تماس مستقیم با عامل محرک قرار گرفته است ، پوشش می دهد. اگر از تماس بیشتر با عامل محرک اجتناب کنید ، درماتیت تماسی شما معمولاً در دو تا چهار هفته پس از قرار گرفتن در معرض خود به خود برطرف می شود. علل شایع درماتیت تماسی عبارتند از:
- صابون ، لوازم آرایشی ، لاک ناخن ، رنگ مو ، دئودورانت یا سایر محصولات مراقبت شخصی
- پیچک سمی
- سفید کننده
- نیکل در جواهرات و/یا دست و پنجه نرم
- برخی کرم های پزشکی مانند آنتی بیوتیک های موضعی
- فرمالدئید
- تاتو و/یا حنا سیاه اخیر
- عطر
- ضد آفتاب
- مالیدن الکل
مرحله 2. بثورات را با آب گرم و صابون ملایم بشویید
قبل از اعمال هرگونه درمان موضعی ، مطمئن شوید که ابتدا محل را با آب گرم (نه داغ) و صابون ملایم بشویید. این امر به شما اطمینان می دهد که هرگونه باقی مانده از محرک احتمالی بثورات را برطرف می کنید.
مرحله 3. از کرم یا پماد نرم کننده استفاده کنید
استفاده از کرم یا پماد مرطوب کننده اولیه می تواند خارش و/یا خشکی بثورات را تسکین دهد. اینها را می توانید در داروخانه یا داروخانه محلی خود خریداری کنید.
همچنین نشان داده شده است که لوسیون کالامین در موارد درماتیت تماسی تسکین می دهد
مرحله 4. در صورت تشدید درماتیت تماسی از استفاده زیاد از صابون ، لوازم آرایشی یا لوازم آرایشی شخصی خودداری کنید
بسیاری از صابون های دست حاوی مواد خشن هستند و به همین دلیل ممکن است علائم درماتیت تماسی را تشدید کنند (به ویژه اگر بثورات درماتیت تماسی شما روی دست ها و/یا ساعد شما وجود داشته باشد). اگر صابون را تشدید می کنید ، استفاده از صابون را تا زمان بهبود جوش خود به حداقل برسانید. انتخاب یک پاک کننده ملایم تر را در نظر بگیرید و تا زمانی که بثورات شما بهبود نیابد ، از آن کم استفاده کنید.
- همچنین از سایر محصولات آرایشی و بهداشت شخصی که باعث ایجاد درماتیت تماسی می شوند خودداری کنید.
- اگر به دنبال جایگزینی لوازم آرایشی هستید که متوجه شده اید درماتیت شما را تحریک می کند ، به دنبال آنهایی باشید که دارای برچسب "hypoallergenic" هستند زیرا احتمال ایجاد درماتیت تماسی کمتر است. ممکن است بخواهید به سراغ محصولات ارگانیک پوست بروید.
- حتی اگر سالها از محصولات یکسان استفاده کرده اید ، گاهی فرمول ها می توانند تغییر کنند و یک افزودنی جدید ممکن است علائم جدیدی ایجاد کند.
مرحله 5. پوست خود را با کمپرس خنک و مرطوب تسکین دهید تا سوزش را به حداقل برسانید
به خصوص اگر بثورات پوستی روی سطح پوست قرار گرفته و یا مایعات را ترشح می کند ، پانسمان مرطوب می تواند بسیار مثر باشد. آنها ممکن است به حذف پوسته ها و کاهش خارش و سوزش کمک کنند.
- کمپرس را به مدت 15 تا 30 دقیقه اعمال کنید.
- اگر بثورات درماتیت تماسی در بدن شما گسترده است (مانند آسیب به هر دو پا ، هر دو بازو یا تنه) ، یکی از ساده ترین راه حل ها پوشیدن یک تکه لباس مرطوب است.
- به عنوان مثال ، ممکن است از ژاکت های بلند مرطوب با شلوار خشک روی سر بپوشید ، به طوری که رطوبت در تماس با مناطق آسیب دیده پوست باقی بماند.
- قطعه لباسی که خیس می شوید ، البته بستگی به ناحیه ای از بدن شما دارد که تحت تأثیر قرار گرفته است.
- حداقل هر هشت ساعت لباس های مرطوب را عوض کنید.
- در صورت نیاز برای تسکین و تسکین علائم از آنها استفاده کنید.
مرحله 6. سعی کنید حمام بلغور جو دوسر داشته باشید تا خارش و سوزش را کاهش دهید
برای اطلاع از نحوه تهیه حمام جو دوسر ، دستورالعمل های اینجا را دنبال کنید. حمام جو دوسر می تواند به کاهش خارش و کاهش التهاب کمک کند ، بنابراین می تواند به ویژه در موارد درماتیت تماسی مفید باشد.
مرحله 7. از آنتی هیستامین های موضعی استفاده نکنید
کرم های آنتی هیستامین موضعی ممکن است درماتیت تماسی را بدتر کرده و ناحیه موردنظر را تشدید کنند. در نتیجه ، این درمانی نیست که پزشکان توصیه می کنند. با این حال ، آنتی هیستامین های خوراکی می توانند به آرام شدن علائم شما ، به ویژه درماتیت تماسی آلرژیک کمک کنند.
قسمت 2 از 3: انتخاب درمان پزشکی
مرحله 1. یک کرم استروئیدی را انتخاب کنید
اگر اقدامات اولیه خود مراقبتی برای کنترل بثورات پوستی کافی نباشد ، پزشک ممکن است کرم استروئیدی بدون نسخه یا نسخه ای را تجویز کند. در ایالات متحده ، کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه و به میزان 1 available در دسترس است. با این حال ، کرمهای استروئیدی تجویز شده با قدرت بیشتر در دسترس هستند و بنابراین م moreثرتر هستند.
- توجه داشته باشید که کرم های استروئیدی زمانی موثرتر هستند که پس از استفاده از کرم ، ناحیه بثورات را بپوشانید. این اطمینان می دهد که کرم در محل مورد نظر باقی می ماند و می تواند اثر دارویی موثری داشته باشد.
- نمونه هایی از پوشش هایی که می توانید روی کرم استروئید استفاده کنید شامل یک پلاستیک ، ژله نفتی یا پانسمانی مانند Telfa است.
مرحله 2. داروهایی را که مستقیماً سیستم ایمنی بدن شما را هدف قرار می دهند ، امتحان کنید
کرم ها و پمادهایی در دسترس هستند که می توانند مستقیماً سیستم ایمنی بدن شما را هدف گرفته و به ترمیم پوست آسیب دیده (و تحریک شده) شما کمک کنند. به عنوان مثال می توان به Tacrolimus/Protopic و Pimecrolimus/Elidel (هر دو مهار کننده کلسینورین هستند) اشاره کرد.
- این داروها بدون نسخه در دسترس نیستند و باید توسط پزشک تجویز شوند.
- این موارد به ندرت به جز در موارد بسیار شدید درماتیت تماسی تجویز می شود ، زیرا هشدار FDA در مورد ارتباط احتمالی بین این کرم ها و پمادهای تحریک کننده سیستم ایمنی و انواع خاصی از سرطان وجود دارد.
مرحله 3. برای موارد بسیار شدید از کورتیکواستروئیدهای خوراکی استفاده کنید
در شدیدترین موارد درماتیت تماسی - مواردی که با ترکیبی از روش های مراقبت از خود و کرم های استروئیدی برطرف نمی شوند - پزشک شما ممکن است دوره کوتاهی از کورتیکواستروئیدهای خوراکی را توصیه کند. مصرف کورتیکواستروئیدهای خوراکی به مدت طولانی به دلیل عوارض جانبی متعدد توصیه نمی شود. با این حال ، در طول چند روز استفاده می شود ، ممکن است به کنترل بثورات کمک کند.
یک نمونه کورتیکواستروئید خوراکی پردنیزون است
مرحله 4. اگر بثورات پوستی عفونی شده است از پزشک آنتی بیوتیک بخواهید
از آنجا که بثورات/واکنش شما پس از قرار گرفتن در معرض ماده محرک بهبود می یابد ، مهم است که آن را زیر نظر داشته باشید و علائم عوارض احتمالی مانند عفونت را تحت نظر داشته باشید. اگر بثورات پوستی عفونی شد ، پزشک باید دوره ای از آنتی بیوتیک ها را برای کمک به شما در مبارزه با عفونت تجویز کند. مهم است که دوره کامل آنتی بیوتیک ها را به پایان برسانید و هیچ یک از قرص ها را از دست ندهید ، حتی اگر علائم شما در عرض چند روز شروع به رفع کنند (زیرا عدم انجام این کار می تواند منجر به بازگشت عفونت شود). نشانه هایی که ممکن است بثورات پوستی شما آلوده شده باشد عبارتند از:
- دچار تب می شوید
- چرک از جوش شما شروع به ترشح می کند
- شما دچار تاول های پر از مایع می شوید (زیرا ممکن است حاوی مواد عفونی باشند)
- پوست شما گرم و قرمز می شود
قسمت 3 از 3: تشخیص و تشخیص درماتیت تماسی
مرحله 1. علائم و نشانه های درماتیت تماسی را بشناسید
درماتیت تماسی واکنش پوستی به چیزی است که پوست شما با آن تماس داشته است. این بدان معناست که توزیع بثورات/واکنش در جایی است که پوست شما در تماس مستقیم با ماده یا جسم تحریک کننده بوده است. به عنوان مثال ، ممکن است جایی باشد که پوست شما در برابر پیچک سمی مسواک زده شده یا جایی که فلز محرک خاصی از یک جواهر با پوست شما تماس داشته است. علائم و نشانه هایی که باید مراقب آنها باشید عبارتند از:
- قرمز شدن پوست
- برآمدگی هایی روی پوست (بیشتر اوقات به رنگ قرمز)
- پوست خشک ، ترک خورده یا پوسته پوسته
- تورم روی ناحیه آسیب دیده
- پوست دردناک و حساس روی ناحیه آسیب دیده
- گاهی اوقات احساس سوزش پوست در ناحیه آسیب دیده ایجاد می شود
- گاهی اوقات تاول هایی که ممکن است مایع را ترشح کرده و سپس پوسته پوسته شوند (در موارد شدیدتر)
مرحله 2. با عوامل مختلف درماتیت تماسی آشنا شوید
دو نوع درماتیت تماسی وجود دارد ، تحریک کننده و آلرژیک ، به علاوه تعدادی از شرایط مختلف که ممکن است شبیه درماتیت تماسی باشد. درماتیت تحریک کننده ناشی از چیزی است که از نظر فیزیکی ، مکانیکی یا شیمیایی سد پوستی را مختل می کند. درماتیت آلرژیک ناشی از چیزی است که باعث واکنش خود ایمنی می شود. واکنشهای آلرژیک بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض خود را نشان نمی دهند - ممکن است 12 تا 48 ساعت قبل از واکنش شما باقی بماند ، یا ممکن است در معرض قرار گرفتن مکرر (گاهی اوقات در طی چند سال) قرار گیرد تا بثورات ظاهر شوند. موارد زیادی وجود دارد که می تواند باعث واکنش شود ، بنابراین ممکن است در ابتدا تشخیص علت ایجاد بثورات دشوار باشد.
مرحله 3. هنگام تلاش برای تشخیص علت ، به نوردهی های اخیر فکر کنید
اگر به ناحیه خاصی از پوست آسیب دیده نگاه کنید ، ممکن است بتوانید علت درماتیت تماسی خود را پیدا کنید. به اشیا یا موادی فکر کنید که اخیراً با ناحیه آسیب دیده بدن شما در تماس بوده اند که برای شما غیر معمول یا "خارج از حد معمول" است. ممکن است هر یک از این موارد عامل تخلف باشد.
- توجه داشته باشید که درماتیت تماسی اغلب با گذشت زمان بدتر می شود - یعنی هرچه بیشتر در معرض مواد مزاحم قرار بگیرید ، بثورات/واکنش شما بدتر خواهد شد.
- این به این دلیل است که این یک "پاسخ ایمنی سازگار" است ، به این معنی که سیستم ایمنی بدن شما "حافظه" عامل محرک را ذخیره می کند و هر بار که در معرض عامل محرک قرار می گیرید واکنش تهاجمی تری نشان می دهد.
مرحله 4. برای تأیید تشخیص درماتیت تماسی و دریافت درمان در صورت نیاز ، به پزشک خود مراجعه کنید
اگر بثورات پوستی بسیار دردناک و ناراحت کننده باشد و در برنامه روزانه شما و/یا توانایی شما در خواب اختلال ایجاد کند ، به پزشک مراجعه کنید. همچنین ، اگر بثورات روی صورت یا اندام تناسلی شما تأثیر می گذارد ، مهم است که برای ارزیابی و درمان به پزشک مراجعه کنید. در نهایت ، اگر بثورات پوستی شما پس از دو تا سه هفته پس از قرار گرفتن در معرض عامل محرک بهبودی نشان نداد ، با رزرو نوبت با پزشک خانوادگی خود از پزشک کمک بگیرید.
