آب یا مایع در گوش می تواند آزاردهنده باشد ، اما لازم نیست با آن زندگی کنید. در حالی که مایعات معمولاً به خودی خود تخلیه می شوند ، می توانید به همراه چند ترفند ساده به این روند کمک کنید. مایعات را با استفاده از مانورهای ساده که می توانید خودتان انجام دهید ، خالی کنید. روش دیگر ، مایع را با قطره گوش یا سشوار خشک کنید. اگر مشکوک به عفونت هستید ، به جای آن برای درمان به پزشک مراجعه کنید.
مراحل
روش 1 از 3: خشک کردن گوش ها
مرحله 1. گوش های خود را با پراکسید هیدروژن تمیز کنید
نیمی از قطره چکان گوش را با پراکسید هیدروژن پر کنید. سر خود را بچرخانید تا گوش آسیب دیده در بالا باشد. پراکسید هیدروژن را داخل گوش بریزید. هنگامی که صدای ترک خوردن متوقف می شود (معمولاً در عرض 5 دقیقه) ، سر خود را کج کنید تا گوش آسیب دیده شما رو به پایین باشد. لبه گوش را بکشید تا به تخلیه گوش کمک کند.
نکته:
پراکسید هیدروژن می تواند به تبخیر مایعات در حین تمیز کردن موم گوش که می تواند مایعات را به دام بیندازد ، کمک کند.
مرحله 2. قطره های خشک کننده گوش را به گوش های خود بمالید
می توانید این داروها را بدون نسخه از داروخانه ها و فروشگاه های مواد غذایی خریداری کنید. راه حل معمولاً با قطره چکان گوش ارائه می شود ، اما در غیر این صورت معمولاً در داروخانه ها قابل خرید است. روش دیگر ، می توانید قطره های خشک کن خود را با قسمت های مساوی از سرکه سفید و ایزوپروپیل الکل تهیه کنید.
نحوه استفاده از قطره گوش
آنها را به دمای اتاق برسانید:
قطره های گوش بسیار گرم یا خیلی سرد می توانند منجر به سرگیجه شوند. قطره های گوش خود را به مدت 30 دقیقه در جیب شلوار بگذارید و راه بروید تا به دمای مناسب برسد.
دستورالعملها را بخوان:
همیشه به دستورالعمل های موجود در بسته ، از جمله عوارض جانبی احتمالی توجه کنید.
تاریخ انقضا را بررسی کنید:
هرگز از قطره های منقضی شده استفاده نکنید.
از یکی از دوستان بخواهید کمک کند:
گذاشتن قطره گوش در گوش خود دشوار است ، بنابراین از کسی بخواهید که به شما کمک کند.
برای بزرگسالان و نوجوانان:
سر خود را روی حوله بگذارید و گوش آسیب دیده شما رو به بالا باشد. از دوست خود بخواهید لاله گوش شما را به آرامی بالا و بیرون بکشد و سپس تعداد صحیح قطره را داخل مجرای گوش قرار دهید. فلپ گوش را فشار دهید تا مایع به داخل گوش ارسال شود و سپس 1-2 دقیقه صبر کنید.
برای کودکان:
از کودک بخواهید سرش را روی حوله بگذارد و گوش آسیب دیده اش رو به بالا باشد. لبه گوش کودک را به آرامی بیرون آورده و پایین بیاورید تا لوله شنوایی صاف شود و مقدار مناسب قطره را تزریق کنید. فلپ گوش را فشار دهید و 2-3 دقیقه صبر کنید.
اگر در هر دو گوش مایع دارید:
قبل از شروع به گوش دوم ، حدود پنج دقیقه صبر کنید یا گوش اول را با پنبه ببندید.
مرحله 3. گوش خود را با سشوار بکشید
سشوار را روی کمترین درجه حرارت و پنکه قرار دهید. سشوار را در حدود 15 اینچ (15 سانتی متر) از گوش خود قرار دهید. بگذارید هوای خنک وارد گوش شما شود. هوا می تواند به خشک شدن مقداری از مایع موجود در گوش کمک کند.
مرحله 4. بعد از شنا و دوش ، گوش های خارجی خود را با یک حوله خشک کنید
حوله را داخل گوش خود قرار ندهید. فقط آب بیرون را پاک کنید تا از تجمع مایعات بیشتر در گوش شما جلوگیری شود.
مرحله 5. از استفاده از سواب پنبه یا دستمال در گوش خود اجتناب کنید
اینها می توانند گوش های شما را تحریک کرده و خراشیده و احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهند. در عوض ، اگر نمی توانید آب را به تنهایی بریزید ، برای کمک به پزشک مراجعه کنید.
روش 2 از 3: حذف مایعات
مرحله 1. در حالی که سر خود را کج می کنید ، قسمت بیرونی گوش خود را بکشید
گوش آسیب دیده خود را به سمت پایین بکشید. لبه گوش و غضروف خارجی خود را در جهت های مختلف بکشید تا گوش شما باز شود. ممکن است احساس کنید مایع در حال تخلیه است. در صورت نیاز روی گوش دیگر تکرار کنید.
این روش خوبی برای از بین بردن آب بعد از شنا یا دوش است
مرحله 2. با دست خود یک خلاء ایجاد کنید تا مایع آزاد شود
کف دست خود را محکم روی گوش خود قرار دهید. قبل از برداشتن دست خود ، چند بار فشار دهید. گوش خود را به سمت پایین متمایل کنید تا آب از آن خارج شود.
مرحله 3. فشار را با یک مانور ملایم والسالوا کاهش دهید
نفس بکشید و آن را نگه دارید. بینی خود را با 2 انگشت خود ببندید و با فشار دادن لوله های استاش را در گوش خود به هوا بکشید. اگر کار می کند ، باید احساس کنید که موسیقی پاپ وجود دارد. سر خود را به سمت پایین متمایل کنید ، گوش آسیب دیده رو به زمین باشد تا مایع خارج شود.
- اگر فکر می کنید عفونت گوش دارید این کار را نکنید.
- هنگام دمیدن ملایم باشید. اگر بیش از حد باد می کنید ، ممکن است باعث خونریزی بینی شوید.
مرحله 4. بینی خود را فشار دهید و خمیازه بکشید تا مایع به زور در گلویتان پایین بیاید
با انگشتان خود سوراخ های بینی خود را بسته نگه دارید. چند خمیازه عمیق پشت سر هم انجام دهید. این ممکن است باعث شود مایع به سمت پایین گلو بریزد و آن را از گوش شما خارج کند.
مرحله 5. دراز بکشید و گوش آسیب دیده خود را به سمت پایین بچرخانید
به پهلو استراحت کنید ، گوش آسیب دیده را روی حوله ، بالش یا پارچه قرار دهید. پس از چند دقیقه ، تخلیه گوش ممکن است شروع شود. حتی می توانید چرت بزنید یا این کار را یک شبه هنگام خواب امتحان کنید.
مرحله 6. آدامس یا غذا بجوید
جویدن اغلب لوله های استاش را باز می کند. هنگام جویدن سر خود را کج کنید تا مایعات از گوش شما تخلیه شود. اگر هیچ آدامس یا غذایی روی خود ندارید ، سعی کنید فقط تظاهر به جویدن کنید.
همچنین می توانید یک شیرینی سفت را مکیده تا همین تأثیر را داشته باشید
مرحله 7. مایع را با عملیات بخار شل کنید
گاهی اوقات ، دوش طولانی و گرم کافی است تا مایع داخل گوش شما شل شود. با این حال ، در غیر این صورت ، یک عملیات ساده بخار ممکن است مایع را نازک کند و تخلیه آن را آسان تر کند. آب داغ را در یک کاسه بریزید. روی کاسه تکیه دهید و یک حوله روی سر خود بکشید. بخار را به مدت 5-10 دقیقه استنشاق کنید. سپس گوش آسیب دیده خود را به پهلو کج کنید تا مایع خارج شود.
درمان بخار در خانه
یک کاسه را با آب داغ و بخار پر کنید. چند قطره از آن را اضافه کنید روغن های ضد التهاب در صورت تمایل مانند درخت بابونه یا چای. یک حوله را روی سر خود بکشید و روی کاسه تکیه دهید ، بخار را استنشاق کنید 5-10 دقیقه.
سپس گوش آسیب دیده خود را به پهلو کج کرده و اجازه دهید مایع داخل کاسه تخلیه شود.
مراقب باش:
همیشه با بخار احتیاط کنید ، زیرا می تواند بسیار داغ شود. سعی کنید قبل از اینکه صورت خود را نزدیک آن قرار دهید ، دست خود را روی بخار بگذارید تا ببینید آیا درجه حرارت مناسب است یا خیر.
روش 3 از 3: درمان علل پزشکی
مرحله 1. در صورت عفونت سینوسی یا سرماخوردگی ، ضد احتقان مصرف کنید
ضد احتقان به گوش شما اجازه می دهد تا به طور طبیعی تخلیه شود. طبق دستورالعمل روی برچسب ، دارو را مصرف کنید. می توانید از داروهای ضد احتقان بدون نسخه مانند سودافد یا افرین به شکل قرص یا اسپری استفاده کنید.
ضد احتقان ها: برای همه مناسب نیست
متأسفانه ، ضد احتقان ها برای گروه خاصی از افراد بی خطر نیستند. اگر شما یا یکی از عزیزان در یکی از این دسته ها قرار دارید و نیاز به ضد احتقان دارید ، قبل از حرکت به جلو با پزشک مشورت کنید.
زنان باردار و شیرده:
برای بسیاری از ضد احتقان ها ، هیچ خطر مشخصی برای زنان باردار/شیرده با استفاده کوتاه مدت وجود ندارد. با این حال ، همه ضد احتقان ها برابر نیستند. از پزشک خود در مورد ضد احتقان مناسب برای شما سوال کنید.
افرادی که داروهای دیگر مصرف می کنند:
همیشه این امکان وجود دارد که یک ضد احتقان با داروی دیگری به شیوه ای مضر ارتباط برقرار کند.
بیماران دیابتی:
ضد احتقان ها باعث افزایش قند خون می شوند.
افراد مبتلا به فشار خون بالا:
ضد احتقان ها با تنگ کردن عروق خونی و کاهش تورم در بینی عمل می کنند ، اما این می تواند بر سایر عروق خونی تأثیر بگذارد و منجر به افزایش فشار خون شود. داروی سرماخوردگی را انتخاب کنید که به جای آن برای افرادی که فشار خون بالا دارند طراحی شده باشد.
افراد مبتلا به کم کاری یا پرکاری تیروئید:
سودوافدرین ، ماده فعال در بسیاری از ضد احتقان های رایج ، می تواند بسیاری از علائم کم کاری و پرکاری تیروئید را بدتر کند.
افراد مبتلا به گلوکوم:
ضد احتقان ها عموماً بر گلوکوم زاویه باز که شایع تر است تأثیر چندانی ندارند. افراد مبتلا به گلوکوم زاویه بسته باید احتیاط کنند ، زیرا ضد احتقان ها می توانند منجر به اتساع مردمک و بسته شدن زاویه شوند.
مرحله 2. اگر گوش های شما بعد از 3-4 روز صاف نشد ، به پزشک مراجعه کنید
پزشک ممکن است قرص کورتیزون مانند پردنیزون یا مدرول را تجویز کند. این دارو را طبق دستور پزشک مصرف کنید. گوشهای شما معمولاً بعد از 3-4 روز پاک می شود.
این قرص باعث کاهش التهاب در لوله های استاش در گوش شما می شود تا مایع به طور طبیعی تخلیه شود
مرحله 3. آنتی بیوتیک ها را طبق دستور پزشک مصرف کنید
آنتی بیوتیک ها به ویژه برای کودکان مهم هستند ، اگرچه بزرگسالان نیز ممکن است از آنها استفاده کنند. آنتی بیوتیک ها هر گونه عفونت فعلی را درمان کرده و از ایجاد عفونت های جدید جلوگیری می کنند.
مرحله 4. در صورت ظاهر شدن مایع در 1 گوش بدون سرماخوردگی ، پزشک را از نظر رشد برطرف کند
اگر ناگهان فقط در 1 گوش خود مایع غیرقابل توضیح داشته باشید ، می تواند علامتی از رشد باشد ، مانند تومور خوش خیم یا سرطان. از پزشک خود بخواهید به پزشک گوش ، حلق و بینی مراجعه کند. متخصص گوش و حلق و بینی یک غربالگری سرطان انجام می دهد.
گوش و حلق و بینی با معاینه بصری گوش و آزمایش خون شما آغاز می شود. اگر فکر می کنند که شما در گوش خود رشد کرده اید ، به شما بی حسی موضعی می دهند و نمونه ای از بافت را برای آزمایش می گیرند. ممکن است از اسکن MRI نیز استفاده شود
مرحله 5. اگر مایع را نمی توان به روش دیگری خارج کرد ، جراحی را انتخاب کنید
از آنجا که تخلیه کامل گوش ممکن است مدتی طول بکشد ، ممکن است لوله ای را در گوش شما قرار دهند. وقتی گوش های شما خوب شد ، پزشک لوله را در مطب خود برمی دارد. آنها همچنین گاهی اوقات با شما تماس می گیرند تا مطمئن شوند که گوش های شما پس از عمل در وضعیت خوبی قرار دارند.
- کودکان ممکن است بین 4 تا 6 ماه به لوله های گوش خود نیاز داشته باشند. بزرگسالان ممکن است فقط برای 4-6 هفته به لوله ها نیاز داشته باشند.
- اولین جراحی نیاز به بیهوشی در بیمارستان به عنوان یک روش سرپایی دارد. لوله ها اغلب خود به خود می افتند یا می توانند بدون استفاده از بیهوشی در مطب پزشک برداشته شوند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- اگر مشکوک هستید که کودک یا نوزاد شما مایع در گوش خود دارد ، او را برای درمان به پزشک ببرید.
- بیشتر اوقات ، مایع به طور طبیعی از گوش شما خارج می شود. اگر بعد از 3-4 روز چنین نشد ، به پزشک مراجعه کنید ، زیرا مایع راکد می تواند به عفونت گوش تبدیل شود.
