اختلال وسواس جبری (OCD) یک بیماری بالقوه ناتوان کننده است که می تواند افراد را در چرخه های بی پایان افکار و رفتارهای تکراری به دام اندازد. مشخصه این اختلال وسواس (اضطراب های غیرقابل کنترل ، مزاحم و تثبیت کننده هایی است که در مغز ریشه دوانده است) و اجبار (مناسک ، قوانین و عادات تکراری که وسواس ها را بروز می دهد و مانع زندگی روزمره می شود). شما لزوماً OCD ندارید فقط به این دلیل که دوست دارید همه چیز را مرتب و منظم نگه دارید ، اما ممکن است در صورت تسلط فکری بر زندگی شما OCD داشته باشید: بگویید ، اگر لازم است قبل از این بارها بارها و بارها قفل شوید. اگر مراسم خاصی را انجام ندهید ، می توانید شب ها بخوابید یا باور کنید که آسیب به دیگران وارد می شود.
مراحل
روش 1 از 2: درک علائم
مرحله 1. وسواس هایی را که اغلب مشخصه OCD هستند ، بشناسید
افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری در چرخه های فلج کننده و خود ارجاعی افکار مضطرب و وسواسی گرفتار می شوند. این افکار می توانند شک و تردید ، ترس ، تصحیح یا تصاویر ناراحت کننده ای داشته باشند که کنترل آنها دشوار است. اگر این افکار در زمان های نامناسب دخالت کنند ، بر ذهن شما مسلط شوند و شما را با احساس عمیق فلج شدن دچار فلج شدن شوند ، ممکن است دچار OCD شوید. وسواس های رایج عبارتند از:
- یک نیاز روانی قوی برای نظم ، تقارن یا دقت. هنگامی که ظروف نقره روی میز کاملاً مرتب نشده باشند ، وقتی جزئیات کوچک مطابق برنامه پیش نروند یا وقتی یکی از آستین های شما کمی بلندتر از دیگری باشد ، ممکن است در مغز احساس ناراحتی کنید.
- ترس از آلودگی یا آلودگی توسط میکروب ها. پوست شما ممکن است با بیزاری شدید از رسیدن به سطل زباله ، لمس کردن پیاده رو کثیف شهر یا حتی دست دادن با کسی خزیده شود. این می تواند در وسواس ناسالم در شستن دست ها و تمیز نگه داشتن ظاهر شود. اگر همیشه نگران این هستید که علائم جزئی به علل عمیق تر و شوم تری اشاره می کنند ، این می تواند در هیپوکندری نیز ظاهر شود.
- شک بیش از حد و نیاز به اطمینان خاطر مداوم ؛ ترس از اشتباه کردن ، خجالت کشیدن ، یا رفتار اجتماعی غیرقابل قبول. ممکن است با بی تحرکی به طور مرتب احساس فلج شدن کنید ، نگرانی ها و نگرانی ها در سر شما حلقه کرده و خود را از انجام کارهایی که باید انجام دهید باز می دارید زیرا می ترسید که مشکلی پیش بیاید.
- ترس از اندیشیدن به افکار بد یا گناه آلود ؛ افکار تهاجمی یا وحشتناک در مورد آسیب رساندن به خود یا دیگران. ممکن است با افکار وحشتناک و وسواسی که مانند سایه ای تیره در پشت ذهن شما ظاهر می شوند ، عقب بروید-ممکن است متوجه شوید که نمی توانید از فکر صدمه زدن به خود یا صدمه زدن به دیگران جلوگیری کنید ، حتی اگر می دانید که نباید این کار را انجام دهید. ممکن است خود را در مورد احتمالات وحشتناک موقعیت های روزمره فکر کنید: مانند تصور تصادف بهترین دوست با اتوبوس هنگام عبور شما دو نفر از خیابان.
مرحله 2. اجبارهایی که اغلب با وسواس همراه است را بشناسید
اجبارها آیین ها ، قوانین و عاداتی هستند که شما مجبور می شوید بارها و بارها عمل کنید-معمولاً به عنوان راهی برای از بین بردن وسواس های خود. با این حال ، افکار وسواسی اغلب فقط قوی تر برمی گردند. رفتارهای اجباری با ایجاد طاقت فرسا و وقت گیر خود باعث ایجاد اضطراب می شوند. اجبارهای رایج عبارتند از:
- استحمام مکرر ، دوش گرفتن یا شستن دست ها ؛ امتناع از دست دادن یا دست زدن به دستگیره در؛ بارها و بارها مواردی مانند قفل یا اجاق گاز را بررسی کنید. شاید قبل از اینکه احساس کنید کاملا تمیز هستید ، خودتان را پنج ، ده ، بیست بار شستشو دهید. شاید لازم باشد درب را بارها و بارها قفل کنید ، باز کنید و دوباره قفل کنید تا بتوانید شب ها بخوابید.
- شمارش مداوم ، ذهنی یا بلند هنگام انجام کارهای معمول ؛ خوردن غذاها به ترتیب خاص ؛ مرتب مرتب کردن همه چیز به روشی خاص شاید لازم باشد قبل از اینکه بتوانید فکر کنید ، وسایل را روی میز خود مرتب کنید. شاید اگر هر یک از غذاهای موجود در بشقاب شما با یکدیگر تماس داشته باشد ، نمی توانید یک وعده غذایی بخورید.
- گیر افتادن روی کلمات ، تصاویر یا افکار ، معمولاً آزاردهنده ، که از بین نمی روند و می توانند خواب را مختل کنند. شاید شما مشغول تصورات مربوط به مرگ به شیوه های وحشتناک و وحشتناک هستید. شاید شما نتوانید بدترین سناریوها را تصور کنید ، و نمی توانید ذهن خود را از تمرکز بر همه راه هایی که ممکن است موقعیتی به اشتباه پیش برود ، متوقف کنید.
- تکرار کلمات ، عبارات یا دعاهای خاص ؛ نیاز به انجام چندین بار وظایف ممکن است بر کلمه "متاسفم" متمرکز شوید و وقتی احساس بدی نسبت به چیزی دارید بارها و بارها عذرخواهی کنید. قبل از اینکه بتوانید رانندگی را شروع کنید ، ممکن است لازم باشد ده بار در اتومبیل خود را بکوبید.
- جمع آوری یا احتکار اقلام بدون ارزش ظاهری. ممکن است اجباری چیزهایی را که نه به آنها احتیاج دارید و نه از آنها استفاده می کنید ، ذخیره کنید تا جایی که آشغال ها از ماشین ، گاراژ ، حیاط ، اتاق خواب شما سرریز می کند. شما ممکن است وابستگی قوی و غیرمنطقی به موارد خاصی احساس کنید ، حتی اگر قسمت عملی مغز شما بداند که آنها فقط گرد و غبار جمع می کنند.
مرحله 3. "دسته بندی" های رایج OCD را درک کنید
وسواس ها و اجبارها اغلب حول موضوعات و موقعیت های خاصی می چرخند. شما ممکن است با چند دسته از این دسته ها همذات پنداری کنید ، و ممکن است با هیچ یک از آنها مشخص نشوید. این تنها راهی برای درک عوامل محرک رفتار اجباری شما است. انواع متداول مبتلایان به OCD شامل واشرها ، چکرزها ، تردیدکنندگان و گناهکاران ، پیشخوان ها و ترتیب دهندگان و احتکارکنندگان هستند.
- واشرها از آلودگی می ترسند. ممکن است اجبارهای مربوط به شستن دست یا نظافت داشته باشید: شاید لازم باشد بعد از بیرون آوردن زباله ، دستان خود را پنج بار با آب و صابون بشویید. شاید متوجه شده اید که یک اتاق را بارها و بارها جارو برقی می کنید زیرا به اندازه کافی تمیز نیست.
- چکرزها مکرراً چیزهایی را که با ضرر یا خطر مرتبط هستند بررسی می کنند. ممکن است پیش از آنکه بتوانید به خواب بروید ، ده بار قفل شدن درب را بررسی کنید. ممکن است احساس کنید که باید در طول شام بلند شوید تا بررسی کنید که اجاق خاموش است ، حتی اگر به یاد داشته باشید که آن را خاموش کرده اید. شاید دائماً بررسی کنید که آیا کتابی که از کتابخانه گرفته اید همان کتابی است که می خواهید. شما ممکن است احساس کنید مجبور هستید برای اطمینان بیشتر ده ، بیست ، سی بار بیشتر بررسی کنید.
- تردیدکنندگان و گناهکاران می ترسند که اگر همه چیز کامل نباشد یا کاملاً درست انجام نشود ، اتفاق وحشتناکی رخ دهد ، یا مجازات شوند. این ممکن است در وسواس پاکیزگی ، مشغولیت دقیق و یا دیوار فلج کننده شک و تردیدها ظاهر شود که شما را از بازی باز می دارد. ممکن است به طور مداوم افکار و اعمال خود را برای نقص ها بررسی کنید.
- پیشخوان ها و تنظیم کنندگان وسواس زیادی در نظم و تقارن دارند. ممکن است در مورد اعداد ، رنگها یا چیدمان خاصی خرافات داشته باشید و اگر همه چیز کاملاً مرتب نشده باشد ، احساس اشتباه عمیقی داشته باشید.
- احتکارکنان از دور ریختن وسایل بیزار هستند. ممکن است اجباری چیزهایی را که نه به آنها احتیاج دارید و نه از آنها استفاده می کنید ، ذخیره کنید. ممکن است احساس وابستگی شدید و غیرمنطقی به برخی موارد داشته باشید ، حتی اگر قسمت عملی مغز شما بداند که آنها فقط گرد و غبار جمع می کنند.
مرحله 4. شدت علائم خود را در نظر بگیرید
علائم OCD معمولاً به تدریج شروع می شود و در طول زندگی شما از نظر شدت متفاوت است. این اختلال ابتدا در دوران کودکی ، نوجوانی یا اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. علائم به طور کلی هنگامی که استرس بیشتری را تجربه می کنید بدتر می شوند و در برخی موارد ، این اختلال می تواند آنقدر شدید و وقت گیر باشد که ناتوان کننده شود. اگر با چند مورد از وسواس ها ، اجبارها و دسته بندی های متداول خود را تشخیص می دهید و متوجه می شوید که بخش قابل توجهی از زندگی خود را صرف این مسائل می کنید ، ممکن است برای دریافت یک تشخیص حرفه ای به پزشک مراجعه کنید.
روش 2 از 2: تشخیص و درمان OCD
مرحله 1. با پزشک یا درمانگر صحبت کنید
به تشخیص خود تکیه نکنید: ممکن است گاهی اوقات مضطرب یا وسواس داشته باشید ، ممکن است فرد احتکار کننده باشید یا ممکن است از میکروب ها بیزاری داشته باشید-اما OCD یک طیف است و وجود چند علامت آن را نشان نمی دهد. لزوما به این معنی است که شما باید به دنبال درمان باشید. تا زمانی که توسط پزشک متخصص تشخیص داده نشوید ، واقعاً نمی دانید از OCD رنج می برید یا خیر.
- هیچ آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص OCD وجود ندارد. پزشک تشخیص خود را بر اساس ارزیابی علائم شما ، از جمله مدت زمانی که صرف انجام رفتارهای آیینی خود می کنید ، قرار می دهد.
- اگر مبتلا به OCD هستید ، نگران نباشید-ممکن است هیچ درمانی برای این اختلال وجود نداشته باشد ، اما داروها و درمان های رفتاری وجود دارد که می تواند به شما در کاهش و کنترل علائم کمک کند. شاید لازم باشد زندگی با وسواس های خود را بیاموزید ، اما نیازی نیست به آنها اجازه دهید زندگی شما را کنترل کنند.
مرحله 2. در مورد درمان رفتاری شناختی (CBT) از پزشک خود بپرسید
هدف از درمان رفتاری شناختی-که به آن "درمان در معرض" یا "درمان پیشگیری از مواجهه و واکنش" نیز می گویند)-آموزش افراد مبتلا به OCD است که با ترس های خود مقابله کنند و اضطراب را بدون انجام رفتارهای آیینی کاهش دهند. درمان همچنین بر کاهش تفکر اغراق آمیز یا فاجعه بار است که اغلب در افراد مبتلا به OCD رخ می دهد.
ممکن است لازم باشد برای شروع درمان شناختی رفتاری به روانشناس بالینی مراجعه کنید. یک پزشک یا درمانگر معمولی تمرین خانواده می تواند شما را با افراد مناسب در ارتباط قرار دهد. این کار آسان نخواهد بود ، اما اگر متعهد به کار سخت برای کنترل رفع مشکلات خود هستید ، باید حداقل به دنبال برنامه های CBT در منطقه خود باشید
مرحله 3. از پزشک خود در مورد درمان دارویی سوال کنید
داروهای ضد افسردگی-به ویژه مهار کننده های بازجذب بازجذب سروتونین (SSRIs) مانند Paxil ، Prozac و Zoloft-ممکن است در درمان OCD مفید باشد. داروهای قدیمی-داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای مانند آنافرانیل-نیز می توانند مثر باشند. برخی از داروهای ضد روان پریشی غیر معمول ، مانند Risperdal یا Abilify ، نیز برای کاهش علائم OCD ، یا به تنهایی یا همراه با SSRI استفاده می شوند.
- هنگام مخلوط کردن داروها بسیار مراقب باشید. قبل از مصرف عوارض جانبی هر دارویی را مورد تحقیق قرار دهید و از پزشک خود بپرسید که آیا مخلوط کردن یک داروی جدید با چیزی که قبلاً مصرف می کنید بی خطر است یا خیر.
- داروهای ضدافسردگی به تنهایی ممکن است به تسکین علائم OCD شما کمک کند ، اما آنها درمانی نیستند و به هیچ وجه یک درمان ضد شکست نیستند. یک مطالعه مهم در موسسه ملی بهداشت روانی نشان داد که کمتر از 50 درصد افراد حتی پس از استفاده از دو داروی مختلف ، از علائم ضد افسردگی عاری از علائم هستند.
