هر کس اندوه را متفاوت تجربه می کند و هیچ راهی برای کمک به فردی که از اندوه رنج می برد وجود ندارد. به جای تلاش برای تحمیل دیدگاه شخصی خود در مورد آنچه که فرد داغدار نیاز دارد ، باید در کنار او باشید تا همراهی ، شانه ای برای گریه کردن و تأیید احساسی ارائه دهید. آنها باید زمان خود را برای غم و اندوه بگذرانند. شما باید به آنها بگویید که احساسات آنها طبیعی است و آنها را تشویق کنید تا راه خود را برای گرامیداشت معشوق خود پیدا کنند.
مراحل
قسمت 1 از 3: تمرین تکنیک های مشاوره مفید
مرحله 1. به عنوان یک همراه عمل کنید
تجربه هر فرد با اندوه متفاوت است. این بدان معناست که هیچ سطح تخصصی شما را قادر نمی سازد که به فرد عزادار بگویید که چگونه باید پاسخ دهد. وظیفه شما ارائه شرکت ، گوش دادن و تأیید احساسات آنها است.
- نگو ، گوش کن
- دائماً تقویت کنید که پاسخ آنها طبیعی و طبیعی است.
- آنها را تشویق کنید تا از مهارت های خود برای کنار آمدن با غم و اندوه استفاده کنند. اگر آنها هنرمند هستند ، آنها را تشویق کنید تا از این توانایی برای بیان احساسات خود استفاده کنند.
- به آنها کمک کنید احساسات خود را درک کرده و بشناسند.
- به آنها کمک کنید برنامه ای تدوین کنند که به آنها اجازه دهد کارهای روزانه خود را مدیریت کرده و در عین حال عوامل استرس زای غیر ضروری را کاهش دهند.
- به یاد داشته باشید که کار شما این است که آنجا باشید نه اینکه درد را از بین ببرید. غیر ممکن است. وظیفه شما حمایت از آنهاست ، نه تلاش برای رفع آنها.
مرحله 2. احساسات را تأیید کنید
مهم است که به وضوح بیان کنید که احساسات شخص را درک کرده اید. اطمینان حاصل کنید که آنها می دانند چنین احساساتی طبیعی است و افراد غم را متفاوت تجربه می کنند. ممکن است توضیح برخی از پاسخ های متداول به اندوه مفید باشد و روشن شود که طبیعی است.
- کسانی که اندوه ابزاری را تجربه می کنند ، بر حل مسئله تمرکز می کنند و سعی می کنند پاسخ های احساسی را کنترل کنند.
- کسانی که سوگواری شهودی را تجربه می کنند ، تجربیات احساسی شدیدی دارند که ممکن است شامل افسردگی و افکار مربوط به مرگ و میر شود.
- معمولاً افراد خود را سرزنش می کنند ، احساس خشم ، ناامیدی ، اضطراب و کناره گیری از جهان را دارند.
مرحله 3. سوالات باز بپرسید
س questionsالات اصلی یا س yesالات "بله" و "نه" را نپرسید. س questionsالات وسیع و وسیعی بپرسید که آنها را تشویق می کند تا در مورد احساسات خود فکر کنند و موضوعات مورد علاقه خود را بررسی کنند. روشن کنید که می خواهید بدانید آنها چه احساسی دارند ، اما اعتبار احساسات آنها را زیر سوال نمی برید.
- س “الات "چرا" را نپرسید. اینها طوری به نظر می رسند که انگار احساسات آنها را نمی فهمید یا از آنها حمایت نمی کنید.
- س questionsالات گسترده ای مانند "چه احساسی دارید؟"
- بپرسید "چه چیزی بیشتر شما را آزار می دهد؟"
- به جای پرسیدن "چرا چنین احساسی دارید؟" بپرسید "آیا می توانید مثالهای خاصی برای من بیاورید؟"
مرحله 4. پاسخ ها را به صورت متن بیان کنید
وقتی می خواهید به مشکلات اصلی آنها برسید ، سعی کنید خلاصه ای از آنچه فکر می کنید به شما گفته اند ارائه دهید. این نشان می دهد که شما در حال گوش دادن هستید و ممکن است به آنها در درک بهتر آنچه که بیشتر آنها را آزار می دهد کمک کنند.
اگر آنها به شما بگویند ، "من هر شب بیدار می مانم و به فکر او هستم. وقتی به سر کار می روم خسته هستم و نمی توانم به وضوح فکر کنم. من بیشتر عصبی و افسرده می شوم زیرا نمی توانم در طول روز فعالیت کنم. " بپرسید: "بنابراین اندوه شما باعث مشکلات خواب می شود که زندگی شما را مختل می کند؟"
مرحله 5. احساسات خود را منعکس کنید
وقتی احساس خود را در مورد احساسات خود درک کردید ، مطمئن شوید که احساسات آنها را به درستی درک کرده اید. این راهی است برای نشان دادن اینکه شما در حال گوش دادن هستید و ارتباط عاطفی برقرار کرده اید.
- سعی کنید: "به نظر می رسد از آنچه اتفاق افتاده بسیار عصبانی هستید."
- از طرف دیگر ، "به نظر می رسد که در درک احساسات خود مشکل دارید."
مرحله 6. از رفتارهای حمایتی خودداری کنید
هر کاری که انجام می دهید باید متوجه آنها باشد. هر چیزی که نشان دهد تمرکز شما در جاهای دیگر است ، نتیجه معکوس خواهد داشت. شما باید از اجبار راه حل های خود به آنها اجتناب کنید.
- ساعت را تماشا نکنید.
- یادداشت نگیرید.
- به اطراف اتاق نگاه نکنید.
- سعی نکنید بیش از حد احساسات آنها را بخوانید و ایده خود یا احساسات آنها را به آنها تحمیل کنید.
- موعظه یا سخنرانی نکنید که باید چه کار کنند.
- از دادن توصیه های زیاد یا پرسیدن سوالات زیاد خودداری کنید.
- خیلی زود جواب ندهید. اجازه دهید لحظات سکوت انجام شود.
- موضوع را عوض نکن.
- زیاد درباره خود صحبت نکنید.
قسمت 2 از 3: ایجاد یک فرد حمایتی
مرحله 1. به آنها نگاه کنید
به چشمان آنها نگاه کنید تا نشان دهید که به آنچه می گویند علاقه دارید و مشغول هستید. اجازه دهید چهره شما نشان دهد که شما احساسی و حامی هستید. پویا و درگیر باشید ، احتمالاً با تأیید سر تکان می دهید.
مرحله 2. بدن خود را باز و آرام نگه دارید
پاها و بازوهای متقاطع ممکن است نشان دهد که شما تعطیل هستید یا ناخواسته هستید. سعی کنید مستقیم بنشینید و اندام های خود را باز کنید. بدن شما باید آرام به نظر برسد و شما می توانید با دستان خود برای نشان دادن حمایت عاطفی خود اشاره کنید.
- همچنین مطمئن شوید که بدن شما مستقیماً رو به طرف فرد داغدار است تا نشان دهد شما با او درگیر هستید.
- در همان سطح فردی که با او صحبت می کنید بنشینید. از صندلی ای که به شما اجازه می دهد بر روی آنها قرار بگیرید ، یا آنها را بر روی خود قرار ندهید. این باعث ایجاد عدم تعادل قدرت می شود که برای مکالمات باز مفید نیست.
مرحله 3. طوری صحبت کنید که اهمیت می دهید
به طور طبیعی صحبت کنید و اجازه دهید صدای شما احساسات خود را نشان دهد. سعی کنید لحنی آرام بخش در صدایتان ایجاد کنید. سبک گفتگوی شما همچنین باید نشان دهد که شما برای گوش دادن آنجا هستید. حرف آنها را قطع نکنید ، از موضوعی به موضوع دیگر نپردازید ، یا آنها را برای پاسخ دادن عجله نکنید.
ترک دوره های سکوت اشکالی ندارد. اینها به آنها اجازه می دهد تا در مورد احساسات خود فکر کنند و اطمینان حاصل کنند که احساس نمی کنند که قطع شده اند یا برای پاسخگویی عجله می کنند
قسمت 3 از 3: استفاده از مناسک برای یادآوری
مرحله 1. آنها را وادار کنید تا برای تاریخهای مهم از قبل برنامه ریزی کنند
تعطیلات یا تاریخ های مهم در رابطه فرد با فردی که او را از دست داده است می تواند احساس از دست دادن را تحریک کند. آنها را تشویق کنید تا برای بزرگداشت آن روزها از قبل برنامه ریزی کنند. این می تواند به آنها کمک کند احساس تداوم با گذشته ایجاد کنند یا این حس را ایجاد کنند که شما در حال حرکت هستید.
در حالی که ایجاد آیین برای تاریخ های خاص بسیار مفید است ، هیچ دلیلی وجود ندارد که غمگین برنامه ای برای جشن گرفتن یا به یاد آوردن متوفی در روزهای دیگر نداشته باشد
مرحله 2. آنها را تشویق کنید تا با مراسم جشن بگیرند
بسیاری از مراسم وجود دارد که می توانند از آنها برای به یاد آوردن معشوق از دست رفته خود استفاده کنند. اینکه کدام یک را انتخاب می کنند به رابطه آنها با شخص بستگی دارد و اینکه چه چیزی آنها را دور هم جمع کرده است. برخی از نمونه ها عبارتند از:
- تهیه غذایی که مرحوم از آن لذت می برد.
- فیلمی را تماشا کنید که شخص از آن لذت برد.
- به پیاده روی بروید ، احتمالاً جایی که این دو در گذشته بوده اند و زمانهایی را که با هم گذرانده اید به خاطر بسپارید.
- در روزهای مهم گل بخرید.
- به جایی سفر کنید که متوفی می خواست برود.
- به موسیقی گوش دهید که فرد غمگین را به یاد مرده می اندازد.
- به یک آلبوم عکس نگاه کنید.
مرحله 3. آنها را تشویق کنید تا غم خود را از طریق هنر بیان کنند
از آنها بخواهید داستان ، مقاله شخصی یا شعری بنویسند که احساسات و انسداد را بیان و شناسایی کند. می توانید هنرمندان را به نقاشی یا طراحی ترغیب کنید. راه اندازی یک مجله می تواند گامی مهم برای مقابله با احساسات باشد.
- از آنها بخواهید در مورد زندگی فردی که از دست داده اند بنویسند.
- از طرف دیگر ، از آنها بخواهید در مورد تأثیر آن شخص بر آنها بنویسند. به آنها یادآوری کنید که متوفی از طریق آنها زندگی می کند.
مرحله 4. یک کتاب حافظه ایجاد کنید
کتابهای حافظه می توانند در روند سوگ کمک کنند. یادگاری ها ، عکس ها یا داستان هایی در مورد شخص فوت شده جمع آوری کنید. این به فرد کمک می کند تا با میزان از دست دادن کنار بیاید و بر واقعیت های زندگی جدید خود متمرکز شود بدون اینکه عزیز از دست رفته را فراموش کند.
مرحله 5. از تکنیک صندلی باز استفاده کنید
یک صندلی باز روبروی فرد داغدار بگذارید و از او بخواهید فرد متوفی را که روی آن صندلی نشسته تصور کند. این فرصت را به فرد داغدیده بدهید تا با شخص روی صندلی صحبت کند و تمام چیزهایی را که دوست دارد به آن شخص بگوید ، بیان کند.
- بازی کردن موقعیت های گذشته یا تمرین شرایط دشوار آینده ممکن است به تعطیلی کمک کند.
- استفاده از اشیاء و یادگاری ها ، مانند جواهرات و سایر اشیایی که فرد داغدیده با آن راحت است ، می تواند برای تسهیل صحبت و به پایان رساندن مراسم عزاداری استفاده شود.
مرحله 6. فشار نیاورید
برخی از مردم می خواهند قبل از تلاش برای یادبود عزیزشان سر خود را پاک کنند یا از دست دادن خود را پردازش کنند. بسیاری از مردم در مورد آنچه اتفاق افتاده صحبت می کنند. وظیفه شما این است که ایده های حزن داغدار را در مورد نحوه حرکت ادامه دهید. وظیفه شما نیست که آنها را مجبور به انجام کاری کنید که نمی خواهند انجام دهند.
ویدئو - با استفاده از این سرویس ، ممکن است برخی از اطلاعات با YouTube به اشتراک گذاشته شود
نکات
- عزاداری زمان می برد. باید انتظار داشت که مردم مراحل تدریجی قطع روابط و زمان برای غم و اندوه را طی کنند.
- هیچ روش ثابتی برای انجام مشاوره غم و اندوه وجود ندارد.
