هپاتیت ویروسی نوعی بیماری کبدی است که می تواند توسط چندین ویروس مختلف ایجاد شود. شایع ترین انواع هپاتیت ویروسی هپاتیت A ، B و C است ، اگرچه انواع دیگری نیز وجود دارد ، مانند هپاتیت D و E. این ویروس ها ممکن است حاد (در صورت ریشه کن شدن سریع از بدن) یا مزمن (در صورت ویروس به مدت طولانی به فرد آلوده می شود). افراد مبتلا به هپاتیت ویروسی ممکن است علائم را نشان دهند یا نداشته باشند ، بنابراین آزمایش خون معتبرترین ابزار تشخیص است.
مراحل
قسمت 1 از 3: شناخت علائم هشداردهنده هپاتیت ویروسی
مرحله 1. علائم هپاتیت حاد ویروسی را بشناسید
علائم هپاتیت حاد معمولاً به طور ناگهانی شروع می شود و طی چند روز به تدریج بدتر می شود. اگر علائم زیر را دارید ، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید:
- خستگی
- تب
- تهوع و/یا استفراغ
- کهیر یا خارش پوست
- درد شکم
- ادرار تیره
- مدفوع رنگ پریده
- درد مفاصل
- زردی
- خارش (خارش)
مرحله 2. درک کنید که هپاتیت مزمن ممکن است بدون علامت باشد
افراد مبتلا به هپاتیت مزمن B و C اغلب هیچ علامتی ندارند ، که تشخیص این شرایط را بسیار دشوار می کند. اگر فکر می کنید در معرض هپاتیت ویروسی قرار گرفته اید ، باید برای آزمایش به پزشک خود مراجعه کنید ، حتی اگر احساس خوبی دارید.
مرحله 3. خستگی مزمن را به طور جدی درمان کنید
برای بیمارانی که علائم هپاتیت مزمن را تجربه می کنند ، خستگی شایع ترین است. اگر خستگی مزمن دارید ، این علامت را نادیده نگیرید. برای آزمایش خون به پزشک خود مراجعه کنید تا مشخص شود علت بیماری هپاتیت ویروسی است.
- از آنجا که خستگی مزمن می تواند توسط بسیاری از شرایط دیگر ایجاد شود و گاهی اوقات عارضه جانبی یک شیوه زندگی شلوغ است ، مردم همیشه آن را به عنوان علامت هپاتیت نمی شناسند. این می تواند منجر به تاخیر در تشخیص و در نهایت آسیب بیشتر کبدی شود.
- بیماری مزمن کبدی می تواند منجر به سیروز کبدی و کارسینوم کبدی (سرطان کبد) شود. ممکن است برای کنترل این آسیب ها به پیوند کبد یا دارو نیاز داشته باشید.
مرحله 4. به کارهای منظم آزمایشگاهی خود توجه کنید
گاهی اوقات هپاتیت ویروسی زمانی گرفتار می شود که بیماران کارهای معمول آزمایشگاهی را انجام دهند که عملکرد غیر طبیعی کبد را نشان می دهد. اگر کارهای آزمایشگاهی انجام داده اید ، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید آزمایشات کبدی شما طبیعی است.
- اگر کارهای معمول آزمایشگاهی شما غیر طبیعی است ، به احتمال زیاد برای انجام آزمایش خون بیشتر به منظور اعزام به هپاتیت ویروسی به شما اعزام می شود.
- اولین آزمایشی که باید تکمیل شود اندازه گیری AST و ALT است ، اگر این آنزیم ها بالا رفته باشند احتمالاً به هپاتیت مبتلا هستید. با این حال ، علل احتمالی دیگری مانند الکلیسم و بیماری کیسه صفرا وجود دارد.
قسمت 2 از 3: آزمایش هپاتیت
مرحله 1. آزمایش آنزیم کبدی انجام دهید
یکی از آزمایشاتی که معمولاً برای تشخیص هپاتیت استفاده می شود ، آزمایش آنزیم کبدی است که به نام AST و alt="Image" نیز شناخته می شود. این یک آزمایش خون ساده است که سطح بالایی از برخی آنزیم های کبدی را در خون تشخیص می دهد. سطوح بالا نشان دهنده آسیب کبدی است که اغلب در اثر هپاتیت ویروسی ایجاد می شود.
- آسیب کبدی ممکن است دلایل دیگری نیز داشته باشد ، بنابراین افزایش آنزیم های کبدی همیشه نشان دهنده تشخیص هپاتیت ویروسی نیست.
- افراد مبتلا به هپاتیت حاد احتمالاً دارای سطوح بسیار بالایی از آنزیم ها هستند که در مدت زمان کوتاهی به حالت عادی کاهش می یابد ، در حالی که افراد مبتلا به هپاتیت مزمن به احتمال زیاد سطوح آنزیم کمی افزایش یافته که برای مدت طولانی افزایش می یابد.
مرحله 2. آزمایش آنتی بادی ویروسی انجام دهید
آزمایش آنتی بادی ویروسی آزمایش خون دیگری است که معمولاً برای تشخیص هپاتیت ویروسی استفاده می شود. آنتی بادی هایی را که گلبول های سفید بدن برای مبارزه با ویروس تولید کرده است ، تشخیص می دهد.
- در بیماران مبتلا به هپاتیت حاد ، آنتی بادی های ویروسی حتی پس از حذف بدن توسط ویروس همچنان قابل تشخیص خواهند بود.
- بیمارانی که علیه هپاتیت A یا B واکسینه شده اند ، آنتی بادی هایی در خون خود دارند ، اما این بدان معنا نیست که ویروس وجود دارد.
- تا پایان عمر بیمار ، در صورت آزمایش آنتی بادی های ویروسی و واکسیناسیون هپاتیت ، این آزمایش مثبت بودن آنتی ژن سطحی را نشان می دهد ، به ویژه با واکسیناسیون هپاتیت B.
مرحله 3. پروتئین های ویروسی و مواد ژنتیکی را آزمایش کنید
اگر آزمایش خون شما برای آنتی بادی های هپاتیت ویروسی مثبت باشد ، پزشک شما همچنین ممکن است بخواهد شواهدی از پروتئین های ویروسی و/یا مواد ژنتیکی در خون شما را جستجو کند. وقتی اینها همراه با آنتی بادی ها وجود داشته باشد ، نشان می دهد که بدن بیمار قادر به مقابله با ویروس نیست ، که ممکن است نشان دهنده تشخیص هپاتیت مزمن باشد.
اگر آزمایش آنتی بادی شما مثبت بود ، اما شواهدی از پروتئین های ویروسی یا مواد ژنتیکی وجود ندارد ، این بدان معناست که بدن شما با موفقیت ویروس را ریشه کن کرده است
مرحله 4. برای رد شرایط دیگر ، آزمایشاتی را انجام دهید
گاهی اوقات هپاتیت ویروسی را می توان با شرایطی که مجاری صفراوی را مسدود می کند ، مانند سنگ کیسه صفرا یا سرطان کیسه صفرا اشتباه گرفت. حتی الکلی ها می توانند سطوح غیر معمول آنزیم هایی داشته باشند که ممکن است نیاز به رد آنها داشته باشند. ممکن است پزشک بخواهد سونوگرافی انجام دهد تا مسدود شدن مجرای صفراوی به عنوان علت علائم شما رد شود.
مرحله 5. پس از تشخیص مثبت ، آزمایش های بیشتری انجام دهید
اگر آزمایش هپاتیت شما مثبت بوده است ، پزشک شما ممکن است بخواهد آزمایش های بیشتری انجام دهد تا بفهمد این بیماری چقدر شدید است و چه نوع خاصی از هپاتیت دارید. این به پزشک شما کمک می کند تا بهترین برنامه درمانی را برای شما توصیه کند.
- یکی از این آزمایش ها بیوپسی کبد است که با قرار دادن یک سوزن بلند و نازک از طریق پوست و داخل کبد انجام می شود. این آزمایش میزان آسیب کبدی ناشی از هپاتیت ویروسی را اندازه گیری می کند.
- در صورت تشخیص هپاتیت C ، ممکن است نیاز به انجام آزمایشات اضافی برای شناسایی ژنوتیپ ویروس داشته باشید. برخی از ژنوتیپ ها نسبت به بقیه بیشتر به درمان پاسخ می دهند ، بنابراین دانستن نوع شما به پزشک کمک می کند تا یک برنامه درمانی مناسب ایجاد کند.
قسمت 3 از 3: ارزیابی عوامل خطر
مرحله 1. بدانید آیا در معرض خطر ابتلا به هپاتیت C هستید
هپاتیت C نوعی هپاتیت ویروسی است که معمولاً از طریق تماس خون منتقل می شود. افراد زیر بیشتر در معرض ابتلا به هپاتیت C هستند:
- افرادی که پیوند اعضا یا تزریق خون انجام داده اند
- افرادی که از داروهای داخل وریدی استفاده کرده اند
- افرادی که دیالیز کلیه کرده اند
- افرادی که HIV دارند
- افرادی که در زندان بوده اند
- افرادی که با سوزن های کثیف خالکوبی یا سوراخ کرده اند
- افرادی که قبل از سال 1987 به دلیل مشکلات انعقادی محصولات خون تحت درمان قرار گرفتند
- افرادی که از مادران مبتلا به هپاتیت C متولد شده اند
- افرادی که در معرض خون افراد مبتلا به هپاتیت C قرار گرفته اند
مرحله 2. عوامل خطر هپاتیت B را بشناسید
مانند هپاتیت C ، هپاتیت B از طریق تماس با مایعات بدن فردی که دارای ویروس است منتقل می شود. افراد زیر بیشتر در معرض ابتلا به هپاتیت B هستند:
- افرادی که قبل از سال 1972 تزریق خون کرده اند یا فرآورده خونی دیگری دریافت کرده اند
- افرادی که خالکوبی یا سوراخ کرده اند (در صورت استفاده از سوزن آلوده)
- افرادی که از داروهای داخل وریدی استفاده کرده اند
- افرادی که با افراد مبتلا به هپاتیت B زندگی می کنند
- افرادی که چندین شریک جنسی داشته اند
- مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند
- افرادی که به مناطقی رفته اند که هپاتیت B در آن بومی است
- افرادی که از مادری مبتلا به هپاتیت B متولد شده اند
- افرادی که در زمینه مراقبت های بهداشتی کار می کنند
مرحله 3. نحوه انتقال هپاتیت A را بیاموزید
برخلاف هپاتیت B و C ، هپاتیت A از طریق مدفوع منتقل می شود. افرادی که هریک از موارد زیر را انجام می دهند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به هپاتیت A هستند:
- آب آلوده بنوشید
- صدف خام را که از آب آلوده به دست آمده بخورید
- غذاهایی را مصرف کنید که توسط فردی آلوده به روش غیربهداشتی انجام می شود
- با مدفوع فرد مبتلا تماس بگیرید
نکات
- هپاتیت ویروسی می تواند منجر به عوارض جدی از جمله نارسایی کبدی شود.
- گزینه های درمانی زیادی برای هپاتیت A ، هپاتیت B و هپاتیت C وجود دارد ، حتی اگر بیماری مزمن باشد. برای درمان در اسرع وقت به پزشک خود مراجعه کنید تا احتمال ابتلا به عوارض را کاهش دهید.
- افرادی که مبتلا به هپاتیت B هستند ممکن است به هپاتیت D نیز مبتلا شوند. با این حال ، قبل از اینکه بتوانید به هپاتیت D. مبتلا شوید ، ابتدا باید به هپاتیت B مبتلا شده باشید ، و مهاجران
- هپاتیت E همچنین در برخی از نقاط جهان وجود دارد. بسیار شبیه هپاتیت A است. هپاتیت E در زنان باردار بیشتر در معرض نارسایی ناگهانی کبد است. زنان بارداری که به دلیل زردی ناشی از هپاتیت E هستند ، نتایج زایمان و جنین ضعیفی دارند.
