روانشناسان و روانپزشکان بسیاری از کارهای مشابه را انجام می دهند ، اما تفاوت های کلیدی در آموزش و درمان وجود دارد که ممکن است به شما در تصمیم گیری کمک کند. اگرچه هر دو نوع حرفه ای بسیار آموزش دیده هستند ، اما ممکن است متوجه شوید که یک نوع متخصص بهداشت روانی برای برآوردن نیازهای شما نسبت به نوع دیگر مناسب تر است. با در نظر گرفتن تفاوت های آموزشی و انواع درمان موجود برای هر نوع حرفه ای ، می توانید در مورد درمان خود آگاهانه تصمیم بگیرید.
مراحل
قسمت 1 از 2: در نظر گرفتن تفاوت ها
مرحله 1. با تفاوت در آموزش آشنا شوید
روانپزشکان و روانشناسان هر دو پزشکانی هستند که به افراد مبتلا به بیماری های روانی مانند افسردگی و اضطراب کمک می کنند. این متخصصان سلامت روان باید آموزش های گسترده ای را گذرانده و برای تمرین گواهینامه بگیرند ، اما انواع مختلفی از آموزش ها را تکمیل می کنند.
- روانشناسان دارای دکترای روانشناسی هستند. آنها چهار تا شش سال کارشناسی ارشد در زمینه روانشناسی و مشاوره بالینی را تکمیل می کنند. آنها همچنین در موضوعاتی مانند رفتار انسانی ، اخلاق و ارزیابی روانشناختی آموزش دیده اند.
- روانپزشکان پزشکان پزشکی (MD و DO) هستند. آنها یک برنامه پزشکی را تکمیل می کنند ، یک دوره کارآموزی یک ساله را انجام می دهند و سپس یک اقامت تخصصی در زمینه تشخیص و درمان اختلالات سلامت روان را تکمیل می کنند.
مرحله 2. انواع درمان ارائه شده را در نظر بگیرید
روانشناسان و روانپزشکان همچنین می توانند رویکردهای متفاوتی را برای درمان مسائل مربوط به سلامت روان اتخاذ کنند. روانشناسان به دلیل آموزش های خود عمدتا تجزیه و تحلیل روانشناسی و مشاوره ارائه می دهند. از آنجا که روانپزشکان ابتدا به عنوان پزشک پزشک آموزش می بینند ، می توانند آزمایش خون و آزمایشات فیزیکی کامل را برای ارتباط مسائل بهداشت روانی با مشکلات بیولوژیکی سفارش دهند.
- روانشناسان از تکنیک هایی مانند درمان رفتاری شناختی برای کمک به بیماران برای مقابله با مشکلات و غلبه بر مسائل مربوط به سلامت روان استفاده می کنند. روانشناسان همچنین می توانند ارزیابی های روانی ارائه دهند. آنها ممکن است الگوهای خواب ، عادات غذایی و سایر جنبه های زندگی شما را بررسی کنند تا مشکل را مشخص کنند.
- روانپزشکان به وضعیت روانی شما بلکه سلامت جسمانی شما نیز توجه می کنند. آنها ممکن است آزمایشاتی را برای تعیین اینکه علائم شما مربوط به شرایط فیزیکی زمینه ای هستند ، سفارش دهند.
مرحله 3. تصمیم بگیرید که آیا درمان دارویی می خواهید
یکی از تفاوت های عمده بین روانپزشکان و روانشناسان این است که روانپزشکان می توانند داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی ، داروهای ضد روان پریشی ، آرامبخش و تثبیت کننده خلق را تجویز کنند. به عنوان مثال ، یک روانپزشک می تواند افسردگی را با گفتگو درمانی در کنار آزمایشات درمان کند تا ببیند آیا یک مشکل فیزیکی مانند مشکل تیروئید وجود دارد که ممکن است باعث علائم شما شود.
- روانپزشک ممکن است دارویی را تجویز کند که شرایط خاص شما را درمان کند. برای مثال ، یک روانپزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی را برای درمان افسردگی ، ریتالین را برای اختلال نقص توجه/بیش فعالی یا داروهای ضد روان پریشی برای توهم تجویز کند.
- به همین ترتیب ، روانپزشکان می توانند آزمایشات پزشکی و درمان هایی را که در دسترس روانشناسان نیست ، سفارش دهند. به عنوان مثال ، آنها می توانند از درمان الکترو تشنجی (ECT) برای شرایطی مانند افسردگی شدید ، شیدایی و کاتاتونیا استفاده کنند.
- روانشناسان بیشتر به گفتگو و رفتار درمانی متکی هستند تا به شما در کنار آمدن با مسائل و کنار آمدن با آنها کمک کنند. آنها معمولاً مجوز تجویز دارو ندارند ، اما روانشناسان در لوئیزیانا ، نیومکزیکو و ایلینوی که آموزش های دارویی مناسب را دیده اند مجاز به تجویز برخی داروها هستند.
مرحله 4. برنامه ریزی برای گفتگو درمانی
روانشناسان و روانپزشکان می توانند از گفتاردرمانی استفاده کنند ، اما روانشناسان ممکن است بیشتر به این روش درمانی اعتماد کنند زیرا داروها معمولاً بخشی از گزینه های درمانی نیستند. گفتگو درمانی می تواند بسیار م effectiveثر باشد و به نظر می رسد برخی از افراد مشاوره را به سایر گزینه های درمانی ترجیح می دهند.
- همچنین مشخص شده است که درمان در برخی موارد به اندازه داروها مثر است ، اما ممکن است هنوز دارو در ارتباط با گفتگو درمانی ضروری باشد. بنابراین ، اگر مراجعه به روانپزشک را انتخاب می کنید ، ممکن است علاوه بر مراجعه به روانپزشک ، به درمانگر نیز نیاز داشته باشید. برخی از روانپزشکان فقط داروهای خود را انجام می دهند ، در حالی که برخی دیگر دارو درمانی و گفتگو درمانی ارائه می دهند. اگر روانپزشک مورد نظر شما فقط دارو ارائه می دهد ، باید از یک متخصص بهداشت روانی مختلف به دنبال گفتگو درمانی باشید. اگر روانپزشک دارو و گفتار درمانی ارائه می دهد ، می توانید برای روان درمانی به روانپزشک مراجعه کنید.
- به خاطر داشته باشید که گفتگو درمانی ضروری است زیرا اگرچه دارو می تواند مفید باشد ، اما دارو به تنهایی برای تغییر نحوه برخورد با احساسات شما کافی نیست.
- گفتگو درمانی می تواند به شما این امکان را بدهد که درگیری ها را با عزیزان یا همسر خود حل کنید ، از طریق اضطراب کار کنید ، استرس را از بین ببرید ، با تغییرات اساسی در زندگی کنار بیایید ، رفتارهای ناسالم مانند عصبانیت را مدیریت کنید یا با مشکلات جنسی مقابله کنید.
- بسیاری از افراد همچنین مکالمه درمانی با روانشناس را به درمان و درمان دارویی روانپزشک ترجیح می دهند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها از معتاد شدن به داروها می ترسند یا نمی خواهند شیمی مغز خود را تغییر دهند.
قسمت 2 از 2: قرار ملاقات
مرحله 1. با پزشک خود صحبت کنید
با پزشک مراقبت های اولیه خود در مورد اینکه آیا روانشناس یا روانپزشک برای شما مناسب است صحبت کنید. برخی ملاحظات مهم وجود دارد ، از جمله اینکه با چه نوع مشکل روانی روبرو هستید ، چه نوع درمانی در دسترس است و چه نوع درمانی را ترجیح می دهید. پزشک می تواند به شما در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند.
همچنین ممکن است برای مراجعه به متخصص بهداشت روانی به ارجاع پزشک خود نیاز داشته باشید. با بیمه درمانی خود مشورت کنید تا شرایط مورد نیاز را مشخص کنید
مرحله 2. مزایا و معایب بیمه و دسترسی را بسنجید
بسیاری از برنامه های بیمه در حال حاضر خدمات روانشناسی و روانپزشکی را تحت پوشش قرار می دهند و طبق قانون ، باید آنها را با سایر پوشش های پزشکی برابر برابر درمان کنند. با این حال ، این بدان معنا نیست که بیمه شامل بازدیدهای شما می شود و ممکن است فقط تعداد معینی از ویزیت ها را در سال پوشش دهد. قبل از تصمیم نهایی ، باید پوشش خود را بررسی کنید.
- از نظر قانونی ، شرکت های بیمه نمی توانند هزینه های بیشتری را برای خدمات سلامت روان نسبت به خدمات پزشکی از شما بگیرند. با این حال ، آنها می توانند توانایی شما را در دسترسی به روانشناسان و روانپزشکان از راه های دیگر محدود کنند.
- بسیاری از شرکت های بیمه نرخ پرداخت روانشناسان و روانپزشکان را طی 10 تا 20 سال افزایش نداده اند یا حتی آنها را کاهش داده اند. این بدان معناست که بسیاری از شبکه ها در جذب متخصصان سلامت روان مشکل دارند. بنابراین ، ممکن است مجبور شوید مبلغ بیشتری را از جیب خود بپردازید و سپس بازدید را بعنوان "سرویس خارج از شبکه" ادعا کنید.
- شرکت های بیمه همچنین می توانند قبل از دسترسی به خدمات روانپزشکی مانند درمان سرپایی ، حتی در مواقع ضروری مانند داشتن افکار خودکشی ، مجوز قبلی را دریافت کنند. قبل از اینکه شما به عنوان بیمار پذیرفته شوید ، پزشک باید این را از بیمه گر دریافت کند.
- اطمینان حاصل کنید که با پزشکان خود و همچنین بیمه گر خود صحبت کنید تا ببینید خدمات تحت پوشش چیست ، چگونه می توانید به آنها دسترسی پیدا کنید و هزینه های احتمالی آن چقدر است.
مرحله 3. سوال بپرسید
هنگامی که برای تعیین اولین قرار خود تماس می گیرید ، می توانید سوالات خود را در مورد تجربه و تخصص روانپزشک یا روانشناس بپرسید تا به شما در تصمیم گیری کمک کند. به عنوان مثال ، ممکن است بپرسید:
- چند وقت است تمرین می کنی؟
- من با _ مشکل دارم. آیا این چیزی است که شما تجربه درمان آن را دارید؟ از چه نوع درمانی استفاده می کنید؟
- هزینه هر جلسه چقدر است؟
- آیا بیمه من را قبول دارید؟
