عفونت تقریباً با هر سوراخ گوش یک خطر جزئی است ، اما می تواند با تمرینات پیرسینگ غیر بهداشتی و/یا مراقبت های نامناسب پس از سوراخ شدن افزایش یابد. خوشبختانه اکثریت قریب به اتفاق عفونت های ناشی از سوراخ شدن گوش با درمان های خانگی آسان قابل درمان است. برای شروع یادگیری نحوه برخورد با عفونت در گوش سوراخ شده و جلوگیری از عفونت های آینده ، مرحله 1 زیر را ببینید.
مراحل
روش 1 از 2: درمان عفونت تازه
مرحله 1. با جستجوی قرمزی و تورم ، عفونت را شناسایی کنید
اکثر عفونت های سوراخ کننده گوش ناراحت کننده هستند ، اما به شرطی که اقدامی انجام شود ، هرگز یک مشکل جدی محسوب نمی شود. در حالی که گوش های تازه سوراخ شده ممکن است چند روز یا چند هفته احساس دردناکی داشته باشند ، یک عفونت واقعی معمولاً با قرمزی ، تورم و سوزش همراه است. اگر سوراخ کردن شما این علائم را نشان می دهد ، احتمالاً یک عفونت جزئی دارید. نگران نباشید - اکثر عفونت های سوراخ کننده با چند روز درمان در خانه از بین می روند.
مرحله 2. دستان خود را بشویید
بیشتر عفونت های سوراخ کننده ناشی از ورود باکتری ها به سوراخ شدن است. این می تواند از منابع مختلف باشد ، اگرچه تجهیزات سوراخ کننده کثیف ، گوشواره های کثیف و دست های کثیف از رایج ترین آنها هستند. در مراحل بعدی لازم است گوش ها و گوشواره های خود را با دستان خود لمس کنید ، بنابراین ، قبل از شروع ، مطمئن شوید که آنها را با صابون ضد باکتریایی به دقت بشویید تا حتی المقدور تمیز و استریل شود.
اگر نگران میکروب های دست خود هستید ، حتی ممکن است هنگام کار یک جفت دستکش استریل بپوشید
مرحله 3. گوشواره (ها) را بردارید و سوراخ (های) آلوده را تمیز کنید
هنگامی که دستان شما تمیز می شود ، گوشواره را از سوراخ آلوده جدا کنید. از یک سواب پنبه ای تمیز یا Q-tip استفاده کنید تا محلول تمیز کننده ضد باکتریایی را در دو طرف سوراخ کننده اعمال کنید.
-
از نظر محلول های تمیز کردن ، ممکن است چندین گزینه داشته باشید. برخی از گوشواره ها دارای راه حل هایی هستند که به طور خاص برای این منظور طراحی شده اند. اگر شما این کار را نکردید ، اکثر محلول های ضد عفونی کننده تجاری (به ویژه محلول های حاوی بنزالکونیوم کلرید) که برای مصارف مشابه در نظر گرفته شده اند ، به خوبی کار خواهند کرد.
برخی منابع پزشکی مالیدن الکل را توصیه می کنند ، در حالی که برخی دیگر مصرف آن را توصیه نمی کنند
مرحله 4. قسمت گوشواره را تمیز کرده و گوشواره را دوباره وارد کنید
بعد ، قسمت گوشواره خود (قسمتی که در سوراخ قرار دارد) را با همان محلول ضد عفونی کننده ای که گوش خود را با آن تمیز کرده اید ، تمیز کنید. پس از انجام این کار ، یک لایه نازک از پماد یا کرم آنتی بیوتیک را روی پست قرار دهید. این امر هنگام از بین بردن مجدد گوشواره به از بین بردن باکتری های داخل سوراخ کمک می کند. در نهایت ، گوشواره را دوباره داخل آن قرار دهید.
مرحله 5. این فرآیند تمیز کردن را سه بار در روز تکرار کنید
این روال معمول را انجام دهید - گوشواره را بردارید ، قسمت بیرونی سوراخ را تمیز کنید ، پماد آنتی بیوتیک را روی محل قرار دهید و مجدداً گوشواره را سه بار در روز قرار دهید. این روال را برای دو روز پس از ناپدید شدن علائم عفونت.
این نکته آخر مهم است. هنگام مبارزه با عفونت های باکتریایی ، اطمینان از اینکه عفونت به طور کامل از بین رفته است قبل از قطع درمان بسیار مهم است. اگر مقدار کمی از باکتری ها باقی بمانند ، ممکن است عفونت دوباره عود کند
مرحله 6. از داروهای ضد درد بدون نسخه به درستی استفاده کنید
در حالی که منتظر از بین رفتن عفونت خود هستید ، می توانید درد و التهاب ناشی از آن را با مصرف بیشتر مسکن های تجاری موجود درمان کنید. استامینوفن ، ایبوپروفن ، آسپرین ، ناپروکسن سدیم و سایر داروهای ارزان قیمت و رایج خوب کار می کنند.
حتی هنگام برخورد با این داروهای نسبتاً ضعیف ، هرگز بیش از دوز توصیه شده مصرف نکنید یا داروها را با بی دقتی مخلوط نکنید. این امر به ویژه در مورد داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) صادق است ، گروهی از داروها از جمله ایبوپروفن و آسپرین ، که در دوزهای بالا با انواع عوارض جانبی جدی مرتبط است
مرحله 7. در صورت تشدید عفونت از مراجعه به پزشک دریغ نکنید
اگرچه بیشتر عفونت های ناشی از سوراخ گوش سطحی و موقتی هستند ، اما برخی از آنها می توانند به مشکلات جدی تبدیل شوند. اگر این عفونت ها درمان نشوند ، می توانند باعث ناراحتی پایدار ، آسیب دائمی به گوش یا حتی نتایج بدتر شوند. اگر عفونت شما به یکی از علائم زیر منجر شد ، ایده عاقلانه ای است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا به آنتی بیوتیک ها یا سایر روش های درمانی دسترسی پیدا کنید:
- تورم و قرمزی که بعد از دو روز درمان بدتر می شود یا بهبود نمی یابد
- مایع تخلیه شده از محل عفونت
- تورم آنقدر شدید می شود که دیدن هر دو طرف گوشواره دشوار است
- تب بیش از 100.4 درجه فارنهایت (38.0 درجه سانتی گراد)
روش 2 از 2: جلوگیری از عفونت های آینده
مرحله 1. از دست زدن به گوشواره خود ، به ویژه با دستان کثیف خودداری کنید
همانطور که در بالا ذکر شد ، یکی از علل شایع عفونت به دنبال سوراخ شدن گوش ، ورود باکتری به داخل سوراخ از طریق دست کاربر است. اگرچه هنگام خسته شدن یا خیالپردازی به راحتی می توانید با گوشواره خود گول بزنید ، سعی کنید از این نوع رفتارها اجتناب کنید ، به خصوص اگر دستان شما به تازگی شسته نشده باشد. با انجام این کار احتمال اینکه به طور تصادفی سوراخ خود را دوباره آلوده کنید کاهش می یابد.
مرحله 2. قبل از قرار دادن گوشواره گوشواره و لاله گوش خود را تمیز کنید
اگر مستعد عفونت های سوراخ کننده هستید ، ممکن است بخواهید روال تمیز کردن بالا را ادامه دهید ، هرچند کمتر. وقتی می توانید ، گوشه های خود و اطراف هر سوراخ را با مایع ضد عفونی کننده قبل از قرار دادن گوشواره خود تمیز کنید تا باکتری هایی که ممکن است به سوراخ شدن وارد شوند از بین بروند.
مرحله 3. گوشواره های خود را با یک گیره شل بپوشید
باور کنید یا نه ، یکی از دلایل عفونت سوراخ گوش ، پوشیدن گوشواره های بسیار محکم است! اگر گیره گوشواره خیلی محکم زده شود ، می تواند جریان هوا را به سوراخ قطع کند ، که با گذشت زمان می تواند خطر عفونت را افزایش دهد. برای جلوگیری از این امر ، کافی است گوشواره های خود را گشاد بپوشید تا هوا به هر دو طرف سوراخ شدن برسد.
مرحله 4. هنگامی که سوراخ شدن دائمی شد ، گوشواره ها را قبل از خواب بردارید
به دلایلی که در بالا ذکر شد ، شما می خواهید به صورت دوره ای به پیرسینگ های خود فرصت دهید تا از پوشیدن گوشواره خود "استراحت" کنند. هنگامی که سوراخ ها بهبود یافتند (برای سوراخ شدن در لوب ، این معمولاً حدود شش هفته است) ، هر شب قبل از خواب گوشواره های خود را بیرون آورید. انجام این کار باعث می شود که هوا بتواند به سوراخ شدن شما برسد و خطر عفونت را کاهش دهد.
مرحله 5. از گوشواره های ساخته شده از مواد غیر تحریک کننده استفاده کنید
برخی از فلزات مورد استفاده برای گوشواره می توانند پوست را تحریک کرده یا باعث ایجاد واکنش آلرژیک در پوست شوند. این مشکلات در صورت عدم رسیدگی می تواند به عفونت های کامل تبدیل شود. برای اکثر افراد می توان با پوشیدن گوشواره هایی با پایه های ساخته شده از فلزات خنثی مانند طلای 14 عیار و فولاد ضد زنگ ، که بعید است مشکلی ایجاد کنند ، از تحریک جلوگیری کرد.
از گوشواره های ساخته شده از نیکل که برای ایجاد واکنش های آلرژیک بدنام هستند اجتناب کنید
نکات
- همیشه گوشهای خود را مرتب تمیز کنید و هیچ وقت دیگر با آنها سر و صدا نکنید
- اگر به کمک بیشتری نیاز دارید ، با یک فروشگاه پیرسینگ محلی یا پزشک خود تماس بگیرید. پیرسینگ مغازه بهترین انتخاب شماست زیرا به شما در درمان شما کمک می کند و به شما اجازه می دهد که جواهرات را نگه دارید در حالی که پزشک بیشتر نگران این است که قبل از درمان سوراخ را ببندید.
- با انگشتان کثیف گوشواره را لمس نکنید. هر بار که آنها را لمس می کنید از تمیز بودن آنها اطمینان حاصل کنید. این می تواند علت عفونت باشد.
- درد بخشی از فرایند سوراخ کردن گوش است.
- آرامش خود را حفظ کنید.
- هنگامی که حدود 6 هفته منتظر ماندید ، می توانید حلقه های طلا یا فولاد ضد زنگ را در سوراخ های گوش خود قرار دهید.
هشدارها
- اجازه ندهید یک سوراخ آلوده بسته شود زیرا عفونت را به دام می اندازد و مشکلات بیشتری ایجاد می کند.
- همیشه پیرسینگ را توسط یک سوراخ کننده حرفه ای انجام دهید. برخی از افراد از سوراخ کننده هایی استفاده می کنند که از سوزن به عنوان بهترین گزینه استفاده می کنند. دیگران هیچ مشکلی با سوراخ کردن اسلحه ندارند.
