اثبات شده است که درمان می تواند به افراد در هر سنی با مشکلات اعم از افسردگی و اضطراب گرفته تا فوبیا و مشکلات سوء مصرف مواد کمک کند. بسیاری از مردم به دلایل مختلف در درمان دچار تردید یا مقاوم هستند. اگر فردی که می شناسید نیاز به درمان دارد ، راه هایی وجود دارد که می توانید بدون ایجاد شرم و خجالت ناخواسته برای دوست یا دوست خود ، موضوع را مورد بحث قرار دهید. دانستن چگونگی انجام این کار به روش محجوب برای موفقیت در جلب کمک های مورد نیاز عزیزان بسیار مهم است.
مراحل
روش 1 از 4: معرفی موضوع
مرحله 1. آماده باشید تا از محل مراقبت و همدلی شروع کنید
هدف شما این است که تا آنجا که ممکن است دلسوز و بدون قضاوت باشید ، فرد را تشویق کنید تا از خود مراقبت کند و از کمک لازم برای احساس بهتر برخوردار شود.
آماده شنیدن و تأیید احساسات آنها باشید
مرحله 2. زمان و مکان مناسب را انتخاب کنید
شما یک زمان آرام از روز را می خواهید ، زمانی که می توانید به تنهایی با شخص صحبت کنید در صورتی که حواس او به کارهای دیگر پرت نشده باشد. جستجو برای زمان و مکانی که…
- ساکت، در مواردی که حواس شما را پرت نمی کند و هر کاری به صورت خودکار انجام می شود (به عنوان مثال تا کردن لباس های شسته شده یا ظرف شستن)
- خصوصی، بدون استراق سمع کنندگان یا افراد دیگر برای "جمع شدن" فرد و غلبه بر آنها
- آرام ، جایی که وظایف اصلی برای تکمیل وجود ندارد و هیچ کس احساس احساسی نمی کند ، بنابراین فرد می تواند پذیراتر باشد
مرحله 3. در مورد آنچه دیده اید و به شما مربوط می شود به آنها بگویید
آنچه را که در شخص مشاهده کرده اید ، بدون افزودن قضاوت (به عنوان مثال "تنبل هستید") یا تشخیص صندلی (مانند "بی اشتهایی") بیان کنید. فقط الگوهایی را که توجه شما را جلب کرده و باعث نگرانی شما شده اند بیان کنید.
- "آن ، من متوجه شده ام که دیر می خوابید و زیاد غذا نمی خورید. وقتی از اتاق خود بیرون می آیید ، به آرامی حرکت می کنید و اغلب اخم بزرگی روی صورت خود دارید."
- "خاویر ، من دیدم که شما فقط مقدار کمی غذا برای وعده غذا می خورید و سعی می کنید آن را پنهان کنید. همچنین شنیده ام که وقتی مردم از شما دعوت می کنند تا با آنها غذا بخورید ، بهانه می آورید. صورت شما بسیار زیاد شده است. این ماهها لاغرتر شده است."
- "من متوجه شده ام که شما آستین بلند زیادی پوشیده اید. گاهی اوقات وقتی از اتاق خود بیرون می آیید ، چشمان شما پف کرده است ، و گاهی اوقات من اجزای باند را روی بازوهای شما می بینم."
مرحله 4. بر مراقبت از آنها تأکید کنید
به شخص یادآوری کنید که چقدر برای شما اهمیت دارد و شما به احساسات خود اهمیت می دهید. گاهی اوقات ، وقتی افراد علائم روانی خود را تشخیص می دهند ، حالت دفاعی پیدا می کنند و در مواقعی دیگر ، مردم اعتقاد ندارند که مستحق کمک هستند. این به آنها یادآوری می کند که شما این موضوع را مطرح می کنید زیرا رفاه آنها برای شما اهمیت دارد.
- "من تو را دوست دارم ، آن ، و من را نگران می کند که می بینم اینقدر سختی می کشی. من این عادت های جدید را از زمانی که مادرت فوت کرده است در تو دیده ام. می دانم که او برای تو خیلی اهمیت داشت و می توانم بگویم تو برای مقابله تلاش می کند."
- "خاویر ، تو برای من خیلی مهم هستی ، و من را از دیدن این عادت ها می ترسم. من نمی توانستم تصور کنم اگر در بیمارستان بستری می شدید یا از زندگی من دور می شدید ، چه کار می کردم. شما برای من خیلی خاص هستید."
- "من این چیزها را می بینم ، و نگران هستم ، زیرا دوستت دارم و می خواهم که تو خوشحال باشی. و اگر خوشحال نیستی ، من می خواهم هر کاری که می توانم انجام دهم تا کارها را برایت آسان کند. تو فرزند من هستی احساسات شما برای من اهمیت دارد."
مرحله 5. درمان را به عنوان راهی برای کمک پیشنهاد دهید
درمان یک راه حل سریع نیست ، اما می تواند به بهبود اوضاع در طول زمان کمک کند. اگر تجربه ای در زمینه درمان دارید ، در مورد نحوه کمک به آن صحبت کنید ، همچنین ممکن است مفید باشد.
- "من می خواهم تا آنجا که می توانم به شما کمک کنم. من فقط مطمئن نیستم که بتوانم به اندازه کافی برای شما پیشنهاد کنم. من فکر می کنم که یک مشاور ممکن است بتواند به شما در دستیابی به راهکارهایی برای مقابله با این مشکل کمک کند."
- "اگر مایل باشید به پزشک یا درمانگر مراجعه کنید تا در این زمینه کمک بگیرید ، احساس بسیار بهتری دارم."
- "من بعد از مرگ مادرم به یک درمانگر مراجعه کردم و این واقعاً به من کمک کرد تا غم و اندوه خود را برطرف کنم. در واقع ، من حدود 2 سال ادامه دادم و چیزهای زیادی درباره خودم آموختم."
مرحله 6. در صورت پذیرش فرد ، به او پیشنهاد دهید
اگر فرد آمادگی پذیرش مشکل خود را داشته باشد ، ممکن است در مورد نحوه بهبود اوضاع گم شده یا گیج شده باشد. یا ، آنها ممکن است چیزهایی داشته باشند که آنها می خواهند اما مطمئن نیستند چگونه درخواست کنند. می توانید با پرسیدن نیازهای آنها و ارائه پیشنهاداتی در مورد کارهایی که برای کمک به آنها مایل هستید انجام دهید.
- "چه چیزی نیاز دارید؟"
- "آیا دوست دارید من با چند درمانگر قرار ملاقات بگذارم ، بنابراین می توانید آن را امتحان کنید و درمانگری را انتخاب کنید که احساس می کند بهترین فرد است؟"
- "اگر آشپزی هفته آینده را به عهده بگیرم چه می شود؟"
- "اگر من شما را به آنجا برده و برمی گردانم آیا کمک می کند؟ شما می توانید در راه هرچقدر که می خواهید با من صحبت کنید."
- "چه چیزی می تواند زندگی شما را آسان کند؟"
- "آیا می خواهید من شما را به دکتر ببرم؟ من می توانم برای حمایت اخلاقی با شما به آنجا بروم یا می توانم در اتاق انتظار بمانم."
- "اگر ما هر شب برای لمس پایه و معاشرت پیاده روی می کردیم ، چه می شد؟"
- (به کسی که با قرار ملاقات موافقت کرده است) "حالا ، چه کاری می توانیم بکنیم تا به شما کمک کنیم تا اولین قرار ملاقات خود در آنجا بمانید؟"
مرحله 7. با یک فرد اکراه صبور و ملایم باشید
برخی از افراد از درمان می ترسند یا آمادگی پذیرش مشکل خود را ندارند. در کنار آنها باشید ، به آنها کمک کنید و به آنها مهربانی نشان دهید.
به یاد داشته باشید ، در صورت آماده نبودن نمی توانید کسی را مجبور به رفتن به درمان کنید ، بنابراین در صورت نه گفتن به او احترام بگذارید
مرحله 8. اگر نگران ایمنی فرد هستید ، کمک بگیرید
بسته به نوع بیماری و شدت آن ، ممکن است نگران باشید که جان یا ایمنی فرد در خطر است.
- اگر فرد کودک یا نوجوان است ، در صورت مشاهده علائم بیماری روانی ، با والدین (سرپرستان) ، مشاور مدرسه یا سایر مربیان مورد اعتماد صحبت کنید. بزرگسالان می توانند قبل از پیشرفت شدید بیماری مداخله کنند.
- اگر فکر می کنید فردی قصد آسیب رساندن به خود را دارد ، با اورژانس تماس بگیرید. (در ایالات متحده ، مراقب باشید ، زیرا پلیس به جای کمک به افراد مبتلا به بیماری های روانی تیراندازی می کند.)
روش 2 از 4: تشویق کسی که انگ را به درمان وصل می کند
مرحله 1. به معشوق خود بگویید که احساسات او قابل درک است
این که آیا فردی که او را برای دیدن درمانگر تشویق می کنید از اختلال روانی رنج می برد ، یا از اعتیاد رنج می برد ، یا به سادگی دوران سختی را پشت سر می گذارد ، به عزیز خود بگویید آنچه او احساس می کند طبیعی است ، اولین قدم برای کنار گذاشتن درمان از انگ است. به دوست یا دوست خود یادآوری کنید که افراد در سن ، جنسیت ، قومیت ، ملیت و افرادی که مبارزه مشابهی دارند می توانند بدون انگ و شرم در درمان شرکت کنند و می کنند.
مرحله 2. به آنها یادآوری کنید که مشکلاتی از این قبیل مربوط به شرایط پزشکی است
افسردگی ، اضطراب و هراس همه مشکلات پزشکی هستند. اعتیاد نیز در اصل ، یک مشکل پزشکی است. همه افراد هر از گاهی با مشکلات پزشکی روبرو می شوند و هیچ مشکلی در جستجوی درمان وجود ندارد.
سعی کنید درمان را با مراجعه به پزشک برای هر بیماری دیگر مقایسه کنید. از معشوق خود بپرسید ، "شما از مراجعه به پزشک برای مشکل قلبی یا ریوی اجتناب نمی کنید ، درست است؟ بنابراین این چگونه متفاوت است؟"
مرحله 3. تکرار کنید که کمک گرفتن امری عادی و طبیعی است
طبق مطالعات اخیر ، 27 درصد از بزرگسالان در آمریکا به دنبال انواع درمان برای مسائل مربوط به سلامت روان بوده اند. این به طور متوسط بیش از یک نفر از هر چهار نفر یا حدود 80 میلیون نفر است.
سعی کنید چیزی شبیه این را بگویید: "من برای شما اینجا هستم ، مهم نیست که چه اتفاقی می افتد. من فکر نمی کنم کمتر از شما بخاطر نیاز به کمک."
مرحله 4. به دوست عزیز خود اطلاع دهید که از او حمایت می کنید و کمتر به او فکر نمی کنید
این می تواند به آنها اطمینان دهد که شما همچنان همان احترام را برای آنها قائل خواهید شد. در صورت تمایل ، می توانید به آنها بگویید که فکر می کنید کمک گرفتن شجاعت است.
به عنوان مثال ، اگر آنها می گویند "من خودم می توانم این کار را انجام دهم. من ضعیف نیستم" ، شما ممکن است بگویید "من فکر می کنم بسیار شجاعانه است که مردم هنگام غرق شدن در جستجوی کمک باشند. این واقعاً شجاعانه است."
روش 3 از 4: تشویق کسی که از درمان می ترسد
مرحله 1. از شخص مورد علاقه خود بخواهید آنچه را که از آن می ترسند مشخص کند
وادار كردن شخص مورد علاقه شما در مورد ترسها و نگرانیهای خاص با شما صحبت می كند ، اولین گام خوب در جهت مراجعه آن شخص به درمانگر است.
- سعی کنید مکالمه را با اعتراف به برخی ترس ها و نگرانی های خود باز کنید. این ممکن است گفتگو را بیشتر شبیه یک گفتگو در مورد ترس و درمان کند ، نه یک دستور برای کمک.
- اگر دوستان دیگری دارید که در درمان موفق بوده اند ، ذکر آن شخص را به عنوان نمونه ای از میزان موثر بودن درمان در نظر بگیرید.
- همچنین می توانید از دوست خود که تحت درمان بوده است بخواهید تا تجربیات خود را با عزیزانتان در میان بگذارد تا به آرامش ترس آنها و پاسخ به س questionsالات کمک کند.
مرحله 2. هر ترس را با منطق برطرف کنید
گاهی اوقات ، یک بررسی ملایم واقعیت می تواند به افرادی که با ترس های شدید سر و کار دارند ، کمک کند. در اینجا چند نمونه از مواردی که ممکن است شخص نگران آنها باشد ، و مواردی که می توانید برای اطمینان خاطر آنها بیان کنید ، آورده شده است:
- "اگر من برای همیشه در درمان گیر کنم؟" "درمان فقط تا زمانی که نیاز باشد طول می کشد ، و درمان مادام العمر بسیار نادر است. به عنوان مثال ، CBT به طور معمول 10-20 جلسه طول می کشد. اگر کارهای زیادی دارید و درمانگر شما واقعا کمک می کند ، ممکن است 1-2 طول بکشد درمان طولانی مدت معمولاً برای افراد مبتلا به بیماریهای مادام العمر مانند BPD یا اوتیسم است. و شما می توانید در هر زمان درمان را ترک کنید. هنگامی که آماده توقف هستید ، متوقف می شوید."
- "هزینه چطور؟" "من می توانم به شما کمک کنم تا به دنبال درمانگرانی باشید که بیمه می کنند یا با توجه به نیاز با هزینه های کمتری کار می کنند. منابع وجود دارد ، و من می توانم به شما کمک کنم که به دنبال آن باشید."
- "اگر درمانگر بدبین باشد یا بگوید من آن را جعل می کنم؟" "اکثر درمانگران افراد مهربان و مفیدی هستند. ما می توانیم با چندین درمانگر برای شما قرار ملاقات بگذاریم و شما می توانید مورد دلخواه خود را انتخاب کنید. اگر به نحوی از یک درمانگر پوسیده بدخواه شما استفاده کنید ، می توانید بروید و دیگر هرگز او را ملاقات نکنید."
مرحله 3. به شخص مورد علاقه خود کمک کنید تا یک درمانگر پیدا کند
یافتن یک درمانگر برای برآوردن نیازهای عزیزان شما می تواند به راحتی بصورت آنلاین یا از طریق لیستی که توسط شرکت بیمه مورد علاقه شما ارائه شده است انجام شود.
انجمن روانشناسی آمریکا خدمات روانشناس رایگان را در https://locator.apa.org/ ارائه می دهد
مرحله 4. پیشنهاد دهید در اولین ملاقات با شخص مورد علاقه خود به دفتر بروید
ممکن است بتوانید در قرار ملاقات بنشینید (اگر عزیزتان راحت است) ، یا می توانید در اتاق انتظار بنشینید ، جایی که آنها می توانند هر زمان که به شما احتیاج دارند از شما تماس بگیرند. همراه داشتن شما در ماشین و ساختمان می تواند به شما در سهولت انتقال به درمان کمک کند.
روش 4 از 4: تشویق کسی که نگران آسیب پذیر بودن است
مرحله 1: به شخص مورد علاقه خود در مورد محرمانه بودن پزشک و بیمار اطلاع دهید
آنچه دوست عزیز شما در درمان می گوید به طور کلی محافظت می شود و خصوصی می ماند. درمانگران نباید اطلاعات خود را بدون اجازه بیمار فاش کنند ، مگر در مواردی که شخصی در معرض خطر جدی قرار دارد (به عنوان مثال بیمار می گوید که خودکشی خواهد کرد).
به خاطر داشته باشید که این قوانین از نظر ایالت و کشور متفاوت است ، اما همه درمانگران موظفند جزئیات محرمانه بودن را به صورت شفاهی و کتبی افشا کنند. می توانید قبل از قرار ملاقات ، کپی موافقت آگاهانه آنها را درخواست کنید
مرحله 2. در مورد آسیب پذیری هایی که آنها را ترسناک می داند از عزیزان خود بپرسید
به آنها اطمینان دهید که ترس از آسیب پذیری طبیعی است و آنها اجازه دارند این احساس را داشته باشند. اگر آنها مایلند شجاع باشند و این کار را انجام دهند ، ممکن است واقعاً سود ببرند. بر اساس نظرسنجی های اخیر ، تقریباً 89 درصد از مردم پس از رهایی احساسی مانند گریه تا حدودی احساس بهتری دارند و پزشکان به طور گسترده ای صحبت از مشکلات را به عنوان وسیله ای برای تسکین توصیه می کنند. در اینجا مواردی که دوست عزیز شما می گوید و راه هایی که می توانید به آنها اطمینان خاطر دهید آورده شده است:
- "من از باز شدن می ترسم." "مشکلی نیست که خود را با کسی باز کنید. این کاری است که ما با دوستان و دیگران انجام می دهیم. شما باید با یک درمانگر رابطه برقرار کنید ، و صداقت آشکار تنها راه این کار است."
- "اگر آنها بگویند تقصیر من است یا من جعل می کنم؟" "درمانگران به گونه ای آموزش دیده اند که مفید ، صبور و مهربان باشند. اکثر درمانگران واقعا شنونده و یاور خوبی هستند. اگر به یک مورد بد برخورد کردید ، من قول می دهم که می توانید بروید و دیگر هرگز بازنگردید."
- "من از روبرو شدن با احساساتم می ترسم." "خوب نیست که بترسید ، به ویژه از احساسات بزرگی که در خود جمع کرده اید. می توانید وقت خود را در درمان بگذرانید و از کارهای کوچک شروع کنید. درمانگران آموزش دیده اند تا به شما در مقابله با احساسات بزرگ کمک کنند. و می توانید به درمانگر بگویید که شما از احساسات خود می ترسید ، بنابراین آنها می توانند شرایط را بر اساس آن تنظیم کنند."
مرحله 3. به عزیز خود اطمینان دهید که می تواند ترس های مربوط به درمان را به درمانگر خود بگوید
عزیز شما می تواند به درمانگر چیزهایی مانند "من از این موضوع عصبی هستم و نمی دانم چه انتظاری دارم" یا "من می ترسم که مرا باور نکنید" بگوید و درمانگر می تواند بر این اساس تنظیماتی را انجام دهد. یک درمانگر خوب می تواند به آنها در مقابله با این ترس ها کمک کند (و یک فرد بد احتمالاً به سرعت رنگ واقعی آنها را نشان می دهد).
مرحله 4. نتیجه احتمالی را به دوست خود یادآوری کنید
بدترین اتفاقی که ممکن است از رفتن به درمان رخ دهد این است که هیچ چیز تغییر نمی کند. اما بهترین سناریو این است که عزیز شما آسایش ، آرامش و چشم انداز جدیدی از زندگی پیدا کند.
- یکبار دیگر به دوست یا دوست خود تکرار کنید که به او اهمیت می دهید و در کنار او هستید ، هر اتفاقی بیفتد.
- شخص مورد علاقه خود را تشویق کنید تا با درمانگرش صادق و صادق باشد و آنچه را که کار نمی کند برای درمانگر توضیح دهید. درمانگر ممکن است رویکرد متفاوتی برای امتحان داشته باشد یا به عزیز شما کمک کند تا درمانگری را پیدا کند که برای کمک به او مناسب تر است.
نکات
- پیشنهاد کنید که عزیزانتان با پزشک خود در مورد نیاز به درمان صحبت کرده و از طریق این کانال به دنبال توصیه ها و پشتیبانی باشید. این مهم است زیرا یک درمانگر نمی تواند داروها را توصیه کند مگر اینکه از نظر پزشکی واجد شرایط باشند. پزشک مراقبت های اولیه آنها ممکن است داروهای ضد افسردگی یا داروهای دیگر را جزء ضروری دوره درمان کلی بداند.
- به شخص مورد علاقه خود کمک کنید تا یک درمانگر را به صورت آنلاین پیدا و تحقیق کند. پیشنهاد دهید اگر قرار ملاقات ها بسیار عصبی است و نمی توانند به تنهایی این کار را انجام دهند.
- منابع پزشکی آنلاین مانند https://locator.apa.org/ را امتحان کنید تا در منطقه خود یک پزشک پیدا کنید.
هشدارها
- اگر فرد خودکشی است ، وقت خود را صرف تعجب نکنید. بلافاصله از متخصصان کمک بگیرید
- ممکن است مجبور باشید بارها و بارها یک چیز را به دوست خود بگویید. ممکن است ماه ها طول بکشد. ممکن است احساس خستگی ، ناامیدی یا حتی بی نظمی کنید. ممکن است احساس کنید با دیوار صحبت می کنید. امیدت رو از دست نده. سعی کنید به خاطر بسپارید که چقدر برای شما مهم هستند. به یاد داشته باشید که اعمال عاشقانه گاهی اوقات بسیار دشوار است. ممکن است در این فکر باشید که آیا واقعاً کمک می کنید یا خیر. بله ، شما هستید. قوی باش ، آنها به تو نیاز دارند.
-
همیشه مدارک درمانی را بررسی کنید.
هر پزشک دارای مدارک حرفه ای است که می تواند به صورت آنلاین یا تلفنی تأیید شود. در صورت شک و تردید ، با انجمن های مربوطه که مقررات حرفه ای را تنظیم می کنند تماس بگیرید. پزشک مراقبت های اولیه مورد علاقه شما نیز باید بتواند در مورد هرگونه تأیید مورد نیاز کمک کند.
