تریکومونیازیس یک عفونت مقاربتی (STI) است که توسط انگلی در واژن یا مجرای ادراری ایجاد می شود. مردان و زنان می توانند به تریکومونیازیس مبتلا شوند ، اما به طور متفاوتی بر آنها تأثیر می گذارد. اگر شک دارید که ممکن است دچار تریکومونیازیس باشید ، مهم است که در اسرع وقت تحت درمان قرار بگیرید. ابتلا به تریکومونیازیس می تواند خطر ابتلا به عفونت جدی تری مانند HIV را افزایش دهد. همچنین خطر ابتلا به بیماری التهابی لگن و نئوپلازی گردن رحم در زنان و زایمان زودرس و زایمان پایین در زنان باردار مبتلا به این بیماری را افزایش می دهد. درمان تریکومونیازیس با تجویز آنتی بیوتیک و پیگیری پزشک آسان است. همچنین محافظت از خود در برابر عفونت های آینده بسیار مهم است زیرا عفونت مجدد پس از عفونت اولیه شایع است.
مراحل
روش 1 از 3: مصرف داروهای تجویزی
مرحله 1. برای تشخیص به پزشک خود مراجعه کنید
پزشک معاینه فیزیکی اندام تناسلی شما را برای بررسی تورم و ترشح انجام می دهد. زنان مبتلا به تریکومونیازیس گاهی اوقات دارای لکه های قرمز در داخل دیواره واژن خود هستند. اگر پزشک شما به تریکومونیازیس مشکوک باشد ، می تواند آزمایش ادرار را انجام دهد یا آلت تناسلی یا واژن شما را با سواب برای تأیید دریافت کند.
- اطمینان حاصل کنید که در مورد هرگونه علائمی مانند درد در ادرار ، سوزش ، تورم ، ترشحات یا درد شکم به پزشک خود اطلاع دهید.
- از پزشک خود بخواهید تا شما را برای سوزاک و کلامیدیا همراه با تریکومونیازیس آزمایش کند. همه این بیماریها به روشهای مشابه منتقل می شوند ، بنابراین ممکن است بیش از یک مورد در یک زمان وجود داشته باشد.
مرحله 2. آنتی بیوتیک های تجویز شده را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید
سه نوع داروی آنتی بیوتیک وجود دارد که معمولاً برای تریکومونیازیس تجویز می شود. دو مورد در یک دوز بزرگ تجویز می شود ، در حالی که سوم دوز کوچکتر است که باید دو بار در روز به مدت 1 هفته مصرف کنید. دستورات پزشک خود را با دقت دنبال کنید و دارو را دقیقاً طبق دستور مصرف کنید. پزشک شما ممکن است تجویز کند:
- دوز واحد 2 گرم تینیدازول.
- یک دوره 7 روزه 500 میلی گرم مترونیدازول دو بار در روز یا یک دوز واحد 2 گرم (توجه داشته باشید که دوره 7 روزه بهتر از دوز واحد تحمل می شود ، که اغلب عوارض جانبی دستگاه گوارش را ایجاد می کند).
مرحله 3. 72 ساعت پس از مصرف آنتی بیوتیک ها الکل مصرف نکنید
نوشیدن الکل خیلی زود پس از اتمام دوره آنتی بیوتیک می تواند منجر به واکنش های جانبی مانند تهوع و استفراغ شدید شود. برای جلوگیری از این امر ، حداقل 72 ساعت پس از آخرین دوز آنتی بیوتیک خود قبل از مصرف هرگونه الکل صبر کنید.
به عنوان مثال ، اگر آخرین دوز داروی خود را روز دوشنبه ساعت 1 بعد از ظهر مصرف می کنید ، تا بعد از این ساعت در روز پنجشنبه هیچ الکلی مصرف نکنید
مرحله 4. اطمینان حاصل کنید که همه شرکای جنسی شما نیز تحت درمان قرار می گیرند
همراه با درمان خود ، به شرکای جنسی خود بگویید که مبتلا به تریکومونیازیس هستید. به آنها اطلاع دهید که باید آزمایش شوند و در صورت نیاز تحت درمان قرار گیرند. در غیر این صورت ، ممکن است دفعه بعد که با آنها ارتباط داشته باشید مجدداً با تریکومونیازیس آلوده شوید و برای درمان مجدد عفونت مجبور به مصرف آنتی بیوتیک شوید.
هشدار: توجه داشته باشید که پس از ابتلا به تریکومونیازیس ایمنی ایجاد نمی کنید! می توانید بارها و بارها آلوده شوید.
روش 2 از 3: پیگیری با پزشک خود
مرحله 1. در صورت ادامه یا تشدید علائم ، پزشک خود را مطلع کنید
علائم شما باید ظرف چند روز پس از درمان برطرف شود. با این حال ، اگر آنها برطرف نشدند ، با پزشک خود تماس بگیرید و به او اطلاع دهید. ممکن است به دور دیگری از آنتی بیوتیک ها یا داروهای قوی تر نیاز داشته باشید. علائم تریکومونیازیس در زنان و مردان متفاوت است. علائم شایع عبارتند از:
- برای خانم ها: ترشحات واژن مایل به زرد مایل به سبز که ممکن است دارای بوی بد ، تورم ، درد یا خارش در ناحیه واژن شما باشد ، درد هنگام ادرار یا رابطه جنسی ، و درد در قسمت پایین شکم.
- برای مردان: ترشحات نازک و سفید از نوک آلت تناسلی خود ، درد یا احساس سوزش هنگام ادرار کردن ، و درد ، تورم و قرمزی در اطراف سر آلت تناسلی یا پوست ختنه گاه.
مرحله 2. اگر در مصرف آنتی بیوتیک ها مشکلی داشتید ، به پزشک خود اطلاع دهید
اگر بعد از مصرف دارو استفراغ کردید ، دوز دارو را فراموش کردید یا به دلایل دیگر دارو مصرف نکردید ، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر نتوانستید اولین دارو را تحمل کنید ، ممکن است لازم باشد درمان آنتی بیوتیکی را تکرار کنید یا داروی دیگری مصرف کنید.
نکته: ممکن است برای کاهش عوارض جانبی ناخوشایند دارو ، مانند حالت تهوع ، نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ها داشته باشید. برای اطمینان ، دستورالعمل های دارو را بررسی کنید.
مرحله 3. 3 ماه پس از درمان مجدداً برای تریکومونیازیس آزمایش مجدد انجام دهید
اگر نکات ایمنی جنسی را رعایت کنید و همسرتان مورد آزمایش و درمان قرار گیرد ، احتمال عفونت مجدد وجود ندارد ، اما ممکن است دوباره به تریکومونیازیس مبتلا شوید. در صورت توصیه پزشک یا مشاهده علائم عفونت دیگر ، مجدداً آزمایش شوید.
توجه داشته باشید که ممکن است پزشک آزمایش مجدد را توصیه نکند مگر اینکه علائم داشته باشید
روش 3 از 3: جلوگیری از عفونت دیگر
مرحله 1. حداقل 1 هفته منتظر بمانید تا رابطه جنسی را از سر بگیرید
هنوز می توانید عفونت را در هفته اول پس از درمان گسترش دهید حتی اگر علائم شما برطرف شده باشد. برای حفظ ایمنی ، 1 هفته پس از درمان تریکومونیازیس رابطه جنسی نداشته باشید و اطمینان حاصل کنید که هیچ علامتی برای شما باقی نمانده است. اگر هنوز علائم بیماری را مشاهده می کنید ، رابطه جنسی را متوقف کرده و با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر رابطه جنسی اجتناب ناپذیر است ، از کاندوم استفاده کنید یا از همسرتان بخواهید از کاندوم استفاده کند. اگر رابطه جنسی دهانی دارید ، از سد دندانی استفاده کنید
مرحله 2. وقتی رابطه جنسی را از سر گرفتید ، از روشهای ایمن جنسی پیروی کنید
اگر با هم رابطه چند همسری ندارید ، رعایت نکات ایمنی جنسی در هر بار مقاربت بسیار مهم است. در غیر این صورت ، شما در خطر ابتلا به تریکومونیازیس مجدد هستید. از کاندوم برای رابطه جنسی مقعدی و مقعدی و از سد دندانی برای رابطه دهانی استفاده کنید.
نکته: با بخش بهداشت محلی یا کلینیک خود مشورت کنید تا ببینید آیا می توانید کاندوم و سد دندان رایگان دریافت کنید.
مرحله 3. اطمینان حاصل کنید که شرکای جنسی شما از نظر STI مورد آزمایش قرار گرفته اند
آزمایش منظم بیماریهای مقاربتی می تواند از شیوع بیماری ها جلوگیری کند. با شرکای خود در مورد سلامت جنسی خود صحبت کنید و زمان آخرین آزمایش آنها را دریابید. اگرچه ممکن است تربیت خوشایند نباشد ، اما مهم است که این کار را برای محافظت از خود انجام دهید.
